Θύματα, θύτες και ατιμώρητοι ηθικοί αυτουργοί και ένοχοι

Γράφει ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
Γνωρίζουμε όλοι μας ότι εδώ και δεκαετίες ως Λαός ουδέποτε και από κανένα δεν πληροφορηθήκαμε για τα συμβαίνοντα στην χώρα μας. Διότι, δυστυχώς, αποφεύγουμε την λιτή και απέριττη γλώσσα της αλήθειας, αυτή την υπαρκτότητα μιας κατάστασης ή την πραγματικότητα ενός γεγονότος, προσφεύγοντες στο εύκολο ψέμα, την εξαπάτηση και τις ψευδαισθήσεις. Ο Λένιν είπε για την αλήθεια: «η αλήθεια είναι μία μικροαστική συνήθεια, και πως το επαναλαμβανόμενο ψέμα γίνεται αλήθεια». Ο δε φιλόσοφος Φρίντριχ Νίτσε είπε: «μερικές φορές οι άνθρωποι δεν θέλουν να ακούσουν την αλήθεια, διότι δεν θέλουν να καταστρέψουν τις ψευδαισθήσεις τους».
Όμως τώρα ήρθε η ώρα να μάθουμε την απλή αλήθεια, η οποία είναι και η καλύτερη. Διότι δεν μπορούμε πλέον να υφιστάμεθα την προπαγάνδα και την πλύση εγκεφάλου των ειδικών και εμπειρογνωμόνων στις τηλεοράσεις και τα συστημικά ΜΜΕ με το περίπλοκο ψέμα, το ατέρμονο, πολύλογο και εξεζητημένο ύφος.

Ως ήδη γνωστόν σε όλους μας, στην χώρα μας δεν υπάρχει πια Κράτος Δικαίου και Πολιτειακοί Θεσμοί που να ενδιαφέρονται για την προστασία και ασφάλεια των Ελλήνων πολιτών, την ανθρώπινη ύπαρξη αλλά και αξιοπρέπεια. Όσο περισσότερο επιδεινώνεται η οικονομική κρίση, ως συνέπεια των βαρύτατων συνεπειών αυτής, έτι περισσότερο η απόγνωση, η απελπισία, η αγωνία, η δυστυχία και ο πόνος αγγίζουν την πλειοψηφία του Λαού μας, αλλά παράλληλα αυξάνονται οι αυτοκτονίες, και ως αναπόφευκτο της όλης οδυνηρής κατάστασης και οι εκτροπές, παραβατικότητες και τα εγκλήματα πάσης μορφής.

Αποσιωπείται όμως συστηματικά ότι για την όλη τραγική κατάσταση υπάρχουν  ηθικοί αυτουργοί και ένοχοι οι οποίοι αναμφισβήτητα ευθύνονται για τα θύματα και θύτες αυτής της χώρας, που για τους εδώ και δεκαετίες γνωστούς λόγους, ουδείς ομιλεί για τις ευθύνες, την ανευθυνότητα και ατιμωρησία όλων εκείνων, οι οποίοι συστηματικά διχάζουν και κατεδαφίζουν την ελληνική κοινωνία. Με τις τραγικές εικόνες διχασμού στα Κανάλια, αλληλοσπαραγμού, απόγνωσης αλλά τώρα και προσπάθειας εκδίκησης, αυτοδικίας και «λιντσαρίσματος» των θυτών από τα απελπισμένα θύματα.

Μία καθημερινή κατάσταση εξαθλίωσης, αθλιότητας, δυστυχίας, φυσικών καταστροφών λόγω αμέλειας, ανικανότητας, ασχετοσύνης, αλλά και ταυτόχρονα και συστηματικού αποπροσανατολισμού των πολιτών από τους πραγματικούς ένοχους και ηθικούς αυτουργούς, τους πλάσαντες τα ερείπια, οι οποίοι επι δεκαετίες μένουν στο απυρόβλητο και ατιμώρητοι, ακόμη και από τα συστημικά μεγάλα ΜΜΕ. Τα οποία εκ συστήματος και ταυτόχρονα δια της δηλητηριώδους προπαγάνδας και πλύσης εγκεφάλου, χρησιμοποιούν τέτοια φαινόμενα, για να διχάζουν αφενός μεν την ελληνική κοινωνία, αλλά ταυτόχρονα και να «προσμένουν», να διψάνε δηλαδή για περισσότερο «αίμα» από νέα εγκλήματα και φυσικές καταστροφές για πιο αποκαλυπτικά, συνταρακτικά, ατελείωτα, πομφόλυγα ρεπορτάζ, από τις συνέπειες της άφρονης, απάνθρωπης, εγκληματικής πολιτικής του πολιτικού συστήματος εξουσίας, που επί δεκαετίες πιστά υπηρετούν.

