[Ελλάδα]ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΣΤΟ ΑΠΘ: Ναρκωτικά, βία και επιθέσεις

H κατάσταση δείχνει να ξεφεύγει πλέον από τα όρια της παρανομίας, φοιτητές φοβούνται να περπατήσουν στο χώρο του ΑΠΘ.

Της Μαρίας Γερμαντζίδου

Πολλοί φοιτητές αποφεύγουν να πηγαίνουν στα μαθήματα των νυχτερινών ωρών του Πανεπιστημίου, αφού όπως υποστηρίζουν, φοβούνται μέχρι και για την ίδια τους τη ζωή, διότι δεν είναι μόνο το εμπόριο ναρκωτικών, αλλά και οι εντάσεις και οι επιθέσεις που σημειώνονται σχεδόν καθημερινά. Έχει εξελιχθεί σε ένα άντρο παρανομίας, με δεκάδες φοιτητές να πέφτουν θύματα ληστείας καθημερινά.

Πριν απ’ένα χρόνο ένας καθηγητής δέχτηκε επίθεση, όταν έκανε την ανάληψη του σε ΑΤΜ.

Πριν δύο μέρες, στις 18/03/2019, στο ΑΠΘ και τη Ροτόντα, αστυνομικοί των Διευθύνσεων Ασφάλειας και Άμεσης Δράσης Θεσσαλονίκης, συνέλαβαν συνολικά έξι άτομα, σε βάρος των οποίων σχηματίστηκαν δικογραφίες για παράβαση του Νόμου περί εξαρτησιογόνων ουσιών. Τον προηγούμενο μήνα συνέβη κάτι παρόμοιο, αφού συνελήφθησαν πέντε αλλοδαποί, ηλικίας 18 έως 38 ετών, από τους οποίους τέσσερις για διακίνηση και ο πέμπτος για κατοχή ναρκωτικών. Που άραγε; Στα Πανεπιστήμια της Θεσσαλονίκης.

Καθημερινά αντικρίζουμε τη παρανομία να βαρά κόκκινο, χωρίς κάποιον έλεγχο, χωρίς κάποιο μέτρο.. Σήμερα φοιτητές και εργαζόμενοι άνοιξαν τα χαρτιά τους και μας είπαν το τι αντικρίζουν και αντιμετωπίζουν καθημερινά στο χώρο διδασκαλίας.

Ιωάννα, φοιτήτρια Φιλοσοφικής Σχολής, 2ο έτος

Εγώ αυτό που έχω να πω, είναι ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει στο έπακρον, είναι τραγική, τρισάθλια. Κάθε βράδυ γίνεται διακίνηση ναρκωτικών, φοιτητές και φοιτήτριες μπαίνουν μέσα ή περνάνε από τα Πανεπιστήμια και παίρνουν από τους διακινητές ουσίες ναρκωτικών. Ο Πρύτανης δε μιλάει. Μέχρι πότε θα ζούμε αυτή τη κατάσταση, γιατί δεν παίρνει ο Πρύτανης πρωτοβουλία να καταργηθεί αυτό το άσυλο των Πανεπιστημίων; Θα διακινδυνεύουμε εμείς τη ζωή μας; Εμείς εδώ ήρθαμε να σπουδάσουμε, όχι να μας πλησιάζουν οι έμποροι ναρκωτικών!

Καλλιόπη, φοιτήτρια Φιλοσοφικής Σχολής, 2ο έτος

Κατά τη διάρκεια του χειμερινού εξαμήνου έτυχε να εισέρχομαι στη σχολή μου και παρατήρησα κάποια άτομα να προσεγγίζουν φοιτητές, ώστε να τους προωθήσουν ναρκωτικά. Θεωρώ απαράδεκτη τη διαχείριση από το κράτος, που δεν υπάρχει επαρκής φύλαξη στα Πανεπιστήμια, γιατί όλες οι σχολές είναι αποκλειστικά για σπουδές και τίποτε άλλο. Στην ουσία κινδυνεύει η ζωή μας καθ’όλη τη διάρκεια της ημέρας. Το κράτος πρέπει να λάβει συστηματικότερα μέτρα προφύλαξης.

