Απαράδεκτες και παράνομες οι απολύσεις των 9 καθαριστριών του αστυνομικού τμήματος της πόλης των Ιωαννίνων

Οι Αστυνομικές Διευθύνσεις της χώρας απευθύνθηκαν με σειρά διαγωνισμών σε ιδιωτικές εταιρίες παροχής υπηρεσιών καθαριότητας για την κάλυψη των αναγκών καθαριότητας των κτιριακών τους εγκαταστάσεων για το 2021, , με κριτήριο την κατοχύρωση της «οικονομικότερης» προσφοράς. Πρακτικά, η συγκεκριμένη πρακτική σημαίνει την μη επαναπρόσληψη των εκατοντάδων συμβασιούχων υπαλλήλων καθαριότητας (γυναίκες στην πλειοψηφία τους, 9 από αυτές στην περιοχή των Ιωαννίνων) των οποίων οι συμβάσεις εργασίας έληξαν στις 31/12/2020, σύμφωνα με δημοσιοποιημένες καταγγελίες τους 

H Κυβέρνηση επέλεξε να ωθήσει στην ανεργία και να εντείνει ασφυκτικά την εργασιακή εκμετάλλευση οικονομικά αδύναμων τμημάτων του πληθυσμού προς όφελος των εργολάβων που παρασιτούν στον κλάδο της καθαριότητας. Για να πάρουμε μια εικόνα, η αμοιβή των εργαζόμενων δεν ξεπερνούσε τα 250 ευρώ το μήνα, ενώ ο. ο εργολάβος προσέφερε σε κάποιες από αυτές 3,5 ευρώ την ώρα, δηλαδή 70-80 ευρώ μηνιαία. Η επιλογή της ηγεσίας του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη έχει όμως και επιπτώσεις στη δημόσια υγεία: τα αστυνομικά τμήματα θα καθαρίζονται μόλις 2 ημέρες την εβδομάδα, αντί 5 ημερών που ίσχυε με το καθεστώς απασχόλησης των συμβασιούχων καθαριστριών, ενώ είναι αμφίβολο εάν ο εργολάβος μπορεί να τηρήσει της συμβατικές του υποχρεώσεις, λόγω έλλειψης προσωπικού εξαιτίας και των αμοιβών πείνας.

Ως Ο.Β. Ιωαννίνων του ΜέΡΑ25 αγωνιούμε μαζί με τις καθαρίστριες για το εργασιακό παρόν και μέλλον τους, συμμεριζόμαστε το πνεύμα σχετικής ανακοίνωσης του Εργατικού Κέντρου Ιωαννίνων και διεκδικούμε οι μόνιμες ανάγκες του δημοσίου να καλύπτονται από εργαζόμενους και εργαζόμενες που κατέχουν μόνιμες θέσεις εργασίας. Αντιλαμβανόμαστε τη συνθήκη αυτή ως σημαντική για την κοινωνική ειρήνη, για την σύγχρονη προσωπική και συλλογική ευημερία.. Μοναδική αποστολή της κυβέρνησης της Ν.Δ. είναι η απόλυτη εξυπηρέτηση των συμφερόντων των εντολέων της, της εγχώριας ολιγαρχίας, ομνύοντας στην Ευρώπη όταν το ιερατείο των Βρυξελλών νομοθετεί ευνοώντας τους εντολείς της, παρακάμπτοντας, απορρίπτοντας και καταργώντας όποια ψήγματα κοινωνικής και εργασιακής προστασίας επιτάσσει το κοινοτικό δίκαιο.