"Ηπειρος Ανατροπής": Kαίριο πρόβλημα ήταν και είναι η οδός Νιάρχου..
Η ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ της παράταξης «ΗΑ» ΓΙΑ ΟΔΟ ΝΙΑΡΧΟΥ,κατά τη συνεδρίαση του χθεσινού Περιφερειακού Συμβουλίου
"
Κύριε Πρόεδρε, κ. Περιφερειάρχη κυρίες και κύριοι
Για να κατανοήσουμε καλύτερα το διακύβευμα του προβλήματος της οδού Νιάρχου, όπως μετονομάστηκε η οδός Πανεπιστημίου, επιτρέψτε μου να αναφερθώ συνοπτικά στο θέμα και από την προσωπική μου εμπειρία χρησιμοποιώντας αυτό το δρόμο για 27 χρόνια.
Όταν ήρθα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο το 1990 φεύγοντας από την μποτιλιαρισμένη και επικίνδυνη κυκλοφοριακά Αθήνα με χαρά σκέφτηκα να χρησιμοποιώ το ποδήλατο για το πήγαινε-έλα από το κέντρο της πόλης. Πολύ γρήγορα εγκατέλειψα το σπορ αφού τη γλύτωσα αρκετές φορές, κυρίως τη νύχτα, από τα τετράτροχα και έμεινε να συμβουλεύω τους καλούς μου φίλους το Σπύρο και τον αείμνηστο Στέφανο, μεταξύ και άλλων, να εγκαταλείψουν. Το πρόβλημα έκτοτε τέθηκε επανειλημμένα στις διοικήσεις και τα συλλογικά όργανα του Νοσοκομείου και του Πανεπιστημίου καθώς και στις αρχές της πόλης. Δεν θυμάμαι κανείς αρμόδιος να είπε όχι, τουλάχιστον φανερά. Τα χρόνια περνούσαν άπραγα και ακούγονταν ψίθυροι ότι κάποια συμφέροντα αντιδρούσαν. Το 2004 είχαμε πλέον αγανακτήσει όλοι οι εργαζόμενοι και φοιτητές στο Νοσοκομείο, ασφαλώς και στο Πανεπιστήμιο, και η ΕΙΝΗ αποφάσισε να κάνει μία ημερίδα στο ΞΕΝΙΑ στις 13 Δεκέμβρη με θέμα: «Ασφαλής και γρήγορη πρόσβαση στα Νοσοκομεία των Ιωαννίνων σε σχέση με το γενικότερο κυκλοφοριακό πρόβλημα της περιοχής». Τα πρακτικά της ημερίδας τα καταθέτω για τα πρακτικά της Περιφέρειας Ηπείρου πιστεύοντας πως θα βοηθήσουν όσους θέλουν να διαβάζουν και να μαθαίνουν.
Το θέμα ήταν βέβαια γενικότερο και αφορούσε την ασφάλεια και την υγεία των πολιτών σε σχέση με το κυκλοφοριακό πρόβλημα της πόλης. Όμως καίριο πρόβλημα ήταν και είναι η οδός Νιάρχου. Επομένως η Νιάρχου δεν είναι ένας συνηθισμένος δρόμος της πόλης αλλά έχει εντελώς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μερικά από τα οποία είναι τα εξής: 1) συγκεντρώνει το μεγαλύτερο φορτίο αυτών που πηγαίνουν στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο και στο Πανεπιστήμιο. 2) Με τις δραστηριότητες που έχουν αναπτυχθεί εκατέρωθεν, κυρίως σούπερ μάρκετς και κάθετους δρόμους είναι άκρως επικίνδυνος με θανατηφόρα και άλλα σοβαρά ατυχήματα. 3) Οι εργαζόμενοι του Νοσ/μείου που τον χρησιμοποιούν είναι ιδιαίτερα σωματικά αλλά και ψυχικά καταπονημένοι από εφημερίες και ξενύχτια με πιθανά ελαττωμένη προσοχή και αντανακλαστικά. 4) Οι οδηγοί που μεταφέρουν επείγοντα περιστατικά συγγενών ή φίλων είναι συναισθηματικά φορτισμένοι, έστω και κατά υπερβολή, άρα επιρρεπείς σε παραβάσεις του ΚΟΚ. 5) Ο χρόνος έγκαιρης και απρόσκοπτης πρόσβασης στο Νοσοκομείο μετράτε με ζωές και αναπηρίες και αυτό είναι το ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΟΛΩΝ. Για να μη μακρυγορώ πρέπει να τον δούμε από άλλη οπτική γωνία λαβαίνοντας υπόψη τα απαιτούμενα τεχνικά χαρακτηριστικά , την ιδιεταιρότητα των χρηστών αλλά κυρίως την ταχύτερη ασφαλή πρόσβαση .