Κώστας, φοιτητής Μαθηματικού 4ο έτος

Εμένα τον ίδιο προσέγγισαν 4 Αλγερινοί, μου είπαν οι ίδιοι τη καταγωγή τους. Εδώ μπροστά που μιλάμε-στη Φιλοσοφική Σχολή-μου την έπεσαν και μου είπαν να αγοράσω. Θα μου έκαναν και έκπτωση, σας παρακαλώ, πολύ large οι τύποι! Τις προάλλες ακολουθούσαν την αδελφή που είναι πρώτο έτος και τρόμαξε. Αναγκάζομαι να τη πηγαίνω και να την επιστρέφω από τη σχολή, διότι φοβάται, πόσο φυσιολογικό είναι αυτό;

Στέλιος, φοιτητής Πολυτεχνικής Σχολής 3ο έτος

Δε χρειάζεται να σου πω τι ακριβώς σπουδάζω, δε θέλω να ψηλιαστεί κανείς ότι σου μιλάω. Απ’ αυτή τη μεριά δεν είναι τόσο έντονο το φαινόμενο, αλλά είχαν σπάσει τις προάλλες την πόρτα. Σου λέω, ανομία στο έπακρο. Σιγά το άσυλο δηλαδή, φρούρησε τη περιοχή, φυλάκιζε κάθε άντε μη πω τίποτα και τέλος. Μόνο Ευρωπαίοι δεν είμαστε, ζούγκλα είμαστε.

Πέρα από τους φοιτητές, δηλώσεις έκαναν και οι υπάλληλοι του ΑΠΘ. Μία καθαρίστρια-που δε θέλει να αναφέρουμε το όνομα της και δεν επέτρεψε την ηχογράφηση ή τη λήψη φωτογραφίας και βίντεο-είπε πως καμιά φορά φοβάται να καθαρίσει κάποιους χώρους, διότι φοβάται για τη ζωή της.

