Ομιλία του Πρωθυπουργού στη Βουλή

Δεν ξέρω, κύριε Πρόεδρε, αν το είχατε κανονίσει από πριν να βγω στις δώδεκα η ώρα. Ωστόσο, θα πω ότι άκουσα με πολύ μεγάλη προσοχή τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να ομιλεί για σαράντα περίπου λεπτά. Στα πρώτα είκοσι από τα σαράντα περίπου λεπτά που μίλησε, δεν μίλησε για το θέμα το οποίο συζητάμε σήμερα, αλλά έκανε μια γενικότερη ανάλυση.
Μίλησε για την εξωτερική πολιτική, για την οικονομία. Μας είπε λίγο-πολύ ότι εκτραχύνθηκε ο Ερντογάν, επειδή εδώ συζητάμε για τη NOVARTIS.
Μας είπε αργότερα, βεβαίως, για τη διεθνή συνωμοσία και τη διεθνή σκευωρία του FBI, αλλά δεν μπορούσε να γνωρίζει ότι την ίδια στιγμή που μιλούσε για αυτά, ένα άλλο ύπουλο χτύπημα της διεθνούς συνωμοσίας του καπιταλισμού εδόθη στον κ. Μητσοτάκη, ακριβώς την ώρα που μιλούσε, διότι πριν από λίγα λεπτά ο διεθνής οίκος Moody's αναβάθμισε κατά δυο μονάδες την πιστοληπτική ικανότητα της ελληνικής οικονομίας.
Αυτά είναι τα μεγάλα μας αδιέξοδα, κύριε Μητσοτάκη.
Άκουσα και τον κ. Βενιζέλο να λέει τα ίδια, ότι πάει στα βράχια η οικονομία και γι’ αυτό εδώ ανακαλύπτουμε εμείς θέματα τα οποία κατά τα άλλα δεν υπάρχουν.
Άκουσα, λοιπόν, με πολύ μεγάλη προσοχή, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, και τους εκπροσώπους των κομμάτων της Αντιπολίτευσης, κυρίως τους φερόμενους ως εμπλεκόμενους στο σκάνδαλο Novartis. Και θέλω ευθύς εξαρχής να δηλώσω ότι σέβομαι απολύτως και το αναφαίρετο δικαίωμα να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους, αλλά και το τεκμήριο της αθωότητας που ισχύει για όλους ανεξαιρέτως μέχρις αποδείξεως, από τους δικαστές και όχι από εμάς, του αντιθέτου.
Ωστόσο αυτό που θα ήθελα, ξεκινώντας την παρέμβασή μου, να επισημάνω είναι η μεγάλη απορία που μου δημιουργήθηκε κυρίως ακούγοντας τις τοποθετήσεις των εννέα εκ των δέκα φερόμενων ως εμπλεκόμενων στην υπόθεση αυτή, αλλά και μεγάλο μέρος των ομιλητών των κομμάτων της Αντιπολίτευσης. Πρόκειται για απορία που μου δημιουργήθηκε, δεδομένου δε ότι δεν υπάρχει πτέρυγα στο Κοινοβούλιο που να μην έχει υιοθετήσει την άποψη ότι πρέπει σήμερα η Εθνική Αντιπροσωπεία να υπερψηφίσει και να προχωρήσει στη σύσταση Κοινοβουλευτικής Επιτροπής που θα διεξάγει προκαταρκτική έρευνα.
Επίσης, πιστεύω ότι ακούγοντας το απόγευμα όλο ο μέσος Έλληνας πολίτης, βλέποντας από τους δέκτες της τηλεόρασης τη σημερινή συνεδρίαση, την ίδια απορία θα έχει:
Τελικά έχουμε σκάνδαλο ή είναι μια σκευωρία; Υπήρξε για δεκαετίες στην Ελλάδα σκανδαλώδης σπατάλη στον χώρο της Υγείας, στον χώρο του φαρμάκου ή δεν υπήρξε; Υπήρξε συστηματική υπερτιμολόγηση φαρμακευτικών σκευασμάτων και υλικών ή δεν υπήρξε;
Και ειδικότερα σ' ό,τι αφορά τη Novartis, υπήρξε συστηματική παρέμβαση από πλευράς της συγκεκριμένης πολυεθνικής, προκειμένου να προωθεί σκευάσματα στην αγορά; Υπήρξε παρέμβαση ώστε να αυξάνει τις τιμές και να τις συγκρατεί, όταν κατά τα μνημονιακά χρόνια μειωνόταν η δαπάνη και μετακυλίονταν, όμως, στους ασφαλισμένους; Υπήρξε ή δεν υπήρξε παρέμβαση; Έδωσαν πολλοί εκ των ομιλητών, κυρίως ο Αναπληρωτής Υπουργός της Υγείας, θα δώσει αργότερα και ο Υπουργός, συγκεκριμένα παραδείγματα.
