Πρόσκρουση οχήματος σε διαφημιστική πινακίδα: Ποια η ευθύνη Δημοσίου-ΟΤΑ για τη μη απομάκρυνση;

1. Πρόσκρουση ΙΧΕ επί διαφημιστικής Πινακίδας σε Εθνική Οδό

Ευθύνη Ελληνικού Δημοσίου για μη απομάκρυνση

Αντικανονικό Προσπέρασμα

Μέθη Οδηγού

2. Ψυχική Οδύνη

100.000 ευρώ στη σύζυγο, ανά 80.000 ευρώ σε καθένα από τα δύο τέκνα

Λόγω όμως της κριθείσας συνυπαιτιότητας στον θανάσιμο τραυματισμό του οδηγού σε ποσοστό 70% το δικαστήριο μείωσε τα ανωτέρω ποσά κατά 70% επιδικάζοντας τελικά 30.000 ευρώ στη σύζυγο, και 24.000 ευρώ σε καθένα από τα δύο τέκνα.

(βλ. σχετικά σχόλια – Παρατηρήσεις)

(Δημοσιεύεται στην ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ Τεύχος 7ον 2017)

Απαγορεύεται η με καθ’ οιονδήποτε τρόπο και μέσο τοποθέτηση διαφημιστικών πινακίδων στα εκτός κατοικημένης περιοχής τμήματα των χαρακτηρισμένων εθνικών και επαρχιακών οδών ή αυτοκινητοδρόμων και σε ζώνη μέχρι 150 μέτρων και από τους δύο άξονες των οδών αυτών. Η αρμοδιότητα για τον καθορισμό των χώρων στις ανωτέρω οδούς προβολής πάσης φύσεως διαφημίσεων κατά τη διαδικασία και τις προϋποθέσεις που περιγράφονται στο νόμο, είναι το Ελληνικό Δημόσιο, δια του αρμοδίου προς τούτο, κατά τον κρίσιμο εν προκειμένω χρόνο, Γενικού Γραμματέα της οικείας Περιφέρειας. Ομοίως το Ελληνικό Δημόσιο είναι αρμόδιο δια του ιδίου ως άνω οργάνου του, και για την αφαίρεση των πάσης φύσεως διαφημιστικών πλαισίων και πινακίδων και των παράνομων επιγραφών που τοποθετούνται κατά μήκος των ανωτέρω οδών. Οι ΟΤΑ α΄βαθμού έχουν αποκλειστική αρμοδιότητα για τον καθορισμό των χώρων για την προβολή διαφημίσεων και την επιβολή των σχετικών προστίμων επί παρανόμου τοποθετήσεως αυτών και, περαιτέρω, συντρέχουσα αρμοδιότητα με το Ελληνικό Δημόσιο για την αφαίρεσή τους, μόνον όταν πρόκειται για διαφημιστικά πλαίσια, πινακίδες και επιγραφές που βρίσκονται τοποθετημένες κατά μήκος δημοτικών οδών, ή κατά μήκος τμημάτων των εθνικών και επαρχιακών οδών, των αυτοκινητοδρόμων και των οδών ταχείας κυκλοφορίας, που βρίσκονται σε εντός των διοικητικών τους ορίων κατοικημένη περιοχή.

Συνυπαιτιότητα του εν μέθη οδηγού ΙΧΕ οχήματος (0,69 gr/l), στον θανάσιμο τραυματισμό του σε ποσοστό 70%, ο οποίος επιχείρησε να προσπεράσει αντικανονικά από δεξιά άλλο κινούμενο στην αριστερή λωρίδα όχημα, με αποτέλεσμα να συγκρουσθεί με αυτό, να εκτραπεί εκτός οδοστρώματος, προσκρούοντας σε διαφημιστική κολώνα η οποία είχε παρανόμως τοποθετηθεί και να τραυματισθεί θανασίμως.

