Η "Τσουκνίδα" του Σαββάτου 29 Απριλίου 2017

Ρουά ματ από την Λεπέν…

Η Μαρίν Λεπέν είναι μια πανέξυπνη γυναίκα και πολιτικός! Γνωρίζοντας τη συσπείρωση των πολιτικών της αντιπάλων στον Εμανουέλ Μακρόν στο δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών, έκανε μια πολιτική κίνηση, που στο σκάκι λέγεται ρουά ματ!
Παρατήθηκε από την ηγεσία του Εθνικού Μετώπου, μια μέρα μετά την πρόκρισή της στο δεύτερο γύρο της εκλογικής διαδικασίας, τονίζοντας:
“Σήμερα το απόγευμα αποφάσισα να παραιτηθώ από την προεδρεία του Εθνικού Μετώπου. Θα είμαι πάνω από κομματικές ιδεολογίες. Πήρα αυτήν την απόφαση ωθούμενη από τη βαθιά πεποίθηση πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να φέρει μαζί όλο τον λαό”!
Από την άλλη μεριά ο Εμανουέλ Μακρόν είναι ο άνθρωπος των Αγορών, των Τραπεζών, της Goldman Sacs και του Σόρος! Για τον λόγο αυτό πανηγύριζε η Μέρκελ και όλο το πολιτικό ευρωπαϊκό Σύστημα της Παγκοσμιοποίησης!
Είναι ο άνθρωπος “από το πουθενά”! Είναι δημιούργημα του πρώην συζύγου της “αγαπημένης” του, που έδειξε “μεγαλοψυχία”, δίνοντας εκτός του διαζυγίου του, φρόντισε και για την προώθηση του “νεαρού”  Μακρόν στα “ύπατα” αξιώματα!
Άλλωστε, η αριστερή (προς το παρόν) εφημερίδα “Liberation” έγραψε αμέσως μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας του πρώτου γύρου των γαλλικών εκλογών ότι, μια εβδομάδα πριν ανοίξουν οι κάλπες στη Γαλλία, τα περισσότερα περιοδικά και οι εφημερίδες της, είχαν στα εξώφυλλά τους τον Εμανουέλ Μακρόν ως δείγμα της στηρίξεώς τους σε εκείνον!  
Το προς το “παρόν” αριστερή, που έγραψα παραπάνω, έχει να κάνει με το γεγονός της προχθεσινής αγοράς του πλειοψηφικού πακέτου της εφημερίδας από τον χρηματιστή Εντουάρ ντε Ρότσιλντ!!
Ο οποίος απαίτησε να παραιτηθούν, ο συνιδρυτής της “Liberation”, Ζαν – Πολ Σαρτρ και ο γενικός διευθυντής της Λουί Ντρεφίς!!
Δυστυχώς, στον σημερινό κόσμο, όλα αγοράζονται από τους σατανικούς παγκοσμιοποιητές!! Και η Μαρίν Λεπέν, είναι μια ασπίδα αρπαγής και αλλοτρίωσης της Ευρώπης, από αυτά τα αιμοσταγή ανθρωποειδή!!!