Ο Κοσμήτορας της Πολυτεχνικής Σχολής, Κώστας Κατσιφαράκης, δήλωσε στο wepost.gr πως »Η αλήθεια είναι πως στη Πολυτεχνική Σχολή τους τελευταίους τρεις μήνες-από τη μεγάλη επιχείρηση που έκανε η αστυνομία-υπάρχει σαφή βελτίωση. Δηλαδή η πιάτσα που υπήρχε, αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει, απλά ξανά βλέπουμε τις προσπάθειες επανεγκαθίδρυσης. Υπάρχει παραβατικότητα ποικίλων τύπων. Μία πρόσφατη είναι η απόπειρα διάρρηξης που έγινε και ζημιές που γίνονται επίσης κάποιων πάρτι είτε σε άλλες στιγμές κι ακόμη από παρέες ανηλίκων. Μπορεί να’ναι 3-4 παιδιά τα οποία έρχονται εδώ, κάνουν κανά τσιγαριλίκι κι μετά αισθάνονται ότι είναι καλό να αδειάζουν τους πυροσβεστήρες ή να ανοίξουν τη μάνικα. Όλα αυτά είναι επώδυνα και μειώνουν και την ασφάλεια της Σχολής, αλλά αυτή τη στιγμή υπάρχει ύφεση στη Πολυτεχνική Σχολή-δε μιλάω γενικά για την Πανεπιστημιούπολη-στο θέμα των διακινητών ναρκωτικών μετά την μεγάλη επιχείρηση που έκανε η αστυνομία, που κατά τη γνώμη μου, ήταν επιτυχής. Βέβαια, ας μην υπερβάλουμε απ’τη μία μεριά, αλλά από την άλλη να παίρνουμε τα μέτρα μας. Δε θα συμβούλευα σε έναν μεμονωμένο φοιτητή ή φοιτήτρια να κάνει βόλτα στις 10 το βράδυ, στο σκοτάδι, αλλά δε σημαίνει ότι μία παρέα δε μπορεί να κάτσει και να δουλέψει. Έχουμε ομάδες φοιτητών, οποίες έρχονται και μένουνε αργά και κάνουν πολύ καλή δουλειά, αλλά θέλει προσοχή και από τους γονείς παιδιών γυμνασίου και λυκείου- που έχω δει να έρχονται τέτοιες παρέες στο χώρο του Πολυτεχνείου-και να λένε ότι είναι δημόσιος χώρος, δε μπορώ να ‘ρθω εδώ πέρα; Να ‘ρθει να κάνει τι; Όχι να μάθει κάτι παραπάνω, αλλά να καπνίσει τσιγαριλίκι, να αδειάσει κάποιο πυροσβεστήρα ή οτιδήποτε άλλο. Η μικρή παραβατικότητα που είναι συγχωρητέα, αν δεν ελεγχθεί, θα οδηγήσει σε μία μεγάλη. Επίσης, όσον αφορά το άσυλο, δε συμφωνώ με τη διάταξη όπως είναι διατυπωμένη, το λέω ευθέως, διότι η αστυνομία παρεμβαίνει μόνο όταν διαπράττονται κακουργήματα και στις άλλες περιπτώσεις θα πρέπει να υπάρξει κλήση από το Πρυτανικό Συμβούλιο, δηλαδή από όργανο που έχει πολλά μέλη. Αυτό είναι τελείως μη λειτουργικό, αισθάνονται οι διάφοροι κακοποιοί ότι θα μείνουν ατιμώρητοι εάν δεν κάνουν κακούργημα και η διακίνηση είναι. Γι’αυτό αυτοί οι άνθρωποι συχνάζουν εδώ μέσα, επειδή αισθάνονται ότι θα μείνουν ατιμώρητοι. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Έχω το πχ της αφαίρεσης της πόρτας, ολόκληρη πόρτα, το βράδυ Σαββάτου προς Κυριακή, ακόμα κι αν δεν το είχαν αντιληφθεί οι φύλακες, δεν πρέπει να τηλεφωνήσουν στον Πρύτανη για να ‘ρθει η αστυνομία, να μαζέψει ο Πρύτανης το Πρυτανικό Συμβούλιο και να παρθεί η απόφαση για την αστυνομία. Έχε γεια βρυσούλες, κυριολεκτικά. Αυτό πρέπει να αλλάξει, αν κάποιοι δε το καταλαβαίνουν, πραγματικά λυπάμαι».

Επικοινωνήσαμε και με τον Καθηγητή Φυσικής του ΑΠΘ, Ορέστη Καλογήρου, ο οποίος μας είπε πως η κατάσταση που επικρατεί, είναι ανεξέλεγκτη. Πέρσι έκανε την εξής ανάρτηση στο facebook:

«Μου έτυχε ένας στραβός στη βάρδια μου»

Προχθές αργά το βράδυ ένας καλός συνάδελφος ο ΖΓ μας έστειλε σε κλειστή λίστα πανεπιστημιακών του ΑΠΘ ένα κείμενο που διακινούν φοιτητές και φοιτήτριες της Φιλοσοφικής ΑΠΘ για το πρόβλημα των ναρκωτικών στο campus κάτω από το οποίο συγκεντρώνουν υπογραφές. Συγκλονίστηκα από την κραυγή των φοιτητών «Δεν επιλέξαμε να ζούμε σε κάποιο κέντρο διακίνησης ναρκωτικών». Ανάρτησα το κείμενο, όπως και άλλοι συνάδελφοι στο facebook και γρήγορα έγινε viral.

