Ο Ζάεφ πήρε όσα ζητούσε ο Γκρουέφσκι (και δεν έδινε ο Καραμανλής)

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για το ειδικό ενδιαφέρον της Γερμανίας για τα Σκόπια. Επισήμως, το τρομερό αυτό και διαχρονικό ενδιαφέρον οφείλεται σε θέματα γεωπολιτικά και σταθερότητας της περιοχής. Υποστηρίζεται δηλαδή, όχι μόνο από τη Γερμανία, αλλά και από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους και από την ελληνική κυβέρνηση ότι τα προβλήματα στα Σκόπια, οι εμφύλιοι και το αβυσσαλέο μίσος ανάμεσα στις δύο μεγάλες παρατάξεις στη χώρα οφείλονται στο γεγονός ότι δεν είχε δοθεί λύση στο θέμα του ονόματος.

Τα γεγονότα όμως των τελευταίων είκοσι ετών έχουν αποδείξει πως κανένας εμφύλιος και καμιά σύγκρουση μεταξύ των δύο κομμάτων δεν είχαν ως αίτιο το θέμα του ονόματος. Αντίθετα, η γειτονική χώρα πλήρωσε την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, που προκλήθηκε από τους βομβαρδισμούς και την μετανάστευση εκεί, λόγω Κοσόβου, μεγάλου αριθμού Αλβανών, κυρίως ουτσεκάδων – ηγετικό στέλεχος των οποίων υπήρξε ο σημερινός αρχηγός του μεγαλυτέρου αλβανικού κόμματος Αλή Αχμέτι.

Και αυτό είναι αποτέλεσμα της πολιτικής της Δύσης. Διότι φυσικό ήταν η αλλοίωση του πληθυσμού που η Δύση προκάλεσε να οδηγήσει και σε απαιτήσεις εκ μέρους του αλβανικού πληθυσμού.

Και όταν τα δύο μεγάλα κόμματα συγκρούονται, δεν συγκρούονται λόγω ονόματος. Συγκρούονται για την εξουσία, στέλνοντας ο ένας στην φυλακή τον άλλον – κάτι που δεν αποκλείεται να ξανασυμβεί. Όλα τα άλλα είναι το όχημα που τους οδηγεί στην εξουσία – ανάλογα με την προπαγάνδα που επιλέγει ο καθένας.

Ούτε εμποδίστηκαν οι επενδύσεις στην γειτονική χώρα λόγω του ονόματος. Ούτε εμποδίστηκαν στρατιωτικού χαρακτήρα δραστηριότητες του ΝΑΤΟ.

Επομένως, χρειάζονται περισσότερο πειστικές απαντήσεις για την επιμονή της Γερμανίας.

Μια επιμονή που βρήκε πρόσφορο έδαφος επί Τσίπρα και Καμμένου, οι οποίοι κάνουν σταθερά ό,τι τους λένε οι ξένοι.

Τον Ιούλιο του 2014, με πρωτοβουλία της κ. Μέρκελ, οργανώθηκε στο Ντουμπρόβνικ της Κροατίας, η ετήσια συνάντηση ηγετών της Νοτιανατολικής Ευρώπης, υπό τον τίτλο «Διαδικασία Μπρντο-Μπριούνι».

Και εκεί η καγκελάριος αποκάλεσε «βάρος» τη διαφορά με την Ελλάδα για το ζήτημα του ονόματος.

Όπως είπε, «νομίζω ότι μπορούμε με κάποιο τρόπο να επιλύσουμε το ζήτημα. Έχω ασχοληθεί προσωπικά με την υπόθεση αυτήν και όλους τους πιθανούς συνδυασμούς του ονόματος, όμως μερικές φορές πιστεύω πως δεν υπάρχει κάτι άλλο που μπορεί να επινοηθεί».

Δηλαδή, δεν είχε άλλη δουλειά να κάνει και έσπασε το κεφάλι της για να κάνει συνδυασμούς ονομάτων! Και τι άλλο είχε πει τότε;

Ότι «στη Γερμανία λέμε, ένας συμβιβασμός γίνεται, όταν όσοι συμμετέχουν εμφανίζονται εξίσου δυσαρεστημένοι. Δεν μπορεί να επιτευχθεί συμβιβασμός και να είναι όλοι ικανοποιημένοι και περιχαρείς. Όταν όλοι είναι εξίσου δυσαρεστημένοι, τότε θεωρείται δίκαιος ο συμβιβασμός»!

