Ιωάννινα :Η «Μώβ Ομπρέλα» της Άλκης Ζέη, στο Καμπέρειο Θέατρο

Η «Μώβ Ομπρέλα» της Άλκης Ζέη,
στο Καμπέρειο Θέατρο
- Μια συμπαραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων και του ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας

Το ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων, συνεχίζοντας την πολύχρονη παράδοση στην Παιδική Σκηνή τον φετινό χειμώνα, θα  παρουσιάσει σε συμπαραγωγή με το ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας στα παιδιά και σε όσους νιώθουν παιδιά την παράσταση «Η Μωβ ομπρέλα» της Άλκης Ζέη.
Το έργο της Άλκης Ζέη έχει τη δύναμη να μας κάνει συνταξιδιώτες στις μεγάλες αλήθειες που διέπουν τις ζωές μικρών και μεγάλων. Είναι η μοναδική γραφή της, που μπορεί να γίνει ο πόλος έλξης αυτής της συνάντησης με θεατές μικρούς και μεγάλους, η τόσο βαθιά ματιά στην ψυχή των παιδιών που η αξία για το παιδαγωγικό έργο όλων εμάς των ενηλίκων είναι ένα μαγικό εργαλείο, ανεκτίμητο στην κατανόηση και την επικοινωνία με τον κόσμο των παιδιών.
Το έργο ανεβαίνει στο Καμπέρειο Θέατρο σε διασκευή Σοφίας Ευτυχιάδου - Δήμητρας Λαρεντζάκη και σκηνοθεσία Δήμητρας Λαρεντζάκη και αποτελεί την πρόταση για την παιδική σκηνή, για το πιο ευαίσθητο κοινό, τους μικρούς θεατές, αλλά και για μεγάλους που δεν έχουν ξεχάσει το παιδί μέσα τους.
Οι παραστάσεις ξεκινούν τη Δευτέρα 5 Νοεμβρίου και λόγω της μεγάλης ζήτησης από τα σχολεία, τηρείται σειρά προτεραιότητας, για τον έγκαιρο προγραμματισμό. Πληροφορίες – κρατήσεις: 2651025670.
Λίγα λόγια για το έργο: Η Ελευθερία ή αλλιώς Λέτρω, ένα δεκάχρονο κορίτσι, ζει με τους γονείς της και τα δύο δίδυμα μικρότερα αδέρφια της στο Μαρούσι. Τότε, το τελευταίο καλοκαίρι πριν από τον πόλεμο του 1940. Λιγοστά τα παιχνίδια τους: βόλοι, σκοινάκι, γιο-γιο, κι ένα ζευγάρι πατίνια, που τους τα δάνειζε το ξένο παιδί από τη Γαλλία, που ήρθε να μείνει στο πάνω πάτωμα του σπιτιού τους κι έγινε ο αχώριστος φίλος τους. Παίζουν όλοι μαζί και σκαρώνουν με τη φαντασία τους ένα σχέδιο για να κατορθώσουν να πάρουν στα χέρια τους μια πολυπόθητη μωβ ομπρέλα και να πετάξουν σε κόσμους μακρινούς. Θα τα καταφέρουν;
Η Μωβ ομπρέλα λειτουργεί ως ιντερμέδιο ανάμεσα στο Καπλάνι της βιτρίνας και στο Μεγάλο περίπατο του Πέτρου. Τα τρία βιβλία μαζί μπορούν να θεωρηθούν μια τριλογία, γιατί αναβιώνουν τη ζωή των ανθρώπων, ιδιαίτερα των παιδιών, από την περίοδο της δικτατορίας του Μεταξά ως την Απελευθέρωση και αναδεικνύουν τη στάση τους απέναντι στις καταστάσεις που βιώνουν.
Ταυτότητα της παράστασης
Διασκευή: Σοφία Ευτυχιάδου
Διασκευή-Σκηνοθεσία: Δήμητρα Λαρεντζάκη
Σκηνικά: Αντώνης Δαγκλίδης
Κοστούμια: Λίνα Σταυροπούλου, Τζίνα Ηλιοπούλου
Μουσική: Κώστας Βόμβολος
Χορογραφίες: Ζωή Χατζηαντωνίου
Βίντεο: Πέτρος Σεβαστίκογλου
Video Animation: Μπάμπης Βενετόπουλος, Γιώργος Βενετόπουλος, Ασπασία Καζέλη, Θάνος Γιουβανούδης.
Φωτισμοί: Richard Antony
Βοηθός σκηνοθέτη: Έλλη Σαρρή.
Διανομή:
Λέτρω: Αρετή Τίλη
Σάκης: Δημήτρης Μπαμπανιώτης
Νούλης: Ευάγγελος Χαλκιαδάκης
Γιάγκος: Νίκος Τουρνάκης
Άννα – Κυρία Υπατία: Στέλλα Ράπτη
Κύριος Μαρσέλ: Γιάννης Ασκάρογλου
Μπενουά - Ζοζέφ: Δημήτρης Όντος
Ριχάρδος – Θείος Μίλτος: Χρήστος Χριστόπουλος
Βίτω: Κωνσταντίνα Εμμανουήλ.

