Ιωάννινα:Τοποθέτηση του Τ.Τασιούλα για τις πλημμύρες της Δυτικής Αττικη στο χθεσινό Δημοτικό Συμβούλιο

Τοποθέτηση του Τ.Τασιούλα για τις πλημμύρες της Δυτικής Αττικη στο χθεσινό Δημοτικό Συμβούλιο
Οι καταστροφικές πλημμύρες της Δυτικής Αττικής είναι ένα ακόμα έγκλημα! Οι αναμενόμενες βροχές του Νοέμβρη έγιναν υγρός τάφος για 16 ανθρώπους, έγιναν ο εφιάλτης για εκατοντάδες εργατικά νοικοκυριά που καταστράφηκαν. Και για άλλη μια φορά, ακούγονται ίδια και απαράλλαχτα τσιτάτα για να κουκουλώ
σουν την πραγματική αιτία του προβλήματος. «Ακραίο φυσικό φαινόμενο», «Κλιματική αλλαγή που προκαλεί καταστροφές», «Η ποσότητα της βροχής ήταν τεράστια και απρόσμενη», «Συνδυασμένα φαινόμενα σε σύντομο χρονικό διάστημα», «Ο,τι κι αν γινόταν δεν θα μπορούσε να προλάβει την κατάσταση».. Και άλλα παρόμοια, από αυτά που ακούσαμε και στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου, που ντύνονται με επιστημονικό μανδύα, για να δώσουν ένα βολικό άλλοθι στον ένοχο...
Βέβαια, όσο ορμητικές και καταστροφικές κι αν είναι οι πλημμύρες, δεν μπορούν να παρασύρουν την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ότι δεν φταίει το φυσικό φαινόμενο. Αυτό υπάρχει, το ξέρουμε και ξέρουμε ότι θα επαναληφθεί και μάλιστα με μεγαλύτερη ένταση. Οπως ξέρουμε και το βλέπουμε κάθε φορά, ότι η λαϊκή ανάγκη για προστασία και θωράκιση από τέτοια φαινόμενα δεν ικανοποιείται διαχρονικά από τις αστικές κυβερνήσεις, τις Περιφέρειες, τους δήμους, όλο το πλέγμα του αστικού κράτους. Και η αιτία έχει συγκεκριμένο όνομα. Και είναι ο δρόμος της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, του κεφαλαίου. Και άρα η κατασκευή έργων και υποδομών, που να προστατεύουν το λαό, δεν είναι πρώτη προτεραιότητα. Η σημερινή κυβέρνηση αυτό το λέει «δίκαιη ανάπτυξη». Οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν εφεύρει άλλους βαρύγδουπους όρους.
Πώς αποτυπώνεται αυτή η πραγματικότητα; Στο ποια έργα θεωρούνται επιλέξιμα, για να χρηματοδοτηθούν από την ΕΕ και το περίφημο ΕΣΠΑ. Στο τι προβλέπουν ο κρατικός προϋπολογισμός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και οι προϋπολογισμοί των Περιφερειών της χώρας για αντιπλημμυρικά έργα. Το ίδιο ισχύει και για μέτρα στα δάση μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές, που συμβάλλουν σε τέτοια πλημμυρικά φαινόμενα. Δηλαδή, μηδαμινά κονδύλια, την ίδια στιγμή που υπάρχουν κωδικοί για δεκάδες εκατομμύρια ευρώ που εξυπηρετούν το κεφάλαιο. Στο ότι τα μεγάλα έργα που γίνονται (οδικοί άξονες, αεροδρόμια κ.λπ.) δεν λαμβάνουν υπόψη τους την αντιπλημμυρική θωράκιση των γύρω περιοχών, δεν είναι ενταγμένα σε έναν συνολικό σχεδιασμό για κάθε περιοχή και γενικότερα για κάθε λεκάνη απορροής, επηρεάζοντας την αντιπλημμυρική προστασία. Τέτοιο παράδειγμα είναι η περιοχή της Αμπελιάς, της Πεδινής που με την κατασκευή της Ιονίας και της Εγνατίας πλέον παρουσιάζουν πλημμυρικά φαινομενα. Και, βέβαια, δεν μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι δεν γίνονται καθόλου αντιπλημμυρικά έργα. Είναι, όμως, τόσο αποσπασματικός ο σχεδιασμός από δήμο σε δήμο, ακόμα και από Περιφέρεια σε Περιφέρεια, που, πολύ συχνά, ακόμα κι αυτά τα έργα που γίνονται σώζουν ένα δήμο ή μια περιοχή και πνίγουν το γειτονικό δήμο...
Τα έργα που προτάσσονται είναι αυτά που συμβάλλουν στην ενίσχυση των μονοπωλιακών ομίλων. Τα έργα υποδομών, αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά, αντιπυρικά, δεν βρίσκουν θέση στους κωδικούς των προϋπολογισμών, γιατί δεν είναι ανταποδοτικά. Είναι υποδομές που μετά την κατασκευή τους δεν πουλιούνται, δεν νοικιάζονται, δεν αποφέρουν έσοδα, όπως π.χ. με τα διόδια για 25 χρόνια. Δεν είναι έργα «βιτρίνας», όπως οι «βιοκλιματικές» παιδικές χαρές και τα γήπεδα για τις ΠΑΕ, που κοστίζουν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.
Δεν είναι, λοιπόν, θέμα «ακραίου φυσικού φαινομένου» η καταστροφή από τις πλημμύρες. Αλλού είναι το πρόβλημα. Ακραίο και επικίνδυνο φαινόμενο είναι η πολιτική που ακολουθείται από τις αστικές κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ όλα τα προηγούμενα χρόνια, από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ τώρα και από την πλειοψηφία των Δημοτικών Αρχών που εφαρμόζει πιστά την πολιτική τους. Επειδή βροχές, πλημμύρες και σεισμοί θα έρθουν και θα ξανάρθουν, έρχεται ξανά στο προσκήνιο η ανάγκη ο λαός να αγωνιστεί και να διεκδικήσει έργα και υποδομές που θα εξυπηρετούν τις ανάγκες του, θα προστατεύουν τη ζωή του. Αγώνας που για να έχει ελπιδοφόρα προοπτική, θα πρέπει να δένεται με την πάλη για έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, να φωτίζει το δρόμο του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού της οικονομίας με κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και εργατικό έλεγχο. Στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού, ο ενιαίος κρατικός φορέας κατασκευών θα σχεδιάζει και θα υλοποιεί έργα που θα καλύπτουν το σύνολο των κοινωνικών αναγκών, συνδυάζοντας αρμονικά την κάλυψη των αναγκών για ασφαλείς και ποιοτικές υποδομές κατοικίας, εργασίας, άθλησης, διασκέδασης, μεταφοράς κ.λπ. με την προστασία της δημόσιας υγείας και ασφάλειας και του περιβάλλοντος από φυσικές και τεχνολογικές καταστροφές.