Ελλάδα: Η συγκλονιστική εξομολόγηση μιας ιερόδουλης. Mεγάλες αλήθειες που καίνε…

Μόλις συναντήσεις την Ούρσουλα, φαίνεται ότι είναι ένα απόλυτα φυσιολογικό κορίτσι γύρω στα 30 από την Βουλγαρία. Τα κουρασμένα μάτια της, δε μαρτυρούν πολλά, εκτός του ότι είναι μια όμορφη γυναίκα που της λείπει η φροντίδα και η περιποίηση. Στην πραγματικότητα είναι φορέας του ιού HIV…

Την ημέρα η Ούρσουλα δούλευε ως καθαρίστρια. Την νύχτα όμως μεταμορφωνόταν σε μια «ιέρεια του σεξ» δουλεύοντας στα σκοτεινά στενάκια του κέντρου της Αθήνας. Πουλούσε το καλλίγραμμο κορμί της για περισσότερο από οκτώ χρόνια. Η ελκυστική εμφάνιση της δεν περνούσε απαρατήρητη, τόσο που μετά από λίγο καιρό η πρωινή δουλειά αντικαταστάθηκε από τη βραδινή. Πρωί και βράδυ η Ούρσουλα, γινόταν το σεξουαλικό παιχνίδι στα χέρια των ανδρών που πλήρωναν για λίγα λεπτά συνεύρεσης μαζί της.

Η δουλειά της Ούρσουλας δεν ήταν το μόνο μυστικό που κρατούσε από την οικογένεια και τους φίλους της. Το θανάσιμο μυστικό της ήταν πως στο βωμό του κέρδους δεχόταν σεξουαλική επαφή χωρίς προφύλαξη με τους πελάτες της. Άνθρωποι από όλες τις φυλές εκσπερμάτωναν μέσα της. Απλά, τόσο απλά όπως γράφεται. Όπως ακούγεται, όπως μπορούμε να το φανταστούμε.

«Τώρα είναι πολύ αργά για μένα να σκέφτομαι τι θα έκανα καλύτερα στο παρελθόν. Σίγουρα θα είχα κάνει διαφορετικά κάποια πράγματα, επιμένοντας σε ένα προφυλακτικό. Ο θάνατος δε με τρομάζει. Δε με τρόμαξε ποτέ. Η ζωή μου ήταν εφιαλτική και πολλές φορές ίσως ήταν ένας θάνατος διαρκείας. Πολλές φορές παρακαλούσα να πεθάνω. Το μόνο που με κρατούσε πάντα ζωντανή και με κρατάει ακόμα είναι η κόρη μου. Γέννησα στα 14 μου. Τον πατέρα της δεν τον γνώρισα ούτε εγώ, δεν ξέρω ποιός μπορεί να είναι. Έζησα δύσκολα χρόνια…» μας λέει ξεσπώντας σε λυγμούς και συνεχίζει:

«Μια ζωή στους δρόμους ήταν κάτι που δεν το είχα σκεφτεί όταν έφευγα από την επαρχιακή πόλη που έμενα στην Βουλγαρία για να αναζητήσω μια καλύτερη τύχη στην Ελλάδα. Έκανα την κίνηση αυτή γιατί μόνο έτσι πίστευα ότι θα μπορούσα να υποστηρίξω τον εαυτό μου, την κόρη μου και τους γονείς μου. Δεν είμαι η μόνη που το έκανε. Υπάρχουν πολλά άλλα κορίτσια που έχουν εγκαταλείψει τα φτωχά χωριά της Βουλγαρίας και ήρθαν στην Ελλάδα σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Δεν είχα πρόθεσή να γίνω πόρνη, αλλά ίσως με καταδίκασε το παρουσιαστικό μου. Όταν έφτασα στην Αθήνα την πρώτη φορά, ήμουν 18. Άφησα την 4χρονη κόρη μου, χρειαζόμουν λεφτά».Έκανα πολλά όνειρα για το παιδί μου. Ήθελα να πάρει καλή εκπαίδευση ώστε να μπορέσει να βρει μια καλή δουλειά όταν θα μεγαλώσει , και να μην καταλήξει σαν κι εμένα. Και ο μόνος τρόπος για να έχω τα χρήματα που χρειαζόμουν για μια άνετη ζωή για μένα και για την κόρη μου ήταν να γίνω πόρνη. Στην Ελλάδα όλοι μου έκαναν τους καλούς. Όλοι ήθελαν να με βοηθήσουν. Η μόνη βοήθεια που πήρα ήταν ότι τουλάχιστον στην αρχή είχα όσα χρήματα χρειαζόμουν για να μάθω γρήγορα τη γλώσσα. Με την αστυνομία δεν είχα ποτέ προβλήματα. Χρειάστηκε να πάω αρκετές φορές με αστυνομικούς. Τις περισσότερες δε με πλήρωναν. Αλλά τι να έκανα;»