Σημείωμα σκηνοθέτη: «Η Μωβ ομπρέλα είναι η απόδειξη ότι όλοι κάποτε υπήρξαμε παιδιά. Σε μια εποχή χαμένη πια μέσα στον απόλυτο χρόνο της ενηλικίωσής μας. Ο μαγικός κόσμος της ακράδαντης παιδικής πίστης. Η ακλόνητη παιδική φαντασία για την αόρατη διάσταση που μπορούν να έχουν όλα. Αρκεί να στρέψουμε το βλέμμα και να μπούμε από την πόρτα που είναι ανοιχτή, στον μαγικό τους κήπο. Εκεί που τα πιο απλά πράγματα μπορούν να φτιάξουν τον κόσμο ξανά. Ένας κόσμος φτιαγμένος στο μυαλό, στα όνειρα, στις νύχτες που τα παιδιά μετράνε τ’ άστρα. Και μας τον προσφέρουν. Ένας κόσμος που μας χωράει όλους. Μικρούς και  μεγάλους. Διαφορετικούς. Που δεν έχουν  πάντα την ίδια πατρίδα, την ίδια γλώσσα, την ίδια θρησκεία. Αλλά  μπορούν να κρατήσουν όλοι μαζί μια μωβ ομπρέλα και να πετάξουν.                                                                                                                                                                                                                                                   
Σε αυτόν τον κόσμο, ένα καλοκαίρι, λίγο πριν ξεσπάσει στην Ευρώπη ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος τα παιδιά πιστεύουν και στο τέλος καταφέρνουν να πετάξουν ψηλά με μια μωβ ομπρέλα. Με τους δικούς τους νόμους βαρύτητας. Σε χώρες που δεν υπάρχει πόλεμος. Εκεί που τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα. Στην καρδιά και στο μυαλό. Αρκεί να κλείσεις τα μάτια. Αρκεί να έχεις πίστη. Η βαθιά ματιά της Άλκης  Ζέη για τον πολύτιμο κόσμο των παιδιών. Έναν κόσμο που όλα είναι δυνατά εφόσον τα πιστεύεις και τους δίνεις τη δύναμη της καρδιάς σου για να υπάρξουν. Η αθωότητα, η σοφία, το μαγικό βλέμμα των παιδιών, έχουν πάντα τόσα πολλά να μας πουν,  για το πώς μπορούμε να βρίσκουμε μαζί τους εκείνη την πίστη που θα μας επιτρέψει να φτιάχνουμε κάθε μέρα τον κόσμο απ’ την αρχή».                                                                                                                                                                                 
Δήμητρα Λαρεντζάκη

Άλκη Ζέη, η πρέσβειρα της ελληνικής λογοτεχνίας για παιδιά, ένα σύντομο βιογραφικό σημείωμα: Η Άλκη Ζέη γεννήθηκε στην Αθήνα και πέρασε τα πρώτα παιδικά της χρόνια στη Σάμο, απ’ όπου καταγόταν η μητέρα της. Όταν άρχισε το σχολείο, η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στο Μαρούσι και στη συνέχεια στην Αθήνα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών και στο Κινηματογραφικό Ινστιτούτο της Μόσχας.
Η σχέση της με το γράψιμο ξεκίνησε από τα γυμνασιακά της χρόνια, γράφοντας έργα για το κουκλοθέατρο, διηγήματα και νουβέλες, που δημοσιεύονταν σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. Παράλληλα με το γράψιμο, αγωνίστηκε ενεργά για την ελευθερία, την κοινωνική δικαιοσύνη και τη δημοκρατία, συμμετέχοντας στο αριστερό κίνημα από τα χρόνια της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα. Η συμμετοχή της σ’ αυτό τον αγώνα καθόρισε την προσωπική ζωή της. Από το 1952 μέχρι το 1964 έζησαν μαζί με τον άντρα της, τον θεατρικό συγγραφέα Γιώργο Σεβαστίκογλου, σαν πολιτικοί πρόσφυγες στη Σοβιετική Ένωση, αρχικά στην Τασκένδη και ύστερα στη Μόσχα, όπου γεννήθηκαν και τα δύο παιδιά τους. Επέστρεψαν στην Ελλάδα το ’64 για να ξαναφύγουν το ’67 στο Παρίσι, όπου παρέμειναν μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '70 λόγω της δικτατορίας.
Ο καθαρός τρόπος γραφής της, η γλωσσική αρτιότητα, η κριτική στάση απέναντι σε πρόσωπα και καταστάσεις, το χιούμορ και η διεισδυτική ματιά στα γεγονότα, είναι τα χαρακτηριστικά των έργων της Άλκης Ζέη που το έχουν κάνει να αγαπηθεί από το ελληνικό και το ξένο αναγνωστικό κοινό. Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα , Το καπλάνι της βιτρίνας και Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου, συμπεριλαμβάνονται στα διαχρονικά ευπώλητα βιβλία της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας. Εκτός από την Αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα, τα βιβλία της απευθύνονται κυρίως στα παιδιά και τους εφήβους, πάντα όμως διαβάζονται με μεγάλη ευχαρίστηση και από τους ενήλικες. Εμπνέονται από προσωπικές της εμπειρίες υφαίνοντας την υπόθεσή τους παράλληλα με ιστορικά γεγονότα. Τα θέματα που πραγματεύονται είναι καθημερινά και πανανθρώπινα.
«Αν διάλεξα να γράψω για παιδιά είναι γιατί θέλησα να αποτυπώσω όσα σημαντικά έζησε η γενιά μου, που φοβάμαι ότι θα ξεχαστούν όταν θα έχουμε φύγει εμείς» έχει σημειώσει. Η Άλκη Ζέη αποτελεί πρέσβειρα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας στο εξωτερικό, καθώς το σύνολο του έργου της είναι μεταφρασμένο και κυκλοφορεί σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο.