Το ψέμα και η υποταγή

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Τα επιχειρήματα που σταθερά προβάλλουν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι ότι η Νέα Δημοκρατία ψήφισε το περασμένο καλοκαίρι τη συμφωνία της 12^ης Ιουλίου και ότι ο λαός έδωσε ξανά την ψήφο του στον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, γνωρίζοντας τη συμφωνία και προφανώς και τις συνέπειές της.

Με το πολυνομοσχέδιο που έφερε η κυβέρνηση και υπερψηφίστηκε χθες από την κυβερνητική πλειοψηφία αποδείχθηκε πως και αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα – αν και κατά την συζήτησή του προβλήθηκαν τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα.

Η αλήθεια είναι πως τίποτε από όσα ψηφίστηκαν χθες δεν υπήρχε ούτε στη συμφωνία του καλοκαιριού, αλλά και (βέβαια) ούτε στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015.

Πουθενά – ούτε στη συμφωνία, ούτε στο πρόγραμμα – δεν υπήρχε ο περίφημος μηχανισμός δημοσιονομικής διόρθωσης, γνωστός πλέον ως «κόφτης».

Ουδεμία συζήτηση είχε γίνει για κάτι τέτοιο μέχρι την ώρα που η κυβέρνηση αποφάσισε δήθεν να βγάλει στη σέντρα το ΔΝΤ αξιοποιώντας την τηλεφωνική υποκλοπή Τόμσεν – Βελκουλέσκου και διακηρύσσοντας ότι τάχα δεν θέλει το ΔΝΤ στο πρόγραμμα.

Αμέσως μετά – ως αποτέλεσμα αυτής της αναξιόπιστης συμπεριφοράς – ήλθε ο δημοσιονομικός «διορθωτής».

Αυτό δεν υπήρχε ούτε στη συμφωνία, ούτε στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Όταν δηλαδή πήγαν στις εκλογές, προφανώς δεν είπαν στον λαό πως αν υπήρχε κάποια απόκλιση θα έκοβαν μισθούς και συντάξεις. Αν το είχαν πει, σίγουρα δεν θα ήταν αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα.

Η αλήθεια είναι ότι ακόμη και στις 12 του περασμένου Απριλίου, στην κοινή συνέντευξη Τύπου Τσακαλώτου, Σταθάκη, Κατρούγκαλου έλεγαν ψέματα.

Είπε ο κ. Τσακαλώτος: «Διατηρούμε, ως κυρίαρχη χώρα, την επιλογή να αποφασίζουμε το πώς φτάνουμε σε αυτούς τους στόχους. Να αποτελεί δηλαδή επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης, αφού έχει διαβουλευτεί και αφού έχει πάρει συμβουλές από τους θεσμούς». Και ότι «καταλαβαίνουν οι θεσμοί ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές»! Και ότι «εμείς έχουμε ξεκάθαρες κόκκινες γραμμές και στο αφορολόγητο και στις συντάξεις. Έχουμε ξεκάθαρες κόκκινες γραμμές και για την διαδικασία: ότι δηλαδή κάθε κυβέρνηση πρέπει να έχει μια διακριτική ευχέρεια στην εφαρμογή της όποιας συμφωνημένης πολιτικής».

Ακόμη και πριν λίγες μέρες, στην Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Τσακαλώτος είπε πως για τον μηχανισμό – κόφτη η κυβέρνηση θα έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Μετά κατατέθηκε η τροπολογία και μάθαμε πως δεν εξαιρούνται οι μισθοί και οι συντάξεις. Έλεγαν και ξανάλεγαν ότι δεν υπάρχει δυνατότητα νομοθέτησης νόμων υπό αίρεση και πως θα ήταν μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία και τελικά προχώρησαν στη νομοθέτηση με τροπολογία.

Ούτε θα ήταν αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα αν έλεγαν στον λαό πως σκοπεύουν να φέρουν στη χώρα ένα υπερταμείο αποκρατικοποιήσεων, με τη συμμετοχή δύο ξένων και με απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, αφού χωρίς τη σύμφωνη γνώμη τους ούτε τους άλλους τρεις θα μπορεί να διορίζει η ελληνική κυβέρνηση, ούτε κάποια απόφαση θα λαμβάνεται.

Δεν είπαν, δηλαδή, στον λαό ότι σκόπευαν να θέσουν τη χώρα υπό Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο για έναν αιώνα, δεσμεύοντας έτσι και τις επόμενες γενιές.

Έναν Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο ανάλογο με αυτόν που επιβλήθηκε μετά τον πόλεμο του 1897, το μαύρο ’97.  Τότε που οι Τούρκοι έφθασαν έξω από τη Λαμία, παρενέβησαν οι Μεγάλες Δυνάμεις και η Ελλάδα υποχρεώθηκε να πληρώσει πολεμικές αποζημιώσεις στην Οθωμανική Αυτοκρατορία (95 εκ. χρυσά φράγκα) για να μην χάσει τη Θεσσαλία.

