Εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια ΚΚΕ στα Ιωάννινα

Την Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου  στις 7μμ,  στο Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων, πραγματοποιήθηκε, εκδήλωση της Τομεακής Οργάνωσης Ιωαννίνων – Θεσπρωτίας του ΚΚΕ, στα πλαίσια γιορτασμού των 100 χρόνων του Κόμματος με θέμα:
ΓΙΟΣΕΦ ΕΛΙΓΙΑ: Ο Κομμουνιστής ποιητής της «τέχνης της γυμνής κι αστόλιστης αλήθειας». Αφιέρωμα στον Ελληνοεβραίο Γιαννιώτη ποιητή.
Ομιλητής στην εκδήλωση ήταν ο Τάσος Τόκας, μέλος της ΕΟΕ της Επιτροπής Περιοχής Ηπείρου – Κέρκυρας – Λευκάδας του ΚΚΕ, ενώ απαγγελία ποιημάτων έκαναν η Μαρία Φατούρου και ο Δημήτρης Φασούλας.
Το άνοιγμα της εκδήλωσης έγινε από τον Γιώργο Πρέντζα, μέλος της ΤΕ Ιωαννίνων Θεσπρωτίας του ΚΚΕ, όπου τόνισε τα εξής: «Η φετινή χρονιά είναι μια ξεχωριστή χρονιά για την εργατική τάξη, το λαό, το εργατικό κίνημα. Κι αυτό γιατί το Κόμμα μας, το κόμμα της εργατικής τάξης,  το ΚΚΕ,  γιορτάζει τα 100 χρόνια ζωής και δράσης του. Είμαστε  περήφανοι γι’ αυτά τα 100 χρόνια κι η περηφάνια μας σχετίζεται με την κομμουνιστική μας ιδεολογία που απ’ αυτήν ξεπήδησαν οι πρωτοπόρες ιδέες οι ανατρεπτικές πολιτικές θέσεις και πράξεις μας, εδώ και έναν αιώνα. Είμαστε επίσης περήφανοι που αυτή η κομμουνιστική μας ιδεολογία έγινε πηγή έμπνευσης για ανθρώπους (όπως ο τιμώμενος σήμερα Γιαννιώτης – εβραίος ποιητής Γιοζέφ Ελιγιά) που με το έργο τους συνέβαλλαν, στην αφύπνιση και χειραφέτηση της εργατικής τάξης και του λαού μας.»
Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο Τάσος Τόκας όπου μέσα από την ομιλία του παρουσίασε τα βιογραφικά στοιχεία του ποιητή, την πορεία του στα γράμματα, τη συμπόρευσή του με το ΚΚΕ και τους «μεγάλους»  των ελληνικών γραμμάτων, τον Κωστή Παλαμά, τον Κώστα Βάρναλη, τον Μάρκο Αυγέρη, τον Γρηγόριο Ξενόπουλο, τον Κ. Θ. Δημαρά κ. ά. Τόνισε ότι «Το ΚΚΕ με την υπεροχή των ιδεών του, με την αυταπάρνηση, την αυτοθυσία και την ανιδιοτέλεια των μελών του, με τη σταθερή προσήλωσή του στην υπεράσπιση του δίκιου των αδικημένων, αλλά και με την αδιάλειπτη φροντίδα του για τις ανάγκες των καλλιτεχνών – δημιουργών,  την ανάπτυξη του πρωτοπόρου καλλιτεχνικού έργου τους, κατορθώνει σε όλη την εκατοντάχρονη διαδρομή του, να συνεγείρει και να κινητοποιεί τους πιο φωτισμένους, έντιμους και συχνά τους πιο ταλαντούχους εκπροσώπους των γραμμάτων και της τέχνης. Κι ένας τέτοιος ήταν ο Γιοσέφ Ελιγιά.»
Κλείνοντας την ομιλία του ο Τάσος Τόκας αφού κάλεσε σε αγωνιστική συμπόρευση και συστράτευση με το ΚΚΕ, για  την πραγμάτωση της ιστορικής αποστολής της εργατικής τάξης, την κατάργηση της εκμεταλλευτική κοινωνίας και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής – κομμουνιστικής κοινωνίας,  ανέφερε: «Για μας ο Γιοσέφ Ελιγιά θα είναι πάντα ο ποιητής που εμπνεόταν από τα ιδανικά του ελληνικού και του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος. Το έργο του θα μείνει αθάνατο γι αυτό που ο ίδιος έγραψε:
Εγώ είμαι η Τέχνη της γυμνής κι’ αστόλιστης Αλήθειας,
εγώ είμαι η Τέχνη, είμαι το φως του σκλαβωμένου ανθρώπου

μεσ’ στο ρυθμό τον άρρυθμο ζυγιάζω τα φτερά μου

και σεργιανίζω ανάμεσα από τρώγλες και καλύβια!»

Μετά την ομιλία, το λόγο πήρε ο Τζον Καλέφ Εσρά Γιαννιώτης εβραϊκής καταγωγής, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και απόγονος της οικογένειας του ποιητή, ο οποίος αφηγήθηκε στοιχεία και βιώματα που μεταφέρθηκαν μέσα από την οικογένεια σ’ αυτόν. Σε σημεία της ομιλίας του τόνισε: «Συγχαίρω την Τοπική Οργάνωση Ιωαννίνων Θεσπρωτίας του ΚΚΕ για την απόφαση στα πλαίσια των εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια του κόμματος, να αφιερώσει αυτήν την εκδήλωση σε έναν πρωτοπόρο γιαννιωτοεβραίο, άγνωστο στους πολλούς, που παρόλο που πέθανε σε ηλικία 30 χρόνων, άφησε όμως  ένα πολύ σημαντικό και πολύπλευρο έργο…  Βρισκόμαστε στην οδό που φέρει το όνομα ενός ντόπιου διανοητή, του «Γ.Ελιγιά», που προσπάθησε να παντρέψει την ελληνική με την εβραϊκή διανόηση, προσπάθησε να  καταλάβει τον κόσμο της εποχής του, και με τη δράση του έβαλε ένα λιθαράκι στο να γίνει καλύτερος. 

Η αλλαγή το ονόματος  του δρόμου ήταν συμβολική για τους γιαννιωτοεβραίους. Έκρυβε μια δήλωση: «Είμαστε Εβραίοι, αλλά δεν είμαστε λιγότερο Έλληνες από οποιονδήποτε άλλο Έλληνα. Δεν παίζει ρόλο ότι τόσοι πολλοί συμπατριώτες μας, μας πούλησαν στους ναζί. Θυμόμαστε και τιμάμε αυτούς που μας έσωσαν, με το ΚΚΕ στην πρωτοπορία. Δεν φεύγουμε, δεν μεταναστεύουμε στη μόνη χώρα του κόσμου που μας ανοίγει την πόρτα. Μένουμε και παλεύουμε στην πατρίδα μας.»

Ο κ. Εσρά κατέθεσε ένα άγνωστο στοιχείο, για το πώς ο πατέρας του μετέφερε με τα σκεύη του φαγητού που είχε πάει στον φυλακισμένο θείο του Ελιγιά, το εξαιρετικό ποίημα «Εργάτης». Στο τέλος της τοποθέτησής του αναφέρθηκε στους  Εβραιογιαννιώτες – μεταξύ αυτών και του πατέρα του -  που στην κατοχή εμπιστεύτηκαν το ΚΚΕ και το ΕΑΜ και τελικά γλίτωσαν από τη θηριωδία του ναζιστικού ολοκαυτώματος.