Ομιλία Β.Γιόγακα στο νομοσχέδιο του Υπ.Υγείας για την Αβάθμια φροντίδα Υγείας

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Τις προηγούμενες ημέρες η Κυβέρνηση επιχείρησε να εμφανίσει τη Νέα Δημοκρατία ως πολέμια μιας μεταρρύθμισης στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.
Γι’ αυτό πρέπει να επαναλάβουμε και από το βήμα αυτό ότι, ναι, η ΠΦΥ πρέπει και να επεκταθεί, και να αναβαθμιστεί.
Δε νομίζω ότι διαφωνεί κάποιος με αυτό.
Οι διαφωνίες μας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ξεκινάνε από κει και πέρα.
Διαφωνούμε με τη δημιουργία νέων κρατικών δομών, των Τοπικών Μονάδων Υγείας.
Όταν τα Κέντρα Υγείας, το δεύτερο επίπεδο της ΠΦΥ σύμφωνα με το νομοσχέδιο, έχουν σοβαρές ελλείψεις σε γιατρούς, νοσηλευτές, εξοπλισμό και αναλώσιμα.
Και ενώ υπάρχει τόση μεγάλη προσφορά ιδιωτών γιατρών και ιδιωτικών δομών υγείας, που μπορούν να παρέχουν υπηρεσίες σε κάθε αστική και ημιαστική περιοχή της χώρας.

Γιατί για εμάς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ένα σύστημα ΠΦΥ δεν έχει να κάνει με το αν μια δομή είναι κρατική ή ιδιωτική. Έχει να κάνει πρώτα απ’ όλα με το ρόλο του Κράτους ως χρηματοδότη, ρυθμιστή και ελεγκτή των υπηρεσιών υγείας, είτε αυτές παρέχονται από δημόσιες, είτε από ιδιωτικές δομές.
 
Αλλά, ακόμα και αν άφηνε κανείς στην άκρη τις ιδεολογικές διαφορές, θεωρούμε η πρόταση του Υπουργείου Υγείας για την ΠΦΥ είναι περισσότερο μια έκθεση καλών προθέσεων, παρά ένα συγκροτημένο σχέδιο.
Με πολλές αδυναμίες, από όποια πλευρά κι αν το δει κανείς:
της πρόσβασης των ασθενών, της ποιότητας των υπηρεσιών και της χρηματοδότησης του συστήματος.
 
Είναι αδυναμία ότι οι νέες Τοπικές Μονάδες Υγείας καλύπτουν μόνο αστικές περιοχές, αφήνοντας έξω τις ορεινές και νησιωτικές περιοχές.
Είναι αδυναμία ότι, ακόμα και για τα δεδομένα του ιδιωτικού τομέα, η δημιουργία 240 ΤοΜΥ μέσα στον επόμενο χρόνο είναι μάλλον αδύνατη.
Ο θεσμός του οικογενειακού γιατρού σκοντάφτει στον άγνωστο αριθμό των ατόμων που θα έχει υπό την ευθύνη του ο κάθε γιατρός.
Έτσι ο αριθμός των δύο χιλιάδων ενηλίκων που αναφέρεται στο νομοσχέδιο ως «ενδεδειγμένος» μπορεί να μεγαλώνει, με ό,τι αυτό σημαίνει για την εξυπηρέτηση των ασθενών.
Είναι επίσης αμφίβολο αν, με τα κίνητρα που δίνονται, θα βρεθούν οι γιατροί που χρειάζονται για τη στελέχωση των ΤοΜΥ.
Γιατί, ποιοι και πόσοι γιατροί με ιδιωτικό ιατρείο θα δεχθούν να το κλείσουν για μια θέση αποκλειστικής απασχόλησης σε ΤοΜΥ;
Με χρονικό ορίζοντα τα 2 έως 4 χρόνια και χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ;
Ακόμα και το μυθολογικό κίνητρο δεν είναι ελκυστικό για εκείνους που αναζητούν δουλειά στο εξωτερικό, καθώς εκεί μπορεί να βρουν εργασία με πολλαπλάσιες αποδοχές.

