- ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΔΙΕΥΘΥΝΟΝΤΑ ΣΥΜΒΟΥΛΟ ΤΗΣ ΑΕΠΙ Α.Ε.

Κύριε Τριπολίτη,

διάβασα με τεράστια έκπληξη το χθεσινό Δελτίο Τύπου που υπογράφετε ως Πρόεδρος Δ.Σ. της ΑΕΠΙ ΑΕ, με το οποίο αποκαλείτε ευθέως ανόητο τον Υπουργό Πολιτισμού και κάθε άλλον που "τόλμησε" να διατυπώσει τη θέση ότι το καθεστώς διαχείρισης των πνευματικών δικαιωμάτων στη χώρα μας χρειάζεται εκσυγχρονισμό και διορθώσεις στα προβληματικά σημεία του.

Αφού σας ευχαριστήσω για το γεγονός ότι, με τη στάση σας αυτή, διευκολύνετε όσο δε φαντάζεστε τον αγώνα μας, επιτρέψτε μου κατ΄ αρχήν να κάνω μια επισήμανση που είμαι βέβαιος πως θα έχετε ακούσει από κάποιον από τους 83 αξιότιμους νομικούς σας συμβούλους, αλλά προφανώς δεν εννοείτε: Το "περιουσιακό δικαίωμα" του δημιουργού δεν είναι το ιερό δισκοπότηρο της νομικής επιστήμης, ούτε το απόλυτο άβατο του κράτους δικαίου.

Κι επειδή πρέπει να είμαι απολύτως βέβαιος πως, αυτή τη φορά, θα καταλάβετε τι ακριβώς είναι αυτό που λέτε, θα χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα απολύτως αντίστοιχο των παραδειγμάτων που χρησιμοποιήσε η ίδια η εταιρία σας (η ΑΕΠΙ ΑΕ) σε εξώδικό της προς τους εκπροσώπους άλλου επαγγελματικού κλάδου (όχι του δικού μας), συγκρίνοντας τα πνευματικά δικαιώματα με άλλα στενή εννοία περιουσιακά αγαθά, όπως τα έπιπλα, τα αυτοκίνητα κλπ. Διευκρινίζω πως, από σεβασμό στους πνευματικούς δημιουργούς και τα έργα της διανοίας τους ποτέ δε θα χρησιμοποιούσα έναν τέτοιο παραλληλισμό, απατείται όμως να σας συναντήσω στο δικό σας επίπεδο ώστε να μπορέσουμε επιτέλους να συνεννοηθούμε.

Λέτε, λοιπόν, ότι το περιουσιακό δικαίωμα του δημιουργού πάνω στο έργο του, του επιτρέπει να καθορίζει μονομερώς, με απόλυτο και αδιαπραγμάτευτο τρόπο τις αμοιβές του, κι αυτό, κατά την άποψή σας, "δεν είναι συζητήσιμο".

Όριστε το παράδειγμα, λοιπόν:

Σκεφτείτε το αλεύρι. Ναι, καλά διαβάσατε, το αλεύρι. Στις μέρες μας είναι αποκλειστικά εμπορικό προϊόν, αποκλειστικά για κατανάλωση από το ευρύ κοινό, πάνω του βασίζεται το σημαντικότερο κομμάτι της βασικής μας διατροφής ανά τους αιώνες, ολόκληροι κλάδοι της οικονομίας δε θα υπήρχαν χωρίς το αλεύρι και συνάμα αποτελεί πρώτη ύλη για πάμπολλες διατροφικές δημιουργίες  - ακριβώς, δηλαδή, όπως και τα πνευματικά δημιουργήματα, κατ' αντιστοιχία. Το αλεύρι, όπως και τα πνευματικά δημιουργήματα, πωλείται και στη λιανική και στη χονδρική. Και η σημαντικότερη λεπτομέρεια για την υπόθεσή μας: Το αλεύρι και τα προϊόντα που παράγονται από αυτό (τα οποία είναι διαθέσιμα παντού) μέχρι να τα πληρώσει ο πελάτης ανήκουν σε εκείνον που τα πουλάει (να' το και το περιουσιακό δικαίωμα, που σας απασχολεί μονοσήμαντα). Βεβαίως, θα μου πείτε, κάθε δεδομένη ποσότητα αλεύρου είναι μιας χρήσης, σε αντίθεση με τα πνευματικά δημιουργήματα, αλλά ας μην μπούμε σε λεπτομέρειες - δε θα ήθελα να σας μπερδέψω.

