Κώστας Μπάρκας: «Κενό γράμμα» οι προεκλογικές εξαγγελίες του κ. Μητσοτάκη

Συνέντευξη του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ στη "ΜτΚ"

Ιάσων Μπάντιος
«Έμειναν ‘κενό γράμμα’ οι προεκλογικές εξαγγελίες του κ. Μητσοτάκη για μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων από το 3,5% στο 2,5%, που είχε πετύχει με τον Εγγυητικό Λογαριασμό η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ» δηλώνει μεταξύ άλλων στη «ΜτΚ» ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Μπάρκας.

Η κυβέρνηση κατέθεσε το προσχέδιο προϋπολογισμού για το 2020 και στον ΣΥΡΙΖΑ σπεύσατε να το χαρακτηρίσετε αντιαναπτυξιακό, ενώ την ίδια ώρα τάσσεστε κατά του λεγόμενου «αναπτυξιακού» νομοσχεδίου. Πού εδράζεται αυτή σας η στάση;

Είναι προφανές ότι και τα δύο νομοθετήματα που εισάγει η κυβέρνηση είναι όχι μόνο αντιαναπτυξιακά, αλλά έχουν και εμφανές ταξικό πρόσημο, ευνοώντας συγκεκριμένες επιχειρηματικές ομάδες. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κάποιος τα εν λόγω νομοσχέδια και την πολιτική που θέλει να εφαρμόσει η Νέα Δημοκρατία μέσω αυτών, όταν η μείωση, για παράδειγμα, των φορολογικών συντελεστών από το 28% στο 24% ευνοεί άνισα, ουσιαστικά, μόλις το 10% των επιχειρήσεων με υψηλή κερδοφορία, αφού το υπόλοιπο 90% εμφανίζει κέρδη κάτω από τις 5.000 ευρώ.

Από την άλλη, η κυβέρνηση επιλέγει να μην προχωρήσει ούτε σε μείωση της προκαταβολής φόρου από το 100% στο 50% ούτε στην κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης, που θα έδιναν ανάσα στη μεσαία τάξη, στους μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες και αυτοαπασχολούμενους.

Ταυτόχρονα, έμειναν «κενό γράμμα» οι προεκλογικές εξαγγελίες του κ. Μητσοτάκη για μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων από το 3,5% στο 2,5%, που είχε πετύχει με τον Εγγυητικό Λογαριασμό η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Οι επιπλέον πόροι από τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων θα μπορούσαν να κατευθυνθούν σε αναπτυξιακές δράσεις, παρ’ όλα αυτά η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επέλεξε να παραιτηθεί και από αυτήν τη διεκδίκηση. Ίσως τελικά ακόμη και ο χαρακτηρισμός ως «αντιαναπτυξιακών» των δύο νομοθετημάτων που φέρνει η κυβέρνηση να είναι μετριοπαθής, διότι συγκροτούν την εφαρμογή μιας ευρύτερης πολιτικής που θα οδηγήσει στην αναδιανομή πλούτου από τους πολλούς και ανίσχυρους στους λίγους και ισχυρούς.

Την ίδια ώρα κατηγορείτε την κυβέρνηση για επίθεση στους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους. Κινδυνεύουν όντως οι εργαζόμενοι ή η ρητορική σας εντάσσεται στην αντιπολιτευτική σας ατζέντα;

Έπειτα από όσα πέρασε ο ελληνικός λαός και οι έλληνες εργαζόμενοι τα χρόνια των μνημονίων, ως αποτέλεσμα των πολιτικών που εφάρμοσαν σαράντα χρόνια οι κυβερνήσεις Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ, δεν θα διανοούμασταν ως η προοδευτική παράταξη της χώρας μας, ως στελέχη που προερχόμαστε από οικογένειες εργαζόμενων, αγροτών και μικρομεσαίων να εντάξουμε στο πρόγραμμα και στην πολιτική μας δράση απλώς ως «ρητορική» ή ως ένα «παιγνίδι πολιτικής» τις αγωνίες και τα αιτήματα ενός ολόκληρου λαού. Προφανώς και κινδυνεύουν όσα με κόπο ανακτήθηκαν τα τελευταία χρόνια προς όφελος των εργαζομένων, με τα νομοθετήματα που εισάγει η Νέα Δημοκρατία. Η ουσιαστική κατάργηση κλαδικών συμβάσεων που οδηγεί σε μείωση αποδοχών μέχρι το ύψος του κατώτατου μισθού, με την επίκληση αορίστως από έναν εργοδότη οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει, η δημιουργία ειδικών οικονομικών ζωνών, στις οποίες τα εργασιακά δικαιώματα θα υστερούν σε σχέση με όσα ισχύουν στην υπόλοιπη επικράτεια, η ουσιαστική κατάργηση της επέκτασης των συλλογικών συμβάσεων, η κατάργηση της δυνατότητας μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία εργαζόμενων του ιδιωτικού τομέα είναι μερικά μόνο από τα μέτρα που εισάγει το αντιαναπτυξιακό «αναπτυξιακό» της Νέας Δημοκρατίας, επιδεινώνοντας όρους εργασίας και δικαιώματα των ελλήνων εργαζόμενων.

