Ιωάννινα:Mε λιτή εκδήλωση τιμήθηκε η εργατική Πρωτομαγιά

Τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ στην πόλη των Ιωαννίνων μπήκαν στη μάχη διάδοσης του μηνύματος της Εργατικής Πρωτομαγιά ξεκινώντας με μια λιτή εκδήλωση της Κ.Ο. και συνεχίζοντας με τη συμμετοχή στις συγκεντρώσεις του ΕΚΙ και των σωματείων, των φορέων της πόλης και σε χωριά.
Στο κέντρο, στο σημείο που είναι το ρολόι κρεμάστηκε από νωρίς γιγαντοπανό και ακολούθησε στο Δημαρχείο η εκδήλωση με το σύνθημα του Κόμματος «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα, επίκαιρο όσο ποτέ».
Η εκδήλωση άνοιξε με ομιλία από τη Γραμματέα της Τ.Ε. Ιωαννίνων, Ανδρεάδου Μαρία, εκτενή αποσπάσματα:

«Η Εργατική Πρωτομαγιά είναι η μέρα της Παγκόσμιας Εργατικής Τάξης, που ενιαία θυμίζει, διδάσκει στις νέες γενιές το μίσος της αστικής τάξης σε εμάς και τα δικαιώματα μας, τις θυσίες και τους αγώνες των προγόνων μας που δεν πήγαν καθόλου χαμένοι και ζωντανή απόδειξη είμαστε εμείς και εργάτες, κομμουνιστές και κομμουνίστριες που διαδηλώνουμε σε όλον τον κόσμο!
Η 1η Μάη είναι απεργία, είναι η μια καθορισμένη μέρα που επιβάλλαμε να σταματάει η παραγωγή του καπιταλιστικού κέρδους για αυτό η αστική τάξη μισεί την Πρώτη Μάη. Αν μπορούσε να τη σβήσει από το ημερολόγιο, θα το έκανε.

Ξέρουμε καλά ότι από τη στιγμή που η αστική τάξη μας μισεί, σημαίνει πως βαδίζουμε στον καλό δρόμο.
Δύο μήνες ζωής σε συνθήκες πανδημίας φάνηκαν αρκετοί για να βγουν με μεγαλύτερη ορμή οι τεράστιες αντιφάσεις και τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος. Ο κορονοϊός κατάφερε να σπάσει τη βιτρίνα του καπιταλισμού των ψεύτικων δυνατοτήτων και να αποκαλύψει περίτρανα την ανεπάρκεια του καπιταλισμού στην κάλυψη των πραγματικών αναγκών.
Η βιτρίνα των ιμπεριαλιστικών ενώσεων (ΕΕ, ΝΑΤΟ) που δήθεν εξασφαλίζουν στα κράτη μέλη ασφάλεια, βοήθεια, αλληλεγγύη έγινε θρύψαλα από τις πρώτες κιόλας μέρες και εξακολουθεί. Eurogroup που παζαρεύουν μέρες, ενώ οι λαοί της Ευρώπης μετρούν  εκατομμύρια νεκρούς. Μέσα ατομικής προστασίας που γίνονται πεδίο ανταγωνισμού, κερδοσκοπίας. Μυστικές υπηρεσίες που κλέβουν για λογαριασμό της χώρας τους μέσα ατομικής προστασίας που προορίζονται για άλλη χώρα. Φαρμακοβιομηχανίες και επιστήμονες στην υπηρεσία τους που κρύβουν τα αποτελέσματα για να μη χάσουν την πρωτιά της πατέντας, άρα και του καθορισμού της τιμής του φαρμάκου, του εμβολίου.

Αν αυτό δεν είναι βαρβαρότητα, τότε τι είναι;
Η βιτρίνα της μητρόπολης του καπιταλισμού, των ΗΠΑ, του μεγάλου πρότυπου για κάθε μικρότερη καπιταλιστική χώρα, μετατράπηκε σε ένα τεράστιο φέρετρο για χιλιάδες νεκρούς από κορονοϊό, χιλιάδες νεκρούς από άλλες ασθένειες που δεν έχουν καν πρόσβαση στην υγεία, αλλά και για εκατομμύρια ανέργους. Όλες οι κυβερνήσεις που έχουμε γνωρίσει, επιδιώκουν οι ΗΠΑ να γίνει το όνειρο κάθε ελληνόπουλου που μεγαλώνει στη χώρα. Αν θυμηθούμε τις καλογυρισμένες κοινές διαφημίσεις για το αμερικάνικο όνειρο και τη συνεργασία της χώρας, δεν ξέρουμε αν θέλουμε να γελάσουμε ή να κλάψουμε.