Την άλλη μέρα (εχθές δηλαδή) περίπου στις 15.00 μου τηλεφώνησαν από τον Sky Θεσσαλονίκης και μου ζήτησαν μια δήλωση για το θέμα. Έφτασα στις 15.25 στην Παλιά Φιλοσοφική. Μέσα στην αυλή της μέτρησα οκτώ άτομα που είχαν ανοιχτές σακούλες χασίς και πουλούσαν σε διερχόμενους ανάμεσα σε εκατοντάδες φοιτητές και φοιτήτριες. Είναι η ώρα που το ΑΠΘ σφύζει από ζωή. Στο πεζοδρόμιο έξω από το πανεπιστήμιο επί της οδού Εθνικής Αμύνης ο συνάδελφος ΖΓ ήδη μιλούσε στην κάμερα για το θέμα. Λίγο αργότερα μίλησε στο μικρόφωνο ένας νεαρός που μόλις είχε αγοράσει χασίς υπερασπιζόμενος με πάθος τη θεωρία ότι δεν βλάπτει την υγεία και ότι είναι τραγελαφικό να απαγορεύεται αυτό και όχι το αλκοόλ. Εκείνη την ώρα έφτασε και ένα συνεργείο της TV100 της δημοτικής τηλεόρασης του Δήμου Θεσσαλονίκης και μου ζήτησε δήλωση.

Όση ώρα μιλούσαμε στις κάμερες ένας έμπορος ναρκωτικών μας παρακολουθούσε κρυμμένος πίσω από την καγκελόπορτα. Οι κάμεραμαν των δυο συνεργείων τράβηξαν πλάνα με ζουμ μέσα από τα κάγκελα. Αυτός έγινε επιθετικός και άρχισε να μας απειλεί «να φύγετε από δω, θα βρείτε τον μπελά σας, θα σας τακτοποιήσω» με απύθμενο θράσος. Μας κατέβρεξε νευριασμένος με ένα μπουκάλι νερό (ήταν στα 4-5 μέτρα) και μας το πέταξε βίαια. Δεν ανέχθηκα αυτό το πράγμα ούτε στιγμή και τηλεφώνησα αμέσως το 100 καλώντας τους να έρθουν να τον συλλάβουν. Στο πρώτο τηλεφώνημα μου είπαν μισόλογα για το «μέσα στο πανεπιστήμιο». Στο τρίτο τηλεφώνημα κατάλαβαν ότι ήμασταν έξω στο πεζοδρόμιο οπότε δέχτηκε να στείλει αυτοκίνητο.

Μετά από έξι συνολικά κλήσεις ήρθαν τρεις της ασφάλειας με πολιτικά. Δεν είχαν ιδέα τι πρέπει να κάνουν. Ούτε κανόνες εμπλοκής, ούτε επιχειρησιακό σχέδιο. Δεν σκέφτηκαν καν να μαζέψουν το μπουκάλι μήπως είχε δακτυλικά αποτυπώματα. Το σκέφτηκα εγώ αργά το βράδυ και χτυπούσα το κεφάλι μου. Με όσα έχω δει στο σινεμά, τους έφερα σε επαφή με τους φύλακες του ΑΠΘ. Έδωσα περιγραφή του τύπου που μας απείλησε και οργάνωσα εγώ τους φύλακες να πάνε να τον ψάξουν ώστε να τον συλλάβουν οι άνθρωποι της ασφάλειας. Οι τελευταίοι έλεγαν στους φύλακες «εμείς δεν μπορούμε να μπούμε, πάτε να τον πιάσετε και φέρτε τον έξω να τον συλλάβουμε». Οι φύλακες έλεγαν «εμείς απαγορεύεται να ακουμπήσουμε άνθρωπο». Και δεν προχωρούσε τίποτα. Δεν έφτανε αυτό, μου λέει ο ασφαλίτης «μίλησα με τον προϊστάμενό μου και δεν μου επιτρέπει να μπω. Χρειάζεται άδεια του πρύτανη». Τον ενημερώνω ότι το πρυτανικό συμβούλιο του ΑΠΘ με απόφαση της συγκλήτου έχει δώσει διαρκή και πάγια εξουσιοδότηση με όλους τους τύπους του στρεβλού νόμου Γαβρόγλου να μπαίνει 24 ώρες το 24ωρο η αστυνομία για θέματα ναρκωτικών. Και τους δηλώνω ότι πάω στον πρύτανη να του ζητήσω να επικοινωνήσει με τον αστυνομικό διευθυντή Θεσσαλονίκης.