Και νάμαστε στον Δεκέμβρη του 2017. Το καλύτερο θα ήταν να μη συζητάμε σήμερα αυτό το θέμα. Σε μία ευνομούμενη αναπτυσσόμενη χώρα θα έπρεπε όταν χτίζονταν το Πανεπιστήμιο και το Νοσοκομείο να είχαν μελετηθεί : η λειτουργική ένταξη της αρτηρίας στο κυκλοφοριακό σύστημα του Λεκανοπεδίου βάσει της ιεράρχησης του οδικού δικτύου, οι κυκλοφοριακές επιπτώσεις από τη δημιουργία του άξονα, ο οδικός άξονας από πλευράς οδοποιίας, οι προσβάσεις από όλες τις μεριές, η ύπαρξη μέσων σταθερής τροχιάς, λεωφορεία συχνά και φθηνά, ποδηλατόδρομοι και πεζόδρομοι με ωραία δένδρα (λες και είμαστε στην Ευρώπη!).
Δυστυχώς αυτά δεν έγιναν και γιαυτό υπάρχουν ευθύνες κεντρικά και τοπικά και πρέπει να τις αναλάβουν αυτοί που ολιγώρησαν.
Το αμείλικτο ερώτημα είναι: Τι κάνουμε έστω και τώρα; Υπάρχει μία μελέτη που έφτασε στη φάση υλοποίησης με δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση, ανασφαλές διαχωριστικό,κυκλικούς κόμβους και εξόδους, ποδηλατόδρομο στενό, πεζόδρομο στενό, εισόδους και εξόδους και παράπλευρο δίκτυο. Και με άλλα πιο σοβαρά προβλήματα: δεν είναι ενταγμένη σε ένα σωστό πολεοδομικό σχεδιασμό, κοστίζει υπερβολικά, μερικοί προβληματίζονται για πιθανά πλημμυρικά φαινόμενα, παραπονούνται οι πέριξ ιδιοκτήτες επιχειρήσεων κ.α.
Υπάρχουν τρεις απαντήσεις : 1)Να δημοπρατηθεί το έργο τώρα ως έχει. 2) Να ξεκινήσουμε από την αρχή νέα μελέτη με όλες τις καλοπροαίρετες προτάσεις, να επιστρέψουμε μερικά εκατομμύρια στην ΕΕ και να περιμένουμε άλλα …ποιος ξέρει πόσα χρόνια. 3) Να γίνει μία ανοιχτή σύσκεψη όλων των αρμόδιων φορέων του Δήμου και της Περιφέρειας με σκοπό να λυθούν παρεξηγήσεις και να διορθωθούν πιθανά προβλήματα που θα βοηθήσουν στην αρτιότερη εκτέλεση του έργου το συντομότερο δυνατό.
Εμείς, εδώ που φτάσαμε, λέμε αναγκαστικά και με περίσκεψη ναι στην τρίτη επιλογή.
Για την παράταξη «Ήπειρος Ανατροπής»
Κώστας Μπασιούκας
"
Κύριε Πρόεδρε, κ. Περιφερειάρχη κυρίες και κύριοι
Για να κατανοήσουμε καλύτερα το διακύβευμα του προβλήματος της οδού Νιάρχου, όπως μετονομάστηκε η οδός Πανεπιστημίου, επιτρέψτε μου να αναφερθώ συνοπτικά στο θέμα και από την προσωπική μου εμπειρία χρησιμοποιώντας αυτό το δρόμο για 27 χρόνια.
Όταν ήρθα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο το 1990 φεύγοντας από την μποτιλιαρισμένη και επικίνδυνη κυκλοφοριακά Αθήνα με χαρά σκέφτηκα να χρησιμοποιώ το ποδήλατο για το πήγαινε-έλα από το κέντρο της πόλης. Πολύ γρήγορα εγκατέλειψα το σπορ αφού τη γλύτωσα αρκετές φορές, κυρίως τη νύχτα, από τα τετράτροχα και έμεινε να συμβουλεύω τους καλούς μου φίλους το Σπύρο και τον αείμνηστο Στέφανο, μεταξύ και άλλων, να εγκαταλείψουν. Το πρόβλημα έκτοτε τέθηκε επανειλημμένα στις διοικήσεις και τα συλλογικά όργανα του Νοσοκομείου και του Πανεπιστημίου καθώς και στις αρχές της πόλης. Δεν θυμάμαι κανείς αρμόδιος να είπε όχι, τουλάχιστον φανερά. Τα χρόνια περνούσαν άπραγα και ακούγονταν ψίθυροι ότι κάποια συμφέροντα αντιδρούσαν. Το 2004 είχαμε πλέον αγανακτήσει όλοι οι εργαζόμενοι και φοιτητές στο Νοσοκομείο, ασφαλώς και στο Πανεπιστήμιο, και η ΕΙΝΗ αποφάσισε να κάνει μία ημερίδα στο ΞΕΝΙΑ στις 13 Δεκέμβρη με θέμα: «Ασφαλής και γρήγορη πρόσβαση στα Νοσοκομεία των Ιωαννίνων σε σχέση με το γενικότερο κυκλοφοριακό πρόβλημα της περιοχής». Τα πρακτικά της ημερίδας τα καταθέτω για τα πρακτικά της Περιφέρειας Ηπείρου πιστεύοντας πως θα βοηθήσουν όσους θέλουν να διαβάζουν και να μαθαίνουν.
