«Ανάπτυξη» των πετρελαίων με... σκυμμένο το κεφάλι

«Ανάπτυξη» των πετρελαίων
με... σκυμμένο το κεφάλι

Γράφει ο Κων/νος Β. Ντακαλέτσης
Δικηγόρος, μέλος της Κίνησης Πολιτών «Αντι... δρώ»



Τώρα που ενημερωθήκαμε για το ζήτημα της εξόρυξης πετρελαίου στην Ήπειρο, κοιμόμαστε όλοι πιο ήσυχοι. Είμαστε σίγουροι ότι κανένα πρόβλημα δεν θα δημιουργηθεί στο περιβάλλον και ότι σύντομα η περιοχή μας θα γίνεται πλουσιότερη κάθε χρόνο, κατά πολλά εκατομμύρια ευρώ,!
Ή μήπως όχι;
Τι είναι αυτό άραγε που δημιουργεί την πεποίθηση ότι δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα στο περιβάλλον; Οι διαβεβαιώσεις της ίδιας της εταιρείας; Η αξιοπιστία του Κράτους και των ελεγκτικών μηχανισμών; Η αξιοπιστία της Κυβέρνησης και των πολιτικών ταγών μας;
Στις ενημερώσεις, σε Ζίτσα και Ζαγόρι, έταξαν «λαγούς με πετραχήλια», όπως πάντοτε. Γιατί πρέπει να τους πιστέψουμε; Έχει κανείς μας εμπιστοσύνη σ’αυτό το Κράτος; Εμπνέει σιγουριά το Υπουργείο ότι πράγματι ελέγχει την κατάσταση; Μα τα ίδια πρόσωπα, που σήμερα υπερμάχονται των εξορύξεων, ήταν αυτά που τρία χρόνια πριν καταψήφιζαν το σχετικό νομοσχέδιο και φώναζαν για ενδεχόμενο καταστροφής του περιβάλλοντος και για απαράδεκτες συμβάσεις. Για τέτοια αξιοπιστία μιλάμε. Δεν έγινε αρνητική λοιπόν η τοπική κοινωνία ξαφνικά. Άλλοι άλλαξαν... στρατόπεδο και την άφησαν ξεκρέμαστη! Αλλά καλά μας κάνουν. Γιατί έτσι υποτελικά, κακομοίρικα, συνεχίζουμε και ακολουθούμε τους μεν και του δε (που σε τέτοιες περιπτώσεις γίνονται ένα) και κρεμόμαστε από τα χείλη τους για να μας... ενημερώσουν ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Μόνο που κανείς δεν απάντησε τι θα γίνει αν συμβεί ατύχημα ή αν μολυνθεί το περιβάλλον ή αν χάσουμε τον τουρισμό που έρχεται για την παρθένα φύση. Πολλά τα... «αν», θα πει κάποιος, αλλά κι αν; Αντίθετα οι πετρελαιάδες δεν έχουν να φοβηθούν κάτι. Και οι επενδύσεις τους είναι ασφαλισμένες σε μεγάλες ασφαλιστικές εταιρείες και οι ίδιοι δεν ζουν εδώ.
***
Τι είναι αυτό άραγε που δημιουργεί την εντύπωση ότι η περιοχή μας θα γίνει πλουσιότερη από την εξόρυξη πετρελαίων; Οι αόριστες υποσχέσεις πρόσληψης προσωπικού; Η δήθεν συμφέρουσα, για την τοπική κοινωνία, σύμβαση που συνδέει το όφελός μας με όσα κέρδη θα δηλώσει η ίδια εταιρεία; Από πού κι ως πού θα δηλώσει κάποιος περισσότερα για να γίνουμε εμείς πλουσιότεροι; Κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας φυσικά!
Οι πετρελαιάδες έχουν υπολογίσει και το τελευταίο ευρώ, ώστε αν βρουν πετρέλαιο να βγουν κερδισμένοι. Κι αν δεν βρουν πάνε παρακάτω, δεν χάνουν αυτοί. Εμείς τι έχουμε υπολογίσει; Υπάρχει μελέτη που να προσδιορίζει (σε ευρώ) τι θα πάρουμε αν βγουν Χ βαρέλια πετρελαίου και τι θα πάρουμε αν βγουν 2Χ ή 3Χ βαρέλια; Τίποτα συγκεκριμένο. Επαφιόμαστε στην καλή θέληση της εταιρείας. Μπράβο μας και να μας χαίρονται οι πετρελαιάδες γιατί πιο κακομοίρηδες από εμάς δεν θα βρουν στην Ευρώπη (στην Αφρική ίσως!). Μας υπόσχονται ανάπτυξη από το πουθενά κι εμείς το παίρνουμε ως δεδομένο γιατί έχουμε ανάγκη να δούμε φως στο τούνελ, πιανόμαστε από τα μαλλιά μας για να μην πνιγούμε, αλλά αυτό είναι σίγουρος πνιγμός.
Κι ενώ έχουμε τον θησαυρό δίπλα μας, χρόνια τώρα, δεν τον εκμεταλλευόμαστε. Τη φύση μας, που ανέγγιχτη σε πολλά σημεία εντυπωσιάζει. Τα προϊόντα μας, που τα χρυσοπληρώνουν στις ξένες αγορές! Την ιστορία μας και τον πολιτισμό μας. Την γεωγραφική μας θέση. Τον τουρισμό, σε βουνό και θάλασσα μαζί, που σπάνια συναντάς. Αλλά όχι. Εμείς βλέπουμε ανάπτυξη στα πετρέλαια, που κι αυτά ακόμα τα χαρίζουμε αντί πινακίου φακής σε πολυεθνικές, για να μας δώσουν τα ψίχουλα που θα απομείνουν, αφού χορτάσουν πρώτα οι τσέπες τους. Ας περιμένουμε λοιπόν, γι’ άλλη μια φορά, ως άμοιροι επαίτες με σκυμμένο το κεφάλι, την ανάπτυξη που θα μας χαρίσουν άλλοι, χωρίς να κουραστούμε εμείς.
Μόνο που κάποιοι επιμένουν να τραγουδούν:
«Γυρίζω την πλάτη μου στο μέλλον,
στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε,
αφού η ιστορία σας ανήκει,
σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε...».