Ιωάννινα:"Αμαντέους" απο το Καλλιτεχνικό Σωματείο ΕΞΑΥΔΑ

Αμαντέους

Η κινηματογραφική ταινία Αμαντέους είναι δράμα εποχής, παραγωγής 1984 σε σκηνοθεσία Μίλος Φόρμαν. Το σενάριο της ταινίας, το οποίο έγραψε ο Πίτερ Σάφερ, είναι βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό του Σάφερ, που με τη σειρά του βασίστηκε στο θεατρικό έργο του Αλέξανδρου Πούσκιν "Μότσαρτ και Σαλιέρι."
Η ταινία γυρίστηκε στην Πράγα, στο Κρόμεριζ και τη Βιέννη και έλαβε ευνοϊκές κριτικές καθώς και την αγάπη του κοινού. Προτάθηκε για 53 συνολικά βραβεία και κέρδισε 40. Το 1985 προτάθηκε για 11 βραβεια όσκαρ. Έλαβε τελικά 8 μεταξύ των οποίων και Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας για τον Φόρμαν. Έλαβε επίσης 4 Χρυσές Σφαίρες, μεταξύ των οποίων και Καλύτερης Δραματικής Ταινίας.
Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου κατέταξε την ταινία στην 53η θέση στoν κατάλογο με τις 100 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.

Υπόθεση

Το 1823, ο συνθέτης Αντόνιο Σαλιέρι (Φάριντ Μάρεϊ Έιμπραχαμ), που βρίσκεται πια σε προχωρημένη ηλικία, αποπειράται να αυτοκτονήσει ζητώντας δυνατά συγχώρεση εφόσον κατά τα λεγόμενά του ήταν υπαίτιος για το θάνατο του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ (Τομ Χαλς) το 1791. Ο συνθέτης εισάγεται σε τρελοκομείο κι εκεί δέχεται την επίσκεψη ενός νεαρού ιερέα, ο οποίος προσπαθεί να τον εξομολογήσει. Ο Σαλιέρι είναι αρχικά διστακτικός αλλά τελικά αρχίζει να διηγείται τα γεγονότα από την αρχή: τη γνωριμία του με τον Μότσαρτ, τη μεγάλη ιδιοφυΐα της μουσικής, την αντιπαλότητα μεταξύ των δυο συνθετών (ο Σαλιέρι ζήλευε το ταλέντο και την επιτυχία του Μότσαρτ) και το σατανικό του σχέδιο το οποίο είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο του μεγάλου συνθέτη.





Μια μουσική μεγαλοφυία

Από τα επτά παιδιά που απόκτησαν ο βιολιστής Λεοπόλδος Μότσαρτ και η Αννα Μαρία Περτλ επέζησαν μόνο δύο: Η Νανέρλ, που γεννήθηκε το 1751 και ο Ιωάννης Χρυσόστομος Βόλφγκανγκ Αμαντέους, που γεννήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 1756 στην πόλη του Αλατιού, στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας.
Ο Λεοπόλδος Μότσαρτ διέγνωσε το ταλέντο του γιού του, αποφάσισε να γίνει μεγάλος συνθέτης και οργάνωσε μια περιοδεία, με πρώτο σταθμό για τον Βόλφγκανγκ και την αδελφή του το Μόναχο, ενώ το 1762 έπαιξαν στη Βιέννη ενώπιον του αυτοκρατορικού ζεύγους, προκαλώντας ατέλειωτες επευφημίες.
Η δεύτερη περιοδεία πραγματοποιήθηκε το 1763, ενώ το 1764 ο Βόλφγκανγκ έπαιξε ενώπιον του βασιλιά Γεωργίου Γ΄ στο Λονδίνο. Στο Τσέλσι συνέθεσε την πρώτη του συμφωνία και αργότερα στο Λονδίνο τη δεύτερη. Το 1767 στο Σάλτσμπουργκ, ο Μότσαρτ συνέθεσε το ορατόριο «Το χρέος της πρώτης εντολής», που ανέβηκε το Μάρτη του 1767.
Στις 23 Ιανουαρίου 1770, ο Βόλφγκανγκ έδωσε κοντσέρτο στο σπίτι του κυβερνήτη του Μιλάνου και αμέσως μετά κέρδισε μια παραγγελία για την όπερα «Μιθριδάτης, ο βασιλιάς του Πόντου». Επόμενη στάση ήταν η Ρώμη, όπου στο περίφημο παρεκκλήσι του Αγίου Πέτρου, την Καπέλα Σιστίνα, άκουσε το «Ελέησόν με ο Θεός» του Γρηγορίου Αλέγκρι, κείμενο του οποίου η αντιγραφή απαγορευόταν με ποινή αφορισμού.
Η σύνθεσή του «Ελέησόν με ο Θεός» για τρεις φωνές, οδήγησε τον κληρικό Ιωάννη Βαπτιστή Μαρτίνι, ο οποίος είχε παραδώσει μαθήματα αντίστιξης στον Μότσαρτ , να προτείνει να γίνει ο 14χρονος Βόλφγκανγκ μέλος της Φιλαρμονικής Ακαδημίας, πρόταση που έγινε δεκτή, κατά παράβαση του κανονισμού, ο οποίος δεν επέτρεπε σε κανέναν να γίνει μέλος πριν συμπληρώσει το 20ό έτος της ηλικίας του.
Τον Οκτώβρη του 1771, στο Μιλάνο, ανέβηκε ο «Ασκάνιος», που παίχτηκε επί είκοσι βραδιές σε κατάμεστο θέατρο.
Το 1778 ο Μότσαρτ συνέθεσε την «Παρισινή» Συμφωνία, ενώ εκεί, «για πρώτη φορά», όπως έγραψε στον πατέρα του, «είδε άνθρωπο να πεθαίνει και αυτός ο άνθρωπος ήταν η μητέρα μου». Στις 26 Σεπτέμβρη 1778 ο Μότσαρτ εγκατέλειψε το Παρίσι.
Ο πρώτος μουσικός στην ιστορία, που συγκρούστηκε με τους ισχυρούς, ήταν ο Μότσαρτ που το 1779 παραιτήθηκε από την Αυλή του φον Κολορέντο, μην αντέχοντας άλλο τις ταπεινώσεις.
Ο «Δον Τζιοβάνι» σε λιμπρέτο του Λορέντζο ντα Πόντε, ήταν το δώρο του Μότσαρτ στην Πράγα που τον λάτρευε.
Ο συνθέτης του «Ιδομενέα», των «Γάμων του Φίγκαρο», του «Ντον Τζιοβάννι» και του «Μαγεμένου αυλού», για να αναφέρουμε μόνο μερικά από τα αριστουργήματα του, έζησε όλη του τη σύντομη ζωή μέσα στη φτώχεια, ενώ καθόλου δεν πρέπει να παρασιωπείται η έχθρα των συναδέλφων του, της οποίας γενεσιουργός αιτία ήταν ο φθόνος προς το πρόσωπό του.
     Ο Μότσαρτ «έφυγε» σε ηλικία 35 ετών, στις 5 Δεκέμβρη 1791 και, ενώ λίγο πριν το θάνατό του, ο άνθρωπος που έγραψε την αγνότερη μουσική των αιώνων, χάρισε στην ανθρωπότητα το αριστουργηματικό και ανυπέρβλητο «Ρέκβιεμ» του.
Το άψυχο σώμα του τοποθετήθηκε πάνω στο πιάνο και κάποιος πήρε ένα γύψινο εκμαγείο του προσώπου του. Την κηδεία του, με το κάρο των απόρων προς τον κοινό τάφο των φτωχών στον Αγιο Στέφανο της Βιέννης, την ακολούθησαν ελάχιστοι, ανάμεσά τους και ο Σαλιέρι, οι οποίοι στο δρόμο σκόρπισαν. Πίσω έμειναν η Κωνστάνς και δύο ανήλικα παιδιά.
Η πρώτη του «Ρέκβιεμ» έγινε με το όνομα του φον Βάλσεγκ και έπρεπε να περάσει καιρός, για να γίνει ένδοξο με το όνομα του πραγματικού δημιουργού του. Το γύψινο εκμαγείο με τη μορφή του έπεσε μια μέρα από τα χέρια της Κωνστάνς και έγινε θρύψαλα. Τίποτα από τη γήινη ύπαρξη του Βόλφγκανγκ δεν έμεινε. Τίποτε άλλο, εκτός από τη μουσική του, την αγνότερη μουσική των αιώνων.