Όμως τελικά, δεν είναι δικό μας όνειρο η δουλειά ήλιο με ήλιο, η ανεργία των 15 εκατομμυρίων αμερικανών μέσα σε μόνο ένα μήνα, ούτε ονειρευτήκαμε ποτέ να μη μας βάζουν μέσα στο νοσοκομείο αν αρρωστήσουμε γιατί δεν έχουμε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ούτε φυσικά να μας θάψουν σε πάρκα αν πεθάνουμε ή να μας στοιβάξουν σε παρκινγκ αν δεν έχουμε δουλειά και σπίτι ή να κινδυνεύουμε όσοι μένουμε σε εργατογειτονιές, αφού πάνω από το 70% των νεκρών από κορονοϊό στην Αμερική ζούσαν σε φτωχογειτονιές.
Γιατί αυτές είναι οι προοπτικές της εργατικής τάξης στην Αμερική. Τα άλλα, τα λαμπερά δεν τα είχαν για τα δόντια μας.
Δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα από ένα τέτοιο κράτος που σπαταλάει δισεκατομμύρια για να κρατάει μια λάμψη που θολώνει την φρικιαστική πραγματικότητα.
Δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε από ένα κράτος που δε νοιάζεται για τον ίδιο του λαό. Δεν πρόκειται να δώσει δεκάρα τσακιστή ούτε για την Ελλάδα, ούτε για τον ελληνικό λαό σε ενδεχόμενο πολεμικής εμπλοκής.
Τη βιτρίνα του «η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί» πρέπει να τη σπάσουν πρώτοι από όλους, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στη βιομηχανία, στα σούπερ μάρκετ, στις διανομές, στα νοσοκομεία σε κάθε πόλη που δουλεύουν με ανύπαρκτα μ.α.π., που δουλεύουν για ένα ξεροκόμματο και με τον κίνδυνο απόλυσης, που βγαίνουν σε αναστολή χωρίς να ξέρουν τι θα ακολουθήσει μετά που η εντατικοποίηση και η ευελιξία χτυπάει κόκκινο.

Να τη σπάσουν όλοι οι άνεργοι του επισιτισμού- τουρισμού, που ζουν στην αβεβαιότητα, οι 100.000 που απολύθηκαν μόνο μέσα στο Μάρτη, όλοι οι μισοάνεργοι που κατάφερναν να κάνουν ένα μεροκάματο εδώ και ένα εκεί και δεν καλύπτονται από πουθενά, δε δικαιούνται κανένα επίδομα. Να τη σπάσουν οι μαθητές- που δεν έχουν πρόσβαση σε υπολογιστή, (φθηνό) ίντερνετ, οι φοιτητές που διώχτηκαν από τις εστίες, όσοι εξακολουθούν να κινδυνεύουν από τις κατασχέσεις πρώτης κατοικίας.
Δύο μήνες ζωής σε συνθήκες πανδημίας φάνηκαν αρκετοί για να βγουν με μεγαλύτερη ορμή συμπεράσματα από εργατικές λαϊκές μάζες σε όλο τον κόσμο, να μπει στο επίκεντρο συζητήσεων ο σοσιαλισμός, η εργατική εξουσία.
Η πανδημία θα τελειώσει και στο τέλος οι δυο τάξεις θα κάνουν ταμείο. Η αστική τάξη παγκόσμια θα μετράει εκατομμύρια νεκρούς της δικής μας τάξης, χειρότερες σχέσεις εργασίας για τη δική μας τάξη, εκατομμύρια άνεργους της δικής μας τάξης, ανθρώπους κάτω από τα όρια της φτώχειας της δικής μας τάξης.
Η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα έχουμε καθήκον να μετράμε εκατομμύρια εργάτες, νέους από καλύτερες θέσεις μάχης, να μετράμε εκατομμύρια νέες εγγραφές σε συνδικάτα και φορείς, να μετράμε εκατομμύρια νέους αγωνιστές, οργανωτές του προλεταριακού αγώνα, χιλιάδες στρατολογίες στα ΚΚ σε όλο τον κόσμο. Να μετράμε πιο δυνατό το διεθνές ΚΚ, να μετρήσουμε ψηλότερο το μπόι του ΚΚΕ.
Οι καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης, οι 200 της Καισαριανής, οι ήρωες της τάξης μας μπορούν να είναι ήσυχοι ότι βαδίζουμε στα χνάρια τους προσεκτικά. Γιατί το ΚΚΕ έρχεται από πολύ μακριά και πάει πολύ μακριά.

Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά!»
Ακολούθησε αφιέρωμα σε πρωτομαγιές από μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, που δεν είναι και τόσο γνωστές, όπως αυτή του 1929-1930 αλλά και άλλες πριν και μετά, που διατηρούν την επικαιρότητα τους ακόμα και σήμερα και είναι ιδιαίτερα διδακτικές για τους κομμουνιστές και κομμουνίστριες.
Η εκδήλωση έκλεισε με τη διεθνή και ακολούθησε πορεία προς τη συγκέντρωση του ΕΚΙ.