Σύλλογος Πολυτέκνων:Επιστολή στην Υπουργό Παιδείας για τις καταλήψεις

 

Προς:

                                       

                                                                                                        Την Υπουργό Παιδείας 

                                                                                                             κ. Νίκη Κεραμέως 

                                                                                               Κοιν: γραφείο Πρωθυπουργού 

                                                                                                            Μ.Μ.Ε. 

Κυρία Υπουργέ,

Με αφορμή τις καταλήψεις των δημόσιων σχολείων, οι οποίες μας δημιουργούν έντονο προβληματισμό,  άγχος  και αγωνία επιτρέψτε μας κάποιες σκέψεις και παρατηρήσεις.

Α. Η υγεία και η παιδεία είναι δύο πολύτιμα αγαθά, τα οποία το κράτος πρέπει να παρέχει δωρεάν στο λαό. Πιο συγκεκριμένα: στη λαϊκή οικογένεια  και στην πολύτεκνη οικογένεια, διότι οι έχοντες και οι κατέχοντες σ’ αυτό τον τόπο έχουν λύσει τα προβλήματα υγείας και παιδείας με την προσφυγή στον ιδιωτικό τομέα, κάτι που είναι αδύνατο για τις λαϊκές οικογένειες. Η παροχή μάλιστα των υπηρεσιών από το κράτος πρέπει να είναι υψηλών διαγραφών.

Β. Οι νέοι μας διακρίνονται για τον ενθουσιασμό τους• τον αυθορμητισμό• έχουν μια σπάνια και ωφέλιμη δυναμική• διακατέχονται από ανησυχία και αγωνία για το μέλλον τους, επειδή βλέπουν τα μεγάλα ποσοστά ανεργίας να καταδυναστεύουν κυρίως τους νέους ανθρώπους.

Όλα αυτά εκμεταλλεύονται οι κάθε λογής επιτήδειοι (έμποροι ναρκωτικών – κόμματα – οργανώσεις – επιχειρήσεις κ.τ.λ.) και ορμούν σαν κοράκια για να αξιοποιήσουν  την ορμή και τη ζωντάνια των νέων ανθρώπων. 

Έπειτα οι νέοι μας είναι δική μας εικόνα. Πίσω απ’ αυτούς είμαστε όλοι εμείς: ο γονέας – ο δάσκαλος – ο παππάς- ο δεσπότης – ο δημοσιογράφος- ο δικαστής – ο πολιτικός. Εμείς επομένως έχουμε και την ευθύνη για τη σημερινή κατάντια της ελληνικής κοινωνίας στο σύνολό της.

Γ. Οι μαθητές μας• οι φοιτητές μας• γενικά οι νέοι άνθρωποι θ’ αποτελέσουν την άνοιξη μιας καλύτερης ελληνικής κοινωνίας• θ’ αποτελέσουν το μέλλον της φυλής μας. Γι ‘ αυτό είναι χρέος μας να δείχνουμε γι’ αυτούς αγάπη• να έχουμε καλή επικοινωνία μαζί τους• οι γραμμές  επικοινωνίας πρέπει να είναι μόνιμα ανοιχτές• χρειάζεται ν’ αφουγκραζόμαστε τη νεανική τους καρδιά και τα προβλήματά τους. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τους πυροβολούμε.

Η προσέγγιση πρέπει να γίνεται με πολλή αγάπη – διάκριση – διάθεση ενός καλά μεθοδευμένου διαλόγου, ακόμη και αν χρειαστεί να κάνουμε βήματα πίσω. Είναι της μοίρας ημών των μεγάλων να υποχωρούμε για το καλό των παιδιών μας.

Δ. Οι καταλήψεις των δημόσιων σχολείων είναι μια ακραία μορφή αντίδρασης και αποτελεί μόνο ελληνικό φαινόμενο. Δεν την εγκρίνουμε και πρέπει χρόνο με το χρόνο οι ίδιοι οι μαθητές να  τις τοποθετήσουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Αν κάποια χρονιά η μορφή αυτή του αγώνα είναι αναπόφευκτή, πρέπει να τηρούνται όλες οι δημοκρατικές διαδικασίες και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει κάποιες μειοψηφίες να δημιουργούν αυτή την πρωτοφανή χαώδη κατάσταση στα δημόσια σχολεία. Το κράτος έχει αναθέσει, κατά την ταπεινή μας άποψη, στους διευθυντές των σχολείων και το σύλλογο των καθηγητών την ομαλή λειτουργία των σχολείων. Γιατί σε πολλά δημόσια σχολεία παρατηρείται μια κανονικότητα στη λειτουργία τους;  Μήπως πρέπει οι διευθυντές των σχολείων μαζί με το σύλλογο των καθηγητών ν’ αναλάβουν δράση και να εξασφαλίσουν με τη βοήθεια των οργάνων της πολιτείας την ομαλή λειτουργία των σχολείων;

Ε. Οι καταλήψεις των δημόσιων σχολείων:

• βλάπτουν κυρίως τις φτωχές οικογένειες 

• οδηγούν στην αποδυνάμωση της δημόσιας εκπαίδευσης 

• ενισχύουν απλόχερα την ιδιωτική εκπαίδευση  προς την οποία κατευθύνονται οι άριστοι μαθητές.

Στο σημείο αυτό εκφράζουμε την οργή μας και την αγανάκτηση για κάποια κόμματα του Ελληνικού κοινοβουλίου, τα οποία από τη μια μεριά κόβονται για το λαό και από την άλλη στηρίζουν τις καταλήψεις. Υποκρισία και ανακολουθία στο μεγαλείο.

Και κάτι ακόμη: Ας μας πουν οι πολιτικοί μας σε ποια σχολεία φοιτούν τα δικά τους παιδιά;

Στ. Αποτελεί ντροπή και εθνικά επικίνδυνο το γεγονός ότι οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου δεν μπόρεσαν τα τελευταία σαράντα χρόνια να συγκλίνουν και να συνθέσουν για ένα τόσο σημαντικό θέμα που είναι η ΠΑΙΔΕΙΑ.

Το πολιτικό μας σύστημα, βουτηγμένο στα σκάνδαλα και στη διαφθορά, αποδείχτηκε ανίκανο στην αντιμετώπιση σοβαρών εθνικών θεμάτων (υγεία – παιδεία- δημογραφικό κ.τ.λ.). Επαληθεύτηκε δυστυχώς με την πιο κατηγορηματικό τρόπο τη ρήση του Μακρυγιάννη ``αυτή η χώρα ούτε φτιάχνεται ούτε χάνεται απλώς θα σέρνεται.``.

Είμαστε στη διάθεσή σας για ένα χρήσιμο και εποικοδομητικό διάλογο.