Η αλήθεια για τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου

16/01/2013

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Τον τελευταίο καιρό καταβάλλεται μια άκρως επικίνδυνη προσπάθεια να προβληθεί ότι έχει καταλυθεί το κοινοβουλευτικό πολίτευμα, δεν λειτουργεί η Δημοκρατία, δεν λειτουργεί η Βουλή, όλα περνούν με τη μορφή πράξεων νομοθετικού περιεχομένου.

Άλλος μιλά για πραξικοπηματικές ενέργειες που καταλύουν το πολίτευμα, άλλος για… χούντα με κοινοβουλευτικό μανδύα, άλλος ότι καταστρατηγούνται δικαιώματα χωρίς καν να συζητούνται στη Βουλή. 

Στην πραγματικότητα, αν βάζαμε στη σειρά τις λέξεις που εκτοξεύονται καθημερινά μέσα στη Βουλή, θα κάναμε τρεις φορές τον γύρο του κόσμου.

Στην πραγματικότητα, τίποτε από αυτά που περιλαμβάνονται στις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που ψηφίστηκαν από τη Βουλή – και εξαιτίας των οποίων η αντιπολίτευση βγήκε στα κεραμίδια – δεν ήταν άγνωστο.

Οι συγκεκριμένες πράξεις, που ήλθαν στη Βουλή ως ένα νομοσχέδιο, είχαν ήδη δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης εδώ και πάνω από έναν μήνα – μεταξύ 12ης Νοεμβρίου και 12ης Δεκεμβρίου 2012.

Και όμως, διάφοροι έδωσαν παράσταση, κραδαίνοντας το νομοσχέδιο και διαμαρτυρόμενοι πως τους δόθηκε το ένα βράδυ και έπρεπε να εμφανιστούν «διαβασμένοι» στην Επιτροπή της επομένης.

Προφανώς, είτε έλεγαν ψέματα, είτε, αν και βουλευτές, δεν παρακολουθούν  τι δημοσιεύεται στα ΦΕΚ.

Η αλήθεια είναι πως οι συγκεκριμένες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου χωρίζονται σε δύο κατηγορίες.

Στην πρώτη, περιλαμβάνονται οι εφαρμοστικοί νόμοι του Μεσοπρόθεσμου, που συζητήθηκε και ψηφίστηκε στη Βουλή στις 7 Νοεμβρίου ως ένα άρθρο, αφού είχε προηγηθεί (την προηγουμένη) εξαντλητική συζήτηση σε κοινή συνεδρίαση των Επιτροπών Οικονομικών και Κοινωνικών Υποθέσεων.

Περιλαμβάνονται δηλαδή όλα εκείνα τα προαπαιτούμενα, προκειμένου να συνεχιστεί η χρηματοδότηση της χώρας δια της δανειακής σύμβασης που έχει υπογραφεί.

Επομένως, και το Μεσοπρόθεσμο ήταν γνωστό και είχε συζητηθεί στη Βουλή και οι εφαρμοστικοί του νόμοι θα ψηφίζονταν από εκείνους που είχαν αποφασίσει να τους ψηφίσουν και θα καταψηφίζονταν από όσους είχαν αποφασίσει να τους καταψηφίσουν.

Πρόκειται λοιπόν για μια προσχηματική συζήτηση, που τελικά χτυπά στην καρδιά τη Δημοκρατία.

Στη δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνονται μια σειρά διατάξεις με τις οποίες ουδείς διαφωνεί – και επομένως δεν καταλύεται καμιά δημοκρατία και κανένα κοινοβούλιο, όπως:

Αναστολή πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και εξώσεων σε εμπορικά καταστήματα ως το τέλος του 2013. Επρόκειτο να διαφωνήσει κανείς;

Μέτρα επιτάχυνσης της απορρόφησης του ΕΣΠΑ με μείωση υπογραφών και περιορισμό γραφειοκρατίας (αυτή είναι και μνημονιακή υποχρέωση). Επ’ αυτού, είχε κανείς την πρόθεση να διαφωνήσει;

Έλεγχος των δαπανών των υπουργείων, των ΔΕΚΟ και των ΟΤΑ και αναστολή μισθοδοσίας των μελών των διοικητικών συμβουλίων τους έως παύσης τους σε περίπτωση αποκλίσεων ή υποτροπής (επίσης μνημονιακή υποχρέωση). 

Συγγνώμη, αλλά πιστεύει κανείς πως όλοι αυτοί πρέπει να δανείζονται με εγγυήσεις του ελληνικού Δημοσίου, να βουλιάζουν τις επιχειρήσεις που διοικούν και να συνεχίσουν ανενόχλητοι;

Νομοτεχνικές βελτιώσεις για να σταθεί δυνατόν να πληρωθούν υπερωρίες σε εργαζόμενους. Φαντάζομαι πως ούτε επ’ αυτού θα διαφωνούσε κανείς.

