Β.Ήπειρος:Ο φόβος ακμάζει, η αστυνομία αδιαφορεί, τα χωριά αδειάζουν...

Στέλεχος στο Δήμο Φοινίκης, που καλύπτει την πρώην επαρχία του Αλύκου, μένει οικογενειακώς στο χωριό του. Έχει και τρία παιδιά που πρέπει να μεγαλώσει και να εκπαιδεύσει με τον καλύτερο τρόπο. Είναι, όμως, τα κοινωνικά, οι καθημερινές εξελίξεις που τον ανησυχούν περισσότερο. Όπως τον κάθε Βορειοηπειρώτη που τον πονάει και νοιάζεται γι’ αυτόν τον τόπο, ‘όπως:

Ο φόβος ακμάζει. Μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα, την ημέρα της Εθνικής μας Εορτής από τις αλβανικές ειδικές αστυνομικές δυνάμεις η βία και η φοβέρα καλά κρατούν. Ένα πέπλο φόβου ήρθε να καταχνιάσει όλον τον βορειοηπειρωτικό χώρο και η θλίψη να κατακάθεται στα κλειστά χείλη. Και σαν δεν φτάνει αυτό ήρθε να προστεθούν οι ληστείες, οι βανδαλισμοί και οι βεβηλώσεις, έκτροπα που τα αντιμετωπίσαμε το 1997 με τον εμφύλιο σπαραγμό στη χώρα.

Μόνον στην πρώην επαρχία του Αλύκου, στα τρία τελευταία χρόνια σημειώθηκαν 68 διαφορετικού είδους έκτροπα, τα οποία τα έχω καταγραμμένα.  Λεηλατούν σπίτια αφήνοντας μόνον τους τέσσερις τοίχους, βεβηλώνουν εκκλησίες, αρπάζουν τα ζωντανά, κλέβουν τους κάδους απορριμμάτων, πριονίζουν τους υδροσωλήνες του πόσιμου νερού…, αναφέρει το άνωθεν στέλεχος.

Η αστυνομία αδιαφορεί. Αν και υπάρχει αστυνομικό κέντρο στην πρώην επαρχία της Λιβαδειάς και σήμερα στο Δήμο Φοινίκης, και ειδοποιείται, αδιαφορεί. Όταν πρέπει να παρουσιαστεί αμέσως να δει και να καταγράψει το κάθε συμβάν, καλεί το θύμα να παρουσιαστεί στο γραφείο και να διαμαρτυρηθεί, όπως λέει και το ρητό: «Δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό αλλά το βουνό στο Μωάμεθ». Κανέναν «λωποδύτη» ή ληστή δεν έχει  εντοπίσει μέχρι σήμερα. Μια ανεμελιά  ή μάλλον εσκεμμένη αδιαφορία όπως έχουν το πρόσταγμα.

Τα χωριά αδειάζουν. Ένα μέρος από τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, άλλοι από το πολιτικό γίγνεσθαι και την φοβία που επικρατεί το τελευταίο διάστημα  και άλλοι από την απαγόρευση εισόδου στα δικά τους χωριά, τα δικά τους σπίτια, που σημαίνει χωρισμός στα ζώντα.

Στο χώρο μας λειτουργούν δύο κόμματα, του ΚΕΑΔ και το ΜΕΓΚΑ και μια οργάνωση, της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Ποια είναι η άμεση προτεραιότητά τους; Οι εκλογές και η ανάδειξη σε κάποια θέση ή η σταθερότητα και η προάσπιση των κατοίκων του χώρου στον οποίο λειτουργούν;

(από συνεργάτη της ΣΦΕΒΑ στη Β. Ήπειρο)