Σκεφτείτε, τώρα, στο παράδειγμα αυτό, ότι ο Έλληνας νομοθέτης έχει κρίνει πως οι μυλωνάδες δεν είναι ικανοί να διαχειρίζονται το αλεύρι, αλλά επιβάλλει διά νόμου τη διαχείριση των περιουσιακών δικαιωμάτων τους (επί των αλεύρων) από τους αλευρέμπορους. Κι αντί οι αλευρέμποροι να είναι πιο προσεκτικοί, αν μη τι άλλο, από σεβασμό στο Κράτος που τους έδωσε τέτοιο τεράστιο προνόμιο, "κοιτάξτε" (όχι ότι δεν ξέρετε, χάριν του παραδείγματος το λέω) τι γίνεται στη χώρα επί 20 χρόνια:

-          Ένας από αυτούς (...εσείς, η ΑΕΠΙ ΑΕ, δηλαδή) διαθέτει στη χώρα το 99,999% του συνόλου των Ελληνικών και ξένων αλεύρων, με αποτέλεσμα, όποιος χρειάζεται αλεύρι (ελληνικό ή ξένο) ουσιαστικά να μην έχει που αλλού να απευθυνθεί.

-          Εκ του νόμου δεν ορίζεται τιμή με το κιλό, αλλά απαιτείται η τιμή να είναι ποσοστιαία με βάση τα καθαρά ή ακαθάριστα έσοδα του αγοραστή χονδρικής. Όμως, ο αλευρέμπορος (πάλι εσείς, δηλαδή, η ΑΕΠΙ ΑΕ), παρά την πρόβλεψη του νόμου, απαιτεί και δε διαπραγματεύεται το 2,2% επί των ακαθαρίστων (όχι των καθαρών) εσόδων κάθε ζαχαροπλάστη, κάθε αρτοποιού, κάθε εστιάτορα και κάθε άλλου επαγγελματία που χρησιμοποιεί το αλεύρι ή παράγωγά του, ανεξαρτήτως κερδοφορίας.

-          Μάλιστα, όταν τα αρτοσκευάσματα ή τα είδη ζαχαροπλαστικής πωλούνται από ηλεκτρονικά καταστήματα, ο αλευρέμπορος (εσείς και πάλι, η ΑΕΠΙ ΑΕ - πιστεύω όμως ότι θα το έχετε καταλάβει πια και δε θα το επαναλάβω) απαιτεί πρόσθετη αμοιβή για το ίδιο αλεύρι, που ΜΙΑ φορά χρησιμοποιήθηκε για την παρασκευή κάθε προϊόντος!

-          Επιπλέον, ο αλευρέμπορος επιβάλλει μονομερώς σύμβαση με σειρά καταχρηστικών και παράνομων όρων (με σημαντικότερο το 2,2% επί του τζίρου, αλλά και άλλων, όπως ελάχιστη χρέωση ανεξαρτήτως πραγματικής κατανάλωσης κλπ), την οποία υποχρεούται κάθε αρτοποιός και κάθε ζαχαροπλάστης να υπογράψει ΑΝ θέλει να συνεχίσει να κάνει τη δουλειά του - διαφορετικά, ο αλευρέμπορος του αρνείται την πώληση αλεύρου.

-          Σα να μην έφταναν όλα αυτά, ο αλευρέμπορος αρνείται σε όλους τους πελάτες κάθε διακανονισμό, κάνοντας εξαίρεση μόνο για ορισμένους πελάτες υπερχονδρικής.

