Γιατί είναι βέβαιο ότι η Συμφωνία των Πρεσπών θα επικυρωθεί από την Ελληνική Βουλή

Χρήστος Καψάλης
Η Συμφωνία των Πρεσπών ανάμεσα στην Ελλάδα και την ΠΓΔΜ έχει προκαλέσει συνθήκες πολιτικής όξυνσης και στις δύο χώρες, αφού, εκατέρωθεν των συνόρων, είναι πολλοί και οι υποστηρικτές και οι επικριτές της.

Η αλήθεια είναι ότι η Συμφωνία,  που για να υλοποιηθεί θα πρέπει να επικυρωθεί και από τις δύο χώρες, δημιουργεί νέες συνθήκες στις σχέσεις Ελλάδας και ΠΓΔΜ, αλλά και στις δυνατότητες συνανάπτυξης όχι μόνο των δύο χωρών, αλλά των Βαλκανίων συνολικά.



Τα θετικά

Με την αποδοχή της Συμφωνίας των Πρεσπών το ονοματολογικό παύει να είναι πρόβλημα και πόλος αντιπαράθεσης και αλυτρωτικών επιδιώξεων.

Οι Βόρειοι γείτονές μας για πρώτη φορά αποδέχονται ότι ουδεμία σχέση έχουν με την ελληνιστική περίοδο της Μακεδονίας και την ελληνική ιστορική κληρονομιά αφαιρούν όλα τα σχετικά μνημεία και αλλάζουν κάθε αλυτρωτικού χαρακτήρα έκφραση στο Σύνταγμά τους ή όπου αλλού.

Η ονομασία «Βόρεια Μακεδονία» θα χρησιμοποιείται στις διεθνείς σχέσεις της ΠΓΔΜ, στους διεθνείς οργανισμούς, στα διεθνή fora και στα διεθνή έγγραφα, αλλά και στο εσωτερικό της ΠΓΔΜ. Φυσικά έτσι θα την ονομάζουν και οι 140 χώρες που μέχρι σήμερα την είχαν αναγνωρίσει ως «Μακεδονία».



Τα αρνητικά

Η ιθαγένεια/υπηκοότητα θα είναι Macedonian/citizen of the Republic of North Macedonia (αντί του σημερινού σκέτο «Macedonian»). Είναι στα αρνητικά διότι προφανώς στον προφορικό λόγο θα ακούγεται ως ιθαγένεια/υπηκοότητα Μακεδονική (όπως και μέχρι σήμερα).

Η γλώσσα, επισημαίνεται ότι η αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ «Macedonian language» ανήκει στην οικογένεια των Νότιων Σλαβικών γλωσσών, καθώς και ότι διαχωρίζεται από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική-μακεδονική γλωσσική κληρονομιά.  Το βάζουμε στα αρνητικά διότι προφανώς στον προφορικό λόγο θα μείνει ως Μακεδονική.

Θα ήταν πολύ καλύτερα λοιπόν αν ήταν και η ιθαγένεια και η γλώσσα ορίζονταν ως Σλαβομακεδονική αλλά αυτό, προφανώς λόγω ισχυρού  αλβανικού πληθυσμού, σκοντάφτει στις «κόκκινες γραμμές» της γείτονος χώρας.

Βέβαια σε μια διαπραγμάτευση παίρνεις και δίνεις. Κερδίζεις και κάνεις υποχωρήσεις. Αυτό είναι ο ορισμός της Διπλωματίας. Διαφορετικά δεν πρόκειται για διαπραγμάτευση αλλά για βίαιη επιβολή και αυτό καλό είναι να το κατανοήσουμε.

Ο κ. Ζάεφ έκανε πάρα πολλές υποχωρήσεις και αποδέχτηκε όρους που μέχρι προσφάτως ουδείς μπορούσε να φανταστεί ότι ήταν δυνατόν να γίνουν αποδεκτοί.