Το θέμα ήταν βέβαια γενικότερο και αφορούσε την ασφάλεια και την υγεία των πολιτών σε σχέση με το κυκλοφοριακό πρόβλημα της πόλης. Όμως καίριο πρόβλημα ήταν και είναι η οδός Νιάρχου. Επομένως η Νιάρχου δεν είναι ένας συνηθισμένος δρόμος της πόλης αλλά έχει εντελώς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μερικά από τα οποία είναι τα εξής: 1) συγκεντρώνει το μεγαλύτερο φορτίο αυτών που πηγαίνουν στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο και στο Πανεπιστήμιο. 2) Με τις δραστηριότητες που έχουν αναπτυχθεί εκατέρωθεν, κυρίως σούπερ μάρκετς και κάθετους δρόμους είναι άκρως επικίνδυνος με θανατηφόρα και άλλα σοβαρά ατυχήματα. 3) Οι εργαζόμενοι του Νοσ/μείου που τον χρησιμοποιούν είναι ιδιαίτερα σωματικά αλλά και ψυχικά καταπονημένοι από εφημερίες και ξενύχτια με πιθανά ελαττωμένη προσοχή και αντανακλαστικά. 4) Οι οδηγοί που μεταφέρουν επείγοντα περιστατικά συγγενών ή φίλων είναι συναισθηματικά φορτισμένοι, έστω και κατά υπερβολή, άρα επιρρεπείς σε παραβάσεις του ΚΟΚ. 5) Ο χρόνος έγκαιρης και απρόσκοπτης πρόσβασης στο Νοσοκομείο μετράτε με ζωές και αναπηρίες και αυτό είναι το ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΟΛΩΝ. Για να μη μακρυγορώ πρέπει να τον δούμε από άλλη οπτική γωνία λαβαίνοντας υπόψη τα απαιτούμενα τεχνικά χαρακτηριστικά , την ιδιεταιρότητα των χρηστών αλλά κυρίως την ταχύτερη ασφαλή πρόσβαση .
Και νάμαστε στον Δεκέμβρη του 2017. Το καλύτερο θα ήταν να μη συζητάμε σήμερα αυτό το θέμα. Σε μία ευνομούμενη αναπτυσσόμενη χώρα θα έπρεπε όταν χτίζονταν το Πανεπιστήμιο και το Νοσοκομείο να είχαν μελετηθεί : η λειτουργική ένταξη της αρτηρίας στο κυκλοφοριακό σύστημα του Λεκανοπεδίου βάσει της ιεράρχησης του οδικού δικτύου, οι κυκλοφοριακές επιπτώσεις από τη δημιουργία του άξονα, ο οδικός άξονας από πλευράς οδοποιίας, οι προσβάσεις από όλες τις μεριές, η ύπαρξη μέσων σταθερής τροχιάς, λεωφορεία συχνά και φθηνά, ποδηλατόδρομοι και πεζόδρομοι με ωραία δένδρα (λες και είμαστε στην Ευρώπη!).
Δυστυχώς αυτά δεν έγιναν και γιαυτό υπάρχουν ευθύνες κεντρικά και τοπικά και πρέπει να τις αναλάβουν αυτοί που ολιγώρησαν.
Το αμείλικτο ερώτημα είναι: Τι κάνουμε έστω και τώρα; Υπάρχει μία μελέτη που έφτασε στη φάση υλοποίησης με δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση, ανασφαλές διαχωριστικό,κυκλικούς κόμβους και εξόδους, ποδηλατόδρομο στενό, πεζόδρομο στενό, εισόδους και εξόδους και παράπλευρο δίκτυο. Και με άλλα πιο σοβαρά προβλήματα: δεν είναι ενταγμένη σε ένα σωστό πολεοδομικό σχεδιασμό, κοστίζει υπερβολικά, μερικοί προβληματίζονται για πιθανά πλημμυρικά φαινόμενα, παραπονούνται οι πέριξ ιδιοκτήτες επιχειρήσεων κ.α.
Υπάρχουν τρεις απαντήσεις : 1)Να δημοπρατηθεί το έργο τώρα ως έχει. 2) Να ξεκινήσουμε από την αρχή νέα μελέτη με όλες τις καλοπροαίρετες προτάσεις, να επιστρέψουμε μερικά εκατομμύρια στην ΕΕ και να περιμένουμε άλλα …ποιος ξέρει πόσα χρόνια. 3) Να γίνει μία ανοιχτή σύσκεψη όλων των αρμόδιων φορέων του Δήμου και της Περιφέρειας με σκοπό να λυθούν παρεξηγήσεις και να διορθωθούν πιθανά προβλήματα που θα βοηθήσουν στην αρτιότερη εκτέλεση του έργου το συντομότερο δυνατό.
Εμείς, εδώ που φτάσαμε, λέμε αναγκαστικά και με περίσκεψη ναι στην τρίτη επιλογή.
Για την παράταξη «Ήπειρος Ανατροπής»
Κώστας Μπασιούκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.