Σε πλήρες αδιέξοδο η ΛΑΡΚΟ. Υπάρχει επόμενη ημέρα;

Ξαναγινόμαστε θεατές σε ένα έργο που μοιάζει να μην έχει τελειωμό... Η ΛΑΡΚΟ, η πάλαι ποτέ ισχυρή νικελοβιομηχανία, συνεχίζει να οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην κατάρρευση, την ώρα που εδώ και τόσα χρόνια δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα για να θωρακιστεί! 

Διάβασα με πολύ προσοχή το χθεσινό άρθρο του Βήματος "Η παρασιτική λειτουργία της ΛΑΡΚΟ (http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=842185) και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω: Τα απλά μαθηματικά είναι εις βάρος της! Οι διεθνείς τιμές του νικελίου παρουσιάζουν κάμψη, με αποτέλεσμα η ΛΑΡΚΟ να πωλεί 10.000 δολάρια τον τόνο, όταν το κόστος παραγωγής είναι 16.000 δολάρια. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η εταιρεία σε ημερήσια βάση να καταγράφει ζημιές 300.000 ευρώ και περίπου 7-8 εκατ. τον μήνα. 

Παράλληλα, δεν παύει να έχει όλα τα χαρακτηριστικά της "ιερής αγελάδας" του Δημοσίου! Η ΛΑΡΚΟ συνεχίζει να χρωστά εκατομμύρια ευρώ, όντας ο πιο μεγάλος "μπαταχτσής" της ΔΕΗ, χωρίς να επιδεικνύει καμία κερδοφορία για περισσότερο από 8 χρόνια. Την ίδια ώρα, η ΔΕΗ της "χαρίζει" 60 εκατ. ευρώ ετησίως, με την τωρινή κυβέρνηση να μην αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και να εθελοτυφλεί, κερδίζοντας χρόνο για να μη χρεωθεί το επερχόμενο λουκέτο. 

Ο αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ κ. Σταύρος Γούτσος, ανέφερε πρόσφατα ότι "η ΛΑΡΚΟ λειτουργεί με οφειλές προς την επιχείρηση πάνω από 250 εκατ. ευρώ, οι οποίες αυξάνονται 5 εκατ. κάθε μήνα". Τα απλά μαθηματικά και πάλι είναι αμείλικτα: 60 εκατ. ευρώ τον χρόνο χρέος μόνο στη ΔΕΗ! 

Η ΛΑΡΚΟ είναι ένα ζωντανό παράδειγμα παθογένειας της ελληνικής οικονομίας. Η πολιτική ατολμία, η συνδικαλιστική παρακώλυση και οι πολιτικές εξαρτήσεις την καθιστούν κάθε μέρα ένα μη βιώσιμο μοντέλο παραγωγής, που σε κόντρα των καιρών, εξακολουθεί να επιβιώνει παρασιτικά. Χαρακτηριστικό είναι το μισθολογικό καθεστώς που επικρατεί στην εταιρεία, το οποίο δεν έχει εξορθολογιστεί στα χρόνια της κρίσης, παρότι η ιστορική βιομηχανία αργοσβήνει. Και πώς άλλωστε να συμβεί αυτό όταν αφορά κυρίως σε ρουσφετολογικές προσλήψεις επί σειράς κυβερνήσεων...

Ποια θα είναι η επόμενη μέρα της; Για την ώρα το μέλλον της δείχνει άδηλο. Από τη μία το Ελληνικό Δημόσιο, ως βασικός μέτοχος, καλείται να επιστρέψει 136 εκατ. ευρώ, και μάλιστα με τόκο, ως κρατική ενίσχυση για μια σειρά από μέτρα στήριξης της ΛΑΡΚΟ την περίοδο 2008-2010. Ένας πιθανός δρόμος θα ήταν η ιδιωτικοποίηση της, σενάριο κατά το οποίο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παύει να απαιτεί ανάκτηση των κρατικών ενισχύσεων. Δεν είναι απλός, αλλά είναι ένας δρόμος. 

Συνεπώς, η πρώτη κίνηση πρέπει να γίνει από την κυβέρνηση: να ξεκαθαρίσει ποιες είναι οι προθέσεις της για τη ΛΑΡΚΟ, ώστε κάποια στιγμή να βρεθεί επενδυτής που θα καταστρώσει ένα επιχειρησιακό πλάνο με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια που θα µειώνει το κόστος λειτουργίας της και θα την κάνει και πάλι βιώσιμη. Αυτό το σενάριο ωστόσο, προϋποθέτει ρήξη με το "κατεστημένο" της ΛΑΡΚΟ και πολιτική τόλμη. Υπάρχει τέτοια; 

Άρια Ν.