Εσύ του βάζεις κατοστάρα;

Μπορεί με τον «πυρετό» του ντίζελ, που κράτησε κάποια χρόνια, να αφήσαμε τη βενζίνη σε δεύτερη μοίρα, όμως η βενζίνη όχι μόνο ζει αλλά και βασιλεύει, και οι κινητήρες νέας γενιάς πετυχαίνουν εκπληκτικές επιδόσεις με ιδιαίτερα χαμηλές καταναλώσεις και ρύπους. Το τίμημα; Κάποιοι από αυτούς θέλουν 100άρα αμόλυβδη.

Δεν είναι δα και το τέλος του κόσμου. 100άρα αμόλυβδη ήθελαν απλά μοτέρ όπως τα FSI του ομίλου VW πριν από 10 ή δώδεκα χρόνια. Και δεν ήταν και τίποτα κελεπούρια. Ούτε είχαν τίποτε επιδόσεις, ούτε είχαν χαμηλούς ρύπους, ούτε και έκαιγαν λίγο. Αλλά ήθελαν 100άρα.

Οπότε τώρα που τα μοτέρ είναι ρυθμισμένα στην κόψη του ξυραφιού, δεν καίνε τίποτα, δεν ρυπαίνουν όπως τα diesel, και πάνε όπως ποτέ άλλοτε, η 100άρα δεν πρέπει να είναι και φοβερή έκπληξη. Ή είναι; Γιατί σε έρευνα που έγινε στην Μ. Βρετανία μόλις 1 στους 20 αγοραστές βενζίνης ελέγχει αν το αυτοκίνητο που θα αγοράσει απαιτεί 100άρα. Οι άλλοι 19 το ανακαλύπτουν μετά την αγορά.

Και η απαίτηση 100άρας έχει αυξηθεί, πράγμα που φαίνεται και στην κατανάλωση του καυσίμου αυτού. Τα τελευταία 10 χρόνια στην Ε.Ε. η 100άρα ανέβηκε από το 8,2% μεριδίου αγοράς στα καύσιμα, στο 10,2%. Δεν ακούγεται πολύ αλλά μία αύξηση 25% είναι σημαντική.

Και δεν είναι περίεργο. Τα αυτοκίνητα σήμερα όλα ελέγχονται με εγκεφάλους, που ρυθμίζουν αβάνς συνεχώς, έχουν μεταβλητό χρονισμό και βύθιση βαλβίδων, ενώ πολλά λειτουργούν και σε εναλλακτικούς κύκλους που απαιτούν πολύ υψηλές συμπιέσεις, και άρα 100άρα βενζίνη.

Σε αντίθεση με 10 χρόνια πριν, η 100άρα είναι σήμερα απαραίτητη στα αυτοκίνητα που τη ζητούν. Μπορεί η μόδα της 100άρας της περασμένης δεκαετίας να απογοήτευσε πολλούς που την έβαζαν σε αυτοκίνητα που δεν μπορούσαν να επωφεληθούν από αυτή (και μάλιστα είχαν και μείωση απόδοσης) και να δόθηκε η εντύπωση που «δεν κάνει τίποτα». Κάνει όμως στα αυτοκίνητα που την θέλουν.
Autotriti