Υπάρχει κανείς που να αμφισβητεί σήμερα τις αδιαφανείς πρακτικές της εταιρείας, τις παράνομες πληρωμές εκατοντάδων χιλιάδων γιατρών που συνταγογραφούσαν, την καθοδηγούμενη συνταγογράφηση, το μανιπουλάρισμα της τιμής του φαρμάκου, την ειδική μεταχείριση της εταιρείας που πληρωνόταν προνομιακά ακόμη και σε περιόδους στάσης πληρωμών του ελληνικού δημοσίου, έλλειψης ρευστότητας; Υπάρχει κανείς που να το αμφισβητεί αυτό το γεγονός; Όλα αυτά υπήρξαν ή δεν υπήρξαν;
Υπήρξε ή δεν υπήρξε ξέπλυμα χρήματος μέσα από αμφιβόλου χρησιμότητας ιατρικά συνέδρια και από αμφιβόλου πιστότητας έντυπα και μέσα μαζικής ενημέρωσης; Όλα αυτά συνέβησαν στον τόπο ή δεν συνέβησαν ή μήπως είναι όλα μια μεγάλη σκευωρία;
Η αλήθεια είναι ότι στοιχεία για το μεγάλο αυτό πάρτι στον χώρο της Υγείας υπάρχουν εδώ και πάρα πολλά χρόνια, τα οποία τα γνωρίζουμε όλοι μας.
Και δεν θα αναφερθώ μονάχα στις διαρκείς παρεμβάσεις τότε του ΣΥΡΙΖΑ ως Αντιπολίτευση, αλλά και άλλων κομμάτων τότε ως αντιπολίτευση που δεν ήταν στη Νέα Δημοκρατία, όπως το κόμμα της κυρίας Μπακογιάννη και ο κ. Αυγενάκης με ερώτηση εδώ στη Βουλή, που ανεδείκνυε όλα αυτά τα ζητήματα.
Θα αναφερθώ στην έκθεση του κ. Σούρλα, από τη Γενική Γραμματεία Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το 2012, για τα πεπραγμένα 2012-2013. Τι έλεγε αυτή η έκθεση; Κάνουμε τους ανήξερους. Πέσαμε όλοι από τα σύννεφα σήμερα. Έλεγε ότι ο ΟΟΣΑ στην έκθεσή του τον Ιούνιο του 2012 αναφέρθηκε σε πρόστιμα 350 εκατομμυρίων δολαρίων που επέβαλαν οι δικαστικές αρχές των Ηνωμένων Πολιτειών τα τελευταία δύο χρόνια σε πέντε πολυεθνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα. Πρόκειται για εταιρείες που δωροδοκούσαν Έλληνες λειτουργούς, προκειμένου να προωθήσουν σε οργανισμούς του ελληνικού δημοσίου τα προϊόντα τους: φαρμακευτικά, ορθοπεδικά, ιατρικές συσκευές, κλπ.
Και πώς καταλήγει η έκθεση του κ. Σούρλα; Είναι ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Σούρλας;
«Έτσι φτάσαμε στη χρεοκοπία. Επιλέγησαν οι περιπτώσεις αυτές διαφθοράς, γιατί είναι εκείνες που προκάλεσαν τις μεγαλύτερες απώλειες εσόδων στην ελληνική οικονομία. Κατά τους πλέον μετριοπαθείς υπολογισμούς, οι απώλειες αυτές ανέρχονται σε περισσότερα από 12 δισεκατομμύρια ετησίως». Την καταθέτω στα Πρακτικά.
Και αντίστοιχων συμπερασμάτων ήταν και η έκθεση του κ. Ρακιντζή. Καταθέτω και αυτή στα Πρακτικά.
