Μεταναστευτικό: ώρα να αντιμετωπιστεί το πραγματικό θέμα στη Μεσόγειο

Το περασμένο Σαββατοκύριακο, η Ιταλία, η Μάλτα, η Γαλλία και η Γερμανία κατέληξαν σε συμφωνία για την κατανομή του βάρους των αιτούντων άσυλο που έρχονται μέσω θάλασσας από τη Βόρεια Αφρική. Στην επιφάνεια, είναι μια ευπρόσδεκτη ανθρωπιστική πρωτοβουλία που θα βοηθήσει στη διάσωση ζωών στην κεντρική Μεσόγειο.

Σύμφωνα με το σχέδιο, οι διασωθέντες μετανάστες θα διανεμηθούν σε άλλα κράτη μέλη εντός τεσσάρων εβδομάδων, ενώ σύμφωνα με τους ισχύοντες κανόνες της ΕΕ, οι πρόσφυγες και οι αιτούντες άσυλο πρέπει να παραμένουν στην πρώτη χώρα στην οποία φθάνουν κατά την επεξεργασία των αιτήσεών τους.

«Από σήμερα, η Ιταλία και η Μάλτα δεν είναι μόνες. Υπάρχει η αναγνώριση ότι αυτές οι δύο χώρες αντιπροσωπεύουν την πύλη προς την Ευρώπη», δήλωσε η Ιταλίδα υπουργός Εσωτερικών Λουτσιάνα Λαμόρτζε.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η συμφωνία αυτή έγινε για να υποστηρίξει τη νέα ιταλική κυβέρνηση, αφού η αδράνεια της Ευρώπης σχετικά με τους μετανάστες που εισήλθαν στην Ιταλία βοήθησε να ξεσηκωθεί η ξενοφοβία στη χώρα και να ανέλθει στην εξουσία ο ηγέτης της ακροδεξιάς Matteo Salvini. Ο Σαλβίνι έφυγε πλέον και η ΕΕ πιστεύει ότι η «αξιοπρεπής ιταλική κυβέρνηση» χρειάζεται μια φιλική χειρονομία.

Ορισμένες κακοήθεις σκέψεις δείχνουν ότι το σύντομο «διάλλειμμα Salvini» ήταν κάπως χρήσιμο για γίνει χειρισμός του θέματος, καθώς οι Βρυξέλλες τείνουν να ακούνε πιο προσεκτικά τους εκφοβιστές – bullies παρά τα καλά παιδιά.

Υπάρχει, όμως, ένα αηδιαστικό αίσθημα ότι η τελευταία συμφωνία παρακωλύει το πραγματικό πρόβλημα και ότι η ΕΕ – όχι για πρώτη φορά – κλείνει τα μάτια σε ενδεχόμενη καταστροφή που κρύβεται πίσω από τη γωνία.

Ο αριθμός των διασωθέντων μεταναστών και προσφύγων από τη Βόρεια Αφρική δύσκολα μπορεί να συγκριθεί με τη βραδέως αυξανόμενη μετανάστευση στην άλλη πλευρά της Μεσογείου, η οποία είναι, ουσιαστικά, το πραγματικό πρόβλημα: ο αυξανόμενος αριθμός μεταναστών που έρχονται στην Ελλάδα και τη Βουλγαρία από την Τουρκία, τον οποίο για άλλη μια φορά η ΕΕ προσπαθεί να βάλει στην άκρη.

Γιατί; Επειδή κανείς δεν τολμά πραγματικά να βρει μια μόνιμη λύση σε αυτό, όσο ο Ερντογάν κάθεται στην άλλη πλευρά του τραπεζιού. Αλλά επίσης επειδή μια συνολική, απεριόριστη, με τη συμμετοχή όλων, λύση αλληλεγγύης μεταξύ των 28 κρατών μελών φαίνεται αδύνατο να επιτευχθεί.

Οι αφίξεις μεταναστών και προσφύγων στην Ελλάδα έχουν φτάσει σε υψηλό δύο ετών. Τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν ότι μόνο τις τελευταίες δύο ημέρες, περισσότεροι από 750 πρόσφυγες και μετανάστες είτε διασώθηκαν από τη θάλασσα από την ακτοφυλακή είτε έφτασαν από μόνοι τους στις ακτές.

Το πιο σημαντικό, ο Υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη, Γιώργος Κουμουτσάκος, προειδοποίησε πρόσφατα ότι χιλιάδες Σύριοι πρόσφυγες συγκεντρώνονται στη Σμύρνη της Τουρκίας.

Εν τω μεταξύ, οι Βρυξέλλες και η Άγκυρα έχουν ξεκινήσει ένα blame-game, ένα παιχνίδι τους ποιος φταίει, για το αν η Τουρκία έχει λάβει τα χρήματα της ΕΕ που δεσμεύθηκαν το 2016.

Ωστόσο, ο νέος φύλακας του «τρόπου ζωής της ΕΕ» στην Επιτροπή, ο Μαργαρίτης Σχινάς, πιθανώς δεν πρέπει να ανησυχεί πάρα πολύ. Για τον Ερντογάν, η μετανάστευση είναι απλώς ένα εργαλείο πίεσης για την προώθηση των πραγματικών θεμάτων – που σχετίζονται με τις δραστηριότητες φυσικού αερίου και πετρελαίου στην ανατολική Μεσόγειο.
Από Sarantis Michalopoulos | EurActiv.com | Μεταφρασμένο από Θοδωρής Καραουλάνης
Euractiv


[το ρεπορτάζ του Σαράντη Μιχαλόπουλου, με επιμέλεια Zoran Radosavljevic δημοσιεύτηκε στο καθημερινό The Brief της euractiv.com. Επιμέλεια στην ελληνική γλώσσα Θοδωρής Καραουλάνης]