"LES DIABOLIQUES" (Οι Διαβολογυναίκες, 1955) (28/01/18)απο την Κινηματογραφική Λέσχη Άρτας

ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
"LES DIABOLIQUES" (Οι Διαβολογυναίκες, 1955)
ΚΥΡΙΑΚΗ 28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2018

“Ψυχολογικός τρόμος σε νουάρ φόντο”

Μία συνηθισμένη απορία που μπορεί να εκφραστεί για τις ταινίες θρίλερ/τρόμου είναι το κατά πόσο μπορούν να συνεχίζουν να μας τρομάζουν με το πέρασμα των χρόνων. Η υπερέκθεσή μας, καθημερινά, σε ερεθίσματα που εμποδίζουν αυτή τη μαγεία μεταξύ έργου και θεατή να διατηρείται ακμαία, σαφώς και μπορεί να χτίζει μια «αναισθησία» απέναντι στο φόβο, που με τη σειρά της οδηγεί τους δημιουργούς στο αντίστοιχο, ανεπιθύμητο τέλμα. Αν χωρίζαμε τον τρόμο σε δύο υποκατηγορίες, τότε με σιγουριά θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο οπτικός είναι αυτός που ζημιώνεται περισσότερο. Ο ψυχολογικός, όμως, δεν μπορούμε να πούμε ότι παθαίνει το ίδιο, μιας και τα παιχνιδίσματα του μυαλού είναι αδύνατο να ελέγχονται στην πλειοψηφία των περιπτώσεων.
«Οι Διαβολογυναίκες» είναι μια ταινία που θέλει να παίξει με το μυαλό σου. Τυχαίνει, επίσης, να είναι και μία από τις πιο αξιοσημείωτες ταινίες του είδους σε ολόκληρη την ιστορία του κινηματογράφου, οπότε είναι κάπως περιττό να αναρωτηθούμε αν καταφέρνει το σκοπό της. Το θέμα μας είναι ο τρόπος και εκεί, ακριβώς, θα εστιάσουμε. Εν αρχή ην το σενάριο. Βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο των Pier Boileau και Thomas Narcejac, μας τοποθετεί στο επίκεντρο ενός ιδιαίτερου ερωτικού τριγώνου: Ο Michelle (Paul Merisse) είναι ένας αυταρχικός διευθυντής οικοτροφείου που με την έπαρση που τον διακρίνει δεν διστάζει να επιβάλλεται στον καθένα, ακόμη και με τον χειρότερο τρόπο. Η Christina (Véra Clouzot) είναι η σύζυγός του που υπομένει τα πάντα, ενώ, παράλληλα, δουλεύει ως δασκάλα στο οικοτροφείο. Η Nicole (Simone Signoret) είναι μια δυναμική συνάδελφός της, όντας, ταυτόχρονα και ερωμένη του άντρα της. Μεταξύ τους, θεωρητικά, δεν υπάρχουν μυστικά, ώσπου οι δύο γυναίκες αποφασίζουν να τον δολοφονήσουν για να δώσουν τέλος στο καθημερινό τους μαρτύριο. Λίγο μετά το φόνο, όμως, το πτώμα του εξαφανίζεται και εκεί είναι που τα πάντα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο.

Η δύναμη του σεναρίου μπορεί να χαθεί αν δεν βρεθεί στα κατάλληλα χέρια που θα την αξιοποιήσουν και σε αυτό τον τομέα ο Γάλλος σκηνοθέτης, Henri-Georges Clouzot, παίρνει επιεικώς, άριστα. Ο τρόπος που μετατρέπει το έργο του από φιλμ νουάρ σε ταινία τρόμου είναι μαεστρικός, υψώνοντας κλιμακωτά, ένα πέπλο μυστηρίου που αδυνατείς να δεις διαμέσου του. Από τους κρύους διαδρόμους του οικοτροφείου και το ασπρόμαυρο, έως τα μονίμως “to the point” πλάνα και την περιρρέουσα «μουνταμάρα», το σασπένς που καταφέρνει να δημιουργήσει είναι απαράμιλλο (πόσο μάλλον όταν απουσιάζει κάθε μορφή μουσικής), γεγονός που ενισχύεται ακόμη περισσότερο και από τις ερμηνείες, με τη χημεία μεταξύ των δύο «διαβολογυναικών» να κλέβει την παράσταση. Όσο για τα τελευταία 10’ της ταινίας; Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι αποτελούν μία από τις πιο κλασσικές στιγμές του παγκόσμιου κινηματογράφου, κρύβοντας ένα τέλος που δίνει άλλο νόημα στην έννοια της ανατροπής που τόσο επιθυμούμε να γινόμαστε θεατές της.
Κάθε ταινία – ορόσημο του είδους χρειάζεται και τη μυθοπλασία της, και «Οι Διαβολογυναίκες» περιβάλλονται απ’ αυτή σε πολύ έντονο βαθμό. Λέγεται ότι ο Χίτσκοκ δεν πρόλαβε, για λίγες ώρες, να αγοράσει τα δικαιώματα του βιβλίου ώστε να το μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη, ζητώντας στη συνέχεια από τους συγγραφείς του να γράψουν ένα νέο διήγημα το οποίο και κατέληξε στον κλασσικό «Δεσμώτη του Ιλίγγου». Επίσης, το γεγονός ότι, πέντε χρόνια μετά την πρεμιέρα, η γυναίκα του Clouzot και πρωταγωνίστρια της ταινίας, Véra, απεβίωσε από καρδιακή προσβολή, δημιουργεί μία ανατριχιαστικά τραγική σύμπτωση μιας και στην ταινία παρουσιάζεται με κάποιο απροσδιόριστο πρόβλημα στην καρδιά της. Το μυστήριο έντονο. Ο φόβος ακόμη περισσότερο. Αυτή την Κυριακή στις 28 Γενάρη, το απόγευμά μας θα είναι λίγο πιο σκοτεινό και δεν θα φταίει μόνο η αίθουσα του «ΣΙΝΕ ΠΑΛΛΑΣ»!

Από τον Βασίλη Γκορόγια (μέλος της Κινηματογραφικής Λέσχης Άρτας)

Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2018, ΣΙΝΕ ΠΑΛΛΑΣ

"LES DIABOLIQUES" (Οι Διαβολογυναίκες, 1955)

Σκηνοθεσία/ Σενάριο : Ασγκάρ Φαραντί

Πρωταγωνιστούν: Σαχάμπ Χοσεϊνί, Λεϊλά Χατάμι, Πέιμαν Μοάντι