"Εθνος":Το ινδικό στούντιο που έδωσε χρώμα στον «Mπακαλόγατο» (Photos)

Η εφημερίδα "Εθνος" παρουσιάζει το Ινδικό στούντιο που έδωσε χρώμα στον «Mπακαλόγατο

Το δίλημμα «ασπρόμαυρη ή έγχρωμη» έκανε ξανά θέμα συζήτησης η τηλεοπτική προβολή της ταινίας «Της Κακομοίρας», στην οποία είδαμε για πρώτη φορά τον μπακαλόγατο Ζήκο με τη γαλάζια ποδιά του.

Οπως διαβάζουμε στον ιστότοπο της εφημερίδας "Το Ποντίκι",ήταν μια συζήτηση που είχε ανοίξει πιο έντονα πριν από μερικούς μήνες με την προβολή του επιχρωματισμένου «Η δε Γυνή να Φοβήται τον Ανδρα» στους κινηματογράφους και είχε αποκτήσει φανατικούς φίλους και φανατικούς εχθρούς. Φαίνεται, πάντως, ότι το εγχείρημα της εταιρείας «Καραγιάννης - Καρατζόπουλος» κρίθηκε επιτυχημένο, γιατί θα υπάρξει και συνέχεια.

Τα επόμενα δύο χρόνια θα επιχρωματιστούν και θα προβληθούν στην τηλεόραση από δύο έως έξι ασπρόμαυρες ταινίες της κλασικής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου. Ο επιχρωματισμός των κλασικών ταινιών του ελληνικού κινηματογράφου γίνεται στο Λος Αντζελες από την εταιρεία West Wing Digital Studios, μία από τις καλύτερες του κλάδου, η οποία συνεργάζεται με κολοσσούς όπως το CBS, η Warner Bros και η Disney.

Μιλώντας στο «Εθνος», ο Ινδός Βίβεκ Ράο, ιδρυτής και πρόεδρος της West Wing Digital Studios, της εταιρείας που έφερε σε πέρας το εγχείρημα, επισημαίνει ότι ο επιχρωματισμός είναι μια επίπονη διαδικασία που γίνεται καρέ με καρέ και πίξελ με πίξελ.

«Μια ταινία διάρκειας 100 λεπτών χρειάζεται έξι μήνες δουλειάς για να επιχρωματιστεί. Δεν είναι μια αυτόματη μετατροπή που γίνεται με το πάτημα ενός κουμπιού. Και δεν εργάζεται μόνο ένας σε κάθε ταινία, αλλά μια ομάδα ανθρώπων. Ενα άτομο μόνο του δεν θα μπορούσε να ολοκληρώσει την ταινία σε λιγότερο από πέντε χρόνια», τονίζει. Η τεχνολογία που χρησιμοποιεί η εταιρεία και τα προγράμματά της, εξηγεί ο κ. Ράο, έχει τη δυνατότητα να κάνει τη σωστή μετατροπή, συμπεραίνοντας το χρώμα από τις αποχρώσεις του άσπρου και του μαύρου στην πρωτότυπη ταινία. Αυτή η τεχνική έχει ακρίβεια από 95% έως 97%. Είναι μια διαδικασία που απαιτεί λεπτούς χειρισμούς και μεγάλη προσοχή, λόγω της διαφοράς του φωτισμού από σκηνή σε σκηνή, και κυρίως από τις εξωτερικές στις εσωτερικές. Για να εξαλειφθεί κάθε περιθώριο λάθους υπάρχει συνεχής επικοινωνία με τους ανθρώπους που έχουν ζητήσει τον επιχρωματισμό της.

«Οπου είναι απαραίτητο ζητούμε ιστορικές λεπτομέρειες ή πληροφορίες για το τοπίο. Για παράδειγμα, αν κάποια χρώματα υπήρχαν στα ρούχα των ανθρώπων τη δεκαετία του 1950 ή του 1960. Σε κάθε περίπτωση, το πόσο καλός θα είναι ο επιχρωματισμός έχει να κάνει με την ποιότητα του πρωτότυπου υλικού. Οι κόπιες που μας έστειλαν για τις ελληνικές ταινίες είχαν εξαιρετική ποιότητα». Οσο δε για το επίπεδο της ταινίας «Η δε Γυνή να Φοβήται τον Ανδρα» ο κ. Ράο λέει ότι θα μπορούσε να σταθεί στο Χόλιγουντ.

Η πρώτη ταινία

Ο Γιάννης Νανάκης, εκπρόσωπος της West Wing στην Ελλάδα, λέει ότι ο επιχρωματισμός της πρώτης ταινίας, «Η δε Γυνή να Φοβήται τον Ανδρα», έγινε για να γιορταστούν τα 50 χρόνια της εταιρείας «Καραγιάννης - Καρατζόπουλος», η οποία έχει τη διανομή.

Από την πορεία της ταινίας στον κινηματογράφο διαπίστωσε ότι ο επιχρωματισμός έχει λαμπρό μέλλον στην τηλεόραση, αλλά όχι στη μεγάλη οθόνη. «Η δε Γυνή να Φοβήται τον Ανδρα? δεν πήγε καλά στον κινηματογράφο. Αντίθετα η ταινία "Της Κακομοίρας" πήγε καταπληκτικά στην τηλεοπτική προβολή της. Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι ταινίες αυτές μπορούν να έχουν μέλλον στη μικρή οθόνη, στην Ομογένεια και όταν διατίθενται μέσω των νέων καναλιών διανομής. Δεν μπορούν όμως να έχουν ζωή στον κινηματογράφο».

Το Ποντίκι

Πηγή: Έθνος