Με επιτυχία η πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση του Εργατικού Κέντρου Ιωαννίνων.

Ολοκληρώθηκε με επιτυχία η πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση του Εργατικού Κέντρου Ιωαννίνων.
Η συγκέντρωση άνοιξε με χαιρετισμός του Ηλία Αγόρου από τον Αμπελουργικό Σύλλογος Ζίτσας. Εκ μέρους των αυτοαπασχολούμενων χαιρέτησε ο Ευθυμίου Γιώργος μέλος της γραμματείας της ΠΑΣΕΒΕ Ιωαννίνων. Χαιρετισμό εκ μέρους των φοιτητικών συλλόγων του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων πραγματοποίησε ο Μιχάλης Μουστόγιαννης μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του φοιτητικού Συλλόγου του Ιστορικού-Αρχαιολογικού και εκλεγμένο μέλος στη Διοίκηση του Σωματείου Επισιτισμού-Τουρισμού. Αίσθηση προκάλεσε η παρέμβαση του Αν. Γκούρα, εκπροσώπου των δέκα απολυμένων συμβασιούχων από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων που κατήγγειλε την πρακτική της διορισμένης από τον ΣΥΡΙΖΑ διοίκησης,  να διακόψει τις συμβάσεις εργασίας τους με αφορμή την μη ένταξή τους σε επιδοτούμενο πρόγραμμα του ΟΑΕΔ.
Η κεντρική ομιλία του Εργατικού Κέντρου Ιωαννίνων έγινε από την πρόεδρο του Σωματείου Ιδιωτικής Υγείας –Πρόνοιας,  εργαζόμενη στη ΜΚΟ «Μέριμνα» Δαρδανη Σπυριδούλα.
Η συγκέντρωση πλαισιώθηκε από καλλιτεχνικό πρόγραμμα με τραγούδια της εργατιάς.
Μετά το τέλος της συγκέντρωσης πραγματοποιήθηκε πορεία στους δρόμους της πόλης.

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ Εργαζόμενοι, εργαζόμενες, συναγωνιστές και συναγωνίστριες Καλωσορίζουμε τους χιλιάδες εργαζόμενους, τις εργαζόμενες, τους συνταξιούχους, τους νέους, τις νέες, τις γυναίκες, τους αυτοαπασχολούμενους που βρίσκονται στις επάλξεις του αγώνα. Που βρίσκονται εδώ για να τιμήσουμε όλοι μαζί τους νεκρούς της τάξης μας, του λαού μας, όσους δεν λύγισαν, στάθηκαν όρθιοι στις φυλακές, στις εξορίες, μπροστά στα εκτελεστικά αποσπάσματα. Τιμούμε πάνω από όλα τους νεκρούς του Σικάγο, τους νεκρούς εργάτες των πρώτων απεργιών στη χώρα μας, τους εργάτες της πρώτης ματωμένης Πρωτομαγιάς στην Ελλάδα το 1924, το Μάη του ’36 στη Θεσσαλονίκη, τους 200 εκτελεσμένους κομμουνιστές της Καισαριανής την 1η Μάη του 1944 και χιλιάδες άλλους ανώνυμους και επώνυμους αγωνιστές. Εκφράζουμε τη διεθνιστική μας αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους εργάτες όλου του κόσμου! Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας για της γης τους κολασμένους, τους μετανάστες, πρόσφυγες. Η 1η Μάη όμως είναι και μέρα ευθύνης για το πώς κάθε ένας από μας, θα πάρουμε μέρος στην οργάνωση της πάλης, σε κάθε χώρο δουλειάς, με κάθε μορφή και τρόπο για να δυναμώσουμε τη συμμαχία όσων βασανιζόμαστε από τον ίδιο αντίπαλο, τα μονοπώλια, την ΕΕ. Είναι ημέρα ευθύνης για το πώς η τάξη μας θα εφοδιαστεί με τα δικά της όπλα: την ταξική ενότητα, την ταξική αλληλεγγύη. Πώς θα βαδίσει στο δικό της δρόμο, χωρίς φτώχια, ανεργία και ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Πώς θα προετοιμαστεί για νέους σκληρούς αγώνες για ρήξη με τους εκμεταλλευτές της και το πολιτικό τους προσωπικό, μέχρι την ανατροπή της εξουσίας τους. Δεν ξεχνάμε ότι η εργατική τάξη έφτασε μέσα από θυσίες και αίμα στην κατάκτηση της εξουσίας. Έδειξε πως όταν είναι οργανωμένη, όταν έχει επίγνωση ότι αυτό χρειάζεται επιμονή, υπομονή, αντοχή, πειθαρχία, σύγκρουση με τους επιχειρηματικούς ομίλους και τα κόμματά τους, μπορεί να το πετύχει. Γι’ αυτό άλλωστε άντεξε και προχώρησε για δεκαετίες προσφέροντας στην παγκόσμια εργατική τάξη. Για να φτάσει αυτή η μέρα όμως, χρειάζεται να συνεχίσουμε να κρατάμε γερά το τιμόνι των συνδικάτων, στον προσανατολισμό της πάλης ενάντια στις επιδιώξεις των επιχειρηματικών ομίλων, των πολιτικών κομμάτων που τους εκπροσωπούν, της ΕΕ που την παρουσιάζουν ως μονόδρομο. Χρειάζεται τα δικά μας αιτήματα να μη στηρίζουν την επιχειρηματικότητα, την ανταγωνιστικότητα, το μέγιστο κέρδος. Αυτά είναι αιτήματα των εκμεταλλευτών μας. Κριτήριο για τα δικά μας αιτήματα, είναι οι ανάγκες μας, το πως αξίζει σήμερα να ζουν και να δουλεύουν οι εργαζόμενοι με βάση τις τεράστιες δυνατότητες της επιστήμης, της ανάπτυξης των παραγωγικών μέσων, τον πλούτο που παράγουν. Με το σύνθημα της φετινής πρωτομαγιάς «ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, με συνδικάτα των εργατών και όχι των κυβερνήσεων και των εργοδοτών» κλιμακώνουμε την αντιπαράθεση μας με τη στρατηγική του κεφαλαίου. Γνωρίζουμε καλά πως οι καιροί είναι δύσκολοι. Ότι ο συσχετισμός δεν είναι με την εργατική τάξη. Ίσα-ίσα που έχει γίνει ακόμη πιο αντιδραστικός στη χώρα μας και παγκόσμια. Εκφράζεται όχι μονάχα με τα μέτρα σε βάρος των εργαζομένων και του λαού από δήθεν αριστερές, προοδευτικές κυβερνήσεις, αλλά και με την άνοδο ακροδεξιών, φασιστικών, εθνικιστικών δυνάμεων όπως η δολοφονική παρουσία της ΧΑ στη χώρα μας. Όμως εμείς πιστεύουμε ότι τίποτα δεν είναι ανίκητο. Όσες δυσκολίες, όσα εμπόδια και αν βάζουν μπροστά μας. Είμαστε σήμερα εδώ, γιατί έχουμε εμπιστοσύνη στα Συνδικάτα, στη συσπείρωση και δράση τους ενάντια στην επιζήμια για τα συμφέροντα των εργαζομένων θεωρία των κοινών δήθεν συμφερόντων εργαζόμενων και εργοδοτών, των στημένων κοινωνικών διαλόγων. Είμαστε εδώ γιατί στα χρόνια της καπιταλιστικής ανάπτυξης ήμασταν στην πρώτη γραμμή των αγώνων για αυξήσεις και διεύρυνση των δικαιωμάτων, κόντρα στην λογική της «Εθνικής ενότητας», του «όλοι μαζί» «να σώσουμε τη χώρα», «την επιχείρηση μας». Κόντρα σε όλες εκείνες τις δυνάμεις μέσα στο κίνημα που μπήκαν μπροστά όχι μόνο για να περάσουν τα μνημόνια, αλλά βάλανε κι ίδιοι τις υπογραφές τους σε μειώσεις μισθών και δικαιωμάτων, στις ελαστικές μορφές απασχόλησης. Ο ρόλος της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ, της συνδικαλιστικής μαφίας μέσα στο εργατικό κίνημα, δεν εξαντλήθηκε μονάχα στη στήριξη της πιο μεγάλης επίθεσης που δέχτηκε η τάξη μας την