Ενότητα Πολιτών:Αναλγησία και προχειρότητα μέγιστου βαθμού από τη Δημοτική Αρχή και τη νέα Διοίκηση της ΔΕΥΑΙ

Το πραγματικό της πρόσωπο αποφάσισε να αποκαλύψει η Δημοτική Αρχή και η Διοίκηση της ΔΕΥΑΙ οι οποίες με προφανή σκληρότητα και έλλειψη κοινωνικής ευαισθησίας προχώρησαν στην ακύρωση της απόφασης που είχε λάβει το προηγούμενο Διοικητικό Συμβούλιο της Επιχείρησης για την μετατροπή των συμβάσεων τριών εργαζομένων ΑμεΑ σε αυτή, από ορισμένου σε αορίστου χρόνου.
Η απόφαση είχε παρθεί μάλιστα ομόφωνα μετά από υπηρεσιακή εισήγηση στην οποία τονιζόταν η προσφορά των συγκεκριμένων εργαζομένων σε τομείς πεδίου και όχι γραφείου, ενώ έλαβε και την έγκριση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Ηπείρου – Δυτικής Μακεδονίας.
Παρόλα αυτά η σημερινή Διοίκηση της ΔΕΥΑΙ για λόγους που θα πρέπει να εξηγήσει η ίδια, καθώς υπάρχουν βάσιμες αμφιβολίες αν μπορεί να την υλοποιήσει, προχώρησε στην ακύρωση της απόφασης επιδεικνύοντας αναλγησία υπέρτατου βαθμού απέναντι σε ανθρώπους που ανήκουν σε μια ευαίσθητη κοινωνικά ομάδα, οι οποίοι αποδεδειγμένα προσέφεραν με τις υπηρεσίες τους στην Επιχείρηση.
Την ίδια ώρα  που με περισσή βιασύνη έρχονται να ακυρώσουν αποφάσεις της προηγούμενης Διοίκησης δεν δείχνουν την ίδια ζέση απέναντι στα μείζονα περιβαλλοντικά ζητήματα που απασχολούν τη ΔΕΥΑΙ, όπως η ολοκλήρωση των διαδικασιών για τον ανάδοχο της επέκτασης του βιολογικού καθαρισμού, ούτε για εκείνον που αφορά την απομάκρυνση της λυματολάσπης.
Τόση είναι η προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν τα θέματα αυτά που ενώ στο τελευταίο Διοικητικό Συμβούλιο έφεραν ως θέμα συζήτησης την απομάκρυνση της λυματολάσπης αναγκάστηκαν να το αποσύρουν για να το επαναφέρουν όταν και όποτε θα είναι τελικά έτοιμοι!
Μια ακόμα απόδειξη προχειρότητας αλλά και εμπάθειας, στη λογική «να ακυρωθεί ότι έκαναν οι προηγούμενοι».
Αλλιώς πως μπορεί να εξηγηθεί ότι μέσα σε δύο μήνες πρόλαβαν να μάθουν, να ενημερωθούν και να επιδείξουν τόση βιασύνη για να ακυρώσουν δρομολογημένα έργα και αποφάσεις που τους κληροδοτήσαμε, αλλά δεν πρόλαβαν να ενημερωθούν για άλλα εξίσου σημαντικά ζητήματα, ζητώντας περίοδο χάριτος και προσαρμογής.
Δύο μήνες ήταν αρκετοί για να ακυρώσουν ό,τι θετικό παρέλαβαν, δεν ήταν όμως αρκετοί για να προχωρήσουν με αυτά που όφειλαν για το καλό του τόπου.
Ας ελπίσουμε να ξεθυμάνει σύντομα το μένος τους για τη δική μας Δημοτική Αρχή, να ξεπεράσουν την αλλεργία που δείχνουν στα έργα, τις μελέτες και τις αποφάσεις που τους αφήσαμε ως παρακαταθήκη και να κοιτάξουν πως μπορούν να τα αξιοποιήσουν για να παράγουν έργο, μήπως και καταφέρουν να υλοποιήσουν έστω ένα μικρό μέρος από τα πολλά που υποσχέθηκαν προεκλογικά, τότε που όλα ήταν εύκολα και ανέξοδα…