Ασημακοπούλου: Τεράστιο το κόστος του λαϊκισμού στην Ελλάδα

Η Ελλάδα ήταν έτοιμη να βγει από το μνημόνιο το 2014, δήλωσε στη EurActiv.gr  η κα Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου, αφήνοντας παράλληλα σαφείς αιχμές για την ανεκτικότητα των δανειστών προς την κυβέρνηση Τσίπρα και το μείγμα πολιτικής που υιοθετείται.

Η βουλευτής και τομεάρχης Ψηφιακής Πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας εξαπέλυσε δριμεία επίθεση στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κατηγορώντας τη για λαϊκισμό που έχει κοστίσει στη χώρα την έξοδο από την κρίση ενώ ανοιχτά κατηγόρησε και το Νίκο Παπά για ολιγωρία στα θέματα ψηφιακής πολιτικής.

«Στην πραγματικότητα δεν έχει γίνει ούτε ένα βήμα για εμβάθυνση στην ψηφιακή στρατηγική, δεν υπάρχει ούτε ένα νέο έργο το οποίο να είναι έτοιμο για να προχωρήσει», είπε.

Αναφερόμενη στο μέλλον της Ευρώπης, τόνισε ότι «έχουμε κάθε λόγο να φοβόμαστε για να το αν θα μπορέσουμε να είμαστε στην υψηλή ταχύτητα» σε περίπτωση που επικρατήσει το σενάριο των δύο ταχυτήτων.

Η κα Ασημακοπούλου μίλησε στη δημοσιογράφο της EurActiv.gr, Άρια Κούτρα.



Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη:

Τα τελευταία χρόνια σε πολλές χώρες της ΕΕ παρατηρείται ραγδαία αύξηση του λαϊκισμού. Πιστεύετε ότι υπάρχει γυρισμός ή ο λαϊκισμός ήρθε για να μείνει;

Πιστεύω ότι ο λαϊκισμός είναι ένα φαινόμενο το οποίο υπήρχε πάντα. Απλά λόγω της κρίσης και επειδή πλέον ο μέσος Ευρωπαίος πολίτης αισθάνεται ότι η Ευρώπη δεν του προσφέρει ακριβώς αυτά τα οποία του προσέφερε μέχρι τώρα – ως επί το πλείστον ασφάλεια και ευημερία – δυστυχώς ο λαϊκισμός έχει μεγαλύτερη απήχηση. Το ίδιο συμβαίνει και με τη μετανάστευση. Και αυτή έφερε ένα μεγάλο κύμα εθνικισμού και λαϊκισμού.

Σε κάθε περίπτωση, όπως ξέρουμε πολύ καλά στην Ελλάδα, ο λαϊκισμός έχει τεράστιο κόστος και υπάρχουν πολλοί τρόποι για να υπολογίσει κανείς αυτό το κόστος. Για παράδειγμα, ο Ρέγκλινγκ είπε ότι το κόστος της τωρινής κυβέρνησης ήταν 100 δις. Υπάρχουν πολλά νούμερα. Ωστόσο, όποιον και να ρωτήσετε στην Ελλάδα, θα σας πει ότι στο τέλος του 2014 τα πράγματα ήταν καλύτερα από ότι τώρα. Και δεν ξέρω πόσα χρόνια θα χρειαστεί για να επανέλθουμε στο 2014 ή και σε πρότερες καταστάσεις.

Πώς βλέπετε το μέλλον της ΕΕ σε μία κρίσιμη χρονιά μετά την ολοκλήρωση των εκλογικών αναμετρήσεων το 2018;

Νομίζω ότι η Ευρώπη δεν θα μείνει αλώβητη από όλες αυτές τις εξελίξεις. Σαφώς, το εγχείρημα της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης έχει «φρενάρει» πολύ. Το κατά πόσον θα χωριστούμε σε παρέες διαφορετικών ταχυτήτων, νομίζω θα φανεί σχετικά σύντομα. Ποιες είναι δηλαδή οι προθέσεις της κάθε χώρας.

Προσωπικά, ανησυχώ περισσότερο για τη χώρα μας. Για το πού θα βρισκόμαστε γιατί αδιαμφισβήτητα η Ευρώπη είναι ένα κλειστό κλάμπ το οποίο έχει προσφέρει πάρα πολλά σε όλους μας τόσα χρόνια. Εγώ θα ήθελα πολύ, λοιπόν, να δω την Ελλάδα να μένει στην πρώτη ταχύτητα αλλά ειλικρινά δεν ξέρω αν αυτό είναι εφικτό.