Πέσαμε ξαφνικά όλοι από τα σύννεφα;
Η αλήθεια είναι ότι στη σημερινή συζήτηση άκουσα βεβαίως πάρα πολλές ομιλίες και πάρα πολλούς ομιλητές από την Αντιπολίτευση να ομιλούν περί σκευωρίας. Ωστόσο, δεν άκουσα κανέναν να έχει το σθένος να αρνηθεί ευθέως την ύπαρξη σκανδάλου στο φάρμακο. Και για την ακρίβεια άκουσα με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και έναν εκ των φερόμενων εμπλεκομένων, τον κ. Σαλμά, αλλά και αρκετούς πρώην Υπουργούς Υγείας κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας να το επιβεβαιώνουν τις προηγούμενες ημέρες σε δηλώσεις τους.
Αλλά σήμερα, πριν από λίγα λεπτά, την ώρα του ύπουλου χτυπήματος της Moody’s, άκουσα και τον κ. Μητσοτάκη να το επιβεβαιώνει. «Υπάρχει» είπε «σκάνδαλο NOVARTIS». «Σκάνδαλο NOVARTIS υπάρχει» είπε ο κ. Μητσοτάκης.
Αφού, λοιπόν, υπάρχει κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ένα ερώτημα έχω: Πώς διάολο έγινε αυτό το σκάνδαλο; Φύτρωσε; Ήταν ένα φυσικό φαινόμενο; Ποιοι έφταιξαν γι’ αυτό το σκάνδαλο; Δεν υπάρχει καμία ευθύνη;
Δεν πρόκειται να μιλήσω σήμερα από αυτό εδώ το Βήμα ούτε ως νομικός, ούτε ως δικαστής, πόσω δε μάλλον ως εισαγγελέας. Δεν σκοπεύω μάλιστα να μιλήσω καθόλου για το λεγόμενο νομικό, ποινικό σκέλος.
Εξάλλου, όλοι συμφωνείτε με την σύσταση Επιτροπής που θα διεξάγει προκαταρκτική έρευνα και όλοι, φαντάζομαι, εμπιστεύεστε τη Δικαιοσύνη να κρίνει επ’ αυτών των ζητημάτων, των νομικών, των ποινικών.
Εγώ, επαναλαμβάνω, σήμερα από αυτό εδώ το Βήμα θα μιλήσω πολιτικά και όχι νομικά. Και ερωτώ: Για όλο αυτό το σκάνδαλο που παραδεχθήκατε ότι υπάρχει, κύριε Μητσοτάκη, το σκάνδαλο της σπατάλης, το σκάνδαλο της κακοδιαχείρισης, το σκάνδαλο της τεράστιας ζημίας του ελληνικού δημοσίου, πολιτική ευθύνη υπάρχει;
Αφήστε την ποινική. Να δεχθώ εγώ όλα όσα ειπώθηκαν από αυτό εδώ το Βήμα και περί τεκμηρίου αθωότητας και περί ποινικών ευθυνών που δεν έχουν ακόμα αποδειχθεί. Είναι φυσικό άλλωστε, αφού βρισκόμαστε στην αρχή της έρευνας, και έτσι προβλέπει αυτός ο άθλιος νόμος περί ευθύνης Υπουργών που μας ορίζει το Σύνταγμα. Δεν μπορούμε να τον αλλάξουμε, αν δεν κάνουμε συνταγματική αναθεώρηση. Δεν τον φέραμε εμείς αυτόν τον νόμο. Kαι όποιο πολιτικό πρόσωπο έρχεται μπροστά στα χέρια των δικαστών έρχεται αμέσως στη Βουλή. Πώς να υπάρχουν περαιτέρω ενδείξεις, λοιπόν; Είμαστε στην αρχή της έρευνας. Αφήστε, όμως, την ποινική ευθύνη. Πολιτική ευθύνη υπάρχει;
Με δυο λόγια, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σας ερωτώ κάτι πάρα πολύ απλό. Γι’ αυτό το σκάνδαλο το οποίο παραδεχθήκατε, όσοι κυβερνούσατε τόσα χρόνια, δεν παίρνατε χαμπάρι τίποτα; Κάτω από τη μύτη των πολιτικών ηγεσιών γίνονταν όλα αυτά; Οι υπηρεσιακοί και οι γιατροί τα έκαναν ή μπορούσαν να τα κάνουν, εν απόλυτη αγνοία κυβερνητικών παραγόντων;
Ξέρετε, εδώ δεν μιλάμε για μικροποσά. Μιλάμε για ποσά που επηρέασαν ευθέως τη δημοσιονομική πορεία της χώρας, όταν η έκθεση Σούρλα μιλάει για 12 δισεκατομμύρια ετησίως. Να τα ελλείμματα. Να τα χρέη.