Μας δάνεισαν και τότε για να πληρώσουμε τα σπασμένα του Δηλιγιάννη και μας έστειλαν την εξαμελή Διεθνή Επιτροπή Ελέγχου που ανέλαβε την οικονομική διοίκηση της Ελλάδας – έφυγε μόλις το 1978- επιβάλλοντας την εκχώρηση πλήρως και ολοκληρωτικά πολλών πηγών δημοσίων εσόδων στους πιστωτές της και να δημιουργηθούν μονοπώλια στο τσιγαρόχαρτο, στο αλάτι, στο πετρέλαιο, στον καπνό, στα σπίρτα και στα τραπουλόχαρτα, που θα διατηρούνταν μέχρι το 1981! 81 χρόνια κράτησε εκείνη η κατοχή.

Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ξεπέρασαν και τον Δηλιγιάννη, φθάνοντας στα 99 χρόνια – για τα οποία λένε τώρα ότι αποτελεί… συνήθη πρακτική των συμβάσεων!

Αν οι δανειστές πίστευαν πως αρκούσε το ΤΑΙΠΕΔ – το οποίο δεν έπαψαν να διασύρουν και στο οποίο δεν έπαψαν να επιτίθενται – τότε δεν θα επέβαλλαν το νέο υπερταμείο της διεθνούς επιτροπείας.

Μάλιστα, με περίσσιο θράσος ο υπουργός των Οικονομικών λέει τώρα πως ο λόγος για τον οποίο η διάρκεια της επιτροπείας είναι μεγαλύτερη από τη διάρκεια του δανείου, είναι επειδή… ο στόχος είναι ευρύτερος!

Ίσως είναι η μόνη φορά που η κυβέρνηση και ο κ. Τσακαλώτος κυριολεκτούν! Πράγματι, ο στόχος είναι ευρύτερος: Η παράδοση της χώρας για έναν αιώνα, στη διάρκεια του οποίου άλλοι θα αποφασίζουν για τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές και τα περιουσιακά της στοιχεία.

Στις 7 του περασμένου Δεκεμβρίου, στην ΕΡΤ, ο ίδιος ο κ. Τσίπρας είπε πως «καταφέραμε να πετύχουμε ένα ταμείο το οποίο δεν θα έχει έδρα το Λουξεμβούργο και κλειδοκράτορες κάποιους ξένους που θα πάρουν περιουσία 50 δισ. να την εκποιήσουν, αλλά πετύχαμε το πολύ θετικό να είναι το ταμείο στην Ελλάδα, με ελληνικά χέρια»!

-Την 1^η Σεπτεμβρίου του 2015, με άτυπο ενημερωτικό του σημείωμα για το νέο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων, ο ΣΥΡΙΖΑ μας «ενημέρωνε»: «Όσον αφορά στις σημαντικές παραμέτρους για τη λειτουργία του ταμείου, η αποσαφήνιση των οποίων αποτέλεσε το κομβικό σημείο για τη συμφωνία της 12ης Ιουλίου μεταξύ κυβέρνησης και θεσμών, υπογραμμίζεται ότι: Το ταμείο θα έχει έδρα την Ελλάδα, η διοίκηση και η διαχείριση του θα γίνεται από τις ελληνικές αρχές, με τους θεσμούς να περιορίζονται σε ρόλους εποπτείας και χορήγησης τεχνικής βοήθειας».

Αυτά έγραφαν και στο Πρόγραμμά του Σεπτεμβρίου. Και έλεγαν και κάτι παραπάνω – εκλογές είχαμε άλλωστε! Ότι «ο τρόπος λειτουργίας του νέου Ταμείου, η εσωτερική δομή του, ο κώδικας εταιρικής διακυβέρνησης, η πιθανή σύνθεση των στοιχείων του ενεργητικού του (πχ. Μετοχές εταιριών και τραπεζών, η ΕΤΑΔ, ακίνητα, το ΤΑΙΠΕΔ κ.α.), η μεθοδολογία της βέλτιστης αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας θα αποτελέσουν αντικείμενο μιας ανεξάρτητης Ομάδας Δράσης που θα συστήσει η ελληνική κυβέρνηση»!

Περιορίζονται σήμερα οι θεσμοί σε ρόλους εποπτείας και τεχνικής βοήθειας; Αυτό ψήφισαν χθες;

Μόνοι τους έλεγαν τότε πως αυτή ήταν η συμφωνία της 12^ης Ιουλίου – η εποπτεία και η τεχνική βοήθεια και τίποτε άλλο. Άρα, μετά από μια άλλη υπερήφανη διαπραγμάτευση, συνθηκολόγησαν, οπισθοχώρησαν και χθες νομοθέτησαν αυτό που ορκίζονταν πως δεν θα έκαναν ποτέ: Να πάνε πέρα από τη συμφωνία της 12^ης Ιουλίου.

Και αφού ξεμπέρδεψαν με τη δημόσια περιουσία, παρέδωσαν και την ιδιωτική σ’ αυτά που οι ίδιοι αποκαλούσαν «κοράκια της καταστροφής».

