Μαστογραφία Εφ' Όρου Ζωής Για Τις Γυναίκες Μετά Τα 40 Τους Χρόνια Για Να Παραμείνουν Υγιείς

της Δρος Μαρίας Χριστοδούλου, Ιατρού  Ακτινοδιαγνώστη

Σαφώς νωρίτερα η μαστογραφία εάν υπάρχει ατομικό ή κληρονομικό ιστορικό 
ΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΦ’ΟΡΟΥ ΖΩΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΕΤΑ ΤΑ 40 ΤΟΥΣ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΥΓΙΕΙΣ
Κλινική εξέταση από τα 20 χρόνια, πάντα σε συνεννόηση με τον κλινικό ιατρό 
 «Κάθε γυναίκα που είναι υγιής και θέλει να παραμείνει υγιής πρέπει να κάνει μαστογραφία σε όλη της τη ζωή ξεκινώντας από την ηλικία των 40 ετών, (αν δεν υπάρχει ατομικό ή οικογενειακό ιστορικό) με δεδομένο όμως ότι η ετήσια εξέταση των μαστών, ο υπερηχοτομογραφικός έλεγχος και η  κλινική εξέταση θα πρέπει να ξεκινούν από την ηλικία των 20 ετών» τονίζει σε δηλώσεις της η Ιατρός Ακτινοδιαγνώστης Μαρία Χριστοδούλου, συνιδιοκτήτης  του Διαγνωστικού Κέντρου ‘’Απεικόνιση Αιγαίου’’ που δραστηριοποιείται στην  περιοχή των Δωδεκανήσων, με έδρα τη Ρόδο.
 Οι γυναίκες ανεξαρτήτως ηλικίας δεν θα πρέπει να εκδηλώνουν άγχος ή ακόμη και πανικό, εάν στην τυχαία ψηλάφηση του μαστού τους εντοπίσουν κάποιο εξόγκωμα, γιατί αυτό μπορεί να είναι αθώο και χωρίς καμία σημασία, δεδομένου ότι ο καρκίνος δεν είναι το μόνο εύρημα που διαγιγνώσκεται κάνοντας προληπτικό έλεγχο.
 «Υπάρχουν και πολλά καλοήθη ευρήματα στους μαστούς που δεν είναι απαραίτητο να δίνουν συμπτώματα, γνωρίζοντας όμως την ύπαρξή τους, αυτά μπορεί να  θεραπευτούν  έγκαιρα και να μειωθούν οι πιθανότητες που διατρέχει μια γυναίκα να νοσήσει από καρκίνο του μαστού», προσθέτει η κ. Χριστοδούλου.
Ιδιαίτερης σημασίας για κάθε γυναίκα, είναι να μην αποφασίζει μόνη της για τον προληπτικό έλεγχο που πρέπει να κάνει, αλλά αυτό να της προταθεί από τον κλινικό ιατρό που θα της συστήσει το δικό της ατομικό πρωτόκολλο παρακολούθησης. Ο σκοπός είναι διττός, αφενός μεν η όσο το δυνατόν έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου του μαστού, αφετέρου δε η μείωση των πιθανών προδιαθεσικών παραγόντων, όπως το κάπνισμα, το αλκοόλ κλπ. 
« Η προσωπική επαφή με το ιατρό», καταλήγει η κ. Χριστοδούλου, είναι απαραίτητη και έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνει τη διαγνωστική προσέγγιση της ασθενούς, μειώνοντας τα απεικονιστικά λάθη που ενδεχόμενα μπορεί να συμβούν, χωρίς ενδελεχή έλεγχο του ιστορικού της».