Β.Γιόγακας:'Θα λυθεί το θέμα της στέρησης συντάξεων και επιδομάτων λόγω ασφαλιστικών εισφορών;"

Στο θέμα των ατόμων που δεν παίρνουν σύνταξη ή επιδόματα για το μόνο λόγο ότι οφείλουν ασφαλιστικές εισφορές επανέρχεται ο Βασίλης Γιόγιακας με Ερώτησή του προς την Υπουργό Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.


Ο βουλευτής Θεσπρωτίας αναφέρεται στις περιπτώσεις ατόμων που είτε έχουν υπερβεί το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης, είτε αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας και, ενώ έχουν καταβάλει ασφαλιστικές εισφορές για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο από το απαιτούμενο για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος, δεν παίρνουν σύνταξη γιατί οφείλουν ασφαλιστικές εισφορές για κάποια χρόνια. Για τον ίδιο λόγο τα άτομα αυτά δε λαμβάνουν προνοιακά επιδόματα ή παροχές ανασφάλιστων υπερηλίκων. Ο Βασίλης Γιόγιακας ρωτά την Υπουργό ποια είναι η θέση της επί της ουσίας των προτάσεων που έχουν κατατεθεί για την αντιμετώπιση του θέματος καθώς και αν σκοπεύει να καταθέσει νομοθετική ρύθμιση τόσο για την χορήγηση σύνταξης όσο και για τη μη στέρηση επιδομάτων εφ’ όσον ο μοναδικός λόγος είναι η οφειλή ασφαλιστικών εισφορών. Το πλήρες κείμενο της Ερώτησης έχει ως εξής:


Προς την κα Υπουργό Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης



ΘΕΜΑ: «Στέρηση συντάξεων και επιδομάτων λόγω οφειλόμενων ασφαλιστικών εισφορών»


Σε συνέχεια σχετικής Ερώτησής του η οποία δεν έχει απαντηθεί (αρ. πρωτ. 7307/17-7-2017), ο υπογράφων επανέρχεται στο ζήτημα της μη χορήγησης σύνταξης γήρατος (και κατ’ επέκταση θανάτου) ή αναπηρίας σε άτομα που, ενώ έχουν καταβάλει ασφαλιστικές εισφορές για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο από το απαιτούμενο για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος, οφείλουν ασφαλιστικές εισφορές για κάποια χρόνια. Τα άτομα αυτά είτε έχουν υπερβεί το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης όταν πρόκειται για σύνταξη γήρατος, είτε/και αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιστοιχούν σε ποσοστά αναπηρίας άνω του 67% όταν πρόκειται για σύνταξη αναπηρίας. Για τον ίδιο λόγο, τις οφειλές από μη καταβληθείσες ασφαλιστικές εισφορές και προσαυξήσεις, τα εν λόγω άτομα δε λαμβάνουν προνοιακά επιδόματα ή παροχές ανασφάλιστων υπερηλίκων.


Σε πρόσφατο έγγραφό του για το θέμα (αρ. πρωτ. 215543/3019/2018) προς τις αρμόδιες Υπηρεσίες του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης καθώς και του Ε.Φ.Κ.Α. ο Συνήγορος του Πολίτη σημειώνει ότι οι ασφαλισμένοι αυτοί «δεν τα κατάφεραν και αντικειμενικά στοιχεία πείθουν ότι δε βοηθήθηκαν ιδιαίτερα να αντεπεξέλθουν στις ασφαλιστικές τους υποχρεώσεις» χαρακτηρίζοντας «τιμωρητική» τη μεταχείριση των υπερηλίκων χωρίς εισόδημα και των ατόμων με αναπηρία χωρίς παροχές. Επανέρχεται δε με προτάσεις για την εισήγηση νομοθετικής ρύθμισης σύμφωνα με την οποία «με την επέλευση του ασφαλιστικού κινδύνου και εφόσον έχουν καταβληθεί εισφορές για τον χρόνο θεμελίωσης δικαιώματος, κατά περίπτωση γήρατος, αναπηρίας ή θανάτου, εξετάζεται η διαγραφή του ασφαλιστικού χρόνου για τον οποίο οφείλονται οι εισφορές και χορηγείται σύνταξη με υπολογισμό του ταμειακά ενήμερου ασφαλιστικού χρόνου».


Στο ίδιο έγγραφο επισημαίνεται ο κίνδυνος μη συμμόρφωσης της χώρας μας με διεθνείς συμβάσεις για την προστασία των ηλικιωμένων και των ατόμων με αναπηρία, τα οποία δε λαμβάνουν προνοιακά επιδόματα για τον ίδιο λόγο που αποκλείονται από την παροχή σύνταξης. Για το λόγο αυτό προτείνεται νομοθετική ρύθμιση με την οποία θα χορηγούνται προνοιακά επιδόματα αναπηρίας προς όσες και όσους πληρούν τις λοιπές προϋποθέσεις αλλά σήμερα αποκλείονται για το μοναδικό λόγο ότι οφείλουν ασφαλιστικές εισφορές για χρόνο πέρα από τον απαιτούμενο για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος.



Κατόπιν τούτων ερωτάται η κα Υπουργός:

Ποια είναι η θέση της επί της ουσίας των προτάσεων που έχουν κατατεθεί για τη χορήγηση σύνταξης γήρατος, θανάτου ή/και αναπηρίας σε άτομα που, ενώ έχουν καταβάλει ασφαλιστικές εισφορές για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο από το απαιτούμενο για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος, οφείλουν ασφαλιστικές εισφορές και προσαυξήσεις,
Εάν και πότε και προτίθεται να καταθέσει νομοθετική ρύθμιση τόσο για την χορήγηση σύνταξης με υπολογισμό του ταμειακά ενήμερου ασφαλιστικού χρόνου όσο και για τη μη στέρηση επιδομάτων όταν ο μοναδικός λόγος είναι η οφειλή ασφαλιστικών εισφορών.