Ευθύνη του Ελληνικού Δημοσίου το οποίο δεν προέβη, δια του αρμοδίου οργάνου του, στην αφαίρεση της επίμαχης παράνομης πινακίδας, η οποία ήταν επικίνδυνη για την ασφάλεια της οδικής κυκλοφορίας και τους χρήστες της ΕΟ, όχι μόνο λόγω της θέσης της (σε συνεχόμενη του οδοστρώματος και εφαπτόμενη με το ελαφρώς υπερυψώμενο δάπεδο της ΕΟ οριζόντια χωμάτινη έκταση πλάτους 5 μέτρων), αλλά και λόγω του είδους της κατασκευής της (πακτωμένη σε τσιμεντένια βάση).

Ψυχική Οδύνη (2)

Το δικαστήριο επιδίκασε:

100.000 ευρώ στη σύζυγο

Ανά 80.000 ευρώ σε καθένα από τα δύο τέκνα

Λόγω όμως της κριθείσας συνυπαιτιότητας στον θανάσιμο τραυματισμό του οδηγού σε ποσοστό 70% το δικαστήριο μείωσε τα ανωτέρω ποσά κατά 70% επιδικάζοντας τελικά 30.000 ευρώ στη σύζυγο, και 24.000 ευρώ σε καθένα από τα δύο τέκνα.

(βλ. σχετικώς σχόλιο κατωτέρω υπ΄αρ.2)

Σχόλια – Παρατηρήσεις

1. Εκτροπή - Πρόσκρουση Οχήματος επί Διαφημιστικής Πινακίδας

Ευθύνη Δημοσίου – ΟΤΑ (άρθρ. 105 Εισ.Νόμου του ΑΚ) για μη απομάκρυνση Διαφημιστικών Πινακίδων επικινδύνων στην Οδική Κυκλοφορία.

Στην κατωτέρω δημοσιευόμενη απόφαση αναλύεται διεξοδικά όλο το νομικό καθεστώς που διέπει τη τοποθέτηση των διαφημιστικών πινακίδων και των διατάξεων που διέπουν την Ευθύνη του Δημοσίου – ΟΤΑ και αποτελεί οδηγό για τους ενδιαφερομένους.

Εφόσον υφίστανται σε πεζοδρόμια των οδών του εδαφίου γ` του άρθρου 11 του ν. 2696/1999 διαφημιστικές πινακίδες κατά παράβαση των ορισμών της Διεθνούς Συμβάσεως, γεννάται υποχρέωση αφαιρέσεως τους, εξαλείψεως τους ή θέσεως τους εκτός λειτουργίας κατά πρώτο λόγο από το δήμαρχο ή τον πρόεδρο της κοινότητας εντός των διοικητικών ορίων του οποίου δήμου ή κοινότητας κείνται οι εν λόγω πινακίδες και κατά δεύτερο λόγο από την κρατική διοίκηση (αρμόδιο όργανο της Γενικής Γραμματείς Δημοσίων Εργων του Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. ή της Περιφέρειας), η οποία υπό τις τασσόμενες στην παρ. 8 του άρθρου 11 του ν. 2696/1999 προϋποθέσεις, ασκεί την ανωτέρω αρμοδιότητα της καθ` υποκατάσταση των προαναφερόμενων οργάνων των Ο.Τ.Α. στο πλαίσιο της διοικητικής εποπτείας επ` αυτών. Απόφ.Ολμ.ΣτΕ 168/2010, ΕΣυγκΔ 2010/379.

