Οι λέξεις και οι πράξεις του μίσους

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Η γλώσσα του μίσους είναι η μόνη γλώσσα που γνωρίζουν οι κύριοι Τσίπρας και Καμμένος. Τη χρησιμοποιούσαν όσο βρίσκονταν στην αντιπολίτευση και συνεχίζουν ακάθεκτοι.

Και αν τους θυμίσεις τι έλεγαν (προσκυνημένοι, υπόδουλοι, τσιράκια των δανειστών, στα τέσσερα, Δ΄ Ράιχ, ο Σαμαράς θυμίζει τον Χίτλερ, χούντα με κοινοβουλευτικό μανδύα, «έπρεπε να συλληφθούν όλοι», γερμανοτσολιάδες, τσολάκογλου, δοσίλογοι, υπάλληλοι της τρόικας, Γκεστάπο, μειοδότες, γονατισμένοι, ο Καμμένος καλούσε τους Νεοδημοκράτες να ανατρέψουν τον Σαμαρά και τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ να ανατρέψουν τον Βενιζέλο, έλεγε ότι η κυβέρνηση του Ιουνίου 2014 σχηματίστηκε καθ’ υπόδειξη της Γερμανίας, ο Τσίπρας βροντοφώναζε «να τελειώνουμε με τους πρωθυπουργούς της νέας Φρειδερίκης» και μιλούσε για μαφία, συμμορία, υποταγμένους μερκελιστές), τι απαντούν;

Μα ότι… μπερδεύουμε τις «λέξεις της πολιτικής» με το μαρσάρισμα του τρικύκλου!

Όλα αυτά, δηλαδή, ήταν… λέξεις της πολιτικής!

Αυτοί που εκπαίδευσαν τον λαό στη βία και στο μίσος, καταγγέλλουν και σήμερα τη Νέα Δημοκρατία, το κόμμα που αποκατέστησε τη Δημοκρατία στη χώρα, ως… κοτζαμάνηδες!

Οι λέξεις, όμως, πάνε μαζί με τις πράξεις. Οι λέξεις του μίσους οδηγούν σε πράξεις του μίσους. Από τις λέξεις εύκολα πηγαίνεις στις πράξεις. Ο ίδιος εγκέφαλος, κατάλληλα εκπαιδευμένος, δίνει την εντολή και για τις λέξεις και για τις πράξεις.

Σήμερα, μιλούν για ραγιαδισμό και παρακράτος. Συνεχίζουν, δηλαδή τη γλώσσα του μίσους, ενώ είναι γνωστό ότι το παρακράτος λειτουργεί παρά το κράτος. Και επομένως αν υπάρχει παρακράτος, αυτό είναι το μακρύ χέρι του κράτους - του δικού τους κράτους.

Όσο για τον ραγιαδισμό, λέξη την οποία ο κ. Τσίπρας χρησιμοποιεί για να καταγγείλει όσους ζητούν να μην οδηγηθεί η χώρα ξυπόλητη στα αγκάθια των αγορών, διερωτάται κανείς: Υπάρχει μεγαλύτερος ραγιαδισμός από τον αιωνόβιο υπερταμείο, το οποίο μάλιστα τώρα είναι και αντισυμβαλλόμενο για τα δάνειά μας – και επομένως έχει μπει πλέον εγγύηση το σύνολο της δημόσιας περιουσίας;

Υπάρχει μεγαλύτερος ραγιαδισμός από το γεγονός ότι μπήκε στη συζήτηση για το Σκοπιανό η περί Ίλιντεν ονομασία; Και μάλιστα με ωραιοποίηση των λεηλασιών, των απαγχονισμών, των καταστροφών που προκάλεσε η τρομοκρατία των κομιτατζήδων, οι οποίοι έκοβαν τις γλώσσες που μιλούσαν ελληνικά;

Και μέρες που είναι και επειδή οι κυβερνητικοί προσπάθησαν να καπηλευτούν πολιτικά την επέτειο της δολοφονίας Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη, καλό είναι να θυμόμαστε όλοι πως ο άνθρωπος που εκείνο το μαγιάτικο βράδυ του 1963, προχώρησε προς το σταυροδρόμι όπου ενέδρευε ο θάνατος, είχε ολοκληρώσει την ομιλία του με τη φράση: «Μακάριοι οι Ειρηνοποιοί»!

Άκουγε τις φωνές και τις βρισιές τους ο Λαμπράκης, όταν είπε την τελευταία του φράση: «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί». Καμιά σχέση με τη γλώσσα του μίσους που χρησιμοποιούν αυτοί που καπηλεύονται την θυσία του, δηλαδή.

Μιλώντας στον Real Fm, ο κ. Παππάς είπε: «Η προσπάθεια κατασυκοφάντησης του μεγαλειώδους κινήματος των Αγανακτισμένων θα πέσει στο κενό».

Να του θυμίσω πως και τότε, αυτούς που είχαν συγκεντρωθεί έξω από το κτίριο και περίμεναν τον Λαμπράκη για να του επιτεθούν, τους είχαν ονομάσει… αγανακτισμένους πολίτες!

Ας αφήσουν, λοιπόν, τις συγκρίσεις, γιατί είναι ανάξιοι να παριστάνουν ότι τιμούν τον Ειρηνοποιό, ενώ στην πραγματικότητα εκμεταλλεύονται τη μνήμη του…