Δηλαδή, κατά την κ. Μέρκελ αν είναι όλοι δυσαρεστημένοι τότε ο συμβιβασμός είναι καλός. Και τώρα που είναι δυσαρεστημένη μόνο η Ελλάδα – διότι τα Σκόπια είναι ευχαριστημένα και οι δήθεν διαφωνίες είναι προσχηματικές.

Έχουμε, τώρα, με την Ελλάδα (εκτός της κυβέρνησής της) μοναδική δυσαρεστημένη έναν καλό συμβιβασμό;

Εκείνη την ημέρα (16 Ιουλίου 2014), ο Σκοπιανός πρόεδρος Ιβάνοφ είχε διαμαρτυρηθεί στην Μέρκελ, λέγοντας πως ο μόνος πλέον που ασχολείται με το θέμα είναι ο Νίμιτς, ενώ από πλευράς ελληνικής κυβέρνησης (Σαμαρά) δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον και καμιά επαφή.

«Εκτός από τον κ. Νίμιτς, από την άλλη πλευρά δεν έχουμε εταίρο με τον οποίο μπορεί να διεξαχθούν συνομιλίες για να υπάρξει λύση», είπε στην Μέρκελ ο Ιβάνοφ.

Πανηγύριζαν μάλιστα τα σκοπιανά μέσα ενημέρωσης ότι η καγκελάριος «Μακεδονία» τους ονόμαζε «Μακεδονία» τους κατέβαζε. «Και η Μέρκελ αναζητούσε όνομα για τη ‘Μακεδονία’», έγραφε η Utrinski Vesnik.

Και ο τότε πρωθυπουργός Γκρουέφσκι είχε δηλώσει: «Και σε εμένα αλλά και σε εκείνους που παρακολουθούν αυτό το ζήτημα είναι σαφές ότι η άλλη πλευρά, εξ αρχής ακόμη, αμφισβητεί ουσιαστικά την ταυτότητά μας. Αυτό αποδείχθηκε και από την τελευταία δήλωση του Πρωθυπουργού του νότιου γείτονά μας και γι’ αυτό δεν θα έπρεπε να είναι κάτι το καινούργιο για μάς».

Σε μια συνέντευξή του μάλιστα είχε πει πως «αλλαγή της ταυτότητας δεν πρόκειται να υπάρξει. Η ταυτότητα δεν πρόκειται να αλλάξει, ενώ από την άλλη πλευρά δεν υπάρχει συνομιλητής για διαπραγματεύσεις. Αυτό που ζητούν οι Έλληνες, αλλαγή της ταυτότητας, δεν πρόκειται να συμβεί».

Και δεν συνέβη. Τα αιτήματα του Γκρουέφσκι έχουν ικανοποιηθεί από τον Κοτζιά που τον βρίζει!

Διότι σε τι διαφέρουν αυτά που έλεγε ο Γκρουέφσκι με αυτά που πέτυχε με την περίφημη «συμφωνία των Πρεσπών» ο Ζάεφ; Σε τίποτε. Γι’ αυτόν και δεν υπάρχουν αντιδράσεις σοβαρές στα Σκόπια και γι’ αυτό – αφού τα πήραν όλα – και θα ψηφίσουν και θα περάσουν την συμφωνία.

Και αυτά που λέει ο Καμμένος είναι τα γνωστά κουραφέξαλα. Και οι γνωστοί λεονταρισμοί. Τότε, τον Ιούλιο του 2014, οι ΑΝΕΛ είχαν διαμαρτυρηθεί για τη χρήση του ονόματος «Μακεδονία» εκ μέρους της Μέρκελ.

Όπως είχαν αναφέρει σε ανακοίνωσή τους της 18ης Ιουλίου, «εάν η Άγγελα Μέρκελ θέλει να αποκαλεί τα Σκόπια “Μακεδονία”, παρά την άρνηση των Ελλήνων και τις αποφάσεις του ΟΗΕ, τότε και εκείνη δεν πρέπει να έχει αντίρρηση να αποκαλούμε τη Γερμανία με το πραγματικό της όνομα: Δ' Ράιχ. Έστω, οικονομικό», είχε δηλώσει ο εκπρόσωπος Τύπου των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Τέρενς Κουίκ.

