Λουλούδια (Loreak)... Σήμερα Απο Την Κινηματογραφική Λέσχη Πρέβεζας

Η Κινηματογραφική Λέσχη Πρέβεζας
 συνεχίζει τις προβολές της
την Πέμπτη 15 Μαρτίου ώρα 9.00 μ.μ
στο Πολιτιστικό Κέντρο Πρέβεζας
με την ταινία
Λουλούδια (Loreak)
Σκηνοθεσία:Τζον Γαράνια,Χοσέ Μαρί Γοενάγια
Παίζουν: Ναγκόρε Αρανμπούρου, Ιτσιάρ Ιτούνιο, Ιτσιάρ Αϊζπούρου, Ζοσεάν Μπενγκοετσέα, Εγκοΐτς Λάα
Ισπανία 2014. Διάρκεια: 99΄

Τρυφερή, μελαγχολική και κισλοφσκικών τόνων ταινία πάνω στην απώλεια και τον ανολοκλήρωτο έρωτα, περσινή υποβολή της Ισπανίας για ξενόγλωσσο Όσκαρ.



Διαθέτοντας κινηματογραφία γεμάτη ταλέντα και ιδέες, η Ισπανία μας εντυπωσιάζει συχνά-πυκνά με το πόσο μπροστά έχει προχωρήσει από την αλμοδοβαρική εποχή της. Με ταινίες που εξελίσσουν το στιλ του μεγάλου μετρ («Magical Girl»), με τη δική της παράδοση στο θρίλερ, με ασπρόμαυρα, μοντέρνα παραμύθια («Blancanieves»), με στιλάτες αστυνομικές περιπέτειες («Το Μικρό Νησί»), ακόμα και με λιτά, κομψά δράματα σαν τα «Λουλούδια», τα οποία υπέβαλε πέρσι ως εθνική πρόταση για ξενόγλωσσο Όσκαρ. Γυρισμένο εξ ολοκλήρου στη βασκική γλώσσα, το φιλμ των Γιoν Καράνιο και Χοσέ Μαρία Γενάγα, του βραβευμένου στο Σαν Σεμπαστιάν «For 80 Days», ξεκινά με ένα μικρό μυστήριο: η Άνε είναι μια χαμηλών τόνων 40άρα μηχανικός, η οποία ζει σε μια αδιατάρακτη συζυγική και επαγγελματική ρουτίνα. Μέχρι τη στιγμή που αρχίζει να λαμβάνει κάθε εβδομάδα μια ανθοδέσμη από άγνωστο αποστολέα, κάτι που σιγά σιγά αναστατώνει την αδιάφορη καθημερινότητά της. Το σασπένς το οποίο καλλιεργούν τα «Λουλούδια» δεν πηγάζει από την εύκολη απόκρυψη πληροφοριών. Ο Μπενιάτ, ένας συνάδελφός της που χειρίζεται τον τεράστιο γερανό στο εργοτάξιο, είναι ο κρυφός θαυμαστής της: την παρακολουθεί από ψηλά, έχει φυλάξει ένα μενταγιόν που εκείνη έχασε και τώρα ψάχνει και, φυσικά, εκδηλώνει με ντελικάτη ανωνυμία τον «απαγορευμένο» έρωτά του. Γιατί είναι κι αυτός παντρεμένος, παγιδευμένος σε μια διαρκή οικογενειακή κόντρα ανάμεσα στη γυναίκα του και την αδιάκριτη, στριμμένη μητέρα του.



Ένας άντρας και γύρω του τρεις γυναίκες. Τέσσερις συνηθισμένοι άνθρωποι που ύστερα από ένα μοιραίο ατύχημα η πορεία ζωής του καθενός θα αλλάξει δραματικά. Οι Καράνιο και Γενάγα επιχειρούν να περιγράψουν όχι μόνο πώς αυτοί (από ένα σημείο και μετά αυτές) προσπαθούν να διαχειριστούν τα απρόσμενα παιχνίδια της τύχης, αλλά και πώς αυτά τα παιχνίδια είναι άρρηκτα (κι ανύποπτα) δεμένα με το παρελθόν. Ένα παρελθόν γεμάτο μικρά κι όχι πάντα αθώα μυστικά, ανομολόγητα πάθη, πικρά απωθημένα. Με κισλοφσκική αίσθηση του τυχαίου, τα «Λουλούδια» μελετούν τις απρόβλεπτες διαδρομές της επιθυμίας, τη διαχείριση της απώλειας, την ανείπωτη θλίψη της μοναξιάς και την παντοδυναμία της μνήμης. Πάνω σ’ ένα λιτό, μα τόσο καλοζυγισμένο στις διηγηματικές του λεπτομέρειες σενάριο-ψιλοβελονιά, μιλούν για τη φυσική (ή μεταφυσική) εντροπία που αντιμάχεται τον τακτοποιημένο κομφορμισμό (τον οποίο υπογραμμίζει ένα φετιχιστικά γεωμετρικό καδράρισμα), ξεγυμνώνουν την εύθραυστη ψυχολογία ενός κόσμου που μαραίνεται από την έλλειψη επικοινωνίας και κοιτούν στα μάτια μια χώρα που προσπαθεί να αφήσει πίσω της φαντάσματα, χτίζοντας ένα θωρακισμένο μέλλον (διαρκής η παρουσία του μπετόν και της ασφάλτου). Ακόμα και σ’ αυτό όμως, υπάρχει χώρος για να αφήσει κανείς μια ανθοδέσμη γεμάτη πολύτιμες αναμνήσεις.

Πηγή Αθηνόραμα-Χρήστος Μήτσης