Ιωάννινα:Το παρεκκλήσι του Προφήτη Ηλιού "του Δάσους" Η ιστορία του ...

Στή θέση Προφήτης Ἠλίας στήν περιοχή «Ἄμμος» ὑπῆρχε παλιά ἱστορική Ἱερά Μονή πρός τιμήν τοῦ Προφήτου Ἡλιοῦ ἡ ὁποία καταστράφηκε 19-20 Αὐγούστου τοῦ 1820 ἀπό τή μεγάλη πυρκαγιά πού εἶχε προκαλέσει στήν πόλη ὁ Ἀλή πασάς, ὅταν τά σουλτανικά στρατεύματα ἄρχισαν νά τήν πολιορκοῦν. Ἀπό τή μεγάλη πυρκαγιά διασώθηκε μέρος τοῦ καθολικοῦ.

Τό ἰσνάφι ἤ σινάφι τῶν γουναράδων ἀνέλαβε τή δαπάνη τῆς ἀναστηλώσεως, μετά τήν πυρκαγιά,  τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ διότι ὁ προφήτης Ἠλίας ἀποτελοῦσε τόν Ἅγιο – Προστάτη του.

Τό 1847 μετά ἀπό δεύτερη πυρκαγιά τό ἐκκλησάκι κατέρρευσε. Τό σινάφι τῶν γουναράδων κατόρθωσε καί πέτυχε τήν ἔκδοση φιρμανιοῦ γιά τήν ἀνακατασκευή του. Τό 1845 ἡ συντεχνία εἶχε χρηματοδοτηθεῖ ἀπό τόν Γεώργιο Χατζηκώστα μέ σημαντικό χρηματικό ποσό. Δυστυχῶς ὅμως οἱ ἐργασίες δέν προχώρησαν λόγω τῆς πτώχευσης τῶν ὑπευθύνων πού διαχειριζόταν τή χρηματοδότηση τοῦ Χατζηκώστα. Ο Ι. Λαμπρίδης ἀναγράφει καί τό χρηματικό ποσό πού ἀνερχόταν σέ 1428 ἀργυρᾶ ρούβλια «πρός ἀνακαίνισιν τῆς ἐν τῇ θέση Καρδαμίτσια ἐγγύς της πόλεως Ἐκκλησίας τοῦ Προφήτου Ἡλιοῦ. Ἀλλά ταῦτα ἀπολέσθησαν εἰς χρεοκοπείαν…» (Ι. Λαμπρίδη : Ἠπειρωτικά Ἀγαθοεργήματα, μέρος Β΄, σέλ. 21).

Τό 1887 ἐπανῆλθε τό σινάφι ζητώντας μέ τήν προϋπάρχουσα ἄδεια (φιρμάνι) νά ξαναχτιστεῖ ἡ Ἐκκλησία. Σχετική γιά τό σκοπό αὐτό εἶναι ἡ ἐπιστολή τοῦ Μητροπολίτου Ἰωαννίνων Σωφρονίου πρός τόν Ἐγιούμπ πασά, Βαλή τῶν Ἰωαννίνων. Οἱ προσπάθειες δέν καρποφόρησαν.

Τό 1953 ὁ Σύλλογος Κυριῶν «Ἡ Παντάνασσα» ζήτησε ἄδεια διενέργειας ἐράνου γιά τήν ἀνέγερση Ναΐσκου (Κ. Φωτοπουλος). Ὁ τότε Μητροπολίτης Ἰωαννίνων Σεραφείμ παραχώρησε τήν ἄδεια, προτρέποντας ἐνθέρμως μέ ἀλληλογραφία, τούς πιστούς νά συνδράμουν στό θεάρεστο ἔργο (Ἱστορικό Ἀρχεῖο Μητροπόλεως). Ὁ μακαριστός Σεραφείμ τοποθέτησε τόν θεμέλιο λίθο καί ὁ Ναός ὁλοκληρώθηκε τό 1954. Ἀργότερα ἐγκαινιάστηκε ἀπό τόν μακαριστό Μητροπολίτη Ἰωαννίνων κυρό Θεόκλητο. Τήν ἐξυπηρέτηση τοῦ παρεκκλησίου ἀνέλαβε ἡ ἐνορία τοῦ Ἀρχιμανδρείου τῆς πόλεως τῶν Ἰωαννίνων στά ὅρια τῆς ὁποίας ἀνήκει.

