Το ΚΚΕ για τις πολιτικές εξελίξεις

Tο παζάρι των προηγούµενων ηµερών ανάµεσα σε Τσίπρα – Καµµένο κατέληξε στην αναζήτηση ψήφου εµπιστοσύνης στη βουλή. Πρόκειται για µια εξέλιξη που βολεύει και τους δύο,
καθώς δίνει τη δυνατότητα αφενός στον κ. Τσίπρα να διασώσει την κυβέρνησή του, µε τις
ψήφους βουλευτών των ΑΝΕΛ κι αφετέρου στον κ. Καµµένο να διατηρήσει την κοινοβουλευτική
του οµάδα, εµφανιζόµενος ότι αντιστέκεται σε µια πολιτική, στην οποία έβαλε πλάτη όλο το προηγούµενο διάστηµα.
Άλλωστε, η Συµφωνία των Πρεσπών, που αποτέλεσε τον καταλύτη των πολιτικών εξελίξεων,
είναι µια βασική πλευρά της συνολικότερων αµερικανοΝΑΤΟϊκών σχεδιασµών στην περιοχή, τους
οποίους τόσο ο κ. Τσίπρας, όσο και ο κ. Καµµένος, υπηρέτησαν µε πολύ µεγάλη συνέπεια, φτάνοντας στο σηµείο να µετατρέψουν την Ελλάδα σε µια απέραντη στρατιωτική αµερικανοΝΑΤΟϊκή
βάση.
Το ΚΚΕ καταψηφίζει την κυβέρνηση κι ανεξάρτητα από τις όποιες εξελίξεις στη βουλή
και τους πιθανούς συνοδοιπόρους του κ. Τσίπρα, το κρίσιµο ζήτηµα είναι να την καταψηφίσει ο ίδιος ο λαός, γιατί θα συνεχίσει την ίδια βάρβαρη αντιλαϊκή και επικίνδυνη πολιτική, ως
συνέχεια των προηγούµενων κυβερνήσεων.
Πρόκειται για µια κυβέρνηση που έχει αναλάβει συγκεκριµένες δεσµεύσεις απέναντι στις
ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, τη Γερµανία, απέναντι στο εγχώριο κι ευρωπαϊκό κατεστηµένο. Αυτές τις δεσµεύσεις -τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις και τη στήριξη των ευρωατλαντικών σχεδιασµών- θέλει να
ολοκληρώσει µέχρι τις εκλογές, για αυτό το λόγο και όλοι οι παραπάνω είναι οι πρώτοι που δίνουν
“ψήφο εµπιστοσύνης” στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όπως έκανε πριν ο Τραµπ πρόσφατα και η καγκελάριος Μέρκελ.
Όσο κι αν η κυβέρνηση βαφτίζει ως δήθεν “προοδευτική” τη Συµφωνία των Πρεσπών, η
πραγµατικότητα είναι τελείως διαφορετική.
Τη Συµφωνία των Πρεσπών την ήθελαν και την επέβαλλαν µε κάθε τρόπο οι ΗΠΑ, το
ΝΑΤΟ, η ΕΕ, για να προωθήσουν την ευρωατλαντική ολοκλήρωση των ∆υτικών Βαλκανίων
και να αποδυναµώσουν την επιρροή άλλων κέντρων,
όπως η Ρωσία κλπ.
Αυτές οι δυνάµεις και οι δολοφονικοί ιµπεριαλιστικοί οργανισµοί,
που αιµατοκύλισαν τα Βαλκάνια και όξυναν τις εθνικιστικές διαιρέσεις,
επαναχαράσσοντας τα σύνορα µε το αίµα των λαών, δεν µπορούν να
είναι εγγυητές της ειρήνης και της ασφάλειας. Ούτε πολύ περισσότερο
µπορεί να είναι προστάτες των κυριαρχικών δικαιωµάτων της χώρας,
όπως δείχνει και η ιστορία των ελληνοτουρκικών διαφορών. Γι’ αυτό το
λόγο και στη Συµφωνία των Πρεσπών διατηρούνται ακόµη και τα σπέρµατα του αλυτρωτισµού, προκειµένου να αποτελούν µια διαρκή “εστία”
αποσταθεροποίησης ανάλογα µε το τι επιτάσσουν κάθε φορά τα συµφέροντα των ισχυρών.
Γι’ αυτούς τους λόγους το ΚΚΕ καταψηφίζει τη Συµφωνία
Τσίπρα – Ζάεφ, υπερασπίζεται την αλληλεγγύη και κοινή πάλη
των λαών ενάντια στους σχεδιασµούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Αυτούς τους σχεδιασµούς δεν τους αµφισβητεί ούτε η Ν∆, ούτε εκείνοι που ψαρεύουν στα
θολά νερά του εθνικισµού και του φασισµού, παίζοντας το παιχνίδι των ιµπεριαλιστών, τόσο στην
Ελλάδα, όσο και στην ΠΓ∆Μ.