-          Και το κυριότερο απ' όλα: αν ο πελάτης της χονδρικής δε συμφωνεί με τους μονομερείς όρους, ή δεν μπορεί να πληρώσει, ή έστω ζητά διακανονισμό, ο αλευρέμπορος όχι μόνο τον καταστρέφει επαγγελματικά, του παίρνει τα ακίνητα και ό,τι άλλο μπορεί να κατασχέσει, αλλά επιπλέον τον μηνύει για κλοπή και τον οδηγεί σιδεροδέσμιο στο αυτόφωρο.

Σκεφθείτε, τώρα, κύριε Τριπολίτη, με βάση το παράδειγμα: πόσο μακριά πιστεύετε ότι μπορεί να σας πάει η εμμονή σας στο περιουσιακό δικαίωμα, παραβλέποντας όλα τα άλλα; Αλλά αυτή είναι μια συζήτηση που θα την κάνουν οι νομικοί μας.

Γι' αυτό, καλύτερα πείτε μου, αν θέλετε: μέχρι που θα φτάνατε εσείς για να διορθώσετε την αδικία, αν είχατε απέναντί σας τον μόνο στη χώρα που πουλά αλεύρι, ή έπιπλα, ή αυτοκίνητα (ό,τι θέλετε εσείς, διαλέξτε αυτό που σας ταιριάζει περισσότερο) και ταυτόχρονα τον μόνο που εκ του νόμου παρακρατεί την κυριότητα επί των πωλουμένων και μπορεί να μηνύσει, για τον λόγο αυτόν, τον πελάτη του - και δεν παραλείπει να το κάνει σε κάθε ευκαιρία; Αν χρειαζόσασταν αλεύρι, ή έπιπλα, ή αυτοκίνητο για να κάνετε τη δουλειά σας, μέχρι που θα φτάνατε για τον αναγκάσετε να συμμορφωθεί με το νόμο;

Και για να τελειώνουμε, κύριε Τριπολίτη, που μας κοιτάζετε αφ' υψηλού από τα πολυτελή γραφεία της ΑΕΠΙ ΑΕ στο Μαρούσι που φτιάχτηκαν με το αίμα (όχι βέβαια δικό σας) και μας αποκαλείτε ανόητους:

Μέχρι που θα φτάνατε εάν είχατε πραγματικά χάσει και την επιχείρησή σας, και το σπίτι σας, εάν είχε για τον λόγο αυτόν διαλυθεί και η οικογένειά σας και είχατε να δείτε τα παιδιά σας δυο χρόνια, εάν σήμερα σκουπίζατε δρόμους γιατί δεν έχετε χρήματα ούτε να εξαγοράσετε τις ποινές, εάν ζούσατε σε σπίτι χωρίς ρεύμα και νερό, εάν σας συντηρούσαν οι φίλοι και οι γνωστοί, εάν μαζί με όλα αυτά ήσασταν και ανάπηρος αλλά δεν είχατε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη επειδή η ΑΕΠΙ ΑΕ φρόντισε να μη σας αφήσει ούτε τα ελάχιστα αναγκαία για τα φάρμακα και τη νοσηλεία σας;

Εάν τα είχατε πάθει όλα αυτά από μια ιδιωτική εταιρία, όπως αγαπητός σε όλον τον κλάδο συνάδελφος από τις Σέρρες που μάλλον γνωρίζετε το όνομά του (αλλιώς θα φροντίσουμε εμείς να το μάθετε), μέχρι που θα φτάνατε για να επιβάλλετε τη νομιμότητα σε εκείνον που τα προκάλεσε;

Σκεφετείτε το καλά, γιατί εμείς ακριβώς μέχρι εκεί θα φτάσουμε. Και δε μας σταματά τίποτα πια.

Κωνσταντίνος Τσεσμετζής

Προεδρεύων της Ένωσης Ιδιοκτητών Ραδιοσταθμών Μακεδονίας - Θράκης

Πανελλαδικός Συντονιστής

Υ.Γ. ΣΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ  LINK ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΣΗ ΤΟΥ Κ. ΤΡΙΠΟΛΙΤΗ.

http://www.aepi.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=666&Itemid=137