ΘΡΗΝΟΣ στην κηδεία του Αλέξανδρου Βέλιου - ΌΛΟΙ εκεί για το τελευταίο αντίο..

Συννεφιασμένος καιρός, σκυθρωπά και σκυφτά πρόσωπα, παγωμάρα, θλίψη και πολλά στεφάνια...


Κάπως έτσι είναι το σκηνικό στο Α’ Νεκροταφείο της Αθήνας, όπου εκεί στις 15:00, συγγενείς, φίλοι, και συνεργάτες είπαν  το τελευταίο αντίο στον Αλέξανδρο Βέλιο, ο οποίος έπασχε από καρκίνο, και «έφυγε» σε ηλικία 63 ετών, το βράδυ της Κυριακής, στο σπίτι του στον Γέρακα, ενώ στο παρελθόν είχε κάνει γνωστή την επιθυμία του να κάνει ευθανασία, σε εξειδικευμένο κέντρο στην Ζυρίχη.

Άνθρωποι που αγάπησαν πολύ τον δημοσιογράφο, είναι στο Α’ νεκροταφείο της Αθήνας για να «εκτελέσουν» κατά γράμμα τις τελευταίες επιθυμίες και όλα όσα ζήτησε γραπτώς ο Αλέξανδρος Βέλιος, λίγο πριν δώσει τέλος στην ζωή του με μη υποβοηθούμενη ευθανασία στην «φωλιά» του στον Γέρακα.

«Θέλω το φέρετρό μου να είναι λιτό, από φυσικό ξύλο. Η αίσθηση της πολυτέλειας στον θάνατο μου φαίνεται άκρως κακόγουστη. Η βασική μου επιθυμία είναι να μην υπάρχει σταυρός στον τάφο μου. Μια απλή στήλη, στην οποία θα αναγράφεται το όνομα και οι χρονολογίες γέννησης και θανάτου μου. Πάνω στη μαρμάρινη πλάκα, να χαραχθεί η εξής φράση: “ευ ζην, ευ θνήσκειν”. Αν υπάρχει μια φωτογραφία μου σε λιτή κορνίζα. Όχι καντηλάκια και άλλα παρόμοια. Λίγα φρέσκα λουλούδια κάπου – κάπου, για να φαίνεται πως δεν έχω λησμονηθεί». Αυτά ήταν κάποια από τα τελευταία λόγια του γνωστού δημοσιογράφου.

Και έγιναν  όπως ακριβώς τα θέλησε ο Αλέξανδρος Βέλιος, ο οποίος δεν είχε κρύψει και την επιθυμία του να υπάρχει πολύς κόσμος στο νεκροταφείο για το τελευταίο αντίο, ώστε η κηδεία του να γίνει η αιτία για να αλλάξει ο νόμος για την ευθανασία….

Όντως, κόσμος συρρέει και τα στεφάνια είναι αμέτρητα! Συγγενείς, φίλοι, συνεργάτες, συνάδελφοι του, όπως οΓιώργος Τράγκας, επιχειρηματίες, άνθρωποι της τέχνης και του πνεύματος, πολιτικοί, αστρολόγοι, όπως η Βίκυ Παγιατάκη, αλλά και συνάδελφοι της γυναίκας του Νάντιας Γερολυμάτου από το υπουργείο Δικαιοσύνης έχουν στείλει στεφάνια. Άλλα με λευκά άνθη και άλλα με χρωματιστά λουλούδια, όλα «έστεκαν » εκεί για τον τελευταίο αποχαιρετισμό, για το καλό ταξίδι προς στον παράδεισο.
πηγη