Για να κατανοήσουμε την τάξη μεγέθους, αρκεί να σας πω ότι το σκάνδαλο Κοσκωτά, που συνετάραξε την πολιτική ζωή του τόπου, αφορούσε τότε υπεξαίρεση 34 δισεκατομμυρίων δραχμών, 100 εκατομμυρίων ευρώ δηλαδή, για να κάνουμε αντιστοιχίσεις. Και σήμερα, μιλάμε για μια διαρκή επιβάρυνση για κάθε χρόνο κάποιοι λένε 12 δισεκατομμύρια. Μιλάμε σε ό,τι αφορά τη Novartis για μια ζημία του ελληνικού δημοσίου πάνω από 3 δισεκατομμύρια ευρώ. Περί αυτού γίνεται λόγος σήμερα. Και αναρωτιέμαι και πάλι: Θα έχει κανείς το πολιτικό σθένος να αναλάβει την πολιτική -εγώ λέω, όχι την ποινική- ευθύνη γι’ αυτήν την πρωτοφανή ζημιά;
Κύριε Μητσοτάκη, λυπάμαι πάρα πολύ. Είχατε, όμως, μια ευκαιρία σήμερα εκ μέρους της παράταξης σας, που βάλλεται και ευλόγως, θα πω εγώ, την υπερασπίζεστε, να κάνετε μια υπέρβαση. Μια υπέρβαση που όμως -θα σας στεναχωρήσω με αυτό που θα πω- ίσως αναλογεί σε ηγέτες μεγαλύτερου διαμετρήματος και βεληνεκούς. Είχατε την ευκαιρία να αναλάβετε, εκ μέρους της παράταξής σας, που αυτά τα επίμαχα χρόνια κυβερνούσε, τουλάχιστον την πολιτική ευθύνη.
Όχι μόνο δεν το πράξατε, αλλά αντ’ αυτού υιοθετήσατε κι εσείς πλήρως την παιδαριώδη και διχαστική ρητορική περί σκευωρίας και πολιτικής δίωξης. Τη βλακώδη, θα έλεγα, θεωρία ότι εμείς οργανώσαμε διεθνή επιχείρηση εξόντωσης των πολιτικών μας αντιπάλων, με τη βοήθεια του Αμερικανικού Υπουργείου Δικαιοσύνης, της Αμερικανικής Πρεσβείας και του FBI. Είπαμε ότι έχουμε ικανότητες, αλλά δεν είμαστε και πλανητάρχες, κύριε Μητσοτάκη, για να τα κάνουμε όλα αυτά.
Θέλω, όμως να σας θυμίσω, μιας και εσείς δεν είχατε την παρρησία να κάνετε αυτήν την υπέρβαση, ότι το σκάνδαλο Novartis δεν είναι δυστυχώς το μοναδικό που συγκλόνισε την πολιτική ζωή του τόπου. Είναι ίσως το μεγαλύτερο σε σχέση με το μέγεθος της ζημίας του ελληνικού δημοσίου, αλλά όχι το μοναδικό. Κι άλλες φορές προέκυψαν μεγάλα σκάνδαλα, με αυταπόδεικτη ζημία, οικονομική για το δημόσιο συμφέρον και με ενδείξεις ποινικών ευθυνών, που έμενε να διερευνηθούν, όπως καλή ώρα σήμερα.
Αλλά σχεδόν ποτέ αυτά τα σκάνδαλα με τις προφανείς πολιτικές προεκτάσεις δεν έμειναν ορφανά πολιτικής ευθύνης.
Θέλω να θυμίσω στην Εθνική Αντιπροσωπεία τι έπραξε με παρρησία και με σθένος ο Ανδρέας Παπανδρέου για το σκάνδαλο Κοσκωτά, από αυτό εδώ το Βήμα, στις 27 Σεπτεμβρίου του 1989. Αλλά να θυμίσω και κάτι το οποίο εσείς θα θυμάστε πιο έντονα, δηλαδή τι έπραξε και ο Καραμανλής στο Βατοπέδι.
