Δικαστική εργασιακή δικαίωση δημοτικού, δημοσίου υπαλλήλου: Τι ισχύει

Mε την υπ’ αριθμ. 146/2018 Πράξη του Κλιμακίου Προληπτικού Ελέγχου Δαπανών στο Ι’ Τμήμα, το Ελεγκτικό Συνέδριο έκρινε ότι είναι νόμιμη η δαπάνη πρώτης μισθοδοσίας υπαλλήλου με σχέση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου για την οποία συστάθηκε προσωποπαγής θέση ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου κατόπιν αμετάκλητης δικαστικής απόφασης πολιτικού Δικαστηρίου, όπως παρουσιάζει, σήμερα, πρώτο το epoli.gr.
Σημειώνεται ότι, η απόφαση κατέστη αμετάκλητη επειδή ο Δήμος αποφάσισε με απόφαση του Δημοτικού του Συμβουλίου τη μη άσκηση ενδίκου μέσου κατά της πρωτόδικης απόφασης. Από την απόφαση αυτή προκύπτουν τα εξής χρήσιμα συμπεράσματα:

(α) Οι Ο.Τ.Α. (όπως και το Δημόσιο και τα Ν.Π.Δ.Δ.) υποχρεούνται να συμμορφώνονται με δικαστικές αποφάσεις που ρυθμίζουν μία έννομη σχέση ή κατάσταση σύμφωνα με το άρθρο 1 παρ.1 του ν. 3068/2002. Στο ίδιο πλαίσιο δεν ασκεί επιρροή το γεγονός ότι η απόφαση προς την οποία πρέπει να συμμορφωθεί ένας Ο.Τ.Α. έχει καταστεί αμετάκλητη λόγω μη ασκήσεως ενδίκου μέσου στη βάση μη νομίμως ληφθείσας απόφασης συλλογικού οργάνου του Ο.Τ.Α. Ανεξαρτήτως αυτού του γεγονότος, ο Ο.Τ.Α. υποχρεούται σε συμμόρφωση.

(β) Ειδικότερα, η αναγνώριση με αμετάκλητη απόφαση πολιτικού δικαστηρίου ότι, η σχέση εργασίας που συνδέει ορισμένο εργαζόμενο με εργοδότη το Δημόσιο, Ν.Π.Δ.Δ. ή Ο.Τ.Α. αποτελεί σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου και η επιβαλλόμενη με την απόφαση αυτή υποχρέωση στον εργοδότη να απασχολεί τον εργαζόμενο υπό το καθεστώς αυτό σε θέση, ειδικότητα και αποδοχές που αντιστοιχούν στην υπηρεσιακή του ένταξη, αφού ληφθούν υπόψη και τα λοιπά τυπικά του προσόντα, παράγει δεδικασμένο ως προς τα εν λόγω ζητήματα και δημιουργεί στον εργοδότη υποχρέωση συμμόρφωσης προς τα διατασσόμενα από την εν λόγω δικαστική απόφαση.

(γ) Από τη γενική διατύπωση τόσο του άρθρου 95 παρ.5 του Συντάγματος όσο και του άρθρου 1 παρ.1 του ν. 3068/2002 και υπό το φως της συνταγματικής αρχής του κράτους δικαίου (άρθρο 25 παρ.1 εδαφ. α-β του Συντάγματος) συνάγεται ότι η υποχρέωση συμμόρφωσης της Διοίκησης προς τις δικαστικές αποφάσεις αποτελεί διαφορετική έννοια από την εκτέλεση αυτών και συνεπώς υποχρέωση της Διοίκησης προς συμμόρφωση γεννάται όχι μόνο σε περίπτωση δικαστικών αποφάσεων που είναι εκτελεστές, αλλά και σε περίπτωση τελεσίδικων αναγνωριστικών αποφάσεων

Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με τη γνώμη μειοψηφήσαντος μέλους της σύνθεσης του Κλιμακίου, η επίμαχη δαπάνη πρώτης μισθοδοσίας δεν θα έπρεπε να κριθεί νόμιμη, καθόσον βάση αυτής δεν ήταν η δικαστική απόφαση, με την οποία, ανεξαρτήτως της ορθότητάς της, απλώς υποχρεώθηκε ο Δήμος να αποδέχεται τις υπηρεσίες της φερομένης ως δικαιούχου υπαλλήλου υπό καθεστώς εξηρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου έναντι μισθού έως ότου προβεί στην καθ’ οιονδήποτε νόμιμο τρόπο λύση της εργασιακής σχέσης, αλλά η κατόπιν αυτής εκδοθείσα πράξη σύστασης οργανικής θέσεως εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου προσωποπαγούς χαρακτήρα, η οποία βαίνει πέραν των αναγκαίων ενεργειών της Διοίκησης για την υλική συμμόρφωσή της προς το περιεχόμενο της επίμαχης δικαστικής απόφασης, συνιστά δε νομική πράξη πρωτογενούς άσκησης του διευθυντικού δικαιώματος του εργοδότη προσιδιάζουσα σε έγκυρη σύμβαση εργασίας, η οποία όμως εν προκειμένω δεν υφίσταται, αφού δεν έχει τηρηθεί η προβλεπόμενη εκ του εκτελεστικού του Συντάγματος ν. 2190/1994 διαδικασία.

epoli.gr


* Σε συνεργασία με το Δικηγορικό Γραφείο «Λάμπρος Σ. Ντουματσάς & Συνεργάτες», Πανεπιστημίου 42, 106 79 Αθήνα, Τηλ. 210 3631640, 3641468