Φιλοσοφία και λογοτεχνία στη Γαλλία 1930-1960

Tο βιβλίο του καθηγητή νεότερης και σύγχρονης φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Γιάννη Πρελορέντζου,  Φιλοσοφία και λογοτεχνία  στη Γαλλία 1930-1960  παρουσιάζει το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ιωαννιτών, την Τετάρτη 23 Νοεμβρίου, 8 μ. μ. στον Πολιτιστικό Πολυχώρο «Δημήτρης Χατζής» με ομιλητές τον Δημήτρη Καρυώτη, αναπληρωτή καθηγητή φιλολογίας Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, τον Ευτύχη Πυροβολάκη, PhD Sussex University, διδάσκοντα ΕΑΠ και τον συγγραφέα.

Σημειωτέον ότι με  απόφαση του πρωθυπουργού της Γαλλικής Δημοκρατίας,       την 1η Ιανουαρίου 2015, απονεμήθηκε στον καθηγητή Γιάννη Πρελορέντζο ο τίτλος του Ιππότη του Τάγματος του Ακαδημαϊκού Φοίνικα Chevalier Dans l’ Ordre des Palmes académiques , για την προσφορά του στον γαλλικό πολιτισμό.
Για τη συγκεκριμένη έκδοση, ο συγγραφέας σημειώνει τα εξής : «Τι ώθησε τους περισσότερους και σπουδαιότερους φιλοσόφους στη Γαλλία, κατά τη φιλοσοφική στιγμή του υπαρξισμού, να δημιουργήσουν το έργο τους σε διαρκή και ζωτική γι’ αυτούς αναμέτρηση με τη μη φιλοσοφία , κυρίως με τη λογοτεχνία και τις τέχνες, αλλά και με τις επιστήμες, την πολιτική κ.λπ.; Ο Σαρτρ (Sartre), o Καμύ (Camus), o Γκαμπριέλ Μαρσέλ (Gabriel Marcel), o Ζαν Βαλ (Jean Wahl) και αρκετοί άλλοι παρήγαγαν οι ίδιοι σημαντικό συγγραφικό έργο - στο πεδίο της πεζογραφίας, του θεάτρου ή της ποίησης -, παράλληλα με το καθαυτό φιλοσοφικό τους έργο· είναι άλλωστε αδύνατο να κατανοήσουμε σε βάθος τη φιλοσοφική σκέψη άλλων, όπως του Μωρίς Μερλώ-Ποντύ (Maurice Merleau-Ponty), του Βλαντιμίρ Γιανκελεβίτς (Vladimir Jankélévitch), του Εμανυέλ Λεβινάς (Emmanuel Lévinas) ή του Γκαστόν Μπασλάρ (Gaston Bachelard), αν δεν λάβουμε σοβαρά υπόψη το στοχασμό τους για τη ζωγραφική, τη μουσική και τη λογοτεχνία.

Μέσα από μια επισκόπηση της φιλοσοφικής σκηνής και γενικότερα της πνευματικής δημιουργίας στη Γαλλία, από το 1930 ως το 1960, σε αντιπαραβολή με τις προηγούμενες και τις επόμενες φιλοσοφικές στιγμές, μέχρι σήμερα, επιχειρώ να εντοπίσω και να αναδείξω τους ποικίλους λόγους αυτής της συγκεκριμένης αλληλοπεριχώρησης της φιλοσοφίας και της μη φιλοσοφίας (με έμφαση στη λογοτεχνία και τις τέχνες).

Αποδίδοντας ιδιαίτερη σημασία σε πλειάδα αδίκως παραγνωρισμένων φιλοσόφων λ.χ. στον Ρεμόν Ρυγιέ (Raymond Ruyer), στον Υβόν Μπελαβάλ (Yvon Belaval) ή στον Ζαν Γκρενιέ (Jean Grenier), αλλά και σε στοχαστές και δημιουργούς οι οποίοι, χωρίς να είναι κυριολεκτικά φιλόσοφοι, επηρέασαν σημαντικά το φιλοσοφικό γίγνεσθαι της Γαλλίας  Πωλ Βαλερύ (Paul Valéry), Ζωρζ Μπατάιγ (Georges Bataille), Μωρίς Μπλανσό (Maurice Blanchot), Αντρέ Μαλρώ (André Malraux κ.ά.), οδηγήθηκα ανεπαίσθητα, όσο και αναπόδραστα, μέσω μιας παιδαγωγικής του θαυμασμού, σε ένα αβίαστο εγκώμιο της φιλοσοφίας και των γραμμάτων στη Γαλλία στον εικοστό αιώνα».