ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΑΡΤΑΣ:" Αναζήτηση του «εγώ» μέσω του παρελθόντος"

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΑΡΤΑΣ
Αναζήτηση του «εγώ» μέσω του παρελθόντος
    Το να κοιτάξεις πίσω μπορεί να φαντάζει εύκολο, το πόσο μακριά θέλεις να εστιάσεις, όμως, μπορεί να αποδειχθεί δύσκολο. Κάπου εκεί, στο μακρινό παρελθόν που όλοι μας ζήσαμε αλλά και που αδυνατούμε να συντηρήσουμε μια ξεκάθαρη εικόνα του βασισμένη στη μνήμη μας, μπορεί να κρύβονται πολλά. Οι περισσότεροι αρκούμαστε στις περιγραφές όσων μεγαλυτέρων βρισκόντουσαν στο πλάι μας την εκάστοτε χρονική στιγμή, υπάρχουν, όμως, κι αυτοί που για διάφορους λόγους διατηρούν πλήρη άγνοια γι’ αυτό που οι ίδιοι ζήσανε. «Ἓν οἶδα ὅτι ουδὲν οἶδα» είχε πει ο Σωκράτης και ο εν μέρει αστείος, αλλά to the point συνειρμός με το όνομα της ηρωίδας, μας κάνει την απαραίτητη πάσα για να μπούμε στο κλίμα της ταινίας.
    Πολωνία, αρχές δεκαετίας του ’60: Η Άννα, μια νεαρή μοναχή που έμεινε ορφανή από τα πρώτα της παιδικά χρόνια, γεγονός που συνεπάγεται πλήρη άγνοια για το μακρινό παρελθόν της, ενημερώνεται λίγο πριν δώσει τους όρκους της ότι η αδερφή της μητέρας της, Βάντα, βρίσκεται εν ζωή. Η συνάντησή τους προκαλεί αλυσιδωτές εκρήξεις στην ήρεμη, κατά τα φαινόμενα, ζωή της, καθώς μαθαίνει ότι διατηρεί  εβραϊκή καταγωγή - με το πραγματικό της όνομα να είναι το Ίντα Λίμπενσταϊν – και ότι η οικογένειά της εκδιώχθηκε από τους Ναζί στον πόλεμο. Οι δυο τους, μπαίνουν αποφασισμένες στο δρόμο της αναζήτησης της αλήθειας, θέλοντας να μάθουν πώς ακριβώς αλλά και γιατί πέθαναν.
    Η διαδρομή είναι γεμάτη δυσκολίες, καθώς πολλά γεγονότα έχουν κρυφτεί σε σκοτεινές γωνίες που δύσκολα προσεγγίζεις, αλλά και η εκ διαμέτρου αντίθετη φύση των δύο γυναικών δυσκολεύει, ορισμένες φορές, την αποτελεσματική συνεργασία τους. Από τη μία η Ίντα, μια κοπέλα που δεν γνωρίζει τον έξω κόσμο και τους πειρασμούς του, όχι, όμως, από επιλογή, αλλά περισσότερο διότι την ανάγκασαν οι συνθήκες, παρατάσσει τον ορθολογισμό και την πίστη της στο Θεό απέναντι στη Βάντα, μια γυναίκα που ζει τη ζωή της στα άκρα χωρίς δεύτερη σκέψη έχοντας ως όπλο τον περίσσιο δυναμισμό της ο οποίος, παρ’ όλα αυτά, αδυνατεί να καμουφλάρει την αυτοκαταστροφικότητά της. Η σύγκρουση αυτών των δύο κόσμων γεννά υπαρξιακά ερωτήματα με την Ίντα στο επίκεντρο (αλλά και με τη Βάντα σε δεύτερο πλάνο), που δεν έχουν να κάνουν μόνο με το παρελθόν της αλλά και με το παρόν – μέλλον της. Η αμφίδρομη αυτή σχέση και τα μηνύματα που προκύπτουν μέσω αυτής και όχι μόνο, δίνονται ξεκάθαρα στο θεατή χωρίς βιασύνη, γεγονός που αποτελεί ξεκάθαρη επιτυχία του Πολωνού σκηνοθέτη, Παβέλ Παβλικόφσκι.
    Χρησιμοποιώντας τη γενέτειρά το
υ ως πηγή έμπνευσης, κατορθώνει να ενισχύσει την περιεκτικότητα και την ουσία του έργου του μέσω της οικονομίας: Οι χαρακτήρες του μιλάνε όσο πρέπει και τη στιγμή που πρέπει, ενώ ο χρόνος που χρειάζεται (τόσο ο κινηματογραφικός, όσο και ο πραγματικός) για να ξεδιπλώσει το όραμά του φαντάζει πολύ λίγος, σύμφωνα και με τις επικρατούσες τάσεις του σινεμά του σήμερα. Αυτό επιτυγχάνεται με υπερβατικό τρόπο διότι σύμμαχός του είναι η ίδια η εικόνα. Από τα πρώτα, βουβά λεπτά της ταινίας νιώθεις ότι κάτι ιδιαίτερο θα εξελιχθεί στην οθόνη, καθώς τα ασπρόμαυρα κάδρα του γεμίζουν το μάτι σε συγκινητικό βαθμό. Ο Παβλικόφσκι, δημιουργεί μια ταινία του σήμερα αλλά και του χθες με τρόπο μοναδικό, γεγονός που αναγνωρίστηκε και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, καθώς η «Ίντα» κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας για το 2013.
    Το ταξίδι μας συνεχίζεται και η στάση μας, αυτή τη φορά, θα είναι η Πολωνία. Το μακρινό παρελθόν προσεγγίζεται μέσω του κινηματογραφικού παρόντος με μια ταινία που ήδη δείχνει να αφήνει σημαντική παρακαταθήκη για το κινηματογραφικό μέλλον. Αυτή την Κυριακή στις 12 Νοεμβρίου σας περιμένουμε στο «ΣΙΝΕ ΠΑΛΛΑΣ», σε μία αναζήτηση που θα αγγίξει πολλούς.
Από τον Βασίλη Γκορόγια
Κυριακή 12 Νοεμβρίου, ΣΙΝΕ ΠΑΛΛΑΣ
Έναρξη Προβολής: 17:00
Είσοδος Ελεύθερη