Οι στόχοι της λάσπης και άλλη μια στημένη έξοδος

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Η πρωτοφανής επιχείρηση λάσπης και σπίλωσης που διεξάγεται αυτή τη στιγμή, έχει δύο στόχους – έναν μεσοπρόθεσμο και έναν άμεσο.

Ο μεσοπρόθεσμος στόχος σχετίζεται με τις επόμενες εκλογές. Είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να θέσει στον λαό το δίλημμα και να τον καλέσει να επιλέξει ανάμεσα στους «αδιάφθορους» και στους «διεφθαρμένους» - σε εισαγωγικά και τα δύο, διότι συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.

Ο άμεσος στόχος σχετίζεται με το μεγάλο εθνικό θέμα (που συζητούσαμε μέχρι την ώρα του μεγάλου αποπροσανατολισμού). Είναι προφανές ότι θέλουν να φιμώσουν την αντιπολίτευση, ώστε να μην αντιδρά στις μεθοδεύσεις τους για υποχώρηση στο θέμα των Σκοπίων.

Το «μαρτύρησε», άλλωστε, και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, μιλώντας στην Πάτρα για «πατριωτισμό της μίζας και της διαπλοκής».

Το πρόβλημα είναι πως πέρα από την σκανδαλολογία και τη λάσπη, τις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης στο θέμα της Μακεδονίας δεν θα τις πληρώσει μόνο η Δημοκρατία. Θα τις πληρώσει και η οικονομία.

Όταν επί Σαμαρά η Ελλάδα είχε βγει στις αγορές, ο κ. Τσίπρας έσπευσε να καταγγείλει ότι εκείνη η έξοδος ήταν «στημένη».

Από τις 8 Φεβρουαρίου, ημέρα νέας εξόδου στις αγορές, με τα 7ετή ομόλογα αξίας 3 δις ευρώ και με επιτόκιο 3,5%, ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του μετρούν ήδη δύο στημένες (εκτ΄ς εισαγωγικών) εξόδους.

Ως γνωστόν, βγήκαμε για πρώτη φορά στις αγορές στις 25 Ιουλίου, με πενταετή ομόλογα αξίας 3 δις ευρώ και με επιτόκιο 4,625%. Από αυτά, θυμίζω, τα μισά αφορούσαν σε νέο χρήμα και τα υπόλοιπα ήταν επαναγορά των παλιών ομολόγων.

Από την επομένη της εξόδου στις αγορές, άρχισε η άνοδος και ήδη, στις 31 Ιουλίου, η απόδοση του 10ετούς ομολόγου αυξήθηκε κατά 3,8 μονάδες βάσης στο 5,396% και η απόδοση του 2ετούς ομολόγου ενισχύεται κατά 0,1 μονάδα βάσης στο 3,426%.

Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε και ξαφνικά, τον περασμένο Δεκέμβριο άρχισαν να μας ζαλίζουν το κεφάλι για «ράλι ομολόγων» και άλλα τέτοια.

Έτσι, στις 15 Δεκεμβρίου, πανηγύριζαν ότι οι αποδόσεις του 10ετούς υποχώρησαν σε χαμηλό επίπεδο 11 ετών, κάτω από το 4%, στο 3,95%.

Και το «ράλι» συνεχίστηκε όλο τον Ιανουάριο.

Τι έγινε, όμως, την επομένη της δεύτερης εξόδου, δηλαδή στις 9 Φεβρουαρίου;

Άρχισε αμέσως η ανηφόρα, όπως συνέβη και τον περασμένο Ιούλιο.

Το δεκαετές ξέφυγε πάνω από το 4% και το πενταετές πάνω από το 3,4%, ενώ μόλις στις 8 Φεβρουαρίου, δηλαδή την προηγουμένη, η απόδοση στη 10ετία είχε υποχωρήσει στο 3,66%.

Και όπως μάθαμε, πολλοί από τους επενδυτές, ανάμεσά τους σε ποσοστό 31,5% τα περίφημα hedge funds, δηλαδή τα κατά Τσίπρα «κοράκια της καταστροφής», προκειμένου να αγοράσουν τα 7ετή, ρευστοποίησαν τα 5ετή που είχαν στην κατοχή τους.

Δηλαδή, δεν διακινδύνευσαν, απλά πήραν όλοι μέρος στο παιχνίδι.

Κατόπιν τούτου, προπαγάνδα και γελοιότητα είναι η θριαμβολογία περί του ομολόγου και της ικανότητας της Ελλάδας να δανείζεται. Και μάλιστα πολύ ακριβά, όταν οι άλλοι δανείζονται με 1,5% το πολύ.

Και όλα αυτά αν και η έξοδός μας ήταν περισσότερο προστατευμένη και από τους προστατευμένους μάρτυρες της σκανδαλολογίας.

Διότι, ως γνωστόν, άλλο να δανείζεσαι εντός μνημονίου και άλλο να δανείζεσαι έχοντας απέναντί σου τα γνωστά «κοράκια» των αγορών…