«Τελευταίες διακοπές πριν από 4 χρόνια... »

Η εφημερίδα Ριζοσπάστης σε σημερινό  δημοσίευμα παρουσιάζει τις συζητήσεις που είχε με οικογένειες ανέργων  γύρω απο το θέμα "διακοπές"
Ενα άπιαστο όνειρο...
"  73% των Ελλήνων δεν έκαναν διακοπές το 2013, σύμφωνα με στοιχεία του ΙΝΚΑ. Τα έξοδα μιας τετραμελούς οικογένειας για 15 μέρες διακοπές είναι 2.700 ευρώ. Κατά 50% έχει μειωθεί (σ.σ. ήδη μειωμένος) ο εσωτερικός τουρισμός σε σχέση με το 2009, σύμφωνα με περσινά στοιχεία. Από αυτούς που δεν έκαναν διακοπές το 70% επικαλείται οικονομικούς λόγους και το υπόλοιπο επαγγελματική και εισοδηματική αστάθεια. Από το 27% που κάνει λίγες μέρες διακοπές οι μισοί πάνε σε φιλικά σπίτια, το 30% σε συγγενικά και μόνο το 20% σε ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια.
Η πλειοψηφία των εργαζομένων σήμερα δεν κάνουν διακοπές. Πόσο μάλλον οι άνεργοι.
Η Κατερίνα είναι η mater familias μιας τετραμελούς οικογένειας. Η ίδια εργαζόταν για πάνω από 25 χρόνια σε καταστήματα πώλησης ηλεκτρικών ειδών. Ο σύζυγός της ήταν λιθογράφος - εκτυπωτής. Τώρα και οι δύο στην ουσία είναι άνεργοι.
«Ο σύζυγος δούλεψε στο Δήμο Πειραιά για ένα πεντάμηνο στην κοινωφελή εργασία. Επαιρνε 490 ευρώ καθαρά το μήνα. Τώρα δεν έχει δουλειά», μας λέει. «Εγώ, στα πενήντα μου, έμεινα άνεργη το 2011 και το 2012 κατέθεσα τα χαρτιά μου για πρόωρη σύνταξη επειδή η μία από τις δυο μου κόρες είναι ανήλικη. Ηταν λύση ανάγκης. Παίρνω 576 ευρώ σύνταξη του ΙΚΑ και με αυτά τα χρήματα περνάμε. Ηταν ένας τρόπος για να επιβιώσουμε. Προσπάθησα να βρω δουλειά, αλλά δεν τα κατάφερα».
Η Κατερίνα θεωρεί τον εαυτό της άνεργο, αφού ακόμα μπορεί να εργαστεί, ενώ συνεχίζει να ψάχνει για δουλειά. Η επικουρική σύνταξη θα βγει σε 3,5 χρόνια. «Περίμενα 22 μήνες να πάρω τα αναδρομικά της σύνταξης. Ακόμα και σε αυτά μου κρατήθηκε φόρος 20%. Τα χρήματα δόθηκαν σε απλήρωτους λογαριασμούς».
Για τις διακοπές της οικογένειας λέει ότι οι τελευταίες ήταν πριν από τέσσερα χρόνια για λίγες μέρες. Δεν υπάρχει χωριό για τις διακοπές της οικογένειας. Πρέπει να πληρώσουν. Αναφερόμενη στον κοινωνικό τουρισμό, μας λέει πως τώρα η συμμετοχή του εργαζόμενου στο σχετικό πρόγραμμα είναι 10 - 18 ευρώ τη μέρα κατ' άτομο. Παλιότερα με την Εργατική Εστία το πρόγραμμα περιελάμβανε και κατασκήνωση με κόστος πέντε ευρώ τη μέρα το άτομο και ημιδιατροφή. «Συμμετείχαμε σε αυτά τα προγράμματα», μας λέει. «Τώρα πρέπει το άτομο να δώσει 72 ευρώ τη μέρα για 5 - 6 μέρες με ημιδιατροφή. Πριν λίγα χρόνια με μεγαλύτερους μισθούς υπήρχε μικρότερη συμμετοχή. Τώρα με κουτσουρεμένους μισθούς και ανεργία, ο ΟΑΕΔ ζητά περισσότερα. Ομως, οι οικονομικές υποχρεώσεις τρέχουν. Δικαιούμαστε διακοπές αλλά...».
Η μεγάλη κόρη της, η Αυγή, εργάζεται ως πωλήτρια σε εταιρεία για τέσσερις ώρες τη μέρα με 244 ευρώ. «"Ευτυχώς" μένοντας με τους γονείς μου δεν έχω να με... τρέχουν οι λογαριασμοί και με το φίλο μου θα πάμε για λίγες μέρες σε νησί», προσθέτει.
Για την οικογένεια της Καίτης τα πράγματα είναι το ίδιο δύσκολα. Ο σύζυγός της ήταν για πολλά χρόνια ηλεκτροσυγκολλητής στη Ζώνη Περάματος. Εχει πέντε χρόνια να δουλέψει. Εκανε μόνο 40 - 50 μεροκάματα το χρόνο. Χρειάζεται ακόμα 250 ένσημα στα βαρέα και ανθυγιεινά για τη σύνταξη. Στο προηγούμενο σπίτι, τους έκαναν έξωση. Στο τωρινό η ΔΕΗ τους κόβει το φως και κάθε φορά το επανασυνδέουν. Το τελευταίο χρονικό διάστημα εργάζεται ως συντηρητής σε οίκο ευγηρίας με 700 ευρώ. Η ίδια έχει δουλέψει πάνω από 20 χρόνια ως οδηγός ταξί. Σήμερα, δεν έχει δουλειά. Η μία από τις δυο της κόρες εργάζεται και μένει μαζί τους.
«Ερχεται η 15η του μήνα και δεν έχουμε χρήματα. Από τα 700 μένουν 150 - 200 ευρώ για το φαΐ. Βοηθάει το παιδί, αλλά και ο δικός της μισθός δεν φτάνει», θα μας πει. «Παλιότερα κάναμε διακοπές έστω και για μια βδομάδα. Αρκετές φορές οι διακοπές μας ήταν να ακολουθούμε το σύζυγο στη Σύρο το καλοκαίρι γιατί δούλευε στο νεώριο».
«Εχουμε δέκα χρόνια να πάμε διακοπές», συμπληρώνει. «Είχαμε να φροντίζουμε και τον πατέρα μου που ήταν κατάκοιτος για τέσσερα χρόνια. Πέθανε πέρσι. Ούτε χωριό υπάρχει. Πώς να πάω διακοπές έχοντας πίσω τις οικονομικές υποχρεώσεις να μας κυνηγάνε. Φοβάμαι μην έρθουν και μας κόψουν το ηλεκτρικό. Πώς να ξαπλώσω ανέμελα στην παραλία με τόσες σκοτούρες να μου βαραίνουν το μυαλό;».