Μαθαίνει για τις ιερόδουλες που βρέθηκαν μολυσμένες με τον ιό του AIDS και μένει έκπληκτη, δεν το πιστεύει. Δεν πιστεύει όχι το ότι κάποιες ιερόδουλες έχουν AIDS, αλλά το ότι η πολιτεία είναι τόσο βαθιά νυχτωμένη και όλοι έπεσαν από τα σύννεφα, για κάτι απόλυτα λογικό και φυσιολογικό…

«Προσπαθούσα να χρεώνω 25 ευρώ και τις μέρες που δεν είχε καθόλου δουλειά χρέωνα μέχρι και 10 ευρώ. Άλλες κοπέλες χρέωναν μέχρι και 5 ευρώ προκειμένου να μη χάσουν τον πελάτη. Οι περισσότεροι δεν ήθελαν να χρησιμοποιήσουν προφυλακτικό. Ιδίως από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, δεν χρησιμοποιούν καθόλου προφυλακτικά. Σιγά-σιγά καθιερώθηκε από όλες τις κοπέλες. Δε μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς. Μάθαμε να ζούμε μ” αυτό. Ή μάλλον να ζούμε μέχρι να μάθουμε πως και εμείς αρρωστήσαμε.»

«Τα άσχημα νέα έφταναν καθημερινά. Πολλές φίλες μου αρρώσταιναν όλο και συχνότερα. Μια μέρα μια φίλη μου έκανε εμετό από αίμα. Φωνάξαμε ασθενοφόρο. Δεν την ξαναείδα από τότε. Μακάρι να ήταν μόνο το AIDS. Όλα αυτά τα χρόνια έμαθα πως υπάρχουν πάρα πολλές σοβαρές ασθένειες. Για τις περισσότερες ξέρω πολλά πράγματα. Θα μπορούσα να γράψω βιβλίο».

«Απορώ που μαθεύτηκε τώρα. Εδώ και χρόνια εμείς στη δουλειά, μόνο για την αρρώστια μιλούσαμε. Για να μην πω οι 5 στις 10 και σας φανούν πολλές, οι 4 σίγουρα έχουν σοβαρή ασθένεια. Αν όχι AIDS, κάτι εξίσου σοβαρό. Κάποτε λέγαμε για τη Βουλγαρία ότι δε λειτουργεί το κράτος. Αποδυκνείεται πως παντού τα ίδια είναι».

«Κάθε άνθρωπος που παίρνει κορίτσια από το δρόμο θα πρέπει να συνειδητοποιήσει τον κίνδυνο από τον ιό HIV ή άλλα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Δε μπορεί να γίνει τίποτα άλλο. Ο καθένας πρέπει να προσπαθήσει για τον εαυτό του. Αυτά τα πράγματα ξεκινούν από τον καθένα ξεχωριστά και στον καθένα ξεχωριστά πρέπει να σταματήσουν, πριν είναι αργά και για άλλους ανθρώπους».

«Κάθε μέρα που περνάει νιώθω πιο κοντά στο Θεό. Είμαι ευτυχισμένη που έδωσα στην κόρη μου όσα στερήθηκα. Για το τέλος δε φοβάμαι. Θα ήθελα μόνο να μην ταλαιπωρηθώ. Τη ζωή που έζησα την είχαν διαλέξει άλλοι πριν από μένα. Δε νιώθω τύψεις. Είναι αργά για τέτοια…»

Η Ούρσουλα ανακάλυψε ότι ήταν θετική στον ιό HIV πριν από δύο χρόνια και μόλις το έμαθε σταμάτησε να εργάζεται. Τώρα έχει μετακομίσει σε ένα ορεινό χωριό της Εύβοιας και ζει με τα 4 σκυλιά της…
ΠΗΓΗ
Πηγή: nataleme