Μιλώντας στη διπλανή Αίθουσα της Γερουσίας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας στις 16 Δεκεμβρίου του 2008, αποδέχτηκε την πολιτική ευθύνη. Δεν έκανε ούτε μηνύσεις στη Δικαιοσύνη ούτε στους πολιτικούς του αντιπάλους. Μιλάμε για ένα σκάνδαλο που δεν είχε πίσω του ούτε καταθέσεις στο FBI ούτε διεθνείς διαστάσεις. Ξεκίνησε με μια κατάθεση που υπήρξε, όμως, αρκετή για να θέσει τους φερόμενους ως εμπλεκόμενους, για όσο διάστημα διαρκούσε η έρευνα, εκτός θέσεων ευθύνης.
Σας καλώ, λοιπόν, όλους σας να συγκρίνετε αυτήν την πολιτική τοποθέτηση και άλλες πολλές με τη σημερινή σας στάση, με τη σημερινή στάση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης αλλά και ορισμένων εκ των πολιτικών προσώπων που φέρονται να εμπλέκονται στην υπόθεση. Αντί με θάρρος και παρρησία να αναλάβουν την πολιτική ευθύνη που τους αναλογεί και να δηλώσουν την εμπιστοσύνη τους στην ελληνική Δικαιοσύνη για τη διερεύνηση της υπόθεσης, έχουν εξαπολύσει μια πρωτοφανή επίθεση κατατρομοκράτησης, εκφοβισμού και λυσσαλέας παρέμβασης -θα έλεγα εγώ- στο έργο των εισαγγελικών και δικαστικών λειτουργών. Είναι μια επίθεση -και ιδίως με το ύφος που διεξάγεται από αυτό εδώ το Βήμα, με εκβιασμούς και απειλές- που προσβάλλει τους ίδιους τους θεσμούς και τη Δημοκρατία στον τόπο μας.
Αλλά επιτρέψτε μου να επανέλθω στο κύριο, στο πραγματικό θέμα της σημερινής συζήτησης. Ξέρετε ποιο είναι το πραγματικό θέμα; Το πραγματικό θέμα δεν είναι να παριστάνουμε τους δικαστές -που δεν είμαστε εμείς οι Βουλευτές- και να ψάχνουμε πόσο και πώς για τον καθένα οι ενδείξεις οδηγούν όντως σε αποδείξεις. Υπάρχουν οι δικαστές για να το κάνουν αυτό και θα το κάνουν. Ήδη, εξ όσων γνωρίζω, το κάνουν σε ό,τι αφορά το αδίκημα της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές ενέργειες.
Το πραγματικό θέμα εδώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αφορά το καθεστώς, τους λόγους για τους οποίους η χώρα οδηγήθηκε, όχι απλώς σε ζημία, αλλά στο χείλος της καταστροφής και στη χρεοκοπία.
Εγώ θα σας το πω ευθαρσώς. Παρακολουθούσα μάλιστα –ήταν και η ώρα που οι περισσότεροι κοιτούσαν τηλεόραση- την ώρα που μίλησε ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Σαμαράς. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο για την κοινοβουλευτική πλειοψηφία από αυτό που έγινε σήμερα. Η σημερινή, ειδικά, παρουσία και των δύο Αρχηγών των κομμάτων την κρίσιμη εκείνη περίοδο της συγκυβέρνησης, είναι αυτή η οποία θυμίζει στον ελληνικό λαό αυτήν τη δραματική περίοδο της λεηλασίας, της μεγάλης κρίσης και της μεγάλης ύβρεως -θα έλεγα- απέναντι στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Το χειρότερο δε είναι ότι εμφανίστηκαν σήμερα και οι δύο υποσχόμενοι την επιστροφή, προκειμένου να πάρουν εκδίκηση.
Ειδικά ο κ. Σαμαράς στην ομιλία του πρέπει να είπε πάνω από είκοσι φορές «θα λογοδοτήσετε».
Είκοσι επτά. Τις μετρήσατε. Πρέπει να έφτιαξε πάνω από δέκα ειδικά δικαστήρια για μένα προσωπικά. Ούτε ο Ρωχάμης δεν θα είχε ποτέ τόσες κατηγορίες.
