Ιωάννινα:Ολες οι εκδηλώσεις της "Σφήνας" μέχρι τα μέσα Φλεβάρη

Παρασκευή 09 Φεβρουαρίου 2018: Ώρα: 21:30μ.μ.
Στην εποχή των υποκριτικών Je suis…, o ίδιος δηλώνει εν τέλει το «Je ne suis pas marxiste » καταγγέλοντας ουσιαστικά αυτούς που τον ερμηνεύουν ως Αγία Γραφή αλλά και αυτούς που θεωρούν πως το μέλλον της ανθρωπότητας είναι το συνεχές There Is No Alternative (TINA). O Xάουαρντ Ζιν προσγειώνει τον Μαρξ στη σφαίρα του πραγματικού και με τις επικαιροποιήσεις μας είναι ζωντανός το 2018. Παρ’ όλα αυτά κάνει μία ανασκόπηση στην προσωπική του ζωή, πολλές φορές με αυτοσαρκασμό, θυμούμενος έτσι την σχέση του με την γυναίκα του Τζένη Βεστφάλλεν, την Λένχεν, την αγάπη του στις κόρες του, την ένδεια και τον θάνατο των παιδιών του και τη σχέση του με τον επιστήθιο φίλο του Ένγκελς αλλά και την αντιπαράθεση του με τον Μιχαήλ Μπακούνιν που συμβολικά και σατυρικά εισβάλλει στο σπίτι του στο Σόχο. Εκεί στο Σόχο αναλύουν ο καθείς με τον δικό του τρόπο την Παρισινή Κομμούνα του 1871.
«Προλετάριοι δεν έχετε να χάσετε τίποτα άλλο πέραν από τις αλυσίδες σας!»
150 χρόνια από την έκδοση του Κεφαλαίου και 100 χρόνια από την Οκτωβριανή επανάσταση και το φάντασμα του Μαρξ πλανάται στον κόσμο όσο παραμένουν οι αιτίες οι παλιές.

Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου 2018: Ώρα: 20:30 
Λίγες μέρες πριν από την Κυριακή της Αποκριάς η ΣΦΗΝΑ σας καλεί  σε ένα κατ’ εξοχήν Αποκριάτικο Γλέντι διασκεδάζοντας όπως ξέρουμε. Μασκαρεμένοι ή και μη οπλισμένοι με καλή διάθεση όμως, σας περιμένουμε στο ζεστό και φιλόξενο χώρο της ΣΦΗΝΑΣ στην Αραβαντινού 6!

Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2018: Ώρα: 21:30
Ο Θεατρικός μονόλογος του Ν. Κουνδουρου «Η Απολογία του Θεόφιλου Τσάφου»βασίστηκε σε αληθινά γεγονότα. Αφετηρία ήταν μία δολοφονία που είχε ταράξει την κοινή γνώμη επί Χούντας και την οποία ο γνωστός σκηνοθέτης διάβασε στις εφημερίδες λίγα χρόνια αργότερα. Ο Θεόφιλος Τσάφος, απόφοιτος της νομικής και ανακριτής της ΕΣΑ, είχε σκοτώσει τη φοιτήτρια φίλη του.
Οι πολιτικές αναφορές είναι σαφείς, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι το έργο γράφτηκε το 1973. Όμως, ακόμη και όταν απομακρύνεται το πολιτικό πλαίσιο, ακόμη κι αν σταματήσουμε για λίγο να σκεφτόμαστε τα αποτρόπαια εγκλήματα που έγιναν εκείνη την περίοδο, από τους όμοιους του Τσάφου, στο όνομα δήθεν ανώτερων ιδεών και πατριωτικών αερολογιών, το έργο παραμένει ζωντανό και πλούσιο ακόμη και σήμερα. Κι αυτό γιατί ο Κούνδουρος δεν επικεντρώνεται σε μια ρηχή καταγγελία του καθεστώτος αλλά βουτάει βαθιά μέσα σε έναν από τους χαρακτήρες που το στηρίζουν. Έναν χαμηλόβαθμο ΕΣΑτζή, έναν «χαφιέ» όπως τον αποκαλεί η φίλη του, δίνοντας την αφορμή για να ξεκινήσει το δράμα.