Τό παρεκκλήσιο «υἱοθετήθηκε» ἀπό τήν συντεχνία τῶν ἀρτοποιῶν καθιερώνοντας ἀργία γιά τά ἀρτοποιεῖα καί μεγάλη ἡμερήσια πανήγυρι στό προαύλιο τοῦ Ναοῦ στίς 20 Ἰουλίου. Ἡ διαχειριστική ἐπιτροπή τοῦ παρεκκλησίου μέχρι πρότινος ἀποτελοῦνταν ἀπό μέλη τῆς συντεχνίας.

Τό 1997 ἔπειτα ἀπό ἐνέργειες τῆς ἐνορίας τοῦ Ἀρχιμανδρείου, τό Δασαρχεῖο Ἰωαννίνων παραχωρεῖ 6 στρέμματα στήν ἐνορία, ὥστε τό παρεκκλήσι νά ἀποκτήσει περιβάλλοντα χῶρο. Ἡ μεγάλη οἰκιστική αὔξηση τῶν  περιοχῶν Ἄμμου, Καρδαμιτσίων, Μελάνδρων καί Ὀλυμπιάδος,  κατά τή δεκαετία τοῦ 2000, ὁδήγησε τήν ἐνορία τοῦ  Ἀρχιμανδρείου στήν ἔνταξη τοῦ παρεκκλησίου στό λειτουργικό πρόγραμμα τῆς ἐνορίας γιά τήν κάλυψη τῶν θρησκευτικῶν ἀναγκῶν τῶν κατοίκων των ὡς ἄνω περιοχῶν.

Κατά τήν τελευταία τριετία, κατόπιν ὑποδείξεων καί ἐπιβλέψεως τῆς ἐνορίας, τό παρεκκλήσιο ἀνακαινίστηκε, διαμορφώθηκε ὁ περιβάλλον χῶρος καί σύντομα ὁλοκληρώνεται τό διώροφο πνευματικό κέντρο. Σήμερα  ἔχει δημιουργηθεῖ ἕνας πολιτιστικός χῶρος στίς παρυφές τοῦ αἰσθητικοῦ δασυλλίου τῆς πόλης, ὅπου διοργανώνονται θερινές ἐκδηλώσεις τοῦ παρεκκλησίου καί τῆς ἐνορίας ἐν γένει.
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Ιωαννίνων 

Προφήτης Ηλίας
Ένας από τους μεγαλύτερους προφήτες του Ισραήλ, που προείπε την έλευση του Χριστού στη Γη. Η μνήμη του γιορτάζεται από τη Χριστιανοσύνη στις 20 Ιουλίου.


Ο Ηλίας (Ελιγιαχού και Ελιγιά στα Εβραϊκά) καταγόταν από τη Θέσβη της περιοχής Γαλαάδ και έζησε τον 9ο π.Χ. αιώνα κατά την περίοδο της βασιλείας των Αχαάβ και Οχοζία. Ήταν γιος του Σωβάκ και ανήκε στη φυλή του Ααρών. Όταν γεννήθηκε, ο πατέρας του είδε μία θεία οπτασία. Δύο άνδρες λευκοφορεμένοι τον ονόμαζαν Ηλία, τον σπαργάνωναν με φωτιά και του έδιναν φλόγα να φάει. Τότε, ο πατέρας του πήγε στα Ιεροσόλυμα και περιέγραψε την οπτασία στους ιερείς. Εκείνοι του είπαν ότι ο γιος του θα γίνει προφήτης και θα κρίνει το Ισραήλ με δίκοπο μαχαίρι και φωτιά.

Ο Ηλίας άσκησε το προφητικό του χάρισμα επί 25 έτη. Προείπε την έλευση του Χριστού στη Γη, 816 χρόνια πριν από τη γέννησή του. Προικισμένος με θαυματουργή δύναμη, αγωνίστηκε με ζήλο και αυταπάρνηση για την εξύψωση της λατρείας του Γιαχβέ (Θεού), καταπολέμησε με πάθος την ειδωλολατρία και προσπάθησε με τον λόγο του να εξυγιάνει τον ηθικό βίο του λαού του. Ήταν τόσο μεγάλη η πίστη του, που κατέβασε τρεις φορές φωτιά από τον ουρανό, σταμάτησε τη βροχή και ανάστησε νεκρούς. Με τη φωτιά, μάλιστα, έκαψε τους στρατιώτες που είχε στείλει ο βασιλιάς Οχοζίας για να τον συλλάβουν.

Στο όρος Χωρήβ απέκτησε εμπειρία θεοφανείας (είδε τον ίδιο τον Θεό), διέσχισε τον Ιορδάνη με τη μηλωτή του και τέλος ανελήφθη στον ουρανό με πύρινο άρμα. Επίσης, παρέστη στη Μεταμόρφωση του Χριστού μαζί με τον Μωυσή.
sansimera