Η πρυτανεία ήταν έρημη, ώρα 16.30. Είχαν φύγει όλοι για να ετοιμαστούν για την τελετή αναγόρευσης του Αλβανίας Αναστάσιου σε επίτιμο διδάκτορα του ΑΠΘ. Σκέφθηκα μελαγχολικά ότι ο Αναστάσιος ήταν μαθητής του πατέρα μου. Ήταν μόνον μια β’ γραμματέας του πρύτανη που με ενημέρωσε ότι ο πρύτανης θα ερχόταν στις 18.00. Της εξήγησα ότι θα περιμένω εκεί μέχρι να έρθει. Μετά από μεγάλη πίεση δική μου τηλεφώνησε στην α’ γραμματέα στο σπίτι της που είναι η μόνη που μπορεί να παίρνει τηλέφωνο τον πρύτανη. Στο μεταξύ χτυπάει το κινητό μου στις 17.02 και ο ασφαλίτης με ενημερώνει ότι ο προϊστάμενός του ΤΕΛΙΚΑ έδωσε εντολή να γίνει επιχείρηση σύλληψης. Η δικαιολογία περί άδειας του πρύτανη αποδείχθηκε μούφα. Μάλλον έπιασε τόπο η απειλή μου ότι θα ζητήσω από τον πρύτανη να τηλεφωνήσει τον αστυνομικό διευθυντή. Λίγα λεπτά αργότερα ενημερώνω για όλα αυτά τον πρύτανη, που κάλεσε ο ίδιος και τον αναπληρωτή πρύτανη που στο μεταξύ απάντησε στο κινητό του. Στις 17.30 ζητάω από τους φύλακες να με συνοδεύσουν στο αυτοκίνητό μου γιατί φοβόμουν ότι οι έμποροι ναρκωτικών με είχαν σταμπάρει.

Στις 18.30 μόλις επέστρεψα στο σπίτι μου, με παίρνουν από τη Δίωξη Ναρκωτικών να κάνω αναγνώριση. Είχαν συλλάβει δύο τύπους που, όμως, δεν είχαν καμία σχέση με την περιγραφή μου. Ο ένας είχε ενα τεράστιο νάρθηκα με σπασμένο χέρι! Στη Δίωξη έκανα μια μακρά συζήτηση με τον διοικητή και ανταλλάξαμε απόψεις για το πρόβλημα. Κατάλαβα ότι ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος είναι ότι όσοι συλλαμβάνονται για εμπορία ναρκωτικών στο ΑΠΘ, στα δικαστήρια αθωώνονται. Κατάλαβα, επίσης, ότι δεν πρόκειται για βαποράκια που θέλουν να εξασφαλίσουν με ένα χαρτζιλίκι τη δόση τους, αλλά για ένα οργανωμένο κύκλωμα εμπορίας ναρκωτικών. Άκουσα να αναφέρονται πολλές εθνικότητες, Αλγερινοί, Λιβανέζοι, Γεωργιανοί, Τσετσένοι, Πακιστανοί.

Όλες αυτές τις ώρες, όλοι όσοι είχαν εμπλοκή με αυτό το θέμα είχαν το ύφος «μου έτυχε ένας στραβός στη βάρδια μου». Ερασιτεχνισμός, ευθυνοφοβία, μετάθεση ευθυνών, αναποτελεσματικότητα, έλλειψη κανόνων εμπλοκής και επιχειρησιακού σχεδίου. Και το αποτέλεσμα μηδέν.