περίοδο της κρίσης. Δεν τέλειωσε η αποστολή τους εκεί. Τώρα βάζουν μπροστά το επόμενο, καλά μελετημένο σχέδιο που εκπόνησαν μαζί με το ΣΕΒ, το ΣΕΤΕ, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες. Την μετάλλαξη των συνδικάτων σε μηχανισμούς προώθησης της στρατηγικής των επιχειρηματικών ομίλων. Να βάλλουν μπροστά τους ίδιους τους εργάτες να υπηρετούν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των αφεντικών. Να θάψουν κάθε αντίδραση, κάθε φωνή που θα εναντιώνεται στα σχέδιά τους. Τα πρώτα δείγματα τα είδαμε όταν από το στόμα του Παναγόπουλου ακούγαμε ότι η απεργία έφαγε τα ψωμιά της, όταν στήριξαν την κατάργηση του απεργιακού δικαιώματος, όταν διάφοροι ανακήρυτταν το τέλος των συνδικάτων και τη μετατροπή τους σε συμβούλια προώθησης των συμφερόντων των μονοπωλίων. Είναι ενδεικτική ακόμα η άρνησή τους να γράψουν στα σωματεία τους χιλιάδες εργολαβικούς, συμβασιούχους, κακοπληρωμένους εργαζόμενους των δουλεμπορικών γραφείων. Στην πόλη μας στο σωματείο της Πίνδου συνδικαλιστής μπορεί να είναι ο κ Τσακανίκας Γενικός Διευθυντής της επιχείρησης με μισθό χιλιάδων ευρώ όμως δεν μπορεί να είναι συνδικαλιστρια η εργάτρια των εκκολαπτηρίων η συναδέλφισσα Γιώτη Αλίκη, αντιπρόεδρος του Εργατικού Κέντρου. Τους βολεύει να κρατούν ανοργάνωτους τους νέους και παράλληλα να διατηρούν μηχανισμό διαμόρφωσης συσχετισμών μαζί με την εργοδοσία και το κράτος. Και βέβαια όλα αυτά συνοδεύονται από φαινόμενα διαφθοράς, διασπάθισης εκατομμυρίων από κονδύλια και προγράμματα εξαγοράς. Κι επειδή η μεγαλοεργοδοσία στέκει ανήσυχη μπροστά στο ενδεχόμενο να μην μπορέσουν τα τσιράκια της στο κίνημα να φέρουν σε πέρας μέχρι το τέλος την αποστολή τους, αποφάσισε να παίξουν οι ίδιοι οι εργοδότες το ρόλο των εκπροσώπων των εργαζομένων. Αυτό προσπάθησαν και στην Καλαμάτα και στη Ρόδο και στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων (ΟΙΥΕ). Μέσα από νόθα συνέδρια να μπάσουν σε όλες τις βαθμίδες του συνδικαλιστικού κινήματος την εργοδοσία. Ήταν φυσικό να επιστρατεύσουν μπράβους, ανθρώπους της νύχτας και όλο το σκυλολόι που υπηρετεί τις πιο βρώμικες δουλειές της εργοδοσίας. Αυτό που δεν πήραν υπόψη, εκεί που έπεσαν έξω, είναι ότι εδώ και 20 χρόνια υπάρχει ΠΑΜΕ, που παρά τα εμπόδια από την εργοδοσία, τις κυβερνήσεις και τα τσιράκια τους στο κίνημα, δίνει όλες του τις δυνάμεις για την οργάνωση της εργατικής τάξης στα Συνδικάτα της, για την ανάπτυξη αγώνων, για την συγκέντρωση περισσότερων δυνάμεων απέναντι στις αντεργατικές πολιτικές. Υπάρχουν δεκάδες Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες και συνδικάτα που καθημερινά προσπαθούν, οργανώνουν, την πάλη της εργατικής τάξης κόντρα στην αντιλαϊκή πολιτική των επιχειρηματικών ομίλων και των κομμάτων τους. Κόντρα σε σωματεία σφραγίδες και τις μπίζνες των ΙΝΕ-ΓΣΕΕ όπου διακινούνται δεκάδες εκατομμύρια ευρώ με στόχο να καταντήσουν σειρά από Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες, σε επιχειρηματικά κέντρα μιας μαφιόζικης κλίκας. Για εμάς τις δυνάμεις που δρούμε μέσα στους χώρους δουλειάς, που διεκδικούμε αγωνιστικά, βάζοντας τις λαϊκές ανάγκες μπροστά, είναι λυμένο πως ο δρόμος της σύγκρουσης με την αντιλαϊκή πολιτική και τη στρατηγική των επιχειρηματικών ομίλων περνάει μέσα από την ασίγαστη πάλη με το πολιτικό και συνδικαλιστικό προσωπικό τους. Γι’ αυτό η σύγκρουση που διεξάγεται και κορυφώνεται αυτήν την περίοδο με τη συνδικαλιστική μαφία είναι όρος για την ανασύνταξη του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος! Σε μια περίοδο που η σαπίλα του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού ξεχειλίζει, που η συνδικαλιστική μαφία κάνει τα αδύνατα - δυνατά για να διατηρήσει με κάθε τρόπο τη συνδικαλιστική της επιβίωση, προτάσσοντας τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, το ΠΑΜΕ, με τις θέσεις του, τις πρωτοβουλίες και τη δράση του, επιδιώκει να αναδειχτεί στον κύριο παράγοντα ταξικής συσπείρωσης και της ενότητας της εργατικής τάξης. Γιατί ακριβώς αυτά τα 20 χρόνια ζωής και δράσης του ΠΑΜΕ αποτελούν την εγγύηση ότι το σχέδιό τους θα πέσει στο κενό. Γιατί όσο υπάρχει ΠΑΜΕ τα Συνδικάτα δεν θα μπουν ποτέ στο μουσείο, δεν θα γίνουν ποτέ συνεταιράκι του ΔΝΤ, της ΕΕ και των κυβερνήσεων. Οι αστοί εμφανίζουν ως «εθνικό συμφέρον» το ταξικό τους συμφέρον για τα κέρδη τους. Εμείς πιστεύουμε ότι ποτέ τα συμφέροντα της εργατικής τάξης δεν είχαν τίποτε κοινό με τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών της. Αυτό απέδειξε ο κάθε μικρός και μεγάλος αγώνας τα τελευταία χρόνια. Από τον ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών, τη μάχη για τις συλλογικές συμβάσεις στις κατασκευές, στον κλάδο των τροφίμων, στα ξενοδοχεία, μέχρι την προσπάθεια να μη μείνει κανείς εργαζόμενος μόνος του απέναντι στις απολύσεις, στους πλειστηριασμούς, σε όλα τα ζητήματα που απασχολούν την εργατική οικογένεια. Αυτό απέδειξε στο νομό μας ο πολύμηνος αγώνας στα Market in για την επαναπρόσληψη των συναδέλφων μας και την καταβολή των δεδουλευμένων τους, ο αγώνας των εργατών της Ανακύκλωσης για καταβολή του επιδόματος Γάμου, τις ένταξης τους στα Βαρέα και Ανθυγιεινά. Αυτό αποδεικνύει η μάχη των εργατών στα Πετρέλαια για υπογραφή σύμβασης μέχρι το τέλος του έργου, ο αγώνας των συναδελφισών στην Μέριμνα για να μπει φρένο στις μειώσεις μισθών και την ελαστικοποίηση των ωραρίων εργασίας. Εμείς σε αυτό το δρόμο έχουμε δεσμευτεί να συνεχίσουμε, βάζοντας μπροστά τις δικές μας ανάγκες κι όχι τα κέρδη των λίγων. Να γιατί χρειαζόμαστε Συνδικάτα μαζικά, ισχυρά αποφασισμένα να συγκρουστούν με την εργοδοσία και το πολιτικό της προσωπικό. Να στρατευτούμε στον μεγάλο αγώνα να πάρουμε πίσω ότι μας έχουν στερήσει, να αντεπιτεθούμε για να ανοίξει ο δρόμος για ακόμη πιο μεγάλους αγώνες που θα φτάσουν μέχρι το τέλος, μέχρι να καταργήσουμε την εκμετάλλευση. Να γίνει ο εργάτης κυρίαρχος του πλούτου που παράγει. Να γιατί δώσαμε και δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις, αξιοποιούμε όλες τους τρόπους που διαθέτουμε για να φτάσουμε και στον τελευταίο εργάτη κι εργάτρια, να τους τραβήξουμε από τα νύχια της εργοδοσίας, να τους πείσουμε να οργανωθούν, να αγωνιστούν, να διεκδικήσουν την ικανοποίηση των αναγκών τους. Εμείς μετράμε τις δυνάμεις μας, από το πόσοι εργάτες γραφτήκαν στα συνδικάτα, από το πόσα νέα συνδικάτα φτιάχτηκαν σε χώρους δουλειάς και κλάδους, πόσες σωματειακές επιτροπές, πόσες επιτροπές αγώνα. Από το πόσο βελτιώθηκε η λειτουργία των σωματείων, με μαζικές διαδικασίες, με τους εργάτες να παίρνουν το λόγο, να κρίνουν τους εκπροσώπους τους, να προχωρούν εμπρός μέσα από διαπάλη με δυνάμεις που τους θέλουν μακριά από την οργανωμένη δράση. Πόσο δυνάμωσαν οι δεσμοί μας με τους εργαζόμενους. Έχουμε καθήκον να δώσουμε οργανωμένα τη μάχη για τα δικαιώματα, την οργάνωση και την ανάπτυξη της πάλης της νεολαίας. Εκεί που ζει, που φοιτά, που εργάζεται σκληρά εκμεταλλευόμενη. Εμείς έτσι τιμούμε τα 100 χρόνια της ΓΣΕΕ που ανήκουν σε όσους έδωσαν τη ζωή τους, όχι μονάχα απέναντι στο κεφάλαιο και τους ιμπεριαλιστές, αλλά και απέναντι στους Μακρήδες, Θεοδωρόπουλους, που οι σημερινοί σύγχρονοι κι επίδοξοι συνεχιστές τους στην ηγεσία της ΓΣΕΕ θέλουν να τους ξεπεράσουν. Από το βήμα της σημερινής συγκέντρωσης απευθύνουμε κάλεσμα προς τα συνδικάτα και τους συνδικαλιστές που θέλουν να αλλάξει η κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα. Που εμπιστεύονται το ταξικό κίνημα, που τελευταία ιδιαίτερα συμπορεύτηκαν μαζί μας να ξεφύγουν από τη σαπίλα του εργατοπατερισμού. Να σηκώσουν ανάστημα, να κάνουν το βήμα και να περπατήσουμε μαζί τον όμορφο δρόμο της Συνάδελφοι, συναδέλφισσες Θέλουμε σήμερα από το βήμα της Πρωτομαγιάτικης απεργιακής συγκέντρωσης να επιστρέψουμε το κάλεσμα που στέλνει ο ΣΥΡΙΖΑ στο λαό, να υπερασπιστεί την ιμπεριαλιστική συμμαχία της ΕΕ, που τάχα «δημιουργήθηκε για την εμπέδωση της ειρήνης, της δημοκρατίας», αλλά κάπου στην πορεία «λοξοδρόμησε». Η «Ιερά Συμμαχία» των Ευρωπαίων καπιταλιστών, από την πρώτη μέρα της ίδρυσής της μέχρι και σήμερα, είχε και έχει τα συμφέροντα των μονοπωλίων στην καρδιά της. Γι' αυτό τσακίζει ενιαία τους λαούς όλης της Ευρώπης, εντείνει την εκμετάλλευση, παίρνει το ένα πίσω απ' το άλλο τα αντιλαϊκά μέτρα. Η ΕΕ γίνεται όλο και πιο αντιδραστική, όχι επειδή τάχα βρέθηκαν στο τιμόνι οι νεοφιλελεύθεροι, αλλά γιατί όποιος κι αν είναι στο τιμόνι των αστικών κυβερνήσεων και της ίδιας της ΕΕ, είναι εκεί για να υπηρετήσει τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, που περνάνε μέσα από το τσάκισμα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Αυτό θέλει να κρύψει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα. Ποιος καλύτερα θα περάσει τα μέτρα που παίρνουν τη σκυτάλη από τα μνημόνια, που μονιμοποιούν την εργασιακή ζούγκλα και τα δουλεμπορικά, την οριστική κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης. Ποιος θα συμβάλλει πιο αποτελεσματικά στην παραπέρα στρατιωτικοποίηση της ΕΕ, στις νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις ΝΑΤΟ και ΕΕ που ανάβουν το φιτίλι του πολέμου. Ποιο κόμμα θα πάει ένα βήμα πιο πέρα τον «αντικομουνισμό», το ανιστόρητο κατασκεύασμα των «δύο άκρων» και της εξίσωσης κομμουνισμού - φασισμού, το «ντάντεμα» των ναζιστών σε όλη την ΕΕ και πέρα από αυτήν. Δίνουν και παίρνουν οι διαβεβαιώσεις τους για νέες φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο, ότι οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα θα συνεχίζουν να ζουν με τα ελάχιστα δικαιώματα, για να εξασφαλίζεται η ταχύτερη ανάπτυξη για λογαριασμό του κεφαλαίου. Διαφημίζουν ότι μπορούν και περισσότερα μέσα από «πρωτογενή πλεονάσματα», που αποτυπώνουν το μέγεθος του σφαγείου σε Υγεία - Πρόνοια - Παιδεία και υποδομές που έχει ανάγκη ο λαός, όπως αντίστοιχα και το μέγεθος της φοροληστείας και του ξεζουμίσματος σε βάρος του λαού. «Υπερπλεονάσματα», τα οποία πηγαίνουν για να αποπληρωθεί το χρέος που δεν δημιούργησε ο λαός. Απευθύνουμε σε όλους σας το ερώτημα: θα τα ανεχτούμε όλα αυτά; Θα ανεχτούμε να μας πετούν τα ψίχουλα από το τραπέζι τους και να τους λέμε και ευχαριστώ; Πρέπει να επιστρέψουμε με το ίδιο νόμισμα το θράσος της κυβέρνησης και της ΝΔ να παρουσιάζουν ως «προοδευτική πολιτική» την επιστροφή ενός από τα εκατό που έχουν αρπάξει από το λαό. Στην πραγματικότητα μας καλούν να ρίξουμε ακόμα παρακάτω τις απαιτήσεις μας, να θεωρήσουμε περασμένα - ξεχασμένα όσα χάσαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια, να προσαρμόσουμε μόνιμα τις ανάγκες μας στις «αντοχές» και τα «δημοσιονομικά μεγέθη» της καπιταλιστικής οικονομίας. Γιατί για αυτούς προοδευτικό είναι Νιτσιάκος, Πίνδος Βίκος, Ζαγόρι και Δωδώνη να μοιράζονται 4,5 δισεκατομμύρια ευρώ έσοδα, πάνω από 125 εκατομμύρια κέρδη στα χρόνια της κρίσης, όταν την ίδια ώρα για τους εργάτες η εντατικοποίηση χτυπάει κόκκινο, με τα εργατικά ατυχήματα να έχουν εκτοξευτεί θέτοντας την ζωή τους σε κίνδυνο. Προοδευτικό στις μέρες μας είναι ο Δήμος Ιωαννιτών να ανταμοιβή ΒΙΚΟ και ΖΑΓΟΡΙ με 50% μύωση του τέλους δικαιώματος εμπορίας πόσιμου ύδατος και να χρεώνει πανάκριβα το νεράκι στους εργαζόμενους και ανέργους της πόλης. Την ιδία ώρα να εγκρίνει δικαιώματα υπεράντλησης για της βιομηχανίες και να κόβει την παροχή νερού από τις λαϊκές οικογένειες. Από την άλλη με γνωμοδότηση της Περιφέρειας Ηπείρου, ο Δήμος Ιωαννιτών διαγράφει πρόστιμα 2,5εκ. € και στέλνει ληξιπρόθεσμα χρέη ανέργων στην εφορία για να τα αρπάξει με πλειστηριασμούς. Προοδευτικό είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ από τη μια να παραδίδει τον φυσικό πλούτο της χώρας στο μεγάλο κεφάλαιο και από την άλλη η Περιφέρεια Ηπείρου να εγκρίνει τις περιβαλλοντικές μελέτες για την υλοποίηση σεισμικών ερευνών εξόρυξης υδρογονανθράκων. Για τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων παραδίδουν οριστικά και αμετάκλητα πολύτιμα ενεργειακά αποθέματα που δεν είναι απεριόριστα, και θα χαθούν για τις επόμενες γενιές. Ταυτόχρονα η λαϊκή οικογένεια θα συνεχίσει να πληρώνει πανάκριβα τη θέρμανση, το ρεύμα, τα καύσιμα και θα επωμιστεί την υποβάθμιση του περιβάλλοντος μιας και οι ενεργειακοί κολοσσοί δεν έχουν μπροστά στο κέρδος ούτε περιβαλλοντικές ούτε ανθρωπιστικές ευαισθησίες. Γι’αυτο είναι δίκαιες και δικαιολογημένες οι αντιδράσεις των κάτοικων της Ηπείρου, γι’αυτό λέμε ξεκάθαρα όχι στην εξόρυξη υδρογονανθράκων στην περιοχή μας. Προοδευτικό είναι η επιδότηση με πάνω από 220 εκ ευρώ ιδιωτικών επενδυτικών σχεδίων στην Ήπειρο μέσω ΕΣΠΑ όταν αρνούνται την υλοποίηση αναγκαίων υποδομών για την προστασία του λαού από φυσικές καταστροφές. Είναι ενδεικτικό ότι η περιφέρεια Ηπείρου βαφτίζει τους καθαρισμούς ρεμάτων αντιπλημμυρικά έργα. Αποτέλεσμα οι καταστροφικές πλημμύρες σε Άρτα και Γιάννενα το 2015. Στην ίδια κατεύθυνση κανένα έργο υποδομής αντιπυρικής και αντισεισμικής προστασίας δεν υλοποιείται γιατί δεν είναι επιλέξιμα από την ΕΕ, αφού δεν προσφέρουν τα προσδοκώμενα κέρδη για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Ναι έτσι αντιλαμβάνονται την πρόοδο, γιατί όπως εύστοχα δήλωσε ο Περιφερειάρχης Ηπείρου κ Καχριμάνης «Η στήριξη της επιχειρηματικότητας, οι νέες επενδύσεις είναι μονόδρομος για ανάπτυξη, για δημιουργία νέων θέσεων εργασίας». Μας λένε δηλαδή ότι και η διευθύντρια του My Market. Χαμογελάτε γιατί τα 300 ευρώ είναι 300% πάνω, από τα μηδέν ευρώ. Δεν φτάνει που τους ταΐζουμε με τον ιδρώτα μας πρέπει να τους λέμε και ευχαριστώ! Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να ξεγελαστούν οι εργαζόμενοι με τα παραμύθια της κυβέρνησης ότι τελείωσαν οι θυσίες ή της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι φτάνει μια κυβερνητική εναλλαγή και οι λύκοι θα γίνουν αρνιά». Ο δρόμος του αγώνα για την απόκρουση και την ανατροπή αυτών των πολιτικών, που καθορίζονται από την ΕΕ και το μεγάλο κεφάλαιο, είναι μονόδρομος, απαιτεί κίνημα αποφασιστικό, ισχυρό, ικανό. Είναι αγώνας επιβεβλημένος και φυσικά μπροστά στη μάχη των ευρωεκλογών οι πολιτικές αυτές πρέπει να αποτελέσουν κριτήριο ψήφου και καταδίκης για όλα τα κόμματα που στηρίζουν την ΕΕ. Παλιά λέγαμε δεν μπορεί ο εργάτης να ψηφίζει ότι και οι εργοδότες. Τώρα οι ίδιοι οι εργοδότες είναι στα ψηφοδέλτια των κομμάτων. Γι’ αυτό σ’ αυτές τις εκλογές να στηρίξουμε δικούς μας ανθρώπους που πρωτοστάτησαν στους αγώνες, για να μη φορτωθεί η εργατική τάξη, ο λαός τα βάρη της κρίσης. Που πρόβαλαν ότι η ελπίδα βρίσκεται στην αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική πάλη, δεν «τσιμπήσαν» στις αυταπάτες «της αριστερής διαχείρισης». Που στην τελική είναι αμετακίνητοι στην πρώτη γραμμή των αγώνων του λαού. Εκεί θα βρίσκονται και την επόμενη μέρα των εκλογών. Αν δεν γίνει αυτό και οι εργάτες σκορπίσουν δεξιά κι αριστερά, στα διάφορα αναχώματα που τους έστησαν, τα πράγματα θα είναι χειρότερα. Αύριο τα αναχώματα αυτά θα τα έχουν απέναντί τους. Η πλουτοκρατία θα πάρει την ανάσα που χρειάζεται για να ανασυγκροτήσει και να ανανεώσει το πολιτικό της προσωπικό και θα δυναμώσει την επίθεσή της σε βάρος της ζωής και της προοπτικής μας. Θα μεγαλώσει σε τμήματα εργαζομένων η απογοήτευση και η ηττοπάθεια». Οι εργαζόμενοι να κρίνουν όσους πήραν μέτρα σε βάρος τους. Μπορούν να επιβραβεύσουν το πολιτικό προσωπικό των επιχειρηματικών ομίλων ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ που μας φόρτωσαν με τρία μνημόνια; Που μας τσάκισαν μισθούς και συντάξεις; Μπορούν να εμπιστευτούν ξανά όσους έβαλαν στόχο το δικαίωμα στην απεργία και χτύπησαν την κοινωνική ασφάλιση; Που κατήργησαν τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας; Μπορούν να περιμένουν κάτι καλύτερο από κυβερνήσεις της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και του ΔΝΤ; Ο δρόμος των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων, είναι ο δρόμος της αντεπίθεσης για τις σύγχρονες ανάγκες μας, ο δρόμος που το ταξικό κίνημα βαδίζει εδώ και 20 χρόνια με μπροστάρη το ΠΑΜΕ, τα Συνδικάτα, τα Εργατικά Κέντρα και τις Ομοσπονδίες του. Συναγωνιστές, συναγωνίστριες Ψηλά τις σημαίες. Συνεχίζουμε τον αγώνα μας με προοπτική. Εμείς θέλουμε ένα κίνημα οργανωμένο παντού, που όχι μόνο θα αποκρούει την επιθετικότητα του κεφαλαίου, αλλά κίνημα που θα ανατρέψει τη σαπίλα του καπιταλιστικού συστήματος. Κίνημα όπου θα συμβάλλει η εργατική τάξη να απορρίπτει τα κηρύγματα για να βάλει πλάτη να ξελασπώσει το καπιταλιστικό σύστημα με μια νέα κυβέρνηση. Κίνημα διεθνιστικό που θα στέκεται αλληλέγγυο στους αγώνες όλης της εργατικής τάξης ανεξάρτητα από θρησκεία, φύλο, εθνικότητα. Είμαστε περήφανοι για όλα αυτά που κατακτήσαμε, προχωράμε μπροστά με το κεφάλι ψηλά. Δεν κομπάζουμε γιατί έχουμε επίγνωση των αδυναμιών μας, των δυσκολιών της ταξικής πάλης. Ο δρόμος που ακολουθούμε δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά πίσω δεν μπορούμε να κάνουμε. Στόχος μας να δημιουργήσουμε εξελίξεις, τις προϋποθέσεις να έρθει η τάξη μας εκεί που της αξίζει. Συναδέλφισσες και συνάδελφοι Συνεχίζουμε την πάλη για τα σύγχρονα δικαιώματα των εργαζομένων, για ΣΣΕ, αυξήσεις στους μισθούς, στις συντάξεις, κοινωνικές παροχές. Δυναμώνουμε την φιλία και την αλληλεγγύη των λαών, βάζουμε στο στόχαστρο τον πραγματικό εχθρό. Τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και τα μονοπώλια. Η 1η Μάη μας καλεί να μείνουμε ανυπότακτοι! Να δώσουμε περισσότερες δυνάμεις, πρωτοβουλία, τόλμη, θάρρος, ανιδιοτέλεια, ιδεολογική και προσωπική αντοχή. Ζήτω η 1η Μάη και η πάλη η ταξική! Εμπνεόμαστε από το φλογερό σύνθημα που γεννήθηκε μέσα σε μεγάλες μάχες και εργατικές εξεγέρσεις : Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε! Συνεχίζουμε. Θα νικήσουμε.