Παρέμβαση της Μ. Τζούφη για τη φαρμακευτική πολιτική στο 17ο Παιδονευρολογικό Συνέδριο

Παρέμβαση της Μ. Τζούφη για τη φαρμακευτική πολιτική
στο 17ο Παιδονευρολογικό Συνέδριο

Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του 17ου Ετήσιου Παιδονευρολογικού Συνεδρίου, που διοργανώθηκε από την Ελληνική Παιδονευρολογική Εταιρία, στις 8-9 Δεκεμβρίου στην Αθήνα. Το πρόγραμμα ήταν εστιασμένο τόσο στην παρουσίαση νέων θεραπειών σε γενετικά νοσήματα, όσο στο υψηλό κόστος των συγκεκριμένων θεραπειών, που επηρεάζει την εφαρμογή τους.
Η Μερόπη Τζούφη, βουλευτής Ιωαννίνων και μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής του Συνεδρίου, συμμετείχε στις εργασίες και προέδρευσε στη διάλεξη με θέμα «Η οικονομική διάσταση των υψηλού κόστους θεραπειών», στην οποία κύριος ομιλητής ήταν ο Καθηγητής της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας, κ. Ν. Μανιαδάκης.
Εισαγωγικά, αναφέρθηκε στις ενέργειες που έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι τώρα και περιλαμβάνουν την πρόσβαση σε αναγκαία φάρμακα και σε απλά φάρμακα για τα χρόνια νοσήματα. Επίσης, η διαπραγμάτευση που έγινε με τις φαρμακευτικές εταιρείες για τις τιμές στα φάρμακα της ηπατίτιδας C ήταν επιτυχημένη, έχοντας ως αποτέλεσμα την κάλυψη πενταπλάσιου αριθμού ασθενών. Σύντομα θα υπάρξουν χαμηλότερες τιμές για τα φάρμακα για το μελάνωμα και την πολλαπλή σκλήρυνση, ενώ γίνεται προσπάθεια ένταξης καινοτόμων φαρμάκων με μεγάλο κλινικό όφελος.
Η βουλευτής υπογράμμισε πως η επαρκής κάλυψη των ασθενών, με δεδομένους τους περιορισμούς στη φαρμακευτική δαπάνη, αποτελεί στοίχημα το οποίο για να κερδηθεί, απαιτείται η αξιολόγηση, η διαπραγμάτευση προσιτών τιμών και η ενσωμάτωση κατάλληλων θεραπευτικών πρωτοκόλλων.
Στη συνέχεια τόνισε πως υπάρχουν χρόνιες στρεβλώσεις στη φαρμακευτική πολιτική της χώρας, πως το Υπουργείο Υγείας επεξεργάζεται σχέδιο νόμου για τη συγκρότηση μηχανισμού αξιολόγησης των νέων καινοτόμων και αποτελεσματικών φαρμάκων, ενώ παράλληλα διαπραγματεύεται με τους θεσμούς, αλλαγές στην αρχιτεκτονική της τιμολογιακής πολιτικής.
Κλείνοντας επεσήμανε πως «διανύουμε μια περίοδο επούλωσης πληγών στο χώρο της υγείας, μια περίοδο σταθεροποίησης του συστήματος, με τις ανάγκες να καλύπτονται αξιόπιστα παρά τους λίγους διαθέσιμους πόρους και κυρίως, με τη σκληρή δουλειά όλων μας».