Έδωσαν, λοιπόν, στα «αρπαχτικά» (έτσι τα αποκαλούσε ο κ. Τσίπρας) των αγορών (που θα χόρευαν υπό τους ήχους των νταουλιών του) και τα εξυπηρετούμενα δάνεια. Απλώς έκαναν νέα βαφτίσια!

Ονόμασαν τα «κοράκια» Εταιρίες Διαχείρισης Απαιτήσεων και τα «αρπαχτικά» Εταιρίες Απόκτησης Κόκκινων Δανείων. Και προσέξτε: Οι πρώτες μπορούν να έχουν έδρα όχι μόνο στην Ελλάδα, όχι μόνο στα 28 κράτη-μέλη της ΕΕ, αλλά και σε κράτος-μέλος του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου (ΕΟΧ) και στην Ευρωπαϊκή Ζώνη Ελευθέρων Συναλλαγών (ΕΖΕΣ). Και ποιες χώρες ανήκουν στις ΕΖΕΣ; Μα η Ισλανδία, η Νορβηγία και το Λιχτενστάιν.

Εγκατέστησαν, δηλαδή, στο εσωτερικό απόλυτη αποικιοκρατία και μετέφεραν τα δάνεια των Ελλήνων στο εξωτερικό. Έχει κανείς καμιά αμφιβολία ότι οι εταιρίες αυτές θα εγκατασταθούν στο Λιχτενστάιν;

Μήπως υπήρχε κάτι τέτοιο στη συμφωνία του καλοκαιριού του 2015;

Μήπως υπήρχε αυτό στο Πρόγραμμα που έδωσε στη δημοσιότητα ο ΣΥΡΙΖΑ ενόψει των εκλογών του Σεπτεμβρίου 2015;

Θέλουν δηλαδή να μας πουν ότι γνώριζε ο λαός πως θα έδιναν όχι μόνο τα μη εξυπηρετούμενα, αλλά και τα εξυπηρετούμενα δάνεια στα ξένα funds; Και ότι παρ’ όλα αυτά συμφώνησε μαζί τους και τους ψήφισε;

Η αλήθεια είναι πως ούτε στη συμφωνία του περσινού καλοκαιρού, ούτε σε εκείνες τις 113 σελίδες που ήταν το Πρόγραμμά ΣΥΡΙΖΑ του Σεπτεμβρίου, μετά δηλαδή τη συμφωνία, δεν υπάρχει τίποτε από όσα νομοθετήθηκαν χθες.

Μιλούσαν για «ανοιχτά μέτωπα» που μόνο εκείνοι μπορούσαν να κερδίσουν!

Μήπως στο κεφάλαιο για τη φορολογία μιλούσαν για αύξηση του ΦΠΑ; Ότι δηλαδή ο λαός τους ψήφισε γνωρίζοντας ότι θα προχωρούσαν σε αύξηση του ΦΠΑ; Όχι βέβαια!

Όταν στο κεφάλαιο για τη βιομηχανία και την μεταποίηση μιλούσαν για ανάπτυξη τι εννοούσαν; Να πέφτουν μήνα με το μήνα παραγωγή και τζίρος; Όταν μιλούσαν για ανάπτυξη των Μεταφορών τι εννοούσαν; Ότι θα είναι κλειστή η σιδηροδρομική γραμμή της Ειδομένης επί δύο μήνες;

Όταν στο κεφάλαιο για τα κόκκινα δάνεια μιλούσαν για προστασία από τα επιθετικά κεφάλαια (hedge and vulture funds, έγραφαν συγκεκριμένα)τι εννοούσαν; Ότι θα έφερναν νόμο για την παράδοση όλων των δανείων σ’ αυτά τα funds; Είπαν ποτέ τον Σεπτέμβριο, κατά την προεκλογική περίοδο, πως θα παρέδιδαν και τα εξυπηρετούμενα δάνεια;

Δηλαδή θέλουν να πουν πως ο λαός τους ψήφισε τον Σεπτέμβριο του 2015 γνωρίζοντας πως θα παρέδιδαν όλα τα δάνεια, εξυπηρετούμενα και μη, στα «αρπαχτικά»;

Όχι βέβαια. Διότι έλεγαν τα ακριβώς αντίθετα: Ότι «μέσα στο 2015 θα ολοκληρωθεί ειδική μελέτη σχετικά με την εξεύρεση των πλέον κατάλληλων μηχανισμών για τη μεταφορά των πιο προβληματικών μη εξυπηρετούμενων δανείων εκτός των ισολογισμών των τραπεζών, θωρακίζοντας νομικά τα δικαιώματα των δανειοληπτών»!

Και ότι θα έφτιαχναν μια… νέα ανεξάρτητη αρχή για να χειριστεί το θέμα, λαμβάνοντας υπόψη εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια.

Καμιά σχέση, βέβαια, με αυτά που τελικά έφεραν και ψήφισαν!

Συμπέρασμα: Αν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ήσαν μυθιστόρημα, ένας τίτλος θα τους ταίριαζε: Ψέμα και υποταγή.