Ούτε λέξη για τα κλειστά βόρεια σύνορά μας

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Οι αριθμοί είναι αδιάψευστοι και εδώ: Μέσα σε ένα χρόνο από την έναρξη εφαρμογής της Συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας (ερήμην, βεβαίως, της Ελλάδας), από τις 20 Μαρτίου 2016 ως τις 20 Μαρτίου 2017, στα νησιά του Βορείου Αιγαίου πέρασαν συνολικά 23.923 πρόσφυγες και μετανάστες, ενώ προς την Τουρκία επαναπροωθήθηκαν 749.

Δεν έχουμε πλέον να αντιμετωπίσουμε τις τεράστιες ροές που οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με την αλλοπρόσαλλη πολιτική τους είχε προκαλέσει μετά την επέλασή τους στην εξουσία.

Υπάρχει, όμως, ένας σταθερός αριθμός αφίξεων (για παράδειγμα 74 στις 17 Μαρτίου, 193 στις 18, 81 στις 20, 90 στις 21), που αποτελούν πρόβλημα για έναν και μοναδικό λόγο: Τα βόρεια σύνορά μας παραμένουν κλειστά εδώ και πάνω από έναν χρόνο (άλλο ένα… επίτευγμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τα κλειστά σύνορα μετά τις κλειστές τράπεζες).

Έτσι, με δεδομένες τις καθυστερήσεις όσον αφορά στην εξέταση των αιτημάτων ασύλου, όλοι αυτοί οι άνθρωποι, έστω και πολύ λιγότεροι, εγκλωβίζονται στη χώρα μας.

Και όμως! Το ζήτημα των συνόρων δεν θέλει να το θίξει κανείς – κυρίως επειδή ντρέπονται να το θυμούνται.

Στις 10 Μαρτίου, στη συνέντευξη Τύπου μετά τη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες, ο κ. Τσίπρας έκανε πάλι γενικόλογες αναφορές – για το βάρος που σηκώνουν τα νησιά μας, για τος διακινητές, για την ανάγκη επιτάχυνσης των διαδικασιών μετεγκατάστασης.

Από πουθενά δεν προκύπτει ότι έθεσε το θέμα των κλειστών συνόρων. Από πουθενά δεν προκύπτει ότι απαίτησε από τους Ευρωπαίους να δώσουν εντολή στους γείτονές μας να ανοίξουν τα σύνορα.

Ο ίδιος γνωρίζει, βέβαια, κι’ ας λέει ότι ήταν μονομερής ενέργεια των γειτόνων μας, ότι αυτοί (οι γείτονές μας) έδρασαν μετά από απόφαση των Ευρωπαίων (όπως άλλωστε δημόσια έχει δηλώσει ο κ. Τουσκ.

Γι’ αυτό και δεν το αναφέρει.

Μάλιστα, υπήρξε και συζήτηση για τα Δυτικά Βαλκάνια, όπου το θέμα των κλειστών συνόρων μπορούσε να τεθεί.

Ο κ. Τσίπρας, όμως, προτίμησε πάλι τις γενικολογίες περί αποσταθεροποίησης της περιοχής, αναφέρθηκε στις ανησυχίες του για την άνοδο του εθνικισμού, τις πολιτικές κρίσεις, την ενίσχυση του οργανωμένου εγκλήματος.

Όπως επίσης είπε «η επιβεβαίωση της πολιτικής διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα Βαλκάνια είναι σήμερα απαραίτητη περισσότερο από ποτέ. Πρέπει να δώσουμε το σήμα, το μήνυμα, στις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στην προοπτική της ευρωπαϊκής ενσωμάτωσης των χωρών αυτών και βεβαίως στην προώθηση των μεταρρυθμίσεων, στην ανάδειξη μιας δημοκρατικής πολιτικής κουλτούρας, στην εδραίωση του κράτους δικαίου».

Δηλαδή, αυτοί κλείνουν τα σύνορα και εμείς μιλάμε για την ενσωμάτωσή τους!

Τέλος, ανοιχτή πληγή παραμένει και το θέμα των κονδυλίων.

Όπως πληροφορηθήκαμε από τον διάλογο (23 Μαρτίου) του Επιτρόπου Ανθρωπιστικής Βοήθειας και Διαχείρισης Κρίσεων της ΕΕ Χρήστου Στυλιανίδη με τον Πρόεδρο της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδας, Περιφερειάρχη Θεσσαλίας Κώστα Αγοραστό, στην 122η ολομέλεια της Επιτροπής των Περιφερειών σήμερα στις Βρυξέλλες, έχουν διατεθεί περί τα 350 εκ. ευρώ και παραμένουν αδιάθετα 512 εκ. από το Ταμείο Μετανάστευσης της ΕΕ, ενώ 200 εκ. ευρώ έχουν διατεθεί μέσω των ΜΚΟ και άλλα τόσα θα διατεθούν φέτος.

Μέχρι στιγμής, το μόνο που βλέπουμε είναι οι δραματικές συνθήκες διαβίωσης προσφύγων και μεταναστών.

Και το μόνο που δεν βλέπουμε είναι ένας απολογισμός για το πού πάνε όλα αυτά τα χρήματα, τα οποία διατίθενται μέσω απευθείας αναθέσεων!