Εκείνη την ημέρα, κατά τη θερινή συνέντευξη Τύπου στο Βερολίνο, η κ. Μέρκελ είχε πει:

«Η εξέλιξη της "Μακεδονίας" (ενν. στην Ευρωπαϊκή Ένωση) είναι ουσιαστικά μπλοκαρισμένη, λόγω του ότι δεν έχει διευθετηθεί η διένεξη για το όνομα». Και πρόσθεσε:

«Έχω επανειλημμένα φάσεις που ασχολούμαι προσωπικά με το θέμα και μετά υπάρχουν πάλι φάσεις όπου αφήνεις την υπόθεση να ησυχάσει λίγο. Θα έρθει, με βεβαιότητα, πάλι η χρονική στιγμή που και εγώ προσωπικά θα προσπαθήσω πολύ για αυτό. Αλλά τελικά, κοιτάξτε, εμείς μπορούμε να βοηθήσουμε, αλλά εάν οι ίδιοι οι συντελεστές δεν σημειώσουν πρόοδο, τότε δεν ωφελεί και η δική μου βοήθεια σε κάτι».

Είχε… φάσεις! Για ποιο λόγο;

Και είχαν και οι προκάτοχοί της τις φάσεις τους.

Για παράδειγμα, τον Ιούνιο του 2005, ο τότε καγκελάριος Σρέντερ, είχε διαβεβαιώσει δημοσίως τον τότε πρωθυπουργό της ΠΓΔΜ, Βλάντο Μπούτσκοφσκι, για την υποστήριξη της Γερμανίας στις προσπάθειες που καταβάλλει η βαλκανική αυτή χώρα να ενταχθεί στις ευρωατλαντικές δομές, αξιολογώντας τις επιδόσεις της σκοπιανής κυβέρνησης στην κατεύθυνση αυτή ως «κορυφαίες» και «παράδειγμα προς μίμηση» και τη συμβολή της στην ενίσχυση της ασφάλειας και της σταθερότητας στην περιοχή, ως «άξια θαυμασμού».

«Στο παράδειγμα της Μακεδονίας (σ.σ. έτσι την είχε αποκαλέσει) μπορεί να διαπιστώσει κανείς τη σημασία της ύπαρξης μιας ευρωπαϊκής προοπτικής για την σταθερότητα και της ασφάλεια όχι μόνον μιας χώρας, αλλά ολόκληρης της περιοχής».

Για ποιο λόγο όλα αυτά; Τι παράδειγμα δηλαδή ήταν τα Σκόπια για τον Σρέντερ;

Η στάση Καραμανλή

Όταν, στις 15 Φεβρουαρίου 2006, ο Κώστας Καραμανλής επισκέφθηκε το Βερολίνο και συναντήθηκε με την Μέρκελ συνοδευόμενος από την υπουργό Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη, το θέμα κατέστη σαφές. Ο Καραμανλής είπε στην Μέρκελ ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει επιδείξει την καλή της διάθεση. Άρα, μην πιέζετε…

Το πράγμα ξεκαθαρίστηκε όσον αφορά στην ελληνική στάση και γι’ αυτό, όταν τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς ο Γρουέφσκι επισκέφθηκε το Βερολίνο, η Μέρκελ επανέλαβε το «μεγάλο ενδιαφέρον της Γερμανίας σχετικά με την πρόοδο και την εξέλιξη της Μακεδονίας» -βρε καημός! - και διαβεβαίωσε πως «θα πράξει παν το δυνατόν ούτως ώστε η Μακεδονία να ακολουθήσει έναν καλό δρόμο προς το μέλλον», αλλά απέφυγε με θρησκευτική ευλάβεια κάθε αναφορά στην ενταξιακή προοπτική της ΠΓΔΜ.

Μετά την επίσκεψη εκείνη ο Γκρουέφσκ είχε πει: «Σχετικά με την εκκρεμότητα της ονομασίας, νομίζω πως ο χρόνος θα συνεχίσει να εργάζεται υπέρ μας. Αναμένουμε τη στήριξη της Γερμανίας επ' αυτού, όπως έκαναν οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα και άλλες 110 χώρες-μέλη του ΟΗΕ, οι οποίες μας έχουν αναγνωρίσει με τη συνταγματική μας ονομασία. Γνωρίζουμε τις θέσεις, το ρόλο και τη θέση της Ελλάδας στην ΕΕ. Ωστόσο, φαίνεται πως έχουμε τη συμπάθεια και την κατανόηση της Γερμανίας. Το να παραιτηθούμε από τη συνταγματική μας ονομασία είναι αδύνατον. Ως εκ τούτου δύναται να εξευρεθεί άλλη ονομασία για τη διμερή επικοινωνία με την Ελλάδα».