Το ίδιο ισχύει με τους γιατρούς που θα πρέπει να συμβληθούν με τον ΕΟΠΥΥ.
Οι οποίοι θα παίρνουν μια πάγια αποζημίωση που, ακόμα και με τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις, θα είναι πολύ κατώτερη του μεγάλου εργασιακού φόρτο που θα αναλάβουν.

Θολό είναι επίσης το σύστημα παραπομπής του ασθενούς από τον  οικογενειακό γιατρό.
Δεν είναι ξεκάθαρο, για παράδειγμα, τι θα γίνεται με τις παραπομπές ενός ιδιώτη γιατρού.
Θα γίνονται δεκτές από τα δημόσια νοσοκομεία, τα Κέντρα Υγείας ή και τους εξειδικευμένους ιατρούς του συστήματος;

Άγνωστες παραμένουν επίσης οι προδιαγραφές με τις οποίες θα λειτουργήσουν οι Τοπικές Μονάδες Υγείας, όπως και που θα λειτουργήσουν.
Ο κύριος Υπουργός ανέφερε στην Επιτροπή ότι υπάρχει σχέδιο χρηματοδότησης, που φθάνει μέχρι και την πλήρη ανάληψη των δαπανών από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Όπως αναφέρθηκε επίσης σε ένα έτοιμο επιχειρησιακό σχέδιο για τη στελέχωση και την ανάπτυξη των ΤΟΜΥ.
Εύλογα αναρωτιέται κανείς γιατί το χρηματοδοτικό και το επιχειρησιακό πλάνο δεν παρουσιάστηκαν στα μέλη της Επιτροπής, έστω και σε γενικές γραμμές…
Και γιατί δεν προσδιορίζονται οι δαπάνες επί του κρατικού προϋπολογισμού που προκύπτουν από συγκεκριμένες διατάξεις για την ΠΦΥ, όπως η δημιουργία Ομάδων Υγείας, η λειτουργία Κεντρικών Διαγωνιστικών Εργαστηριών και η οργάνωση υπηρεσιών οδοντιατρικής φροντίδας…
Και τελικά, πόσο ακριβώς θα στοιχίζει το σύστημα στον Έλληνα φορολογούμενο, στην πλήρη ανάπτυξη και λειτουργία του;

Για όλα αυτά τα θέματα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν πήραμε ούτε αρκετές, ούτε πειστικές απαντήσεις κατά τη συζήτηση στις Επιτροπές.
Και είναι αυτά που μας κάνουν να αμφιβάλουμε για τον ρεαλισμό, άρα και για την αποτελεσματικότητα των αλλαγών στην ΠΦΥ.
Σχεδιάζεται ένα κρατικό σύστημα περιορισμένου κόστους, μέτριας ποιότητας και καθολικής πρόσβασης μόνο στο όνομα.
Που ναι μεν θα καλύπτει κάποιες ανάγκες των πιο αδυνάμων πολιτών, αλλά θα κατευθύνει εκείνους που μπορούν, έστω και με δυσκολία, να πληρώσουν στον ιδιωτικό τομέα υπηρεσιών υγείας.
Ένα σύστημα που είναι μακριά από το να προσφέρει καλύτερες υπηρεσίες στους ασθενείς, χαμηλότερο κόστος και καλύτερα αποτελέσματα στο επίπεδο υγείας των πολιτών.

Εμείς, στη Νέα Δημοκρατία, προτείνουμε έναν άλλο δρόμο για να πετύχουμε αυτόν τον τριπλό στόχο:
Δημιουργώντας δίκτυα με τη συμμετοχή του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα που θα προσφέρουν πιστοποιημένες για την ποιότητά τους υπηρεσίες ΠΦΥ, με ελεύθερη επιλογή γιατρών.
Με στόχο όλοι οι πολίτες να έχουν την κατάλληλη φροντίδα, στον σωστό χρόνο, στο σωστό μέρος, από τους κατάλληλους επαγγελματίες υγείας.

Γιατί πιστεύουμε ότι οι Έλληνες πολίτες αξίζουν κάτι καλύτερο από τη λογική του ελάχιστου κοινού παρονομαστή, και του εξισωτισμού προς τα κάτω!