Τυχάρπαστοι πολιτικάντηδες μιας χρήσεως, δήθεν προοδευτικοί…

Δημοσίευσε ο εκδότης – δημοσιογράφος της “Ελεύθερης Ώρας”, Γιώργος Μιχαλόπουλος, στο φύλλο της Τρίτης 25 Απριλίου 2017, ένα κείμενο που ανήκει σε κόρη θανόντος στρατιωτικού: «Ο μπαμπάς μου ήταν στρατιωτικός. Έλειπε πολλές ώρες από το σπίτι, κάποιες φορές ακόμα και ολόκληρες εβδομάδες λόγω ασκήσεων, κάποιες φορές ακόμα κι ολόκληρους μήνες σε ειρηνευτικές αποστολές, για να έχω εγώ ένα καλύτερο μέλλον… Λόγω της δουλειάς του μείναμε σε πολλά μέρη κι εγώ κάθε 2, 3, ή 4 χρόνια άλλαζα σχολείο, παρέες, φίλους. Όπου κι αν πήγαινα ήμουν “η καινούργια”… Κάποιοι στη γειτονιά με ρωτούσαν από πού είμαι κι εγώ δεν ήξερα τι να τους απαντήσω. Γιατί πραγματικά δεν ήξερα. Αλλού γεννήθηκα, αλλού μεγάλωσα, αλλού πήγα σχολείο, αλλού πέρασα την εφηβεία μου… Γιατί ήμουν η κόρη του “καραβανά”, του “στρατόκαυλου” του “μιλιταριστή”… Αυτός ο “καραβανάς” είχε χρεωμένες κάποιες ψυχές. Δίπλα σε μένα. Εγώ ήμουν το παιδί του, αυτοί ήταν οι στρατιώτες του, παιδιά κι αυτά που οι γονείς τους του εμπιστεύθηκαν να τα εκπαιδεύσει και να τα παραδώσει όπως τα πήρε, αρτιμελή. Και το έκανε, πολλές φορές παραμερίζοντας και εμένα, το ίδιο του το παιδί… Δεχόταν αγόγγυστα τις μειώσεις στις αποδοχές του, την εκμετάλλευση της δουλειάς του από τυχάρπαστους πολιτικάντηδες μιας χρήσεως, τις προσβολές διαφόρων δήθεν “προοδευτικών”. Ήξερε ότι τα μέσα είναι παμπάλαια, αλλά προσπαθούσε να τα συντηρεί… “Αυτό μπορεί η Πατρίδα, με αυτά θα πορευτούμε… Τι να κάνουμε;;;”. Έτσι έλεγε…
Σήμερα μπήκε ένας ακόμη μπαμπάς μέσα σε ένα ελικόπτερο, το οποίο ήταν 40 και ετών και πέταξε για πάντα… Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα… Αφιερωμένο στο μακρύ κατάλογο όσων “καραβανάδων” πλήρωσαν με τη ζωή τους τα τραγικά λάθη και τις παραλήψεις της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας…»!
Αναδημοσιεύω αυτή την επιστολή, πραγματικά συγκλονισμένος, που θα έπρεπε να ήταν πρώτο θέμα σε όλα τα Συστημικά ΜΜΕ!
Ωστόσο, κλείνοντας θα ερωτήσω την ηγεσία του Στρατεύματός μας:
Είναι δυνατόν να σας βλέπουμε να παρευρίσκεστε στις κηδείες στρατιωτικών μας, προβάλλοντας τις πανάκριβες στολές σας, με τα παράσημά σας, τα γαλόνια σας και να κομπάζετε σαν πολύχρωμα παγώνια, ωσάν κάποιους τρελούς στο Δαφνί που παριστάνουν τους Στρατηγούς;;
Είναι δυνατόν να κάθεστε δίπλα σε σαπιοκοιλιάδες πολιτικούς μας, στις κηδείες εκείνων των ηρωικώς πεσόντων στρατιωτικών μας, οι οποίοι πολιτικοί μας φρόντισαν να νομοθετήσουν πως δεν μπορούν να παίρνουν σύνταξη εάν βρίσκονται κάτω των 55 χρόνων, οι χήρες αυτών των υπερασπιστών της Πατρίδος;;
Πάντως να ξέρετε πως, ο ελληνικός λαός δεν θα είναι καθόλου επιεικής μαζί σας, όπως, άλλωστε, και με τους πολιτικούς μας “σωτήρες”. Και ας ανέχονται την παρουσία σας στις κηδείες, οι οικείοι των ηρώων στρατιωτικών μας!!      
Και όπως έλεγε ο Ισοκράτης: “άλλοι την υπόληψη την έχουν στο μέτωπο και άλλοι στον αστράγαλο”!!  

Η οργή ενός ΠΑΟΚτζή…

Έλαβα το παρακάτω σχόλιο στην ηλεκτρονική σελίδα μου www.apostoloupanos.gr από έναν φίλο μου, που αναφέρεται στην τιμωρία του Ολυμπιακού για τα όσα συνέβησαν στον πρόσφατο ημιτελικό Κυπέλλου μεταξύ των ομάδων Ολυμπιακού – ΑΕΚ στο γήπεδο “Γεώργιος Καραϊσκάκης”!
Αγαπητέ Παναγιώτη! Σήμερα εξεμανη με το ποδόσφαιρο του οποίου ήμουν λάτρης από μικρό παιδί και για ένα διάστημα έπαιξα και στις ακαδημίες του ΠΑΟΚ! Απ΄ το βαρδάρη που ήταν το σπίτι μου, πήγαινα με τα πόδια στην Τούμπα. Μια ώρα δρόμος σε ηλικία 12 - 13 ετών, χωρίς εισιτήριο με την αγωνία να μπω μέσα με το μπούγιο ή αν παρακαλούσα κάποιον μεγαλύτερο να με έβαζε μέσα, πάλι στη ζούλα! Έπαθα ηλίαση για τον ΠΑΟΚ με το να ξεροσταλιάζω από νωρίς στο γήπεδο και βίωσα πολλές αδικίες αλλά πάντα δεν μπορούσα να κάνω τίποτα! Απλώς έλεγα, όταν μεγαλώσω θα γίνω δικηγόρος και δικαστής! Βλέπεις όμως, ακόμη και σήμερα η δύσμοιρη χώρα μας δεν έχει δικαιοσύνη για απλά πράγματα, όπως είναι το ποδόσφαιρο, που από  διασκεδαστής όλων των λαϊκών μαζών, έγινε όργανο Εξουσίας! Χειρότερο όλων ότι, υπάρχουν αξιοπρεπείς άνθρωποι που ενώ αγωνίζονται για μια χώρα δικαίου κι επιζητούν την ισονομία σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του Τόπου...όταν γίνεται συζήτηση για σκανδαλώδεις δικαστικές αποφάσεις αυτοί οι αξιοπρεπείς άνθρωποι γίνονται ένα με τη σαπίλα λόγω ...οπαδικότητας! Είναι η λεπτή μου χορδή κι είμαι σε θέση να φωνάξω και να εναντιωθώ στον οιονδήποτε στηρίζει λόγω οπαδισμού  σαθρές δικαστικές αποφάσεις! Ζητώ συγγνώμη για το μένος μου, αλλά ειλικρινά την αδικία δεν την καταπίνω εύκολα!!
Απαντώντας στο φίλο μου μέσα από την “Τσουκνίδα”, αφού συμφωνήσω με όσα λέει περί αδικίας, του τονίζω:
Φίλε μου, δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να δοθεί την ίδια ημέρα στον Σαββίδη και το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και το Πρωτάθλημα…
Έτσι, “σκάλωσε” η δουλειά… Πάντως, από του χρόνου, τέρμα οι τίτλοι στον Πειραιά…
Έχε υπομονή και θα με θυμηθείς!!