Επομένως πιστεύετε ότι από τις 5 προτάσεις του προέδρου Γιούνκερ για το μέλλον της Ένωσης, το πιθανότερο είναι αυτό με τις δύο ταχύτητες;

Κανείς δεν έχει κρυστάλλινη σφαίρα αλλά προσωπικά αυτό βλέπω. Κι αυτό το σενάριο δεν είναι καλό για εμάς γιατί αυτή τη στιγμή η χώρα μας δεν έχει καμία αξιοπιστία, καμία διαπραγματευτική δύναμη. Επομένως, έχουμε κάθε λόγο να φοβόμαστε για να το αν θα μπορέσουμε να είμαστε στην υψηλή ταχύτητα.

Εσείς ποιο θεωρείτε ότι είναι το ιδανικότερο σενάριο;

Εγώ είμαι πολύ υπέρ της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Δεν είναι όμως όλοι υπέρ αυτής της άποψης. Αν κανείς είναι άνεργος πολύ καιρό, αν ζει σε μια περιοχή που έχει πληγεί από το προσφυγικό, αρχίζει να αναρωτιέται. Αν φταίει η Ευρώπη, αν φταίνε οι δικοί του οι πολιτικοί… Δυστυχώς, αυτή είναι η κατάσταση.

Προσωπικά, θα ήμουν υπέρ του σεναρίου να πάμε μπροστά γιατί ειλικρινά πιστεύω ότι αν καταφέρουμε να ξεπεράσουμε αυτά τα εμπόδια, θα υπάρχει εξομάλυνση. Παράλληλα, όμως, θα πρέπει να βρούμε και ένα τρόπο αλληλέγγυο για να απορροφήσουμε το κόστος το οποίο έχουν επωμιστεί πάρα πολλοί άνθρωποι οι οποίοι δεν μπορούν να ακολουθήσουν αυτό το ρυθμό.

Πώς εξηγείτε το γεγονός ότι η Ελλάδα απέμεινε η μόνη χώρα στην ΕΕ δεν κατάφερε ακόμα να βγει από το μνημόνιο;

Όλοι φταίνε λίγο. Είναι όπως στο διαζύγιο, φταίνε πάντα και οι δύο πλευρές. Προφανώς, μεγάλο μερίδιο της ευθύνης έχει το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Εγώ επικεντρώνομαι κυρίως στα τελευταία δύο χρόνια γιατί πιστεύω ότι το 2014 θα είχαμε βγει από το μνημόνιο. Υπήρχε η πιστοληπτική γραμμή στήριξης, είχαμε γυρίσει σε μια ισχνή μεν ανάπτυξη δε. Υπήρχαν καλοί οιωνοί ότι τελειώνουμε. Τώρα όπως σας είπα γυρίσαμε χρόνια πίσω.. Δεν μπορώ, όμως, να μην αποδώσω ευθύνη και στους δανειστές. Αν και μας βοήθησαν όταν βρεθήκαμε με δική μας υπαιτιότητα εκτός αγορών, δεν μπορείς να δέχεσαι ένα μείγμα πολιτικής το οποίο προφανέστατα έχει αποτύχει. Αν μάθαμε κάτι από τα μνημόνια, είναι ότι όταν προχωράς σε δημοσιονομικό στραγγαλισμό χωρίς διαρθρωτικές αλλαγές και επιβάλλεις υψηλή φορολογία, είσαι καταδικασμένος να αποτύχεις. Και με τον κ. Τσίπρα το δέχτηκαν παρότι ήξεραν πλέον.

Ας πούμε ότι την πρώτη φορά ότι κάναμε λάθος. Δεν γνωρίζαμε, δεν ήμασταν έτοιμοι, δεν υπήρχαν οι μηχανισμοί στήριξης. Λάθη γίνονται. Τώρα όμως δεν υπάρχει ούτε για τους δανειστές δικαιολογία.

Το θέμα είναι τι γίνεται τώρα. Πώς προχωράμε για να βγούμε από αυτό το τέλμα;

Η ουσία είναι ότι πρέπει να βγούμε. Και δεν θα βγούμε με αυτή την πολιτική που ακολουθείται από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Ό,τι και να γίνει με την αξιολόγηση, η οικονομία αυτή τη στιγμή βουλιάζει λόγω λανθασμένων χειρισμών και λανθασμένου μείγματος πολιτικής. Και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει όσο ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση.

Δεν θα αλλάξει γιατί η ιδεοληψία τους δεν πρόκειται να προσαρμοστεί όπως απαιτείται για να προσελκύσουν επενδύσεις ούτε για να βοηθήσουν τον ιδιωτικό τομέα και να στηρίξουν  την επιχειρηματικότητα. Οπότε δυστυχώς διαρκώς θα τελματώνουμε.

Θα άλλαζε με μια επόμενη κυβέρνηση;

Βεβαίως. Η πολιτική είναι θέμα ιδεολογίας και τι είσαι διατεθειμένος να κάνεις. Η συγκεκριμένη κυβέρνηση είναι σε όλα λάθος. Και επειδή μιλήσαμε για λαϊκισμό, τα πράγματα δεν θα αλλάξουν από τη μια μέρα στην άλλη. Υπάρχει ζημιά η οποία πρέπει να διορθωθεί. Θα αλλάξει όμως αμέσως η ψυχολογία επενδυτών οι οποίοι αυτή τη στιγμή κοιτάνε την Ελλάδα μόνο επειδή είναι «φτηνή». Και δεν μου αρέσει που το λέω αλλά δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα.