Ομοίως και Τριμ.Διοικ.Πρ.Αθ. 2250/2004 που έκρινε ότι δεν επιτρέπεται η τοποθέτηση διαφημιστικών πινακίδων που μπορεί να επηρεάσουν την ασφάλεια της οδικής κυκλοφορίας με οποιονδήποτε τρόπο, μεταξύ των οποίων είναι και η δημιουργία πακτωμένου επί του πεζοδρομίου εμποδίου, το οποίο είναι δυνατόν να προκαλέσει τον σοβαρό τραυματισμό ή τον θάνατο οδηγού Ι.Χ. που τυχόν θα συγκρουστεί με το εμπόδιο αυτό, και η δυνατότητα του εκάστοτε Ο.Τ.Α. να παραχωρεί τους χώρους των πεζοδρομίων για την τοποθέτηση εμπορικών διαφημιστικών πινακίδων, τελεί πάντοτε υπό την προϋπόθεση της λήψης όλων των απαραίτητων προστατευτικών μέτρων για την αποτροπή τροχαίων ατυχημάτων, εφόσον οι διατάξεις του ν. 1491/1984 δεν θίγουν τις ειδικές ως διατάξεις του Κ.Ο.Κ (άρθρ.11), οι οποίες αφορούν την ασφάλεια της οδικής κυκλοφορίας. Σε αντίθετη περίπτωση, τα αρμόδια όργανα του Ελληνικού Δημοσίου, που στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Έργων ή η Περιφέρεια Αττικής, οφείλουν και αυτεπαγγέλτως, καθ΄ υποκατάσταση των αρμοδίων οργάνων των Ο.Τ.Α., να προβαίνουν στην λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων και εν τέλει στην αφαίρεση των επικινδύνων πινακίδων, εφόσον η διατύπωση της διάταξης της παρ. 8 του άρθρου 11 του Κ.Ο.Κ. ότι "δύνανται" να προβούν στις ανωτέρω ενέργειες δεν έχει την έννοια ότι έχουν διακριτική ευχέρεια προς τούτο, αλλά ότι θεσπίζεται σχετική αρμοδιότητα των οργάνων του Ελληνικού Δημοσίου, την οποία αυτά υποχρεούνται να ασκούν με κάθε πρόσφορο τρόπο για την ασφάλεια της οδικής κυκλοφορίας και στην περίπτωση που παραλείπουν να το πράξουν, το Ελληνικό Δημόσιο ευθύνεται για κάθε ζημιογόνο γεγονός, κατά τις διατάξεις περί αστικής ευθύνης του. (ΑΚ 932).

2.Ψυχική Οδύνη

Το δικαστήριο φρονούμε ότι έσφαλε αναφορικά με την ποσοστιαία μείωση των επιδικαζόμενων κονδυλίων για Ψυχική οδύνη καθότι η εξ ΑΚ 932 αποζημίωση αφορά μη περιουσιακή ζημία.

Βλ σχετικά και ΑΠ 159/2006, ΣΕΣυγκΔ 2006/350, που έκρινε αναιρετέα Εφετειακή απόφαση κατ΄άρθρ. 559 αρ.1 ΚΠολΔ που έλαβε υπόψη της το βαθμό του συντρέχοντος πταίσματος του οδηγού του οχήματος(70%), για τον προσδιορισμό του ύψους της ψυχικής οδύνης που επιδικάσθηκε στους συγγενείς του θανατωθέντος επιβάτου.

Το συντρέχον πταίσμα του οδηγού δεν καταλογίζεται στον επιβάτη του αυτοκινήτου που θανατώθηκε, αν δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις της παρ. 2 του άρθρου 300 ΑΚ. Δηλαδή ένα τέτοιο συντρέχον πταίσμα δεν επιτρέπεται να ληφθεί υπόψη, ως προσδιοριστικός παράγοντας, για τον καθορισμό του ύψους της χρηματικής ικανοποίησης των μελών της οικογένειας του θανατωθέντος, εκτός εάν συντρέχει νόμιμος λόγος εφαρμογής της διάταξης της παραγρ. 2 του άρθρου 300 ΑΚ, σύμφωνα με την οποία η διάταξη αυτή εφαρμόζεται και για το πταίσμα των προσώπων, για τα οποία ευθύνεται εκείνος που ζημιώθηκε. ΑΠ 495/2012, ΕΣυγκΔ 2012/365
nextdeal.gr