Προβολή ταινίας "Το δίχτυ" απο την Κινηματογραφική Λέσχη Πρέβεζας

Με κινηματογραφική δύναμη κι επιδεξιότητα ο Κιμ Κι-Ντουκ αφηγείται μια ευαίσθητη, συγκινητικά πικρή μα μονοδιάστατη και απλοϊκή στα μηνύματά της καφκική ιστορία.Έχοντας αποσυρθεί από το σινεμά και τα εγκόσμια για τρία ολόκληρα χρόνια, ο Κιμ Κι-Ντουκ επέστρεψε με το ημιντοκιμαντερίστικο «Arirang» το 2011, για να κερδίσει τον επόμενο χρόνο το Χρυσό Λιοντάρι στη Βενετία με την «Pieta» και να συνεχίσει να εμπλουτίζει τη φιλμογραφία του με μια σειρά δραμάτων εξίσου προκλητικών με αυτά της νιότης του («Moebius»), εστιασμένα όμως σε λιγότερο ψυχολογικά και περισσότερο κοινωνικοπολιτικά θέματα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το «Δίχτυ» του, απλώνεται στα θολά νερά που χωρίζουν τη Βόρεια από τη Νότια Κορέα, στην οποία απρόσμενα ξεβράζεται ο Βορειο­κορεάτης ψαράς Ναμ Τσουλ-γου όταν τα δίχτυα του μπερδεύονται στη μηχανή της βάρκας του κι εκείνη παρασύρεται από τα νερά του ποταμού. Ο ίδιος συλλαμβάνεται και ανακρίνεται ως πιθανός κατάσκοπος, αλλά η πραγματική του οδύσσεια ξεκινά όταν, δείχνοντας αθώος, οι αρχές προσπαθούν να τον πείσουν να αυτομολήσει, καθώς θέλουν να τον «σώσουν» από την επιστροφή στην πολιτικά ανελεύθερη πατρίδα του.
Για άλλη μία φορά ο Κιμ Κι-Ντουκ κοιτάζει πίσω από τη βιτρίνα του νοτιοκορεάτικου θαύματος, όπου τη λάμψη των οικονομικών και τεχνολογικών επιτευγμάτων συντροφεύουν η σκοτεινή απληστία και τα ασυγκράτητα ανθρώπινα πάθη (μόνιμη θεματική του η σύγκρουσή τους με την ευνομούμενη καπιταλιστική πραγματικότητα). Όπως τα ψάρια που αλιεύει με το δίχτυ του, έτσι και ο Ναμ Τσουλ-γου βρίσκεται ύστερα από ένα παιχνίδι της μοίρας παγιδευμένος σε ένα γιγάντιο ιστό συμφερόντων πολύ υψηλότερων από το μπόι του, σαφής αλληγορία για μια χώρα η οποία έχει παρασυρθεί, για επίσης υψηλά γεωπολιτικά συμφέροντα, σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι εσωτερικής διαμάχης.
Όταν τελικά βρεθεί πίσω στην πατρίδα και την οικογένειά του, η καφκική πορεία του ήρωα θα γίνει ο απόλυτος εφιάλτης, τον οποίο το «Δίχτυ» αποτυπώνει με ωμότητα και αφηγηματική επιδεξιότητα που μετατρέπει αυτό το κοινωνικοπολιτικό δράμα σε πικρό υπαρξιακό θρίλερ, όσο κι αν τα αλληγορικά μηνύματά του εκφράζονται απλοϊκά και μονοδιάστατα (η πόρνη, τα δολάρια, ο Βορειοκορεάτης ανακριτής), προσδεμένα σε μια πλοκή χωρίς πραγματικές σεναριακές εκπλήξεις.
ΠΗΓΗ: Αθηνόραμα (Χρήστος Μήτσης)