Save Epirus:"Νέα πετρελαϊκή χορηγία πριν τον όλεθρο "

"ΝΕΑ ΠΕΤΡΕΛΑΪΚΗ ΧΟΡΗΓΙΑ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΟΛΕΘΡΟ

Πανηπειρωτική… λαθροχειρία,

ή αγναντεύοντας τις ραχούλες



Στο ξέφωτο της ολικής αφερεγγυότητας βγήκε η Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδος (ΠΣΕ), ακολουθώντας το δέλεαρ των πετροδόλαρων για μια… εκδήλωση.

Υπόλογη στην Ηπειρωτική κοινωνία και σε όλη την αποδημία είναι πλέον η διοίκηση της ΠΣΕ, μετά την απόφασή της να λάβει τη χορηγία από τα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛ.ΠΕ.). Και αυτό γιατί καταπάτησε τις αποφάσεις του ίδιου του οργάνου, όπως καταγγέλλει η παράταξη Ηπειρωτική Συσπείρωση που μετέχει στο διοικητικό συμβούλιο.

Αποκαλύπτεται, έτσι, ότι κάποιοι εγχώριοι «πατριώτες» δίνουν τα κλειδιά του Ηπειρωτικού τοπίου στους εισβολείς και καταστροφείς και τους ανοίγουν διάπλατα την πόρτα να ολοκληρώσουν την κακοποίηση της μοναδικής σε ομορφιά περιοχής. Οι επιπτώσεις των εξορύξεων είναι γνωστές, αλλά η ηγεσία της Πανηπειρωτικής αγνόησε, για τη δική της ελάχιστη πρόσκαιρη δόξα, την επόμενη εφιαλτική μέρα. Αλλά και δεν σεβάστηκε, ως όφειλε, την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης που είναι αντίθετη στην πετρελαϊκή χορηγία.

Εις το όνομα της εγκατάστασης των πετρελαϊκών εταιριών και χωρίς καμιά συστολή, η διοίκηση της Πανηπειρωτικής ναρκοθετεί το μέλλον της Ηπείρου και προκαλεί το δημόσιο αίσθημα. Έτσι, για μια εκδήλωση, που υποτίθεται ότι προάγει τον Πολιτισμό και την Παράδοση της Ηπείρου, επέδειξε πρωτοφανή ασέβεια και όμοια με εκείνη του δήμου Δωδώνης που οργάνωσε το θερινό φεστιβάλ εις το όνομα των «πετρελαιάδων». Υπογράφουν οι διοικούντες, χωρίς αιδώ, την αποικιοκρατική κυβερνητική συμφωνία των εξορύξεων, αδιαφορώντας για το «αύριο» της μοναδικότητας του φυσικού κάλλους της περιοχής και των κατοίκων της.

«Η Πρωτοβουλία Πολιτών ενάντια στις έρευνες και εξορύξεις υδρογονανθράκων» καταγγέλλει την αυταρχική και ετσιθελική απόφαση της ΠΣΕ. Την καλεί να αναλογιστεί το μέγεθος του επερχόμενου κινδύνου, διότι χρέος της δεν είναι τα… όμορφα πετρελαϊκά πανηγύρια, αλλά η προστασία της Ηπειρωτικής φύσης. Η ΠΣΕ δεν είναι «τσιφλίκι» της τωρινής διοίκησης, η οποία κλείνει τα μάτια στην επαχθή επικείμενη καταστροφή κάθε δραστηριότητας στον τόπο μας και ταυτόχρονα αυτοαναγορεύεται σε μόνιμο κίνδυνο για την Ήπειρο και τους Ηπειρώτες. Μπορούν αν θέλουν να ξεπουλήσουν την ψυχή τους –για μια χούφτα πετροδόλαρα- οι διοικούντες. Δεν δικαιούνται, όμως, σε καμιά περίπτωση να ξεπουλούν στα… μουλωχτά τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ηπείρου. Μήπως, κιόλας, πρέπει, μετά από αυτή την αμετροεπή συμπεριφορά να ζητήσουν ξεκάθαρα συγνώμη; Ή και να αναλάβουν τη μόνη ευθύνη που τους απομένει και να θέσουν εαυτούς εκτός , τουλάχιστον, διοικητικού συμβουλίου;"