Αλλά μιας και χρησιμοποίησε Μπρεχτ, θα απαντήσω κι εγώ με Μπρεχτ. Έλεγε ο Μπρεχτ: «Το θέμα με αυτό δεν είναι τι λέει, αλλά ποιός το λέει». Δεν πρέπει λοιπόν να ξεχνάμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όπως δεν ξεχνάει και ο ελληνικός λαός, ότι η ειδοποιός διαφορά με άλλα μεγάλα σκάνδαλα που ταλάνιζαν τον τόπο και με αυτό εδώ, δεν είναι μόνο στο μέγεθος της ζημίας, αλλά στο γεγονός ότι η ζημία αυτή αποτέλεσε μία από τις αιτίες της διόγκωσης των ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους της χώρας. Και οι λόγοι, λοιπόν, της χρεοκοπίας, σχετίζονται και με τους όρους οικοδόμησης της πολιτικής ηγεμονίας του δικομματισμού τα προηγούμενα χρόνια, τη δήθεν χρυσή περίοδο της ανάπτυξης, αλλά και με τους όρους διαχείρισης της κρίσης από το 2010 μέχρι το 2015, την περίοδο της κοινωνικής λεηλασίας.
Έχουμε μιλήσει πολλές φορές για όλα αυτά και ο ελληνικός λαός γνωρίζει πια τις αιτίες, γνωρίζει ότι το παλιό πολιτικό σύστημα στήθηκε πάνω σε αδιαφανείς πρακτικές που, όταν δεν ήταν παράνομες, ήταν σίγουρα ανήθικες. Γνωρίζει ότι το παλιό πολιτικό σύστημα εξέθρεψε και στήθηκε πάνω στη γενικευμένη φοροδιαφυγή των ισχυρών, στα εκτεταμένα πελατειακά δίκτυα, στις εξυπηρετήσεις ειδικών συμφερόντων, στις υπόγειες συνδιαλλαγές και συναλλαγές του πολιτικού προσωπικού, όσο ψηλά κι αν βρίσκονταν, με πολυεθνικές, με επιχειρηματίες, με μιντιάρχες. Τα γνωρίζει αυτά ο ελληνικός λαός.
Αυτή ήταν η εικόνα του πολιτικού συστήματος στη χώρα: Αδιαφάνεια, διαβλητότητα, εκφυλισμός, αλαζονεία. Και η αλαζονεία αυτή δεν έχει ποτέ εκφραστεί με πιο χυδαίο τρόπο από το διαβόητο motto που κάποιοι λανσάρατε κατά την αρχή της περιόδου της μνημονιακής τραγωδίας, ότι «μαζί τα φάγαμε». Ε, λοιπόν, σήμερα αποδεικνύεται ότι δεν τα φάγαμε μαζί, γιατί δεν είμαστε όλοι ίδιοι και γιατί δεν τα φάγαμε μαζί στο χρηματιστήριο, στη SIEMENS, στον ΟΤΕ, στα δημόσια έργα, στα εξοπλιστικά, στα ΕΣΠΑ, στις προμήθειες δημοσίου, στο φάρμακο. Δεν τα φάγαμε μαζί. Πώς να το κάνουμε;
Και το ερώτημα είναι: Ποιος τα έφαγε; Τα έφαγε μια πολυάριθμη -είναι η αλήθεια- οικονομική, κοινωνική και πολιτική ελίτ που έστησε επί δεκαετίες τα δίχτυα της εξουσίας της και τους παραθεσμικούς μηχανισμούς επιρροής και εκβιασμών. Τα ονοματεπώνυμά της, αν ενδιαφέρεστε, θα τα βρείτε στις χρυσές λίστες των φορολογικών παραδείσων. Και αν αυτές οι πρακτικές ήταν μια φορά καταδικαστέες την εποχή της επίπλαστης ευημερίας, έγιναν δέκα φορές πιο αποκρουστικές, πιο επαχθείς, πιο απεχθείς, την περίοδο των μνημονίων. Αυτή είναι η «ύβρις» που είπα πριν. Όταν το πολιτικό προσωπικό της χρεοκοπίας κατεδάφιζε δικαιώματα, έκοβε συντάξεις, μείωνε κοινωνικές δαπάνες, πετσόκοβε μισθούς, έκλεινε σχολεία και νοσοκομεία, αλλά, απ’ ό,τι φαίνεται, ήξερε πολύ καλά να μηχανεύεται τρόπους, προκειμένου να ταΐζει την απληστία του, γιατί περί αυτού πρόκειται.