Ωστόσο, κανείς δεν έρχεται να επενδύσει στη χώρα μας λόγω της αντιμετώπισης της κυβέρνησης προς τους επενδυτές.  Συχνά πιστεύουμε ότι οι επενδυτές έχουν δύο λύσεις είτε να επενδύσουν τα χρήματά τους στην Ελλάδα είτε να τα χάσουν. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι έχουν έναν ολόκληρο κόσμο να επενδύσουν. Και ο λόγος που δεν έρχονται σε εμάς είναι ο τρόπος που τους αντιμετωπίζει η κυβέρνηση.

Βεβαίως με σοβαρούς ανθρώπους μπορεί να αντιστραφεί αυτό το αρνητικό κλίμα. Δεν είναι ίδιος ο κύριος Μητσοτάκης με τον κύριο Τσίπρα. Δεν είναι ούτε οι ίδιοι άνθρωποι ούτε έχουν τις ίδιες προσλαμβάνουσες παραστάσεις ούτε τις ίδιες ικανότητες ούτε τα ίδια πιστεύω.  Διαφορετικά πράγματα θα κάνει ο ένας και διαφορετικά πράγματα θα κάνει ο άλλος.

Ο ρυθμός διείσδυσης των ψηφιακών τεχνολογιών συντελείται με βραδείς ρυθμούς, διευρύνοντας το ψηφιακό χάσμα της Ελλάδας με την ΕΕ. Πώς μπορούμε να μεταβούμε σε ένα ανταγωνιστικό και βιώσιμο επιχειρηματικό μοντέλο αν παραμείνουμε ουραγός σε αυτό τον τομέα;

Είναι προφανές ότι δεν μπορούμε. Ο Δείκτης Ψηφιακής Οικονομίας και Κοινωνίας μας βγάζει προτελευταίους. Είμαστε 26οι αυτό τα λέει όλα για όποιον ξέρει τι είναι το DESI. Αλλά σε κάθε περίπτωση αυτό θέλει πολύ συγκεκριμένη στρατηγική, θέλει επενδύσεις, θέλει να καταλαβαίνεις.. Τώρα έχει φτιάξει Ο κ. Τσίπρας έφτιαξε το Υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής ουσιαστικά επειδή ο κ. Παπάς τα έκανε μαντάρα με το θέμα των καναλιών και επειδή έπρεπε να τον πάρει από το Μαξίμου και αν τον βάλει κάπου αλλού του έφτιαξε ένα υπερυπουργείο που ένωσε ό,τι βρήκε. Τη γενική γραμματεία ενημέρωσης, την ΕΡΤ, το ΑΠΕ, και του έβαλε και την ψηφιακή στρατηγική και τις υποδομές και τα δίκτυα για να το κάνει υπουργείο ψηφιακής πολιτικής.

Η πραγματικότητα όμως είναι ότι δεν έχει γίνει ούτε ένα βήμα στο θέμα εμβάθυνσης στην ψηφιακή στρατηγική, δεν υπάρχει ούτε ένα έργο καινούριο το οποίο να είναι ώριμο για να προχωρήσει, η αιρεσιμότητα δεν έχει ακόμα αρθεί για να ανοίξει το ΕΣΠΑ, οπότε τι συζητάμε;

Στη συζήτηση για την εναρμόνιση με την κοινοτική νομοθεσία σε θέματα cost reduction, στην οποία θα είμαι εισηγήτρια από την πλευρά της ΝΔ, έρχεται το πρώτο νομοσχέδιο του κ. Παπά με ενάμιση χρόνο καθυστέρηση. Και πάλι δεν έχει γίνει καμία ουσιαστική προσπάθεια ώστε η γραφειοκρατία να διευκολύνει τους παρόχους.

Αν δεν επιταχύνουμε, δεν θα φτάσουμε ποτέ κανέναν. Παρότι δεν είναι και κάτι δύσκολο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει στρατηγικούς στόχους, δεν χρειάζεται να εφεύρουμε τον τροχό. Δυστυχώς όμως σε αυτό τον τομέα δεν γίνεται τίποτα. Και ο κ. Παπάς ασχολείται με το να αναγγείλει ελληνική διαστημική υπηρεσία. Εδώ δεν μπορούμε να βάλουμε μια ψηφιακή υπογραφή στο δημόσιο και συζητάμε για τον αν θα έχουμε διαστημική υπηρεσία μεγέθους ΝΑΣΑ. Είναι για να γελάει κανείς.
Euractiv