Ο νέος πόλεμος στη Βόρεια Συρία αναδεικνύει την αστάθεια που επικρατεί στην περιοχή, που ως αποτέλεσμα έχει το θάνατο αμάχων και την προσφυγιά. Θα μπορέσει η χώρα μας να διαχειριστεί ένα ενδεχόμενο νέο κύμα προσφύγων από τη Συρία;

Μιλάμε για μια συνεχιζόμενη τραγωδία. Και δυστυχώς ο παραλογισμός υποδαυλίζεται από απόψεις πολιτικά φίλων της Νέας Δημοκρατίας στην ευρωπαϊκή δεξιά οικογένεια, όπως ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας κ. Όρμπαν, ο υπουργός Εξωτερικών του οποίου εξέφρασε τη στήριξη της εθνικιστικής κυβέρνησης της Ουγγαρίας στην επέμβαση της Τουρκίας στη Συρία με το επιχείρημα ότι μετατοπίζεται το μεταναστευτικό πρόβλημα προς τη Συρία και όχι προς την Ευρώπη. Αναλογιστείτε τον παραλογισμό του επιχειρήματος: στηρίζω έναν πόλεμο, που μοιραία οδηγεί σε προσφυγιά, για να αντιμετωπίσω την υπάρχουσα προσφυγιά… Προφανώς η χώρα δεν μπορεί μόνη της να αντιμετωπίσει το προσφυγικό, χρειάζεται η συνδρομή των εταίρων μας και προς αυτήν την κατεύθυνση θα πρέπει να κινηθούν οι δράσεις της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση όμως θα πρέπει να πείσει πρώτα τον εαυτό της, ώστε ακολούθως να διεκδικήσει και να εφαρμόσει δράσεις για το προσφυγικό, καθώς είναι εμφανής η αλλαγή της στάσης της σε σχέση με τα όσα έλεγε προεκλογικά. Τώρα πια αναγνωρίζει ότι η γεωπολιτική θέση της χώρας και όχι η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ είναι εκείνη η συνθήκη που δημιουργεί τις μεταναστευτικές ροές. Το προσφυγικό δεν προσφέρεται για κομματικές αντιπαραθέσεις, αλλά κάποιες αλήθειες πρέπει να αναδεικνύονται.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεκινήσει την πορεία του για τη διεύρυνση, με μαζικό κάλεσμα εγγραφής νέων μελών μέσω του διαδικτύου. Μήπως υπάρχει ο κίνδυνος να μετατραπεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα μόνο στελεχών με τα χιλιάδες μέλη του να μη συμμετέχουν αλλά να παρακολουθούν από την τηλεόραση τις πολιτικές διεργασίες;

Καταρχάς, να υπενθυμίσω ότι υπάρχει μια αναντιστοιχία ως προς την αναλογία μεταξύ των οργανωμένων μελών του ΣΥΡΙΖΑ και όσων πολιτών μας ψηφίζουν από το 2015 και έπειτα, συνεπώς, οι όποιες οργανωτικές διεργασίες έχουν επίσης στόχο να καλυφθεί αυτή η ασυμμετρία. Η εγγραφή μελών μέσω διαδικτύου είναι ακόμη ένας τρόπος προσέλκυσης νέων μελών, ειδικά της γενιάς που είναι εξοικειωμένη με τις νέες τεχνολογίες. Από εκεί και πέρα διαρκής στόχος είναι, όχι μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά για το πολιτικό σύστημα ευρύτερα, η πολύπλευρη συμμετοχή των μελών στις διεργασίες των πολιτικών φορέων, με ένα συνδυασμό παραδοσιακών και νέων μεθόδων κινητοποίησης. Άλλωστε, απευθύνεστε σε στέλεχος μιας παράταξης που η ουσία της δράσης της εκπορεύεται από τις δημοκρατικές διαδικασίες και το διάλογο στο εσωτερικό της οργάνωσής της.

Τις τελευταίες ημέρες έχουν υπάρξει πολλές δηλώσεις και δημοσιεύματα σε σχέση με τη στρατηγική και τις επιλογές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ τους πρώτους έξι μήνες διακυβέρνησης. Την ίδια ώρα προβάλλεται στους κινηματογράφους η ταινία του Κ. Γαβρά «Ενήλικες στην αίθουσα». Υπάρχουν όντως «σκοτεινά» σημεία για την περίοδο εκείνη, τα οποία θα έπρεπε να γνωρίζει ο ελληνικός λαός;

Ειλικρινά δεν γνωρίζω για «σκοτεινά» σημεία. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι από το 2015 υπήρξε μια πορεία, κατά την οποία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας θέσει συγκεκριμένους στόχους και με τις θυσίες του ελληνικού λαού, παρά τη συστηματική κινδυνολογία της Νέας Δημοκρατίας, την οποία σιγοντάριζε και η συντριπτική πλειονότητα των ΜΜΕ, οδήγησε τον Αύγουστο του 2018 στην έξοδο από τα μνημόνια και έφερε ξανά το φως και την ελπίδα στην ελληνική κοινωνία και στους πολίτες.