Η κατάντια μίας κοινωνίας, η οποία παρόλη την οικονομική κρίση και την εθνική ταπείνωση, εδώ και 8 χρόνια αδιαφορεί παντελώς όχι μόνον για τους υπαίτιους, αναίσθητους και ανάλγητους που υπογράφουν τα απεχθή Μνημόνια για την εξαθλίωση της χώρας μας, ανεχόμενη χωρίς ουδεμία αντίδραση την επιβληθείσα καταλήστευση, φτωχοποίηση  και ταπείνωσή της, αλλά αδιαφορεί και για αυτά τα θύματα και θύτες της καθημερινότητας. Αδιαφορεί που σε ένα «ανύπαρκτο, κατεδαφισμένο  Κράτος» ψηφίζονται ακόμη και Νόμοι οι οποίοι αποφυλακίζουν όχι μόνον μία κατηγορία θυτών για ελαφρά αδικήματα, οι οποίοι, δυστυχώς,  και αυτοί είναι «θύματα» της παράλογης και αντικοινωνικής πολιτικής του επι δεκαετίες ατιμώρητου πολιτικού συστήματος εξουσίας, αλλά ταυτόχρονα και εκ προθέσεως αποφυλακίζουν, με το πρόσχημα «αποσυμφόρησης των φυλακών», ακόμη και θύτες βαρυποινίτες καταδικασθέντες σε ισόβια κάθειρξη  για ειδεχθή και άκρως βαρύτατα εγκλήματα. Και οι οποίοι βαρυποινίτες, χάρις του Νόμου μετά την αποφυλάκιση τους, ως είναι αναμενόμενο, συνεχίζουν με τα ειδεχθή εγκλήματά τους την τρομοκράτηση της απροστάτευτης, ανυπεράσπιστης και απεγνωσμένης  ελληνικής κοινωνίας. 

Εν κατακλείδι καταλήγουμε στο εξής πρωτοφανές αποτέλεσμα και οδυνηρό συμπέρασμα. Oτι οι άνθρωποι που βρίσκονται σε θέση εξουσίας και δύναμης είναι ικανοί να προβούν σε πράξεις που αντιβαίνουν στην κοινή λογική και το αίσθημα δικαίου παραβιάζοντας την ίδια την συνείδηση τους, αρκεί αυτές να γίνονται κατόπιν εντολής από μία εποπτεύουσα αρχή που υποτίθεται πως κατέχει υψηλού επιπέδου γνώση και δρα με καλό σκοπό. Οι μοιραίοι εμπνευστές του Ελληνικού Δικονομικού Δικαίου και του Σωφρονιστικού  Συστήματος εκ προθέσεως καταργούν τώρα τον σαφή διαχωρισμό και εξισώνουν τα θύματα με τους θύτες βαρύτατων μάλιστα εγκλημάτων, καταδικασθέντων σε πολυετή ή ισόβια κάθειρξη. Συνέπεια αυτού του παραλογισμού είναι να οδηγείται η ίδια η κοινωνία σε διχασμό και εκδικητικές πράξεις, σε αλληλοσπαραγμό, να παίρνει μάλιστα το Δίκαιο στα χέρια της δια του λιντσαρίσματος. Και έτσι να αποπροσανατολίζεται ολόκληρος ο Λαός από την άφρονη και εγκληματική πολιτική του πολιτικού συστήματος εξουσίας, αυτού του Δαίμονα που επι δεκαετίες καταστρέφει την Πατρίδα μας.

Η τραγωδία του Ελληνικού Λαού όχι μόνο δεν έχει τελειωμό, αλλά υποβόσκει στο άμεσο μέλλον μια αιφνίδια έκρηξη της ελληνικής κοινωνίας με απρόβλεπτες όμως συνέπειες.

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
Ο αρθρογράφος κρητικής (Μαριού Ν.Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει  στην Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στην Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά στην Αθήνα