Μου έμεινε ο φόβος ότι μια μέρα θα βρω τα λάστιχα του αυτοκινήτου κομμένα ή το αυτοκίνητο καμένο ή ότι θα με στριμώξουν σε μια γωνιά και θα με ξυλοκοπήσουν. Και η πίκρα, ότι όλη αυτήν την ώρα το ΑΠΘ με μεγάλη λαμπρότητα αναγόρευε επίτιμο διδάκτορα έναν μαθητή του πατέρα μου, Καθηγητή του ΑΠΘ από το 1954 μέχρι το 1983. Του ανθρώπου που με μεγάλωσε με το πάθος της ακαδημαϊκότητας. Γιατί ρε πατέρα μου το έκανες αυτό;

Επίσης, προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε και με τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου, Περικλή Μήτκα, ο οποίος μας είπε πως δε θέλει να κάνει κάποια δήλωση επί του θέματος.

Για τέτοια περιστατικά ωστόσο, οι φοιτητές έχουν δημιουργήσει μία ομάδα, η οποία ονομάζεται » Συντονιστική Επιτροπή Δράσης κατά των Ναρκωτικών στο ΑΠΘ».

Η Επιτροπή δήλωσε ότι »Η συντονιστική επιτροπή δημιουργήθηκε τον Οκτώβριο του 2018 από μια ολιγομελή ομάδα φοιτητών. Τον Οκτώβριο στάλθηκε μια πρώτη επιστολή διαμαρτυρίας στις Πρυτανικές αρχές κ τους προέδρους των τμημάτων στην οποία αναφέραμε την αβίωτη πλέον κατάσταση που ζούμε καθημερινά στο ΑΠΘ με εμπόρους να διακινούν εμπόρευμα από το πρωί χωρίς καμία μυστικότητα, να πλησιάζουν φοιτητές -και ένας τους ίδιους πολλάκις- για αγορά, ανάρμοστα σχόλια σε διερχόμενος φοιτήτριες, διαπληκτισμούς μεταξύ τους έξω από τις αίθουσες διδασκαλίας κλπ. Την πρώτη επιστολή ακολούθησε μια δεύτερη προς τον υπουργό παιδείας, πρωθυπουργό, αστυνομία, εκπροσώπους πολιτικών κομμάτων στην οποία παραθέταμε την φόρμα συλλογής υπογραφών από φοιτητές που στήριξαν την πρωτοβουλία. Ο αριθμός των υπογραφών έφτασε τις 2.500, γεγονός πρωτοφανές για πρωτοβουλία αμιγώς φοιτητική κ ανεξάρτητη χωρίς στήριξη από κανένα κόμμα. Τον Δεκέμβριο ακολούθησε μια μεγάλη επιχείρηση της αστυνομίας με εξάρθρωση σπείρας μέσα στο πανεπιστήμιο κ για λίγο η κατάσταση έδειξε να βελτιώνεται. Ωστόσο πλέον έχει επανέλθει στην πρότερη κατάσταση κ ως ομάδα πήραμε την πρωτοβουλία να δημιουργήσουμε μια φόρμα google όπου θα μπορούν να αναφέρονται περιστατικά ναρκέμποριου από αυτόπτες μάρτυρες. Η φόρμα ανέβηκε την περασμένη Πέμπτη κ ήδη οι αναφορές είναι περισσότερες από 70. Σε αυτές η πλέον συνηθισμένη είναι ότι είδαν δοσοληψία ή ότι τους πρότειναν αγορά χασίς. Κάποιοι αναφέρουν απρεπή σχόλια από μέρους των διακινητών, άνοιγμα αυτοκινήτου, κλοπή κινητού, επιθετική συμπεριφορά. Είναι περιστατικά που όλοι μας έχουμε δει αμέτρητες φορές. Τον χειμώνα που μας πέρασε ένας διακινητής χτύπησε φύλακα που του ζήτησε να απομακρυνθεί. Επίσης, μέρα που είχα μάθημα απ’ έξω παίζαν ξύλο διακινητές μεταξύ τους κ φοβόμασταν να βγούμε από την αίθουσα. Καλέσαμε την αστυνομία αλλά δεν εμφανίστηκε ποτέ, παρά μόνο αργά το βράδυ».