Ρυθμίζεις συνταξιοδοτικού των υπαλλήλων της Βουλής και μείωση στο μισό της επιχορήγησης προς το Ταμείο Αρωγής τους. Επ’ αυτού θα διαφωνούσε κανείς; 

Εξαίρεση του ερευνητικού προσωπικού των ΝΠΙΔ από το ενιαίο μισθολόγιο, για να μην μειωθούν κι’ άλλο οι μισθοί τους. Φαντάζομαι πως ούτε γι’ αυτό χρειαζόταν να γίνει μεγάλη συζήτηση.

Κατάργηση του ασυμβίβαστου για τους δημάρχους που θα μπορούν πλέον να ασκούν το επάγγελμά τους. Κακό κι’ αυτό;

Νομοτεχνική βελτίωση για την αναγνώριση επαγγελματικών προσόντων στους αποφοίτους κολλεγίων, ρύθμιση ώστε τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας να δίδονται εξ αποστάσεως με ηλεκτρονικά μέσα, συνέχιση της λειτουργίας του Φιλοτελικού και Ταχυδρομικού Μουσείου, προϋποθέσεις ιδιότητας Ενεργειακού Επιθεωρητή, παράταση πινάκων επιτυχόντων δικαστικών υπαλλήλων και ειρηνοδικών και άλλα τέτοια.

Προφανώς, υπάρχουν αντιρρήσεις όσον αφορά, στη διαθεσιμότητα και στις αποκρατικοποιήσεις (ΟΔΙΕ, ΟΣΕ κλπ), προς διευκόλυνση των οποίων υπάρχουν κάποιες ρυθμίσεις.

Αλλά αυτά τα θέματα είναι γνωστά, έχουν συζητηθεί, η πλειοψηφία που έχει προκύψει από εκλογές έχει λάβει τις αποφάσεις της και επίσης αποτελούν μνημονιακές υποχρεώσεις.

Επίσης, με πράξη νομοθετικού περιεχομένου (Δεκεμβρίου 2012) έχει αποφασιστεί η έκπτωση 10% στο πρόστιμο τακτοποίησης αυθαιρέτου σε όσους καταβάλουν το 30% του προστίμου ως τις 31/1/2013, καθώς και η μεταβίβαση αυθαιρέτου χωρίς να είναι απαραίτητη η εξόφληση του συνόλου του προστίμου, αλλά μόνο το 30%. Δηλαδή, μια ευνοϊκή ρύθμιση.

Με πράξη νομοθετικού περιεχομένου (Σεπτεμβρίου 2012) ρυθμίστηκε η μεταφορά μαθητών κατά τη σχολική περίοδο 2012-2013. Κακό κι’ αυτό; Έπρεπε να συζητάμε τρεις μέρες για να αρχίσει η μεταφορά των μαθητών στα σχολεία;

Με πράξη νομοθετικού περιεχομένου καταργήθηκε η υποχρεωτική εγγραφή των επιχειρήσεων στα επιμελητήρια από 1/1/2015.

Με πράξη νομοθετικού περιεχομένου καθορίστηκαν και οι εξαιρέσεις από τις μειώσεις συντάξεων για τους αναπήρους – είναι μια από τις πράξεις που κυρώθηκαν χθες.

Μιλάμε δηλαδή για σειρά ευνοϊκών ρυθμίσεων, που όμως προπαγανδιστικά παρουσιάζονται ως… κατάλυση της Δημοκρατίας. 

Όσο για τα περί κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας, επανέρχομαι: 

Γνωρίζουν πολύ καλά όσοι εκτοξεύουν με στόμφο τους μύδρους τους, πως μεγαλύτερη κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας από την χρεοκοπία, δεν υπάρχει.

Γνωρίζουν επίσης πως το αγγλικό δίκαιο επελέγη όχι επειδή είναι αυστηρότερο από το ελληνικό, αλλά επειδή… είναι γραμμένο στα αγγλικά!

Γνωρίζουν επίσης πως η αναγκαστική εκτέλεση οποιασδήποτε απόφασης υπάγεται στο εθνικό δίκαιο και εκδικάζεται από τα ελληνικά δικαστήρια.

Και τέλος γνωρίζουν πως οι υποθήκες αφορούν στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου (κτίρια κλπ.) και όχι τα αγαθά που, βάσει και του διεθνούς δικαίου, ανήκουν στον λαό, όπως ο ορυκτός πλούτος και σειρά υποδομών.

Τα γνωρίζουν όλα αυτά. Απλώς καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια ώστε να μην τα πληροφορείται ο λαός.

Διότι οι φωνές και τα ψέματα καλύπτουν την αλήθεια – όπως διδάσκει παλιά γκεμπελική πρακτική.