Το συνδικαλίζειν (πρέπει να) εστί ρεαλιστείν...

Αδόκιμος ο τίτλος που επέλεξα για την παρέμβαση μου, αλλά θα μου πείτε ας είναι αυτό το μόνο αδόκιμο που ζούμε αυτή την εποχή σε τούτο τον τόπο. Ζούμε όλοι μας μια μεταστροφή της κοινωνίας μας, πολλές φορές και με βίαιους όρους ρεαλισμού, από την Ελλάδα του "λεφτά υπάρχουν" (και πράγματι υπήρχαν για πολλούς) στην χρεοκοπημένη Ελλάδα των μνημονίων και της ανάγκης να δει χωρίς παραμορφωτικούς φακούς και κατάματα την δεινή οικονομική της κατάσταση.

Σε αυτή τη νέα πραγματικότητα που δημιουργείται, χρειάζεται περισσότερο από ποτέ η σύνθεση και η δημιουργική συνύπαρξη - παρά η ατέρμονη και αδιέξοδη αντίθεση. Το αναφέρω καθώς τα απομεινάρια του απαρχαιωμένου συνδικαλιστικού περιβάλλοντος εξακολουθούν σε πολλές περιπτώσεις να αποτελούν σημαντική αναβλητική παράμετρο σε μεταρρυθμίσεις που οφείλουν να γίνουν για το κοινό καλό.

Ίσως να ακούγεται αφοριστικό και μπορεί να είναι ισοπεδωτικό για το συνδικαλιστικό κίνημα, που έχει δώσει πραγματικούς αγώνες στην Ελλάδα και έχει κερδίσει πολλούς από αυτούς. Μονίμως όμως αποτυγχάνει να κερδίσει τη μητέρα των προσωπικών του μαχών, τη δική του αυτοκάθαρση. Για να μην γίνομαι όμως αφοριστικός, κάτι ενδιαφέρον μου τράβηξε την προσοχή και θέλω να το μοιραστώ. Κάτι που αχνοφαίνεται στον ορίζοντα ως αλλαγή νοοτροπίας και ίσως τελικά να υποδηλώνει ότι υπάρχει ελπίδα.

Ο λόγος, για την τοποθέτηση του προέδρου της ΓΕΝΟΠ Γιώργου Αδαμίδη, που ουσιαστικά χαιρέτισε την πολυετή συμφωνία της ΔΕΗ με την Αλουμίνιον της Ελλάδος. Την μεταφέρω αυτούσια:

«Είναι ένα θέμα που ταλανίζει την εταιρεία πολλά χρόνια, με δικαστήρια, Επιτροπή Ανταγωνισμού, Ευρωπαϊκή Ένωση κ.λπ. και συνεπώς, στο μέτρο που διασφαλίζονται τα συμφέροντα της ΔΕΗ, είναι θετικό ότι υπήρξε συμφωνία. Το ότι λύνεται μια διένεξη με το μεγαλύτερο πελάτη, επ΄ ωφελεία και των δύο εταιρειών, δεν μπορεί παρά να μας βρίσκει σύμφωνους. Προφανώς η διοίκηση της εταιρείας που έφερε τη συγκεκριμένη πρόταση στη Γενική Συνέλευση, με θετική εισήγηση των υπηρεσιών της ΔΕΗ, έχει συνυπολογίσει όλες τις παραμέτρους του θέματος και έχει καταλήξει στο ότι προστατεύονται τα συμφέροντα της εταιρείας. Την ίδια στιγμή, είναι επιβεβλημένο να βρεθεί λύση και με τις άλλες μεγάλες εταιρείες – πελάτες, όπως είναι η ΛΑΡΚΟ, όπου οι ληξιπρόθεσμες οφειλές είναι τεράστιες. Η ευθύνη για την εξεύρεση λύσης εναπόκειται στη διοίκηση της ΔΕΗ και στην κυβέρνηση».

Σε μια εποχή που η ΔΕΗ αντιμετωπίζει ισχυρά προβλήματα επιβίωσης από τη μεγένθυνση των επισφαλειών της -ξεπερνούν τα 3 δισ. τα "χρωστούμενα"- το συνδικαλιστικό της όργανο, η ΓΕΝΟΠ δείχνει να ξυπνά από τον λήθαργο και να προσγειώνεται στην πραγματικότητα. Με την δαμόκλειο σπάθη της οικονομικής κατάρρευσης να επικρέμαται πάνω από το κεφάλι τους, οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ συνειδητοποίησαν ότι η μεγαλύτερη εταιρεία ηλεκτρισμού της χώρας οφείλει τελικά να λειτουργεί με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια, αν θέλει να επιβιώσει στον 21ο αιώνα. Να βρει τρόπους συνεργασίας και συμπόρευσης με την αγορά, όχι αντιδικίας και αντιπαράθεσης.

Δεν ξέρω αν ο κ. Αδαμίδης θα συνεχίσει να βλέπει την πραγματικότητα ως έχει, για την ώρα πάντως δείχνει να έχει επιλέξει το σωστό χαπάκι του Matrix.

K. Κόρακας
(kostaskorakas20@gmail.com)