Αξιολόγηση ναι, αλλά από ποιους;('Aρθρο Πάνου Μανούρη)

Κανείς σώφρων πολίτης και πολύ περισσότερο ευσυνείδητος δημόσιος υπάλληλος δεν μπορεί να διαφωνήσει με την αξιολόγηση των δομών και του προσωπικού του δημόσιου τομέα.  Φθάνει αυτή να γίνει με τρόπο απολύτως αντικειμενικό, δίκαιο και αξιόπιστο.
Πολύ φοβούμαι ότι η παρούσα διαδικασία αξιολόγησης λόγω της βεβιασμένης εφαρμογής της θα καταστεί αναξιόπιστη και αμφισβητήσιμη, άρα θα τεθεί προφανώς ζήτημα εγκυρότητάς της αν προχωρήσει με τον τρόπο που ξεκίνησε.
Για να μην υπάρξει τέτοιο ενδεχόμενο θα έπρεπε να υπάρξουν τα εχέγγυα με  δύο  βασικές προϋποθέσεις που δυστυχώς -για ανεξήγητους λόγους- ουδείς μερίμνησε να υπάρξουν πριν την έναρξη της διαδικασίας και συγκεκριμένα:
Α) Θα έπρεπε να προηγηθεί κατά τη γνώμη μου, η επιλογή με τον νέο αντικειμενικό τρόπο που προβλέπει ο σχετικός νέος Νόμος, των Γενικών Διευθυντών, Διευθυντών κ.λπ των  διαφόρων κρατικών δομών (που εκ της θέσεως τους είναι αξιολογητές των υφισταμένων τους) και ακολούθως να ξεκινήσει η διαδικασία αξιολόγησης του προσωπικού, ώστε να υπάρχει απόλυτη διασφάλιση ότι οι κρίνοντες και οι κρινόμενοι έχουν την  ίδια αντιμετώπιση, σύμφωνα με τη Συνταγματική επιταγή.
Β) Οι αξιολογητές θα πρέπει να έχουν πλήρη γνώση των καθηκόντων που εκτελούν οι αξιολογούμενοι υπάλληλοι, γιατί ειδάλλως είναι αδύνατη η σωστή – δίκαιη  κρίση τους.
Συμπέρασμα: Πολλές φορές σωστές αποφάσεις, όταν δεν λαμβάνεται και πρόνοια  σωστής εφαρμογής τους,  καθίστανται «γράμμα κενό».
Πιστεύω ότι είτε γρήγορα, είτε αργά, είτε αργότερα, αυτό θα συμβεί και με την συγκεκριμένη αξιολόγηση, που με αδικαιολόγητη προχειρότητα επιβλήθηκε (εξωθεν;) να εφαρμοστεί.  Ελπίζω ότι ο Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης- που είναι ικανός και ιδιαίτερα έξυπνος – να αντιληφθεί που τον οδηγούν κάποιοι «φωστήρες»…

Πάνος Μανούρης