Ήταν, λοιπόν, ακριβώς, αυτή η άθλια πολιτική στάση, αυτή η αδιανόητη αναισθησία και εξοργιστική αλαζονεία που δημιούργησε την κοινωνική και πολιτική δυναμική για την ανατροπή των πολιτικών συσχετισμών από το 2012 και μετά.
Ναι, γι’ αυτό βρισκόμαστε εμείς εδώ. Κερδίσαμε και τις εκλογές του Ιανουαρίου και του Σεπτεμβρίου κι εμείς δεν το ξεχνάμε αυτό. Δεν δικαιούμαστε να το ξεχάσουμε αυτό.
Δεν ξεχνάμε ότι εντολή του ελληνικού λαού τον Γενάρη και τον Σεπτέμβρη του 2015 δεν ήταν μόνον να αγωνιστούμε ενάντια στη λιτότητα και στην εργασιακή ζούγκλα, δεν ήταν μόνον εντολή αγώνα για ανάκτηση κοινωνικών δικαιωμάτων που κανιβαλίστηκαν την πενταετία 2010-2015.
Ήταν και μια εντολή να αποδώσουμε δικαιοσύνη, ήταν και μια εντολή να κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να αναδειχθούν οι ευθύνες του παλιού πολιτικού συστήματος για την μνημονιακή τραγωδία. Έχει δίκιο ο ελληνικός λαός σε αυτήν του την απαίτηση. Είχε και έχει δίκιο που μετά την ύβρη ζητά την κάθαρση και μετά τη νέμεση, όπως στην αρχαία τραγωδία, γιατί τραγωδία ήταν αυτό που έζησε όλα αυτά τα χρόνια. Πουθενά δεν έχει γίνει στην Ευρώπη.
Και η τραγωδία του δεν είχε να κάνει μόνον με την προβληματική αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης και τις εγγενείς αδικίες που παράγουν οι ατσάλινες πειθαρχίες των αγορών. Δεν είχε να κάνει μόνο με το στρεβλό αναπτυξιακό μοντέλο και τις περιφερειακές ανισότητες, ούτε είχε μόνους αυτουργούς, όπως αποδείχτηκε, εκείνους που σχεδίασαν και επέβαλλαν τα τερατώδη και αποτυχημένα μνημονικά προγράμματα. Έχουν και ελληνικά ονοματεπώνυμα οι αυτουργοί.
Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι, σε ό,τι μας αφορά, δεν πρόκειται να αγνοήσουμε την εντολή του ελληνικού λαού, όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να μας εκφοβίσουν με μηνύσεις και με απειλές και με ειδικά δικαστήρια. Εμείς απειλές και εκβιασμούς δεν λογαριάζουμε. Είμαστε φτιαγμένοι από άλλο υλικό. Δεν τρομάζουμε.
Θα τηρήσουμε στο ακέραιο και την επιθυμία και την εντολή που μας έδωσε ο ελληνικός λαός. Αλλά μην έχετε καμία αμφιβολία, όχι μόνον εμείς, κανείς δεν πρόκειται να τρομοκρατηθεί: ούτε εγώ, ούτε η κοινοβουλευτική πλειοψηφία ούτε η ελληνική δικαιοσύνη και οι μάρτυρες, προστατευόμενοι και μη, που ξαφνικά τον θεσμό των προστατευόμενων μαρτύρων τον λοιδορείτε, αν και εσείς τον ψηφίσατε. Σε όλη την Ευρώπη, σε όλον τον κόσμο, στις Ηνωμένες Πολιτείες τους θεωρούν ήρωες, που παίρνουν το θάρρος να μιλήσουν, να πουν την αλήθεια, απέναντι σε ισχυρά συστήματα και να αποκαλυφθούν τα σκάνδαλα, αλλά εσείς εδώ τους ονομάσατε κουκουλοφόρους και ζητάτε διακαώς να βγει η κουκούλα.