Στις 24 Ιανουαρίου 2007 Κώστας Καραμανλής και Πρόεδρος του Συμβουλίου της Ευρώπης Ρενέ Βαν Ντερ Λίντεν, έδωσαν κοινή συνέντευξη στο Στρασβούργο. Και ερωτηθείς για το θέμα της ΠΓΔΜ, ο Καραμανλής τόνισε πως η Ελλάδα υποστηρίζει τη μελλοντική ένταξη της γείτονος τόσο στην ευρωπαϊκή οικογένεια, όσο και στο ΝΑΤΟ, αλλά, παράλληλα, επεσήμανε πως η χώρα αυτή θα πρέπει να συμβιβαστεί με τους βασικούς κανόνες του παιχνιδιού, οι οποίοι έχουν ήδη τεθεί. Σε ό,τι αφορά το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, ο πρώην πρωθυπουργός ανέφερε πως οι διαπραγματεύσεις δεν έχουν καταλήξει ακόμη, τόνισε, όμως, ότι η Ελλάδα έχει κάνει τη θέση της ξεκάθαρη και περιμένει να πράξει το ίδιο και η γείτων, κάτι το οποίο, όπως σημείωσε, δεν έχει γίνει ακόμα.

Το ίδιος ξεκάθαρος ήταν ο Καραμανλής και στις 11 Μαΐου 2007 στις δηλώσεις του μετά την λήξη των εργασιών της Συνόδου Κορυφής των ηγετών των χωρών της ΝΑ Ευρώπης.

Και στις 19 Οκτωβρίου 2007, μετά τη συνάντησή του με την κ. Μέρκελ στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής στη Λισαβόνα. Ο Καραμανλής είπε στην Μέρκελ ότι η Ελλάδα έχει εξαντλήσει όλα τα περιθώρια και χαρακτήρισε αδιάλλακτη τη συμπεριφορά της γειτονικής χώρας.

«Δεν είναι νοητό», ανέφερε ο πρώην πρωθυπουργός, «να ενταχθεί η ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ χωρίς αμοιβαία συμφωνημένη λύση στο ζήτημα του ονόματος.

Είπε χαρακτηριστικά: «Τα Σκόπια δεν εκπληρώνουν τη λογική του πολιτικού πολιτισμού που πρέπει να διέπει μια χώρα που επιδιώκει να γίνει μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ».

Και στις 14 Μαρτίου 2008, επίσης μετά την Σύνοδο Κορυφής, στη συνέντευξη Τύπου, ο Καραμανλής δήλωσε:  «Μη λύση σημαίνει, μη πρόσκληση, δηλαδή μη ένταξη στο ΝΑΤΟ.

Θέλουμε να πιστεύουμε και να ελπίζουμε ότι οι πολιτικές εξελίξεις στη γειτονική χώρα δεν θα χρησιμοποιηθούν ούτε ως πρόσχημα, ούτε ως άλλοθι για τη διαιώνιση ενός 17χρονου αδιεξόδου για μια δήθεν, ψευδεπίγραφη, συμβιβαστική διευθέτηση. Μία τέτοια προσέγγιση είναι ευνόητο ότι δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή».

Την 1η Απριλίου 2008, η κ. Μέρκελ τάχθηκε υπέρ της πρόσκλησης της ΠΓΔΜ για ένταξη στο ΝΑΤΟ. Αλλά, ως γνωστόν, ακολούθησε το βέτο του Βουκουρεστίου (που ήταν βέτο, αφού ο Καραμανλής αρνήθηκε και στο ΝΑΤΟ απαιτείται ομοφωνία).

Και η Ελλάδα συνέχισε να ακολουθεί την ίδια στάση. Έτσι, στις 10 Μαΐου 2012, μιλώντας στο σκοπιανό τμήμα της Ντόιτσε Βέλλε, ο Μέρκελ είπε: «Θεωρώ ότι επίλυση του ζητήματος της ονομασίας δίχως την Ελλάδα δεν μπορεί να υπάρξει! Αυτό σημαίνει ξανά και ξανά συνομιλίες μεταξύ των δύο πλευρών. Η Γερμανία θέλει να βοηθήσει. Μέχρι τώρα, δυστυχώς, δεν υπήρξε συμφωνία. Επιθυμούμε να εξευρεθεί λύση».

Διότι γνώριζε ότι η Ελλάδα ήταν αμετακίνητη.

Και παρέμεινε αμετακίνητη – όπως προέκυψε και από τις συναντήσεις της Μέρκελ με τον Σαμαρά. Τον Σεπτέμβριο του 2014, στην κοινή συνέντευξη Σαμαρά – Μέρκελ, η τελευταία δεν ανέφερε καν τη λέξη «Μακεδονία». «Δεν συζητήσαμε για το όνομα αυτού του κράτους», απάντησε.

Συμπέρασμα υπό το φως των τελευταίων δραματικών εξελίξεων: Μπορεί να θέλουν, αλλά μόνο όταν βρίσκουν τα κάνουν.