Η κυβερνητική προπαγάνδα περί “θετικών µέτρων”, που µένουν να υλοποιηθούν στο υπόλοιπο της κυβερνητικής θητείας, εννοώντας τα “ψίχουλα της φιλανθρωπίας”, είναι στάχτη στα µάτια του λαού. Ακόµη και αυτά δεν θα δίνονταν αν δεν υπήρχαν οι αγώνες του εργατικού-λαϊκού
κινήµατος, µε την καθοριστική συµβολή του ΚΚΕ. Τα µέτρα αυτά, όµως, όχι µόνο δεν κλείνουν
τις πληγές των µνηµονίων, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, αλλά ούτε καν ανακόπτουν το περαιτέρω άνοιγµα αυτών των πληγών. ∆εν είναι παρά η επιστροφή ενός ελάχιστου µέρους από
την τεράστια ληστεία σε βάρος του, που συνεχίζεται και κλιµακώνεται. Αυτό, άλλωστε, δείχνουν
η διατήρηση των µνηµονιακών νόµων, τα µατωµένα πλεονάσµατα, η ασφυκτική επιτροπεία, η
αύξηση των ληξιπρόθεσµων οφειλών και κατασχέσεων, η ένταση της φοροληστείας, η γενίκευση
της µερικής απασχόλησης, ο περιορισµός της προστασίας της πρώτης κατοικίας και η επιτάχυνση
των πλειστηριασµών, τα νέα προνόµια προς το µεγάλο κεφάλαιο κλπ. Γι’ αυτό ακριβώς τα λέµε
ψίχουλα, γιατί εξανεµίζονται πριν ακόµη δοθούν.
Αυτήν την πολιτική υπηρετούν µε συνέπεια τόσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όσο και η Ν∆ και τα
άλλα κόµµατα. Ο κοινός τους παρονοµαστής είναι η προσήλωσή τους στο στόχο της καπιταλιστικής κερδοφορίας, που απαιτεί τη θυσία των εργατικών – λαϊκών δικαιωµάτων. Αυτή τη στρατηγική τους σύγκλιση προσπαθούν να κρύψουν, στήνοντας ξεπερασµένα κάλπικα δίπολα και
διλήµµατα, όπως “πρόοδος – συντήρηση”, αφού το δήθεν “προοδευτικό” µέτωπο του κ. Τσίπρα συµπεριλαµβάνει πρόσωπα που, τα προηγούµενα χρόνια, διακρίθηκαν ως κορυφαίοι
υπουργοί και παράγοντες κυβερνήσεων της Ν∆ και του ΠΑΣΟΚ, µε πλούσιο αντιλαϊκό έργο.
Ενώ κάποιοι άλλοι ήταν στελέχη του δικού του κόµµατος (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ), περιπλανήθηκαν σε
ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ∆ΗΜΑΡ για να καταλήξουν πάλι στο ΣΥΡΙΖΑ του αµοραλισµού, του τυχοδιωκτισµού και της µνηµονιακής πολιτικής.
Οι τελευταίες εξελίξεις, µε τις µεταγραφές βουλευτών από το ένα κόµµα στο άλλο και την
αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού, αποδεικνύουν, πέρα από τον τυχοδιωκτισµό ορισµένων, ότι
οι διαφορές ανάµεσα στα κόµµατα είναι τόσο µικρές, οι συγκλίσεις τους τόσο µεγάλες, που η µεταπήδηση από το ένα κόµµα στο άλλο, είναι πλέον πολύ εύκολη.
Αν δει κανείς τη σύνθεση της βουλής, των 300 βουλευτών, αυτά τα 4 χρόνια, θα διαπιστώσει
ότι το µόνο σταθερό κόµµα είναι το ΚΚΕ. Και αυτό είναι ένα ακόµη κριτήριο για το λαό, που πρέπει
να το πάρει υπόψη του και στις επόµενες εκλογές.

Το πραγµατικό δίληµµα, από τη σκοπιά του ελληνικού λαού
και των συµφερόντων του, είναι ένα:
Θα συνεχίσουµε στον ίδιο δρόµο,
που αποδεδειγµένα φέρνει νέα δεινά και καταστροφές
ή
θα αντεπιτεθούµε µαζικά και δυναµικά παντού, ώστε να αλλάξει ριζικά επιτέλους
αυτό το σάπιο εκµεταλλευτικό σύστηµα;
Ο ελληνικός λαός να µην αναζητά τις επιµέρους διαφορές ανάµεσα σε κόµµατα
ίδιας κοπής, αλλά να κάνει την πραγµατική «διαφορά», µε ένα πιο δυνατό ΚΚΕ.
Για να δυναµώσει η διεκδίκηση, η ελπίδα, ο στόχος της ριζικής ανατροπής.