Σε αυτόν τον τόπο οι θεσμοί θα λειτουργήσουν, οι νόμοι και οι διαδικασίες θα τηρηθούν και η δικαιοσύνη, να είστε σίγουροι, θα αποδοθεί, όσο και αν κάποιοι προσπαθούν ήδη με τεχνάσματα και κόλπα να το εμποδίσουν αυτό. Γιατί –ξέρετε- πέρα από το αστείο της υπόθεσης, της μήνυσης σε εμένα και στον Παπαγγελόπουλο περί διεθνούς σκευωρίας, υπάρχει και κάποιο πρακτικό αποτέλεσμα σε αυτήν την ενέργεια που αφορά τη μήνυση -πρωτοφανές- σε δικαστικούς λειτουργούς, σε έντιμους εισαγγελείς που έκαναν το μεγάλο ατόπημα να κάνουν τη δουλειά τους όπως ορίζει ο νόμος.
Ποιό είναι το προφανές αυτής της ενέργειας που δεν είναι τυχαία; Μηνύουν τους εισαγγελείς διαφθοράς για να εμποδίσουν τη δικαστική διερεύνηση. Έχουν σχέδιο. Θέλουν να εξαιρεθούν οι έντιμοι εισαγγελείς, που γνωρίζουν καλά την υπόθεση, προκειμένου να κωλυσιεργήσει η διαδικασία, να μην προχωρήσει άμεσα η διερεύνηση.
Να ξέρουν, όμως, ότι δεν θα τους περάσει, δεν θα τα καταφέρουν. Η υπόθεση αυτή θα προχωρήσει, θέλουν-δεν θέλουν. Η δικαιοσύνη σε αυτόν τον τόπο θα αποδοθεί όπως πρέπει και όπως ορίζει το Σύνταγμα και οι νόμοι της χώρας.
Για όλους αυτούς τους λόγους, λοιπόν, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, σήμερα σας καλώ να πράξετε τον μοναδικά ορθό και έντιμο δρόμο, να υπερψηφίσετε σύμφωνα με τον Κανονισμό και το Σύνταγμα, τη συγκρότηση Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Προκαταρκτικής Εξέτασης.
Σας καλώ να επιλέξουμε ως Ολομέλεια της Εθνικής Αντιπροσωπείας τον μοναδικό θεσμικά προβλεπόμενο δρόμο για την πλήρη διερεύνηση της υπόθεσης αυτής και την απάντηση στα πολύπλοκα δικονομικά και ουσιαστικά ζητήματα που έχουν προκύψει στο πλαίσιο της δικαστικής έρευνας.
Σας καλώ να επιλέξουμε το δρόμο της πολιτικής και θεσμικής ευθύνης. Και αυτή είναι μια επιλογή, η μόνη επιλογή που σέβεται τους θεσμούς και το νόμο, αλλά την ίδια στιγμή δίνει και σαφές μήνυμα στους πολίτες ότι δεν θα συγκαλύψουμε, δεν θα κουκουλώσουμε, δεν θα θάψουμε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της σύγχρονης ιστορίας της χώρας, γιατί ο ελληνικός λαός έχει το δικαίωμα και την απαίτηση να βγουν όλα στο φως και να μάθει την αλήθεια.
Να μάθει τι συνέβη τα χρόνια της ευμάρειας, αλλά και πώς κάποιοι διαχειρίστηκαν τη χρεοκοπία της χώρας, ποια κέντρα, ποια πρόσωπα ευθύνονται για την καταρράκωση θεσμών και νόμων.
Ποιοι καταχράστηκαν την εξουσία που τους έδωσε, ποιοι εκμεταλλεύτηκαν θέσεις και αρμοδιότητες, ποιοι τελικά ευλόγησαν τη διασπάθιση δημόσιου χρήματος και μάλιστα σε έναν τομέα τόσο ευαίσθητο, όπως η δημόσια υγεία.
Να μάθει ποιοι ήταν αυτοί που μετέτρεψαν τον πόνο και την ασθένεια σε μέσο πλουτισμού.
Και βεβαίως όχι μόνο να μάθει, αλλά και να υποστούν τις συνέπειες του νόμου.
Το οφείλουμε όλοι μας στους εαυτούς μας.
Το οφείλουμε στην αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος. Το οφείλουμε στη χώρα και τους πολίτες, αλλά πάνω από όλα το οφείλουμε στις νέες γενιές, το οφείλουμε στα νέα παιδιά που έφυγαν μετανάστες στο εξωτερικό, το οφείλουμε στα παιδιά μας για να μπορούμε αύριο να τα κοιτάξουμε στα μάτια και θα τα κοιτάμε στα μάτια.