Γιατί; Διότι με αυτό τον τρόπο η χώρα του, που δεν μπορούσε να παρακάμψει το βέτο της  Ελλάδας, θα μπορεί να ξεκινήσει τις ενταξιακές διαδικασίες σε ΝΑΤΟ (πιο εύκολα) και σε ΕΕ (πιο δύσκολα).

Και από το ΝΑΤΟ και από την ΕΕ έχει γίνει σαφές ότι η ΠΓΔΜ πρέπει να εκπληρώσει πρώτα όλους τους όρους και τις δεσμεύσεις της που απορρέουν από την Συμφωνία των Πρεσπών για να λάβει πρόσκληση για την έναρξη των ενταξιακών διαδικασιών. Γι΄αυτό άλλωστε, όπως είπε ο κ. Ζάεφ σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ, το ερώτημα που θα τεθεί στο δημοψήφισμα στη χώρα του θα είναι του τύπου «Είστε υπέρ της ΕΕ και του ΝΑΤΟ υποστηρίζοντας την ονομασία Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας;»



Το κρίσιμο ερώτημα

Τι θα γίνει όμως αν οι Σκοπιανοί υλοποιήσουν όλες τις υποχρεώσεις τους, (δηλαδή αν με το δημοψήφισμα πουν ναι στη Συμφωνία και αλλάξουν και το Σύνταγμά τους κλπ, κλπ) αλλά η ελληνική Βουλή δεν την επικυρώσει;

Τότε η κατάσταση θα γίνει πολύ δυσάρεστη για τη χώρα μας.

Διότι η μεν Συμφωνία δεν θα μπορεί να τεθεί σε ισχύ, αλλά οι Βόρειοι γείτονες θα μπορούν να ξεκινήσουν τις διαδικασίες ένταξης στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, αφού εκείνοι θα έχουν εκπληρώσει τις υποχρεώσεις τους.

Παράλληλα θα γίνουν ασφυκτικές οι πιέσεις από ΝΑΤΟ και ΕΕ προς τη χώρα μας και προς τα ελληνικά πολιτικά κόμματα και θα γίνουμε πάλι το μαύρο πρόβατο στο διεθνές περιβάλλον.

Εκτός αυτών, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τι σημαίνει γεωπολιτικά η προσάρτηση της ΠΓΔΜ και άλλων βαλκανικών χωρών στο άρμα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Εμάς μας ενδιαφέρει πάρα πολύ, γιατί διαφορετικά σφίγγει γύρω τους «η προστατευτική αγκαλιά» της Τουρκίας.

Ενδιαφέρει παράλληλα τις ΗΠΑ και την ΕΕ για να περιοριστεί η επιρροή της Ρωσίας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Η πρόσφατη απέλαση Ρώσων διπλωματών από την Ελλάδα, επειδή, όπως αποκαλύφθηκε, υποκινούσαν (και με χρήματα) με άμεσο ή έμμεσο τρόπο κινητοποιήσεις και κάθε είδους αντιδράσεις προσπαθώντας να σαμποτάρουν τη Συμφωνία, είναι ελάχιστο δείγμα του υπόγειου πολέμου μυστικών υπηρεσιών σε μια ευρεία περιοχή που αναδιαμορφώνεται γεωπολιτικά και στρατηγικά.

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι αυταπόδεικτο.  Αφού η Συμφωνία των Πρεσπών θα πάει προς ψήφιση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο μόνο αν η ΠΓΔΜ έχει εκπληρώσει όλες τις δικές της υποχρεώσεις, για όλους τους παραπάνω λόγους, δεν θα είναι δυνατόν να μην υπερψηφιστεί. Και αυτό το γνωρίζουν όλοι, ασχέτως αν κάποιοι προτιμούν να μην το λένε ευθέως για να εκμεταλλευτούν μικροκομματυικά το συναίσθημα μεγάλης μερίδας πολιτών, κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα.
eklogika.gr